เมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม สำนักงานอัยการสูงสุดประสานงานกับเรือนจำ Ngoc Ly เพื่อประกาศการตัดสินใจของสำนักงานอัยการสูงสุดในการอุทธรณ์เพื่อขอทบทวนและระงับการประหารชีวิตนักโทษ Pham Hoang Tung เป็นการชั่วคราว
ตุง เป็นหนึ่งในผู้ก่อเหตุฆาตกรรมสี่คนในเดือนมกราคม 2562 ในเขตหง็อกถวี (เขตลองเบียน ฮานอย ) เหยื่อในคดีนี้ถูกวินิจฉัยว่าได้รับบาดเจ็บที่สมอง เสียหายทางร่างกาย 100% และอยู่ในสภาพผัก
เจ้าหน้าที่เรือนจำดำเนินการปล่อยตัวนักโทษ Pham Hoang Tung ให้เสร็จสิ้น
ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2564 ศาลประชาชนสูงในกรุงฮานอยได้พิจารณาอุทธรณ์และตัดสินจำคุกตุงเป็นเวลา 9 ปี ส่วนจำเลยที่เหลืออีก 3 คนถูกตัดสินจำคุกเป็นเวลา 11-20 ปี ในข้อหาฆาตกรรมทั้งหมด
ในระหว่างการพิจารณาคำพิพากษาอุทธรณ์ กรมอัยการสูงสุด 7 ได้ค้นพบการละเมิดการบังคับใช้กฎหมายเมื่อพิจารณาคดี Pham Hoang Tung
โดยเฉพาะอย่างยิ่งการที่ศาลอุทธรณ์พิพากษาลงโทษตุงและผู้สมรู้ร่วมคิดในข้อหาฆาตกรรม ตามประมวลกฎหมายอาญา ข้อ 123 ข้อ 1 วรรคหนึ่ง มีโทษจำคุกตั้งแต่ 12 ถึง 20 ปี จำคุกตลอดชีวิต หรือประหารชีวิต ถือเป็นการกระทำที่สมเหตุสมผลและถูกต้องตามกฎหมาย
อย่างไรก็ตาม ตุงถูกตัดสินว่า "ก่ออาชญากรรมไม่สมบูรณ์" โดยในขณะที่ก่ออาชญากรรม เขามีอายุเพียง 15 ปี 4 เดือนและ 1 วันเท่านั้น
ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 101 วรรคสอง บัญญัติว่า บุคคลอายุตั้งแต่ 14 ปีแต่ยังไม่ถึง 16 ปี เมื่อกระทำความผิด หากกฎหมายที่ใช้บังคับกำหนดโทษจำคุกตลอดชีวิตหรือประหารชีวิต โทษสูงสุดที่ใช้บังคับต้องไม่เกินจำคุก 12 ปี
อนึ่ง มาตรา 102 วรรคสาม แห่งประมวลกฎหมายอาญา กำหนดไว้ว่า โทษสูงสุดที่ใช้บังคับแก่บุคคลอายุตั้งแต่ 14 ปีแต่ยังไม่ถึง 16 ปี ซึ่งกระทำความผิดอาญาไม่ครบถ้วน จะต้องไม่เกิน 1 ใน 3 ของโทษที่กำหนดไว้ในมาตรา 100 และ 101 แห่งประมวลกฎหมายนี้
เมื่อเปรียบเทียบกับบทบัญญัติข้างต้น โทษจำคุกของนาย Pham Hoang Tung อยู่ที่ไม่เกิน 4 ปี ศาลอุทธรณ์พิพากษาจำคุกนาย Tung เป็นเวลา 9 ปี ในข้อหาฆาตกรรม ซึ่งถือเป็นการละเมิดบทบัญญัติมาตรา 101 วรรค 2 และมาตรา 102 วรรค 3 แห่งประมวลกฎหมายอาญาอย่างร้ายแรง และกระทบต่อสิทธิและผลประโยชน์โดยชอบธรรมของนาย Tung อย่างร้ายแรง
เมื่อวันที่ 15 พฤษภาคม สำนักงานอัยการสูงสุดได้มีคำพิพากษาอุทธรณ์คำพิพากษาของศาลอุทธรณ์ ในวันเดียวกันนั้น สำนักงานอัยการสูงสุดยังได้มีคำพิพากษาให้พักการบังคับคดีจำคุกของนายฝ่าม ฮวง ตุง ไว้ชั่วคราว เพื่อพิจารณาในชั้นอุทธรณ์
ณ วันที่ศาลสั่งพักการลงโทษชั่วคราว ตุงรับโทษมาแล้ว 4 ปี 4 เดือน 10 วัน
ลิงค์ที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)