
ตั้งแต่ปี 2569 เป็นต้นไป
ร่างกฎหมายฉบับนี้ระบุว่าระดับการหักลดหย่อนภาษีครัวเรือนในปัจจุบันได้ถูกนำมาใช้ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2563 จนถึงปัจจุบัน จึงมีความจำเป็นต้องปรับเปลี่ยนให้เหมาะสม กระทรวงการคลัง เสนอทางเลือกสองทางในการปรับระดับการหักลดหย่อนภาษีครัวเรือน
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตัวเลือกที่ 1 ปรับระดับการหักลดหย่อนภาษีครัวเรือนตามอัตราการเติบโตของดัชนีราคาผู้บริโภค (CPI) โดยระดับการหักลดหย่อนภาษีสำหรับผู้เสียภาษีเองจะเพิ่มขึ้นจาก 11 ล้านดองต่อเดือน เป็นประมาณ 13.3 ล้านดองต่อเดือน และระดับการหักลดหย่อนภาษีสำหรับผู้พึ่งพาแต่ละคนจะเพิ่มขึ้นจาก 4.4 ล้านดองต่อเดือน เป็น 5.3 ล้านดองต่อเดือน (เพิ่มขึ้นประมาณ 21.24% เมื่อเทียบกับระดับปัจจุบัน)
ตัวเลือกที่ 2: ปรับระดับการหักลดหย่อนภาษีครัวเรือนตามอัตราการเติบโตของรายได้เฉลี่ยต่อหัว และอัตราการเติบโตของ GDP เฉลี่ยต่อหัว ดังนั้น ระดับการหักลดหย่อนภาษีสำหรับผู้เสียภาษีเองจึงเพิ่มขึ้นจาก 11 ล้านดองต่อเดือน เป็นประมาณ 15.5 ล้านดองต่อเดือน (เพิ่มขึ้นประมาณ 21.24% เมื่อเทียบกับระดับปัจจุบัน) และระดับการหักลดหย่อนภาษีสำหรับผู้พึ่งพาแต่ละคนจะเพิ่มขึ้นจาก 4.4 ล้านดองต่อเดือน เป็นประมาณ 6.2 ล้านดองต่อเดือน
กระทรวงการคลังระบุว่า ความเห็นส่วนใหญ่เห็นด้วยกับทางเลือกที่ 2 โดยกระทรวงการคลังระบุว่า ผู้ที่มีรายได้ทั้งเงินเดือนและค่าจ้าง 15 ล้านดองต่อเดือน ไม่ต้องเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาหลังจากหักประกันสังคม ประกันสุขภาพ และประกันการว่างงานแล้ว หากมีรายได้ 20 ล้านดอง ภาษีที่ต้องชำระจะอยู่ที่ประมาณ 120,000 ดองต่อเดือนหลังจากหักค่าประกันแล้ว
ในกรณีที่มีผู้พึ่งพา 1 คน บุคคลที่มีรายได้ 25 ล้านดอง จะต้องเสียภาษี 33,750 ดอง และหากมีรายได้ 30 ล้านดอง อัตราภาษีจะอยู่ที่ 265,000 ดอง หากหักเงินช่วยเหลือ เงินอุดหนุน และเงินสมทบประกันบำนาญภาคสมัครใจก่อนคำนวณภาษี ภาษีที่ต้องชำระจะลดลง หรือไม่ต้องเสียเลย
กรณีบุคคลมีผู้พึ่งพิง 2 คน มีรายได้เดือนละ 30 ล้านดอง หากหักประกันสังคม ประกันสุขภาพ ประกันว่างงาน ฯลฯ แล้ว จะไม่ต้องเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา แต่หากมีรายได้เดือนละ 40 ล้านดอง เสียภาษีเพียงเดือนละ 540,000 ดอง (อัตราภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาจากรายได้รวมประมาณ 1.35%)
กระทรวงการคลังระบุว่า เมื่อใช้สิทธิลดหย่อนภาษีที่คาดการณ์ไว้ที่ 15.5 ล้านดองต่อเดือน ผู้เสียภาษีส่วนใหญ่ในระดับ 1 จะเปลี่ยนเป็นผู้ไม่ต้องเสียภาษี (คิดเป็น 95% ของผู้เสียภาษีในระดับ 1 ในปัจจุบัน) บุคคลธรรมดาบางส่วนในระดับ 2 จะเปลี่ยนเป็นผู้ไม่ต้องเสียภาษีในระดับ 1 เช่นเดียวกัน ผู้ที่มีระดับภาษีที่เหลือจะได้รับการลดหย่อนภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา
กระทรวงการคลังคาดการณ์ว่ารายได้จากภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาจะอยู่ที่ประมาณ 84,477 พันล้านดอง ลดลง 21,000 พันล้านดองต่อปีเมื่อเทียบกับระดับปัจจุบัน จำนวนประชาชนที่ยังคงต้องจ่ายภาษีอยู่ที่ 2.21 ล้านคน ลดลง 2.18 ล้านคน (49.66%) เนื่องจากการเปลี่ยนสถานะจากระดับ 1 เป็นระดับไม่ต้องเสียภาษี
กระทรวงการคลังระบุว่า การปรับระดับการหักลดหย่อนภาษีครัวเรือนสำหรับผู้เสียภาษีตามทางเลือกข้างต้น จะช่วยลดความยุ่งยากของผู้เสียภาษีในภาวะราคาสินค้าและเงินเฟ้อที่สูงขึ้นเมื่อเทียบกับปี 2563 โดยจำนวนภาษีที่ต้องชำระจะลดลงสำหรับผู้เสียภาษีทุกคน ซึ่งอัตราการลดหย่อนภาษีสำหรับผู้เสียภาษีในอัตราต่ำจะสูงกว่าผู้เสียภาษีในอัตราสูง
เพื่อชดเชยรายได้ที่ขาดหายไปจากการดำเนินนโยบาย รัฐบาลจึงเน้นให้กระทรวง หน่วยงานกลาง และท้องถิ่น มุ่งเน้นไปที่การดำเนินงาน แนวทางแก้ไข และนโยบายการคลังตามมติของ รัฐสภา และมติที่รัฐบาลออก เพื่อบรรเทาความยุ่งยากให้กับภาคธุรกิจและประชาชน ส่งเสริมให้ GDP ในปี 2568 เติบโตอย่างน้อยร้อยละ 8 และมุ่งสู่ตัวเลขสองหลักในเงื่อนไขที่เอื้ออำนวยมากขึ้น เพื่อสร้างรายได้เพิ่มเติมให้กับงบประมาณแผ่นดิน
พร้อมกันนี้ ให้มุ่งมั่นในการจัดเก็บรายได้งบประมาณแผ่นดิน เสริมสร้างการบริหารจัดการ ปฏิรูปกระบวนการบริหาร และส่งเสริมการเปลี่ยนแปลงทางดิจิทัลในการบริหารจัดการภาษี โดยเฉพาะในพื้นที่และสาขาสำคัญ รายได้จากที่ดิน การโอนอสังหาริมทรัพย์ กิจกรรมอีคอมเมิร์ซ และกิจกรรมทางธุรกิจบนแพลตฟอร์มดิจิทัล
ร่างปรับปรุงระดับการหักลดหย่อนครัวเรือนจะมีผลใช้บังคับเมื่อมติคณะกรรมการถาวรสภานิติบัญญัติแห่งชาติลงนามและนำไปใช้สำหรับงวดภาษีปี 2569
อย่างไรก็ตาม ยังคงมีข้อเสนอแนะบางประการในการเพิ่มระดับการหักลดหย่อนภาษีสำหรับครอบครัวให้สูงกว่าที่เสนอไว้ในร่าง
คณะผู้แทนสภานิติบัญญัติแห่งชาติจังหวัดเดียนเบียนเชื่อว่า เพื่อให้การหักลดหย่อนภาษีครัวเรือนเป็นไปอย่างเหมาะสม มีเสถียรภาพ และสอดคล้องกับอัตราการเติบโตของดัชนีราคาผู้บริโภค (CPI) ในปี 2568 และช่วงปี 2569-2573 กระทรวงการคลังจึงเสนอให้พิจารณาปรับระดับการหักลดหย่อนภาษีครัวเรือนสำหรับผู้เสียภาษีเป็น 20 ล้านดองต่อเดือน (เทียบเท่า 240 ล้านดองต่อปี) และปรับการหักลดหย่อนภาษีครัวเรือนสำหรับผู้พึ่งพาอาศัยแต่ละคนเป็น 10 ล้านดองต่อเดือน (ร่างกฎหมายเสนอให้หักลดหย่อนภาษีครัวเรือนสำหรับผู้พึ่งพาอาศัยแต่ละคนเป็น 6.2 ล้านดองต่อเดือน) การปรับลดหย่อนภาษีครัวเรือนนี้ไม่เพียงแต่จะส่งเสริมหลักความยุติธรรมและส่งเสริมแหล่งรายได้ที่ยั่งยืนเท่านั้น แต่ยังช่วยสนับสนุนให้ประชาชนสามารถเอาชนะแรงกดดันจากค่าครองชีพที่สูงขึ้น ซึ่งจะช่วยขยายขอบเขตการยื่นแบบแสดงรายการภาษีและชำระภาษีโดยสมัครใจอย่างโปร่งใสและมั่นคง
คณะผู้แทนสภานิติบัญญัติแห่งชาตินครโฮจิมินห์เชื่อว่า จากข้อมูลการวิเคราะห์และความผันผวนของราคาล่าสุด ดัชนีราคาสินค้าพื้นฐานที่คาดการณ์ไว้อาจเพิ่มขึ้นถึง 50% ภายในสิ้นปี 2568 ดังนั้นจึงขอแนะนำให้ปรับลดหย่อนภาษีครัวเรือนสำหรับผู้เสียภาษีเพิ่มขึ้น 50% เป็น 16.5 ล้านดองต่อเดือน ขณะเดียวกัน เมื่อเพิ่มลดหย่อนภาษีครัวเรือนแล้ว เมื่อมีการร่างกฎหมายภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา (ฉบับแก้ไข) จำเป็นต้องปรับเปลี่ยนอัตราภาษีในตารางภาษีแบบก้าวหน้า เพื่อให้รายได้ของผู้ที่มีอัตราภาษีสูงสุดเพิ่มขึ้น 50% เป็น 120 ล้านดองต่อเดือน
คณะผู้แทนสภานิติบัญญัติแห่งชาติเมืองเว้เชื่อว่าทางเลือกสองทางในการปรับลดหย่อนภาษีครัวเรือนนั้นตั้งอยู่บนพื้นฐานที่แตกต่างกัน ทางเลือกที่ 1 อิงตามดัชนีราคาผู้บริโภค (CPI) และทางเลือกที่ 2 อิงตามอัตราการเติบโตของรายได้ต่อ GDP ต่อหัว ในบริบทของการเติบโตอย่างรวดเร็วของเวียดนาม มาตรฐานการครองชีพที่ดีขึ้น แต่งบประมาณยังคงต้องดำเนินงานด้านความมั่นคงทางสังคมอีกมากมาย การเลือกใช้ทางเลือกเดียวจึงไม่เหมาะสม ดังนั้น คณะผู้แทนสภานิติบัญญัติแห่งชาติเมืองเว้จึงเสนอให้สร้างทางเลือกแบบผสมผสาน (ทางเลือกที่ 3) โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การปรับลดหย่อนภาษีครัวเรือนทุกปีตามดัชนีราคาผู้บริโภค (CPI) เพื่อให้มั่นใจว่าการลดหย่อนภาษีครัวเรือนจะไม่ถูกทำให้ด้อยค่าลงเนื่องจากภาวะเงินเฟ้อ การปรับลดหย่อนภาษีครัวเรือนและเงินสมทบเพิ่มเติมตามอัตราการเติบโตของรายได้ต่อ GDP ต่อหัว เป็นระยะๆ ทุก 3-5 ปี เพื่อแบ่งปันผลการเติบโตทางเศรษฐกิจให้กับผู้เสียภาษีอย่างสมเหตุสมผล
พีวี (การสังเคราะห์)ที่มา: https://baohaiphong.vn/du-kien-nguoi-co-thu-nhap-15-trieu-dong-moi-thang-khong-phai-nop-thue-thu-nhap-ca-nhan-tu-nam-2026-520351.html






การแสดงความคิดเห็น (0)