เช้าวันหนึ่งในฤดูใบไม้ร่วง...

หวู่ ถิ เหวิน ตรัง

ทุกปี คุณย่าท่านนั้นจะนำถาดผลไม้มาวางขายที่หัวมุมตลาดริมน้ำต้อนรับฤดูใบไม้ร่วง เธอรู้ไหมว่าฉันรอคอยมานานแสนนาน มักจะเปี่ยมล้นด้วยอารมณ์ราวกับเด็กอายุสิบขวบ ก่อนที่จะได้รับของขวัญแห่งฤดูใบไม้ร่วง

ฉันค่อยๆ ถือน้อยหน่าแต่ละลูกไว้ในมือ ยกขึ้นสูดดมกลิ่นหอมที่ไม่อาจบรรยายได้ บางลูกมีสีทองอร่ามราวกับพระอาทิตย์ในฤดูใบไม้ร่วง บางลูกมีจุดสีน้ำตาลเหมือนผิวของคนอายุเกินสี่สิบแล้ว แต่ฉันก็มองไม่เห็นอายุของหญิงชราที่นั่งอยู่ตรงหน้าอีกต่อไป ผมของเธอขาวซีด ผิวของเธอเหี่ยวย่น และรอยยิ้มของเธอไร้ฟันมาหลายปีแล้ว เมื่อถึงจุดหนึ่ง ความแก่ชราก็ไม่สามารถแก่ลงได้อีก แต่กลับดูงดงามราวกับเทพนิยาย

ฉันหยิบน้อยหน่ากลับบ้าน วางไว้ที่หน้าต่าง บนโต๊ะทำงาน และในครัว เต็มไปด้วยความคิด ฉันมองหากลิ่นหอมของน้อยหน่าท่ามกลางกลิ่นปลาตุ๋น ถั่วผัดมะเขือเทศ และเนื้อผัดกะปิ กลิ่นของน้อยหน่าเปรียบเสมือนความอ่อนโยนที่ซ่อนอยู่ในผู้หญิงที่มีความกังวลและรกรุงรัง บางครั้งฉันก็นึกถึงภาพตัวเองในอดีตของแม่ ท่ามกลางความยากจนข้นแค้นและความกังวลหลายร้อยปี ทุกครั้งที่ฉันกลับจากตลาด แม่ก็ยังคงซื้อน้อยหน่าให้ลูกๆ ด้วยเงินที่เธอหามาได้จากการขายมันสำปะหลังขึ้นรา หรือไก่ตัวสุดท้ายในบ้าน ฉันนั่งรอแม่อยู่ข้างนอกตรอกนานทีเดียว มีดงไผ่ที่พลิ้วไหวและผีเสื้อสีเหลืองเป็นเพื่อนคู่ใจ เท้าของฉันเปื้อนโคลน ใบหน้าเปื้อนไปด้วยขี้เถ้า แต่ฤดูใบไม้ร่วงนั้นยังคงชัดเจนในความทรงจำ...

ในฤดูใบไม้ร่วง ลูกพลับในสวนจะตื่นขึ้น อีกไม่นานพวกมันจะสุกงอมและห้อยลงมาจากต้นไม้ราวกับพระอาทิตย์สีแดง ฉันไม่รู้ว่ามันคือลูกพลับพันธุ์อะไร รู้เพียงว่ามันอวบอิ่มและสีแดง มีเปลือกบางๆ เมื่อคุณเอาเข้าปากและจิบ คุณจะสัมผัสได้ถึงรสชาติหวานเย็นของฤดูใบไม้ร่วงในลำคอ แม่ของฉันหวงแหนลูกพลับสุก ห่ออย่างประณีต แล้วส่งเป็นของขวัญให้กับคนๆ นี้และคนๆ นั้น ลูกพลับบนถนน สีแดงสดและเปี่ยมไปด้วยหัวใจของเด็กที่จากบ้านมาเป็นเวลานานและไม่ได้กลับบ้าน เพิ่มข้าวเกรียบสีเขียวห่อใบบัวสีเขียวในห่อเล็กๆ เพื่อเติมเต็มรสชาติฤดูใบไม้ร่วงให้กับผู้ที่ชอบคิดถึง

เช้านี้ ระหว่างทางไปโรงเรียน ฉันได้ยินเสียงใบไม้ร่วงกรอบแกรบบนยอดไม้ เมื่อกลับถึงบ้าน ฤดูใบไม้ร่วงก็อยู่ในตะกร้าลูกแอปเปิลน้อยหน่าที่แม่เพิ่งส่งมาให้ ลูกแอปเปิลน้อยหน่าที่คดยังไม่สุกและนิ่ม แต่กลับเต็มไปด้วยรอยฟันหนู ฉันชงชาและนั่งอยู่คนเดียวเป็นเวลานาน ไม่ต้องการดนตรีใดๆ เลย แค่เสียงลมและเสียงนกร้องก็ทำให้หัวใจฉันเต้นแรงแล้ว ดูเหมือนว่าฤดูใบไม้ร่วงจะทำให้ฉันอยากใช้ชีวิตช้าลง ฉันคิดถึงวัยเด็ก คิดถึงเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานาน คิดถึงคำสัญญาที่ลืมเลือน คิดถึงเดทในฤดูใบไม้ร่วงกับคนที่ฉันรัก

กลิ่นธูปหอมที่หน้าต่างยังคงหอมเหมือนในเทพนิยาย แม้จะไม่มีทามออกมาก็ตาม...

ที่มา: https://baodaklak.vn/van-hoa-du-lich-van-hoc-nghe-thuat/van-hoc-nghe-thuat/202510/mot-som-mua-thu-e8c1d08/