ดอกลาเกอร์สโตรเมียบานปีละครั้ง แต่แต่ละครั้งจะแตกต่างกันออกไป บางปีฝนตกช้า ดอกไม้ก็บานช้า พอเริ่มบานปุ๊บก็โดนพายุพัดกระหน่ำเสียหายทันที บางปีแดดออกเร็ว ดอกลาเกอร์สโตรเมียบานตั้งแต่ปลายเดือนมีนาคม ทอดยาวไปตามท้องถนนราวกับเมฆสีม่วงที่ลอยอยู่กลางเมือง ไม่ว่าจะบานเร็วหรือช้า บานสะพรั่งหรือโรยรา ดอกลาเกอร์สโตรเมียก็ยังคงเป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำในวัยเยาว์ ของสิ่งต่างๆ ที่ไม่มีใครรู้จัก
ผู้ที่ผ่านพ้นช่วงวัยเรียนมาแล้วย่อมยากที่จะลืมเลือนสีม่วงของดอกลาเกอร์สโตรเมีย มันคือสีของวันสุดท้ายของปีการศึกษา ยามบ่ายที่แสงอาทิตย์สาดส่องลงมายังสนามโรงเรียน ยามที่นักเรียนมองหน้ากันอย่างเงียบงันโดยไม่กล้าเอ่ยคำลา หากดอกลาเกอร์สโตรเมีย (Royal Poinciana) เตือนใจเราถึงฤดูกาลสอบอันแสนวิเศษและการพลัดพรากอันน่าเศร้าใจ ดอกลาเกอร์สโตรเมียก็คือสีของความทรงจำอันอ่อนโยน ความรักครั้งแรกที่ขี้อาย และความโศกเศร้าที่ไม่อาจเอ่ยชื่อได้ ครั้งหนึ่งฉันเคยปั่นจักรยานใต้ร่มไม้ดอกลาเกอร์สโตรเมีย หัวใจเต้นระรัวเพราะรอยยิ้มแวบเดียว เพราะแววตาที่ไม่ได้ตั้งใจ กลีบดอกร่วงหล่นเงียบงันบนบ่าฉัน ราวกับเป็นเครื่องเตือนใจถึงอารมณ์บริสุทธิ์ในวันนั้น และต่อมาเมื่อเราเติบโตขึ้น เมื่อต่างคนต่างแยกย้ายกันไป บางครั้งเพียงแค่เห็นดอกลาเกอร์สโตรเมียบานสะพรั่งอยู่บนถนน หัวใจของฉันก็จะสั่นไหวไปด้วยความทรงจำถึงช่วงเวลาแห่งความซุ่มซ่าม
 |
เลเกอร์สโตรเมียไม่ได้ปรากฏอยู่แค่ในสนามโรงเรียนเท่านั้น แต่ยังปรากฏอยู่ตามถนน มุมถนน และตรอกซอกซอยเล็กๆ ที่คุ้นเคย สีม่วงแผ่ขยายออกไปอย่างอ่อนโยนดุจบทกวีกลางเมืองที่พลุกพล่าน ราวกับช่วงเวลาแห่งความเงียบสงัดท่ามกลางเสียงอึกทึกของชีวิต เช้าตรู่ เมื่อแสงตะวันแรกส่องลอดผ่านใบไม้ เลเกอร์สโตรเมียก็ระยิบระยับในแสงสลัว ราวกับความฝันอันแสนหวาน ยามเที่ยงวัน ใต้แสงแดดจ้า สีม่วงนั้นยังคงอ่อนโยนอย่างประหลาด ดุจแสงอ่อนๆ ท่ามกลางพื้นคอนกรีตสีเทาของเมือง ในยามบ่าย เมื่อพระอาทิตย์ตกดินปกคลุมทุกสิ่งเป็นสีส้มอ่อน กลีบดอกเลเกอร์สโตรเมียก็ร่วงหล่นลงอย่างเงียบเชียบแต่เปี่ยมไปด้วยความคิดถึง บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมไม่ว่าผู้คนจะยุ่งวุ่นวายเพียงใด พวกเขาก็ยังไม่อาจหยุดนิ่งได้แม้เพียงชั่วครู่ขณะเดินผ่านเรือนยอดเลเกอร์สโตรเมียที่กำลังเบ่งบาน เพื่อชื่นชม สัมผัสถึงแรงสั่นสะเทือนเล็กๆ แต่ล้ำค่าในหัวใจอย่างเงียบๆ
ดอกลาเกอร์สโตรเมียนั้นงดงาม แต่ก็บอบบางเช่นกัน ดอกไม้จะบานอยู่ประมาณหนึ่งถึงสองสัปดาห์แล้วจึงเริ่มเหี่ยวเฉา ลมต้นฤดูร้อนพัดพากลีบดอกอันบอบบางที่ร่วงหล่นลงสู่พื้น บางครั้งหลังจากฝนตกเพียงคืนเดียว ดอกลาเกอร์สโตรเมียก็ปรากฏให้เห็นกระจายตัวในตอนเช้า สีม่วงนั้นแม้จะงดงามเพียงใดก็ไม่อาจคงอยู่ได้ตลอดไป แต่บางทีอาจเป็นเพราะช่วงเวลาอันสั้น ผู้คนจึงยิ่งหวงแหนฤดูกาลแห่งดอกลาเกอร์สโตรเมียมากยิ่งขึ้น เช่นเดียวกับความทรงจำอันงดงาม แม้ไม่อาจเก็บไว้ได้ แต่ทุกครั้งที่นึกถึง หัวใจของพวกเขาก็ยังคงเต้นระรัวอย่างไม่อาจห้ามใจได้
Lagerstroemia สอนเราหลายสิ่งหลายอย่าง สอนให้เราหวงแหนช่วงเวลาอันงดงาม เพราะไม่มีสิ่งใดคงอยู่ตลอดไป สอนให้เราหวงแหนความทรงจำ เพราะเมื่อมันจากไป เราทำได้เพียงเก็บมันไว้ในใจ และที่สำคัญที่สุด สอนให้เรารู้ว่า ไม่ว่าชีวิตจะเร่งรีบหรือเร่งรีบเพียงใด เราควรใช้เวลาสักครู่เพื่อผ่อนคลาย มองดู และสัมผัสสิ่งเรียบง่ายแต่งดงามรอบตัวเรา
ฤดูแห่งดอกไม้สีม่วงกลับมาแล้ว ท้องฟ้าเป็นสีม่วง คุณกำลังมองดูอย่างเงียบๆ ระลึกถึงบางสิ่งในอดีตอยู่หรือเปล่า
เหงียน วัน นัท แทงห์
ที่มา: https://baoquangbinh.vn/van-hoa/202505/mua-hoa-bang-lang-2226082/
การแสดงความคิดเห็น (0)