"ค่ำคืนแห่งไซง่อนทำให้หัวใจฉันเต้นแรงขึ้นมาทันที/ฟังคุณร้องเพลงพื้นบ้าน ฉันรู้สึกคิดถึงอย่างประหลาด/แม่น้ำลัมในคำพูดของคุณ/เขียวขจีไปทั้งสี่ฤดู ฉันหยุดรักมันไม่ได้/กลางถนนทางใต้/ทันใดนั้นฉันก็คิดถึงบ้านเกิดในบทเพลงที่อยู่ไกลออกไป/...ที่รัก แม่น้ำยังคงรออยู่/กลับมาหาฉัน ที่ห่าติ๋ญ ฉันรู้สึกหลงใหลเหลือเกิน..." (ดนตรี: Vo Xuan Hung แต่งด้วยบทกวี Autumn Drops)
กวีเจ้าของเพลงไพเราะ " Giving You Folk Songs in the Middle of Saigon" กำลังทุกข์ทรมานจากอาการป่วยระยะสุดท้ายอย่างหนักทุกวัน
กวี Giot Thu (Le Thi Hanh) กำลังป่วยหนักและต้องต่อสู้เพื่อชีวิตทุกวันใน โรงพยาบาลทหาร 175 (โฮจิมินห์)
ภาพถ่าย: Quynh Tran
กวี Giot Thu: "บทกวีที่น่าสงสาร ไม่มีเงิน"
“หากจะให้สรุปชีวิตทั้งหมดของฉัน ฉันคงสรุปได้ด้วยคำเดียวเท่านั้น นั่นก็คือ ความทุกข์” กวี Giot Thu กล่าวพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า
ฉันเกิดมาในครอบครัวที่ยากจน ชีวิตยากลำบากมาก ฉันเพิ่งจบชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ตอนที่พ่อเสียชีวิต แม่ต้องเลี้ยงดูพี่น้องอีก 6 คนด้วยตัวคนเดียว ส่วนลูกคนเล็กอายุเพียง 6 เดือน ฉันจำได้แม่นเลยว่าวันนั้นบ้านถูกไฟไหม้จนไม่เหลืออะไรเลย ถึงแม้ฉันจะเรียนเก่ง แต่ฉันก็ต้องลาออกตอนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 พอโตขึ้น ฉันก็ไปทำงานเป็นพนักงานโรงงาน ตามสามีไปไซ่ง่อน แล้วเขาก็มีภรรยาใหม่ ฉันเลยสมัครเข้าทำงานเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยที่นิคมอุตสาหกรรมในเขต 12 (เก่า) เลี้ยงลูก 3 คนด้วยตัวคนเดียวมานานกว่า 10 ปีแล้ว จนพอป่วยก็ไม่กล้าไปหาหมออีกเลย" กวีหญิงเล่า
เมื่อไม่นานมานี้ ฉันรู้สึกไม่สบายตัวมากจนหลานชายที่ทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลทหาร 175 มาเยี่ยมและพาไปตรวจสุขภาพ ตอนนั้นเองที่ฉันพบว่าเป็นมะเร็งมดลูกระยะ 3B มีการแพร่กระจายไปยังกระเพาะปัสสาวะและไตบวมน้ำ ฉันต้องรีบผ่าตัด ไม่เช่นนั้นไตจะตาย
ด้วยการผ่าตัดที่ทันท่วงที ทำให้กวี Giot Thu สามารถเอาชนะอาการวิกฤตได้ แต่เธอต้องเข้ารับการทำเคมีบำบัด สุขภาพของเธอได้รับผลกระทบ เธออาเจียน และเธอไม่สามารถกินหรือดื่มอะไรได้เลย...
เช้านี้ตอนที่เราเจอกัน เธอบอกว่า “พรุ่งนี้ฉันจะเริ่มยารอบที่สอง ค่าใช้จ่ายก็แพงมาก แต่คิดถึงลูกๆ ฉันต้องพยายามใช้ชีวิตให้ดีที่สุด เพราะพวกเขายังเล็กเกินไป” คุณจิออต ธู ร้องไห้อีกครั้ง
ด้วยการผ่าตัดที่ทันท่วงที ทำให้กวี Giot Thu สามารถเอาชนะอาการวิกฤตได้ แต่ยังคงต้องรักษาต่อไปด้วยเคมีบำบัด
ภาพถ่าย: Quynh Tran
เธอเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม ถือถุงปัสสาวะสองถุงไว้ในมือราวกับกลัวว่ามันจะร่วงลงพื้น “ฉันทำงานเป็นรปภ. เพื่อเลี้ยงดูลูกทั้งสามคน ตอนเด็กๆ ฉันยากจนและไม่มีเงิน บ้านฉันในตำบลดงถั่น (โฮจิมินห์) ไม่มีเอกสารให้กู้ยืมจากธนาคาร ฉันต้องขอยืมเงินจากคนรู้จักที่เพิ่งกู้เงินมาเกือบ 10 ล้านให้ลูกคนที่สามเพื่อจ่ายค่าเล่าเรียนมหาวิทยาลัย ตอนนี้ฉันไม่รู้จะพึ่งใครแล้ว ลูกคนที่สองกำลังเรียนอยู่ที่วิทยาลัยอาชีวศึกษา...”
ตอนนี้อาการป่วยหนักมาเยือน ครอบครัวทั้งหมดต้องพึ่งพาพี่ชายคนโต ซึ่งเธอมักเรียกเขาว่า "ชายหนุ่มผู้มุ่งมั่นและดูแลครอบครัว" ทุกวัน ลูกชายคนโตจะตื่นตีสามเพื่อไปทำงาน ส่งสินค้าให้ลูกค้าจาก ด่งนาย ไปยังเตยนิญ หลังจากเลิกงาน เขาจะรีบโทรหาแม่เพื่อถามว่าจะกินอะไรดี เขาแวะตลาดเพื่อซื้ออาหารมาทำอาหารจานโปรดของแม่ แล้วจึงถือโอกาสนำอาหารไปโรงพยาบาล...
ทุกวันลูกชายคนโตของเธอต้องตื่นตีสามเพื่อส่งของเพื่อหาเงินมาจ่ายค่าครองชีพของครอบครัวและค่ายาของแม่
ภาพ: Q.HIEN
ตอนนี้รายได้ของครอบครัวทั้งหมดขึ้นอยู่กับเงินเดือนอันน้อยนิดของลูกคนแรก เงินค่ารักษาตัวในโรงพยาบาล ค่าเล่าเรียนของน้อง และค่าน้ำมันรถ หลานชายของฉันจ่ายเองทั้งหมด ทุกวันหลานชายต้องนำอาหารมาโรงพยาบาลเพื่อให้แม่มีอาหารกินมากขึ้น และโอกาสที่ฉันจะได้รับการรักษาก็จะมากขึ้น ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ตรงนี้ ขณะที่หลานชายต้องขนของด้วยมอเตอร์ไซค์ไปลองคานห์ ท่ามกลางอันตรายที่รออยู่... เมื่อคิดถึงหลานชาย หัวใจของฉันก็เจ็บปวด" กวี Giot Thu เผย
เมื่อกล่าวคำอำลาเธอและเฝ้าดูร่างอันเซื่องซึมของกวี Giot Thu กำลังเดินกลับโรงพยาบาล ฉันก็ยิ่งรู้สึกเสียใจแทนแม่และลูกทั้งสี่ของเธอมากขึ้นไปอีก โดยไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อทุกสิ่งทุกอย่างค่อยๆ หมดลง...
ที่มา: https://thanhnien.vn/giot-thu-tac-gia-tho-cua-hang-tram-khuc-lam-benh-hiem-ngheo-185251117150725054.htm
การแสดงความคิดเห็น (0)