สวนอันเงียบสงบ

ฉันไม่ใช่คนตื่นเช้า ในวันธรรมดา ฉันมักจะเริ่มต้นเช้าวันใหม่ด้วยความเร่งรีบ ปลุกลูก ทำอาหารเช้าแบบเร่งรีบ พาลูกไปโรงเรียน แล้วรีบเร่งฝ่าการจราจรไปทำงาน บางวันฉันจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ากล่าวสวัสดีตอนเช้าหรือมีเวลาเจอหน้าคนที่ฉันรักหรือเปล่า ทุกอย่างก็ล่องลอยไปกับสายลมที่เร่งรีบราวกับเป็นเครื่องจักรที่วนเวียนซ้ำไปซ้ำมา นานๆ ครั้งในเช้าวันหยุดสุดสัปดาห์ เมื่อจังหวะชีวิตเงียบสงบ เมื่อนาฬิกาปลุกได้หยุดลง ฉันมักจะตื่นแต่เช้าเพราะเสียงเจื้อยแจ้วของนกในสวน ฉันก้าวลงจากเตียงอย่างแผ่วเบา ปิดประตูเบาๆ เพื่อไม่ให้สามีและลูกตื่นจากการนอนหลับอันอบอุ่น ในเวลานั้น ทั้งบ้านยังคงจมอยู่ในสายลมยามเช้าอันอ่อนโยน ฉันเดินออกไปในสวน ที่ซึ่งกิ่งไม้และใบหญ้าทุกต้นดูเหมือนจะเพิ่งตื่นหลังจากผ่านค่ำคืนอันยาวนาน

สวนแห่งนี้คืองานแห่งความรักและการรอคอย สิบห้าปีก่อน ฉันกับสามีเริ่มหว่านต้นกล้าเขียวขจีต้นแรกบนผืนดินรกร้าง โดยที่ยังไม่มีประสบการณ์มากนัก มีเพียงความเชื่อมั่นว่าต้นไม้จะไม่ทำให้ผู้ที่ดูแลผิดหวัง นี่คือต้นลอเรลที่พ่อมอบให้เรา และนี่คือต้น Barringtonia acutangula ที่สามีฉันรัก ต้นเงินที่เจ้าของบ้านคนก่อนมอบให้เรา และต้นเฟื่องฟ้าที่ยืมมาจากบ้านป้าคนเล็ก ส่วนต้นแอปริคอตป่า พ่อบอกว่าท่านปลูกไว้เพื่อให้ทุกฤดูใบไม้ผลิ ดอกไม้จะบานสะพรั่งในวันตรุษจีนราวกับเป็นโชคแรกของปี ต้นไม้ค่อยๆ เติบโต ดอกไม้ก็เบ่งบาน และร่มเงาปกคลุมทางเดินเล็กๆ ทุกเช้าวันหยุดสุดสัปดาห์ ฉันจะเดินออกไปยังสวนที่คุ้นเคย ถือไม้กวาดไม้ไผ่ กวาดใบลอเรล ต้น Barringtonia acutangula และเฟื่องฟ้าที่ร่วงหล่นอย่างช้าๆ

เสียงใบไม้แห้งกรอบแกรบใต้ไม้กวาดดังก้องกังวานราวกับเสียงกระซิบของกาลเวลา ช้าๆ มั่นคง ไม่เร่งรีบ ทุกย่างก้าวที่ไม้กวาดก้าวไปคือจังหวะแห่งความสงบ ฉันกวาดใบไม้ราวกับกำลังชำระล้างหัวใจ กลีบดอกแต่ละกลีบที่ร่วงหล่นเป็นเครื่องเตือนใจว่า สิ่งสวยงามทั้งปวงย่อมจากไปอย่างเงียบเชียบ และสิ่งเดียวที่เราทำได้คือทะนุถนอมมันไว้ในขณะที่มันยังคงอยู่

ไร้ซึ่งการเตือนล่วงหน้า ไร้ซึ่งการประโคมข่าว ดอกลอเรลเล็กๆ บานสะพรั่งอย่างเงียบเชียบในยามราตรี เมื่อแสงอรุณรุ่งปรากฏขึ้น กลิ่นหอมหวานละมุนละไมก็อบอวลไปทั่ว กลีบดอกสีขาวบริสุทธิ์ราวกับกลั่นมาจากแสงจันทร์เจิดจ้า จากสายลมอ่อนๆ จากสิ่งบริสุทธิ์ที่สุดแห่งสรวงสวรรค์และผืนดิน กลีบดอกเล็กๆ เหล่านั้นเต็มลานหน้าบ้าน ฉันนั่งลงบนพรมดอกไม้ หลับตาลง และสูดกลิ่นหอมนั้นเข้าไปลึกๆ ในช่วงเวลาเช่นนั้น ฉันรู้สึกหัวใจเบาสบาย

มีอยู่เช้าวันหนึ่งที่ฉันเปิดประตูออกไป เห็นดอกอินเดียนลอเรลสีแดงสดร่วงหล่นเต็มลานบ้าน เส้นใยดอกไม้บางราวกับผ้าไหม ย้อมผืนดินให้สว่างไสว ทำให้ฉันยืนตะลึงงัน จ้องมองพรมดอกไม้สีแดง ไม่อาจทนกวาดมันไปได้เลย ฉันเปิดอก สูดหายใจเข้าลึกๆ ปล่อยให้สีสันของดอกไม้แต่งแต้มแก้มฉัน ปล่อยให้ทุกลมหายใจเปี่ยมไปด้วยความสุขสงบ

ในฤดูแดดจ้า ช่อดอกเฟื่องฟ้าจะบานสะพรั่งทีละช่อ แต่งแต้มท้องฟ้าให้เป็นสีชมพูระเรื่อ แม้เฟื่องฟ้าจะบอบบางแต่ก็ยืนยงคงอยู่ได้หลายปี แข็งแรงทนทานแม้บนกิ่งแห้ง มีคนเคยบอกฉันว่า “ทำไมต้องปลูกดอกเฟื่องฟ้าที่ร่วงหล่นเกลื่อนกลาดไปทั่วสวน กวาดจนเหนื่อย!” ฉันได้แต่ยิ้ม เพราะแต่ละคนมีวิธีการเข้าถึงความสุขในแบบของตัวเอง

มีบางวันที่ดอกไม้ในสวนไม่บาน มีเพียงสีเขียวเย็นสดชื่นของใบไม้ เสียงนกร้องจากกิ่งหนึ่งไปอีกกิ่งหนึ่ง และเสียงกระดิ่งลมที่ดังกังวานไปตามสายลมอ่อนๆ แต่ฉันก็ยังรู้สึกขอบคุณที่ได้กลับมาที่สวนอีกครั้ง เพราะธรรมชาติมีวิธีปลอบประโลมฉันเสมอ แม้ในวันที่ดอกไม้ไม่บาน สวนก็ยังคงเต็มไปด้วยความสดชื่นเขียวขจี

ฉันรักสวนแห่งนี้เพราะเป็นที่ที่ฉันได้พบตัวเองอีกครั้ง ท่ามกลางเสียงใบไม้ร่วง ท่ามกลางกลิ่นหอมของดอกไม้ ฉันมีเวลาให้ตัวเอง เพราะตอนนี้ ฉันไม่ใช่แม่ที่ยุ่งวุ่นวาย ไม่ใช่ภรรยาที่กังวล หรือลูกจ้างที่ยุ่งวุ่นวายอีกต่อไป แต่ฉันกลับมีความสุขเรียบง่าย ฉันนั่งลงข้างๆ สวน มองดูดอกตูมสีเขียวอ่อนอย่างเงียบๆ ลูบไล้กลีบดอกอันบริสุทธิ์แต่ละกลีบ ฟังเสียงเวลาที่ผ่านไปผ่านใบไม้แต่ละใบ แต่ละกลีบ

ฉันรักสวนแห่งนี้ เพราะมันคือบ้านของครอบครัวฉัน เป็นที่สำหรับผู้คนที่ฉันรักที่สุด เพียงแค่หันกลับไปมอง ฉันก็จะเห็นพวกเขายังอยู่เคียงข้างฉัน ยังคงหลับใหลอย่างสงบสุขหลังประตูที่ปิดลงครึ่งหนึ่ง ความคิดนี้ทำให้ฉันรู้สึกสงบ ไม่ว่าชีวิตจะเหนื่อยล้าเพียงใด แค่เช้าวันหนึ่งที่ได้นั่งอยู่กลางสวน ฟังเสียงลมหายใจของผืนดินและท้องฟ้า และรู้ว่าคนที่ฉันรักจะอยู่เคียงข้างฉันเสมอ ฉันรู้ว่าความสุขนั้นก็เกินพอแล้ว

สุดท้ายแล้ว ชีวิตของทุกคนก็เป็นเพียงภาพรวมของเช้าวันเหล่านั้น มีบางวันที่ดอกไม้เบ่งบาน บางวันที่ดอกไม้โรยรา แต่ถ้าเรารู้จักหยุดนิ่ง รู้จักหายใจเข้าลึกๆ รู้จักรักปัจจุบันขณะ แม้แต่ความเงียบก็ยังมีกลิ่นหอม แม้แต่ใบไม้ร่วงก็กลายเป็นปาฏิหาริย์ และตัวฉันเอง ท่ามกลางสวนเล็กๆ ท่ามกลางเช้าวันหยุดสุดสัปดาห์อันเงียบสงบ ฉันพบว่าตัวเองกำลังใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและเปี่ยมล้นด้วยความรู้สึกขอบคุณ

ตรังดิญ

ที่มา: https://baodongnai.com.vn/van-hoa/202510/khu-vuon-binh-yen-f4e0857/