ฤดูกาลดอกลาเกอร์สตรูเมีย

ดอกไม้ Lagerstroemia จะบานปีละครั้ง แต่ไม่มีครั้งไหนที่เหมือนกันเลย มีอยู่ปีหนึ่งที่ฝนมาช้า ดอกไม้ก็บานช้า และพอบานก็เสียหายเพราะพายุที่เกิดขึ้นกะทันหัน มีบางปีที่ดวงอาทิตย์มาเร็วและดอก Lagerstroemia บานตั้งแต่ปลายเดือนมีนาคม โดยกระจายตัวไปตามท้องถนนราวกับเมฆสีม่วงที่ลอยอยู่ใจกลางเมือง ไม่ว่าจะบานเร็วหรือช้า สว่างไสวหรือร่วงโรย Lagerstroemia ก็ยังคงเป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำในช่วงหลายปี ในวัยเยาว์ และในสิ่งต่างๆ ที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

ผู้ที่เคยผ่านชั้นมัธยมศึกษามาแล้วจะลืมสีม่วงของ Lagerstroemia ได้เป็นอย่างดี เป็นสีสันของวันสุดท้ายของปีการศึกษา เป็นสียามบ่ายที่แสงแดดสาดส่องลงมาบนสนามโรงเรียน เป็นช่วงเวลาที่นักเรียนมองหน้ากันอย่างเงียบๆ โดยไม่มีใครกล้าบอกลา หากราชพฤกษ์เตือนเราถึงฤดูสอบอันแสนสดใสและการจากลาอันน่าเสียใจ แล้วล่ะก็ ลาเวนเดอร์สีม่วงก็เป็นสีแห่งความทรงจำอันอ่อนโยน ความรักครั้งแรกที่ขี้อาย และความเศร้าที่ไม่อาจระบุชื่อได้ เคยมีอยู่ครั้งหนึ่งผมปั่นจักรยานใต้ต้นแตรสีม่วง หัวใจผมเต้นระรัวเพราะรอยยิ้มแวบหนึ่ง เพราะคนที่บังเอิญเหลือบมอง กลีบดอกไม้ร่วงหล่นอย่างเงียบ ๆ บนไหล่ของฉัน ราวกับเป็นเครื่องเตือนใจถึงอารมณ์อันบริสุทธิ์ของวันนั้น และเมื่อโตขึ้น เมื่อเราต่างแยกย้ายกันไป บางครั้งแค่เห็นดอกไม้สีม่วงบานสะพรั่งบนถนน ก็ทำให้หัวใจเราเต้นระรัวด้วยความทรงจำถึงช่วงเวลาแห่งความโง่เขลา

ภาพประกอบ แหล่งที่มาของอินเตอร์เน็ต

โรค Lagerstroemia ไม่เพียงแต่พบในสนามโรงเรียนเท่านั้น แต่ยังพบได้ตามถนน มุมถนน และตรอกซอกซอยที่คุ้นเคยอีกด้วย สีม่วงแผ่ขยายอ่อนโยนราวกับบทกวีกลางเมืองที่พลุกพล่าน เสมือนช่วงเวลาแห่งความเงียบท่ามกลางความวุ่นวายของชีวิต ในตอนเช้าตรู่ เมื่อแสงอาทิตย์สาดส่องผ่านใบไม้ Lagerstroemia ก็ส่องประกายในแสงสลัว ราวกับความฝันอันแสนหวาน เมื่อถึงเที่ยงวัน ภายใต้แสงแดดที่แผดจ้า สีม่วงก็ยังคงดูอ่อนโยนอย่างน่าประหลาด เหมือนกับแสงไฮไลท์อ่อนๆ ท่ามกลางพื้นคอนกรีตสีเทาของเมือง ในช่วงบ่าย เมื่อพระอาทิตย์ตกดินปกคลุมทุกสิ่งทุกอย่างเป็นสีส้มอ่อน ดอกไม้สีม่วงก็จะร่วงหล่นลงมาอย่างเงียบๆ แต่เต็มไปด้วยความรู้สึกคิดถึง บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมไม่ว่าจะยุ่งแค่ไหน ผู้คนก็ยังไม่อาจหยุดตัวเองจากการหยุดชั่วขณะเมื่อเดินผ่านต้น Lagerstroemia ที่กำลังออกดอกได้ การได้มองดูและสัมผัสความสั่นสะเทือนเล็กๆ น้อยๆ แต่มีค่าในหัวใจอย่างเงียบๆ

Lagerstroemia นั้นสวยงามแต่ก็เปราะบางเช่นกัน ดอกไม้จะบานอยู่ประมาณหนึ่งหรือสองสัปดาห์แล้วจะเริ่มเหี่ยวเฉา ลมต้นฤดูร้อนพัดพากลีบดอกไม้อันบอบบางที่ร่วงหล่นลงสู่พื้นดินมาด้วย บางครั้งหลังจากฝนตกเพียงคืนเดียว เช้าวันถัดมา ดอก Lagerstroemia ก็กระจายออกไป สีม่วงนั้นแม้จะสวยงามเพียงใดก็ไม่คงอยู่ตลอดไป แต่บางทีอาจเป็นเพราะความสั้นของฤดูนี้ ผู้คนจึงให้ความสำคัญกับฤดูของดอกไม้สีม่วงมากขึ้น เหมือนความทรงจำที่สวยงาม ถึงแม้ไม่อาจเก็บรักษาไว้ได้ แต่ทุกครั้งที่นึกถึง หัวใจเรายังคงสั่นไหว

โรค Lagerstroemia สอนเราหลายเรื่อง สอนให้เรารู้จักรักษาช่วงเวลาอันงดงาม เพราะไม่มีสิ่งใดคงอยู่ตลอดไป สอนให้เราหวงแหนความทรงจำ เพราะเมื่อมันผ่านไปแล้ว เราจะเก็บมันไว้ได้แค่ในใจเท่านั้น และเหนือสิ่งอื่นใด มันสอนให้เรารู้ว่า ไม่ว่าชีวิตจะยุ่งวุ่นวายหรือเร่งรีบแค่ไหน เราก็ควรใช้เวลาสักพักเพื่อผ่อนคลาย มองดูและรู้สึกถึงสิ่งเรียบง่ายและสวยงามรอบตัวเรา

ฤดูดอกไม้สีม่วงกลับมาแล้ว ท้องฟ้าทั้งหมดเป็นสีม่วง คุณกำลังมองดูอย่างเงียบๆ อยู่หรือเปล่า คุณกำลังนึกถึงอะไรบางอย่างเมื่อนานมาแล้วใช่ไหม?

เหงียน วัน นัท ทานห์

ที่มา: https://baoquangbinh.vn/van-hoa/202505/mua-hoa-bang-lang-2226082/