ฮาลันด์เผยข้อจำกัดของอิตาลี

อิตาลีเพิ่งแพ้ให้กับนอร์เวย์ 1-4 ในฟุตบอลโลกรอบคัดเลือกปี 2026

ฮาลันด์และนอร์เวย์ไม่ได้ยิงแค่สี่ประตู พวกเขาแสดงให้อัซซูรี่เห็นว่าเส้นทางสู่ฟุตบอลโลกนั้นยาวไกลและขรุขระกว่าที่คาดไว้

ความเป็นจริงของทีมอิตาลี

ความพ่ายแพ้บางครั้งก็ทำให้ทีมต้องก้มหน้าลง แต่ก็มีบางครั้งที่ความพ่ายแพ้บีบบังคับให้วงการฟุตบอลทั้งโลกต้องมายืนหน้ากระจกมองตัวเอง ความพ่ายแพ้ต่อนอร์เวย์ในฟุตบอลโลก 2026 รอบคัดเลือกเป็นความพ่ายแพ้แบบเดียวกัน ไม่ใช่เพราะสกอร์ ไม่ใช่เพราะสองประตูของฮาลันด์ แต่เป็นเพราะทุกสิ่งที่อิตาลีเชื่อว่ากำลังสร้างอยู่กลับกลายเป็นเปราะบางขึ้นมาทันที

อิตาลีลงสนามด้วยความรู้สึกมองโลกในแง่ดีอย่างมีสติ ไม่โอ้อวดเกินไป ไม่เพ้อฝัน แต่พวกเขาเชื่อมั่นในจิตวิญญาณใหม่ที่กัตตูโซ่ได้มอบให้ เชื่อมั่นในความปรารถนาที่จะกลับไปฟุตบอลโลกอีกครั้งหลังจาก 12 ปีที่ถูกลบออกจากเวทีใหญ่ที่สุด เชื่อมั่นว่าหากพวกเขาไม่ใช่ทีมที่แข็งแกร่งที่สุด อย่างน้อยพวกเขาก็อยู่ในเส้นทางที่ถูกต้อง

แต่ฟุตบอลไม่ได้ให้รางวัลกับความเชื่อ มันจะทดสอบคุณเมื่อคุณเผชิญกับความท้าทายที่ใหญ่โตเกินไป นอร์เวย์คือความท้าทายนั้น พวกเขาไม่ได้เล่นฟุตบอลฉูดฉาด แต่พวกเขาเล่นได้ชัดเจน กระชับ และแข็งแกร่งในจุดสำคัญๆ และเหนือสิ่งอื่นใด พวกเขามีผู้เล่นที่สามารถเปลี่ยนแปลงไม่เพียงแต่เกมเท่านั้น แต่ยังรวมถึงอารมณ์ของสนามด้วย

ฮาลันด์คือเครื่องเตือนใจ คุณสามารถวิ่ง คุณสามารถสู้ คุณสามารถกดดันได้ แต่ถ้าคุณไม่มีผู้เล่นที่ตัดสินเกมได้ คุณก็ไม่สามารถแข่งขันกับทีมชั้นนำได้ อิตาลีจมอยู่กับภาพลวงตานี้มานานเกินไป พวกเขาพึ่งพาจิตวิญญาณ พวกเขาพึ่งพาความพยายาม แต่พวกเขาขาดความเย็นชาที่ทีมใหญ่ต้องการ

ฮาลันด์โชว์ฟอร์มสุดยอดพาทีมชาติอิตาลีจมดิ่ง

ความพ่ายแพ้ครั้งนี้ไม่ได้หมายความว่าอิตาลีอ่อนแอ แต่มันหมายความว่าอิตาลียังไม่พร้อม ไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับคู่แข่งที่ฉวยโอกาสจากทุกจังหวะ ไม่พร้อมที่จะผ่านเข้ารอบเพลย์ออฟเดือนมีนาคมด้วยความมั่นใจ ไม่พร้อมที่จะไปฟุตบอลโลกโดยปราศจากความกลัว

กัตตูโซมีแพสชั่น เขามอบจิตวิญญาณอันร้อนแรงให้กับทีม ซึ่งชาวอิตาลีหลายคนมองข้ามไป แต่ทีมต่างๆ ต้องการมากกว่าอารมณ์ พวกเขาต้องการกรอบการทำงานที่ชัดเจน พวกเขาต้องการโครงสร้าง พวกเขาต้องการอัตลักษณ์ และที่สำคัญกว่านั้น พวกเขาต้องการผู้เล่นที่สามารถดึงพวกเขาขึ้นมาได้เมื่อสถานการณ์เริ่มย่ำแย่

สิ่งที่เกิดขึ้นกับนอร์เวย์นั้นเหมือนบททดสอบ อิตาลีครองบอลได้มาก พวกเขาวิ่งอย่างไม่ลดละ เล่นด้วยความภาคภูมิใจ แต่เมื่อนอร์เวย์เริ่มเร่งเครื่อง ความแตกต่างก็ปรากฏชัดขึ้น ไม่ใช่เทคนิค ไม่ใช่กลยุทธ์ แต่คือบุคลิกในช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุด

อิตาลีมีปฏิกิริยาอย่างไร?

ซานซีโร่เต็มไปด้วยผู้ชม คึกคัก และน่าภาคภูมิใจ แต่สนามก็เงียบงันยาวนานหลังจบแต่ละประตู มันไม่ใช่ความเงียบแห่งความผิดหวังอย่างแท้จริง แต่มันคือความเงียบแห่งความจริง ที่อิตาลียังไม่หวนกลับ เส้นทางที่พวกเขาเดินมาไม่ได้สั้นอย่างที่คาดหวัง และรอบเพลย์ออฟก็ไม่ใช่เพียงแค่ความท้าทายครั้งสุดท้าย แต่มันคือหน้าผาที่ “อัซซูรี่” อาจร่วงหล่นลงมาอีกครั้ง

อิตาลีกำลังสูญเสียตัวเอง

ฮาลันด์เดินออกไปท่ามกลางเสียงปรบมือจากฝูงชนชาวอิตาลี มันเป็นภาพที่แปลกตา แต่ก็เข้าใจได้ เมื่อคุณเห็นความมีระดับอยู่ตรงหน้า คุณไม่อาจปฏิเสธได้ เสียงปรบมือนั้นไม่ได้มาจากนอร์เวย์ แต่มาจากความจริง และบางครั้งความจริงก็เจ็บปวด

อิตาลีจะต้องลุกขึ้น พวกเขาไม่มีทางเลือก แต่เพื่อที่จะลุกขึ้นมาได้ พวกเขาต้องกล้ายอมรับว่าแค่จิตวิญญาณอย่างเดียวไม่เพียงพอ พวกเขาต้องสร้างใหม่ พวกเขาต้องถามตัวเองว่าทำผิดพลาดตรงไหน พวกเขาต้องสลัดภาพลวงตาอันสวยงามแต่ว่างเปล่าออกไป

ความพ่ายแพ้ครั้งนี้ไม่ใช่จุดจบ มันเป็นแค่เครื่องหมายจุลภาค แต่มันคือเครื่องหมายจุลภาคที่แหลมคม ถูกวางไว้ตรงกลางเส้นทางอันแสนอันตราย เดือนมีนาคมจะตัดสินทุกสิ่ง และหากอิตาลีเผชิญหน้ากับความกลัว พวกเขาก็จะมีโอกาสกลับไปฟุตบอลโลกอีกครั้งหลังจาก 12 ปี

ไม่ใช่ทุกคนที่เติบโตขึ้นหลังจากร่วงหล่น แต่ถ้าตอนนี้พวกเขาไม่เติบโต อิตาลีก็จะร่วงหล่นอีกครั้ง เหมือนที่เคยเกิดขึ้น และครั้งต่อไป การให้อภัยอาจไม่ง่ายเหมือนเสียงปรบมือให้กับฮาลันด์เมื่อคืนนี้

ที่มา: https://znews.vn/haaland-boc-tran-gioi-han-cua-italy-post1603356.html