นอกจากความยินดีกับการปรับขึ้นเงินเดือนแล้ว คนทำงานยังกังวลเรื่อง "การตามฝน" ในสินค้าด้วย
กระทรวงแรงงาน ทหารผ่านศึก และกิจการสังคม (MOLISA) กำลังขอความคิดเห็นเกี่ยวกับร่างพระราชกฤษฎีกาควบคุมค่าจ้างขั้นต่ำสำหรับพนักงานที่ทำงานภายใต้สัญญาจ้างงาน
ตามคำแนะนำของสภาค่าจ้างแห่งชาติ หลังจากการประชุมเมื่อวันที่ 12 มกราคม 2567 กระทรวงแรงงาน ผู้ทุพพลภาพ และสวัสดิการสังคม ได้เสนอให้ปรับขึ้นค่าจ้างขั้นต่ำ (LTT) ร้อยละ 6 จากระดับปัจจุบัน โดยจะมีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ 1 กรกฎาคม 2567 เป็นต้นไป
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ค่าจ้างขั้นต่ำรายเดือนใน 4 ภูมิภาค ได้แก่ ภูมิภาค I อยู่ที่ 4,960,000 ดอง/เดือน ภูมิภาค II อยู่ที่ 4,410,000 ดอง/เดือน ภูมิภาค III อยู่ที่ 3,860,000 ดอง/เดือน และภูมิภาค IV อยู่ที่ 3,450,000 ดอง/เดือน ค่าจ้างขั้นต่ำดังกล่าวจะเพิ่มขึ้นจาก 200,000 เป็น 280,000 ดอง ซึ่งสูงกว่ามาตรฐานการครองชีพขั้นต่ำของแรงงานประมาณ 2% จนถึงสิ้นปี 2567 คาดว่าจะทำให้มาตรฐานการครองชีพขั้นต่ำเป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้ในปี 2568
เมื่อทราบข่าว คุณตรัน ถิ ฮันห์ (จาก นามดิงห์ ) พนักงานบริษัท Khai Hoan Shoe Manufacturing Joint Stock Company (เขตบิ่ญจันห์ นครโฮจิมินห์) รู้สึกทั้งตื่นเต้นและกังวล สิ่งที่คนงานอย่างเธอกังวลคือ ทุกครั้งที่เงินเดือนขึ้น ราคาสินค้าก็จะสูงขึ้นตามไปด้วย โดยเฉพาะสินค้าจำเป็น
เธอและสามีทำงานเป็นพนักงานโรงงานมานานกว่า 10 ปี มีรายได้รวมต่อเดือนประมาณ 12-13 ล้านดอง ค่าใช้จ่ายทั้งหมดขึ้นอยู่กับรายได้นั้น คุณฮาญกล่าวว่าสิ่งสำคัญที่สุดของเธอคือการจ่ายค่าเล่าเรียนให้ลูกๆ และส่งเงินกลับบ้านเพื่อเลี้ยงดูพ่อแม่ทั้งสองฝ่าย ด้วยเหตุนี้ มื้ออาหารประจำวันของครอบครัวเธอจึงประหยัดอย่างยิ่ง มีเพียงโอกาสพิเศษเท่านั้นที่กล้าใช้จ่ายฟุ่มเฟือย
“ขึ้นค่าจ้างเพื่อชดเชยเงินเฟ้อ ประกันมาตรฐานการครองชีพของคนงาน แต่เมื่อค่าจ้างเพิ่มขึ้น 1 ด่ง ราคาสินค้าก็เพิ่มขึ้น 2 ด่ง หากรัฐบาลไม่มีนโยบายควบคุม ชีวิตของคนงานที่ยากลำบากอยู่แล้วก็จะยิ่งยากลำบากมากขึ้นไปอีก” - คุณฮันห์ กล่าว
รายได้น้อย อาหารการกินประจำวันของคนทำงานก็ประหยัดมาก มีเพียงโอกาสพิเศษเท่านั้นที่พวกเขากล้าใช้จ่ายฟุ่มเฟือย |
ในทำนองเดียวกัน นางสาว Tran Thi Kim Tan (จาก Ben Tre ) ซึ่งทำงานที่บริษัท Gonze Company Limited (เขตแปรรูปส่งออก Tan Thuan) ต้องคำนวณรายจ่ายทุกวันเพื่อประหยัดให้ได้มากที่สุดเพื่อไม่ให้ต้องกู้ยืมเงิน นางสาว Tan ทำงานเป็นลูกจ้างให้กับบริษัทในเขต 12 มา 10 ปี โดยมีรายได้ 8-9 ล้านดองต่อเดือน หากทำงานล่วงเวลา อย่างไรก็ตาม ในปี 2018 บริษัทได้ปิดตัวลงเนื่องจากประสบปัญหา ทำให้เธอต้องเสียงานเมื่ออายุ 33 ปี เธอต้องดิ้นรนอย่างหนักเพื่อเข้าทำงานในบริษัทปัจจุบันและทำงานที่นี่มา 5 ปีแล้ว
สามีของคุณตันเป็นฟรีแลนซ์ รายได้ของเขาจึงไม่ค่อยดีนัก ดังนั้น รายได้หลักของครอบครัวจึงมาจากเงินเดือนของคุณตัน แต่ตลอด 2 ปีที่ผ่านมา เงินเดือนก็ไม่เคยขึ้นเลย แถมค่าไฟ ค่าอาหารก็แพงขึ้นกว่าแต่ก่อน ทำให้ครอบครัวยิ่งเดือดร้อนหนักขึ้นไปอีก เธอเล่าว่าด้วยเงิน 6 ล้านดอง เธอต้องจ่ายค่าที่อยู่อาศัย ค่าไฟ ค่าน้ำเดือนละเกือบ 3 ล้านดอง ส่วนที่เหลือก็เอาไปจ่ายค่าอาหาร ค่าน้ำมัน และค่าจัดงานศพ...
หมู ปลาทะเล ปลาแห้ง ไข่... เป็นอาหารที่คนงานให้ความสำคัญเพราะราคาไม่แพง |
เพื่อประหยัดเงิน ทั้งคู่จึงต้องงดอาหารเช้าและไม่ได้ซื้ออะไรเข้าบ้านเลย สำหรับมื้อเย็น เธอไม่กล้าใช้เงินเกิน 50,000 ดองต่อวัน ยกเว้นวันที่ข้าว น้ำตาล น้ำปลา เกลือ... หมด และต้องซื้อเพิ่ม
“ฉันต้องไปขอให้พ่อแม่ที่ต่างจังหวัดส่งของบางอย่างมาให้ เช่น ปลาแห้งกับกุ้งแห้ง ทุกคนดีใจที่ได้ยินเรื่องเงินเดือนขึ้น ฉันแค่หวังว่าราคาจะไม่ขึ้น จะได้ไม่ต้องเดือดร้อนอีก” เธอถอนหายใจ
กระทรวงแรงงาน ทหารผ่านศึก และกิจการสังคม ระบุว่า ค่าจ้างขั้นต่ำข้างต้นปรับขึ้นจาก 200,000 ดอง เป็น 280,000 ดอง (คิดเป็นอัตราเฉลี่ย 6%) เมื่อเทียบกับค่าจ้างขั้นต่ำในปัจจุบัน การปรับค่าจ้างขั้นต่ำดังกล่าวสูงกว่ามาตรฐานการครองชีพขั้นต่ำของแรงงานประมาณ 2% จนถึงสิ้นปี 2567 เพื่อยกระดับคุณภาพชีวิตของแรงงาน คาดว่าจะทำให้มาตรฐานการครองชีพขั้นต่ำในปี 2568 เป็นจริง (โดยนำดัชนีราคาผู้บริโภค (CPI) ปี 2568 บางส่วนมาคำนวณเป็นมาตรฐานการครองชีพขั้นต่ำ เพื่อให้แรงงานสามารถดำรงชีพได้ตั้งแต่กลางปี 2567) ระดับการปรับนี้สอดคล้องกับผลประโยชน์ของแรงงานและธุรกิจ โดยให้ความสำคัญกับการพัฒนาคุณภาพชีวิตของแรงงาน รวมถึงการดูแลรักษา ฟื้นฟู และพัฒนาการผลิตและธุรกิจ สมาชิกสภาค่าจ้างแห่งชาติ 100% เห็นด้วยและเสนอให้รัฐบาลปรับขึ้นตามระดับนี้
ตามลาวด่ง
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)