'ขึ้นเงินเดือน 1 ด่ง ราคาสินค้าขึ้น 2 ด่ง คนงานที่กำลังเดือดร้อนอยู่แล้วก็ยิ่งเดือดร้อนมากขึ้น'

นอกจากความยินดีกับการปรับขึ้นเงินเดือนแล้ว คนทำงานยังกังวลเรื่อง "การตามฝน" ในสินค้าด้วย

กระทรวงแรงงาน ทหารผ่านศึก และกิจการสังคม (MOLISA) กำลังขอความคิดเห็นเกี่ยวกับร่างพระราชกฤษฎีกาควบคุมค่าจ้างขั้นต่ำสำหรับพนักงานที่ทำงานภายใต้สัญญาจ้างงาน

ตามคำแนะนำของสภาค่าจ้างแห่งชาติ หลังจากการประชุมเมื่อวันที่ 12 มกราคม 2567 กระทรวงแรงงาน ผู้ทุพพลภาพ และสวัสดิการสังคม ได้เสนอให้ปรับขึ้นค่าจ้างขั้นต่ำ (LTT) ร้อยละ 6 จากระดับปัจจุบัน โดยจะมีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ 1 กรกฎาคม 2567 เป็นต้นไป

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ค่าจ้างขั้นต่ำรายเดือนใน 4 ภูมิภาค ได้แก่ ภูมิภาค I อยู่ที่ 4,960,000 ดอง/เดือน ภูมิภาค II อยู่ที่ 4,410,000 ดอง/เดือน ภูมิภาค III อยู่ที่ 3,860,000 ดอง/เดือน และภูมิภาค IV อยู่ที่ 3,450,000 ดอง/เดือน ค่าจ้างขั้นต่ำดังกล่าวจะเพิ่มขึ้นจาก 200,000 เป็น 280,000 ดอง ซึ่งสูงกว่ามาตรฐานการครองชีพขั้นต่ำของแรงงานประมาณ 2% จนถึงสิ้นปี 2567 คาดว่าจะทำให้มาตรฐานการครองชีพขั้นต่ำเป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้ในปี 2568

เมื่อทราบข่าว คุณตรัน ถิ ฮันห์ (จาก นามดิงห์ ) พนักงานบริษัท Khai Hoan Shoe Manufacturing Joint Stock Company (เขตบิ่ญจันห์ นครโฮจิมินห์) รู้สึกทั้งตื่นเต้นและกังวล สิ่งที่คนงานอย่างเธอกังวลคือ ทุกครั้งที่เงินเดือนขึ้น ราคาสินค้าก็จะสูงขึ้น โดยเฉพาะสินค้าจำเป็น

เธอและสามีทำงานเป็นพนักงานโรงงานมานานกว่า 10 ปี มีรายได้รวมต่อเดือนประมาณ 12-13 ล้านดอง ค่าใช้จ่ายทั้งหมดขึ้นอยู่กับรายได้นั้น คุณฮาญกล่าวว่าสิ่งสำคัญที่สุดของเธอคือการจ่ายค่าเล่าเรียนให้ลูกๆ และส่งเงินกลับบ้านเพื่อเลี้ยงดูพ่อแม่ทั้งสองฝ่าย ด้วยเหตุนี้ มื้ออาหารประจำวันของครอบครัวเธอจึงประหยัดมาก มีเพียงโอกาสพิเศษเท่านั้นที่กล้าใช้จ่ายฟุ่มเฟือย

“การขึ้นค่าจ้างเพื่อชดเชยภาวะเงินเฟ้อ เพื่อสร้างมาตรฐานการครองชีพให้กับคนงาน แต่เมื่อค่าจ้างเพิ่มขึ้น 1 ดอง ราคาสินค้าก็เพิ่มขึ้น 2 ดอง หากรัฐบาลไม่มีนโยบายควบคุม ชีวิตของคนงานที่ยากลำบากอยู่แล้วก็จะยิ่งยากลำบากมากขึ้นไปอีก” – นางสาวฮันห์ กล่าว

'เงินเดือนขึ้น 1 ด่ง ราคาขึ้น 2 ด่ง คนงานที่กำลังลำบากอยู่แล้วยิ่งลำบากมากขึ้น' ภาพที่ 2

รายได้น้อย อาหารการกินประจำวันของคนทำงานก็ประหยัดมาก มีเพียงโอกาสพิเศษเท่านั้นที่พวกเขากล้าใช้จ่ายฟุ่มเฟือย

ในทำนองเดียวกัน ด้วยเงินเดือนของคนงาน คุณ Tran Thi Kim Tan (จาก Ben Tre ) ซึ่งทำงานที่บริษัท Gonze Company Limited (เขตแปรรูปส่งออก Tan Thuan) ต้องคำนวณค่าใช้จ่ายทุกวันเพื่อออมเงินให้ได้มากที่สุดเพื่อไม่ให้ต้องกู้ยืมเงิน คุณ Tan ทำงานเป็นพนักงานของบริษัทในเขต 12 มา 10 ปี มีรายได้ 8-9 ล้านดองต่อเดือน หากทำงานล่วงเวลา อย่างไรก็ตาม ในปี 2018 บริษัทต้องปิดตัวลงเนื่องจากความยากลำบาก เธอตกงานเมื่ออายุ 33 ปี เธอต้องดิ้นรนอย่างหนักเพื่อเข้าทำงานในบริษัทปัจจุบัน และทำงานที่นี่มา 5 ปีแล้ว

สามีของคุณตันเป็นฟรีแลนซ์และรายได้ของเขาไม่มากนัก ดังนั้นรายได้หลักของครอบครัวจึงมาจากเงินเดือนของคุณตัน แต่ในช่วง 2 ปีที่ผ่านมา เงินเดือนก็ไม่มีการปรับขึ้นเลย แถมค่าไฟและค่าอาหารก็สูงขึ้นกว่าแต่ก่อน ทำให้ครอบครัวยิ่งเดือดร้อนหนักขึ้นไปอีก เธอเล่าว่าด้วยเงิน 6 ล้านดอง เธอต้องจ่ายค่าที่อยู่อาศัย ค่าไฟ และค่าน้ำเดือนละเกือบ 3 ล้านดอง ส่วนที่เหลือเป็นค่าอาหาร ค่าน้ำมัน และค่าจัดงานศพ...

'เงินเดือนขึ้น 1 ด่ง ราคาขึ้น 2 ด่ง คนงานที่กำลังลำบากอยู่แล้วยิ่งลำบากมากขึ้น' ภาพที่ 3

อาหารประเภทหมู ปลาทะเล เนื้อแห้ง ไข่... เป็นอาหารที่คนงานให้ความสำคัญเพราะราคาไม่แพง

เพื่อประหยัดเงิน ทั้งคู่จึงต้องงดอาหารเช้าและไม่ได้ซื้ออะไรเข้าบ้านเลย สำหรับมื้อเย็น เธอไม่กล้าจ่ายเงินเกิน 50,000 ดองต่อวันสำหรับอาหาร ยกเว้นวันที่ข้าว น้ำตาล น้ำปลา เกลือ... หมดเกลี้ยง และต้องซื้อเพิ่ม

"ของบางอย่างอย่างปลาแห้งกับกุ้งแห้ง ฉันก็ต้องไปขอพ่อแม่ที่ต่างจังหวัดให้ส่งมาให้ พอได้ยินเรื่องเงินเดือนขึ้น ทุกคนก็ดีใจ ฉันก็หวังว่าราคาสินค้าจะไม่ขึ้น จะได้ไม่ต้องเดือดร้อนอีก" เธอถอนหายใจ

กระทรวงแรงงาน ทหารผ่านศึก และกิจการสังคม ระบุว่า ค่าจ้างขั้นต่ำดังกล่าวจะเพิ่มขึ้นจาก 200,000 ดอง เป็น 280,000 ดอง (คิดเป็นอัตราเฉลี่ย 6%) เมื่อเทียบกับค่าจ้างขั้นต่ำในปัจจุบัน การปรับค่าจ้างขั้นต่ำดังกล่าวสูงกว่ามาตรฐานการครองชีพขั้นต่ำของแรงงานประมาณ 2% จนถึงสิ้นปี 2567 เพื่อปรับปรุงสภาพความเป็นอยู่ของแรงงาน คาดว่าจะทำให้มาตรฐานการครองชีพขั้นต่ำในปี 2568 เป็นจริง (โดยนำดัชนีราคาผู้บริโภค (CPI) ปี 2568 บางส่วนมาคำนวณเป็นมาตรฐานการครองชีพขั้นต่ำ เพื่อให้แรงงานสามารถดำรงชีพได้ตั้งแต่กลางปี 2567) ระดับการปรับค่าจ้างนี้สอดคล้องกับผลประโยชน์ของแรงงานและธุรกิจ โดยให้ความสำคัญกับการพัฒนาคุณภาพชีวิตของแรงงานควบคู่ไปกับการดูแลรักษา ฟื้นฟู และพัฒนาการผลิตและธุรกิจ สมาชิกสภาค่าจ้างแห่งชาติ 100% เห็นด้วยและเสนอให้รัฐบาลปรับอัตราค่าจ้างตามระดับนี้