ในเมืองฮุ่ยโจว มณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน เรื่องราวของความพากเพียรพยายามของครูหนุ่มในการเอาชนะอุปสรรคต่างๆ ได้ดึงดูดความสนใจจากชาวเน็ตในประเทศที่มีประชากรนับพันล้านคน ตามรายงานของ South China Morning Post
ด้วยปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งในเอเชีย เรื่องราวของชายหนุ่มเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความเข้มแข็งทางจิตใจในการเผชิญกับความทุกข์ยาก
ตรัน บิน ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคกล้ามเนื้อเสื่อมแบบดูเชนน์ (DMD) เมื่ออายุ 7 ขวบ เมื่ออายุ 12 ปี เขาไม่สามารถเดินได้และต้องนั่งรถเข็น กิจวัตรประจำวัน เช่น การแต่งตัวและการรับประทานอาหาร จำเป็นต้องได้รับการสนับสนุนจากครอบครัว อย่างไรก็ตาม ตรัน บิน ไม่ได้ปล่อยให้ความเจ็บป่วยเป็นอุปสรรคต่อการเรียนของเขา
ความรักของพ่อแม่กลายเป็นแรงสนับสนุนที่มั่นคงให้กับชายหนุ่ม แม่ของตรัน บัน ลาออกจากงานและทุ่มเทเวลาทั้งหมดให้กับการดูแลเขา เธอมักจะแบกเขาไว้บนหลัง ขึ้นบันได 5 ขั้นเพื่อไปส่งลูกชายที่โรงเรียน
คุณนายตรันไม่เพียงแต่แบกรับลูก ๆ ไว้บนหลังเท่านั้น แต่ยังดูแลและส่งเสริมความฝันของพวกเขาให้เป็นจริงอีกด้วย “ตราบใดที่ลูกยังอยากเรียนหนังสือ แม่จะคอยอยู่เคียงข้างและอุ้มชูลูกเสมอ” คุณนายตรันปลอบใจ
เมื่อทรานบันเริ่มเรียน แม่ของเขาได้ย้ายไปที่กวางโจว อาศัยอยู่กับเขาเป็นเวลา 4 ปีในมหาวิทยาลัย และดูแลเขาในทุกย่างก้าว
พ่อของเขาซึ่งเป็นกรรมกรต้องทำงานหลายอย่างตลอดหลายปีที่ผ่านมาเพื่อหารายได้เพียงพอที่จะเลี้ยงดูครอบครัวและจ่ายค่าการศึกษาของลูกๆ
ด้วยความที่ไม่ทำให้พ่อแม่ผิดหวัง ตรัน บิญ จึงประสบความสำเร็จในการเรียนและได้คะแนนดีเยี่ยมเสมอมา และได้เป็นนักเรียนที่เก่งที่สุดของชั้นเรียน ในปี 2012 นักศึกษาชายคนนี้ได้เข้าศึกษาต่อในสาขาวิชาจิตวิทยาที่มหาวิทยาลัยซุนยัตเซ็น หนึ่งในมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงที่สุดในมณฑลกวางตุ้ง
ด้วยผลการเรียนที่ยอดเยี่ยมในระดับปริญญาตรี ตรัน บิ่ญ จึงได้รับการตอบรับเข้าศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยชิงหัวโดยตรง เขาสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาเอกในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2566 และเมื่อสิ้นปีนั้น เขาได้เป็นอาจารย์ประจำวิทยาลัยเมืองฮุ่ยโจว
ในห้องเรียน ตรัน บัน ไม่เพียงแต่เป็นอาจารย์เท่านั้น แต่ยังเป็นสัญลักษณ์ของศรัทธาและความเพียรพยายามอีกด้วย ด้วยสไตล์การสอนที่ทุ่มเท ความอดทน และแนวทางที่เข้าถึงง่าย คุณครูตรันได้สร้างความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นกับนักเรียนมากมาย
“ทุกครั้งที่ผมรู้สึกสูญเสียหรือขาดความมั่นใจ ผมมักจะนึกถึงศาสตราจารย์ตรัน บัน และวิธีที่ท่านเอาชนะความยากลำบากนับไม่ถ้วน” นักศึกษาคนหนึ่งเล่า นักศึกษาหลายคนยังยกย่องและเรียกตรัน บัน อย่างเคารพว่า “หมอบนรถเข็น”
ตรัน บัน ให้สัมภาษณ์กับสื่อมวลชนว่า เขาซาบซึ้งในความเสียสละของแม่เสมอ “กำลังใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับผมมาจากครอบครัวและเพื่อนๆ แม่ไม่เพียงแต่อุ้มผมไปโรงเรียนทุกวัน แต่ยังอยู่เคียงข้างดูแลผมเสมอ แม้กระทั่งตอนที่ผมเรียนมหาวิทยาลัย” เขากล่าว
เมื่อมองย้อนกลับไปตลอดการเดินทางกว่า 20 ปี แม้แต่พ่อแม่ของเขาก็ยังประหลาดใจกับสิ่งที่พวกเขาผ่านพ้นมาได้ แม่ของตรัน บัน เล่าว่าเธอไม่เข้าใจว่าครอบครัวของเธอสามารถเอาชนะความยากลำบากมากมายได้อย่างไร เธอและสามีมักยุ่งอยู่กับงานและความกังวลในแต่ละวันจนแทบไม่มีเวลาคิดถึงอนาคต พวกเขารู้วิธีที่จะอดทนและก้าวเดินต่อไปในแต่ละวัน
เมื่อหวนรำลึกถึงอดีต ตรัน บัน กล่าวว่า “มีหลายครั้งที่ผมสงสัยว่าทำไมชีวิตถึงไม่ยุติธรรมกับผม แต่แล้วผมก็อ่านเจอว่า ถ้าคุณพยายามมากกว่าคนอื่นสักหน่อยทุกวัน คุณจะประสบความสำเร็จ คำพูดนี้กลายเป็นคติประจำใจในชีวิตของผมไปแล้ว”
เรื่องราวของ Tran Ban แพร่กระจายไปอย่างกว้างขวางบนโซเชียลมีเดีย ดึงดูดความสนใจและความเห็นอกเห็นใจจากชุมชน หลายคนแสดงความคิดเห็นชื่นชมว่า “คุณแม่ที่แสนวิเศษและลูกชายที่ยอดเยี่ยม ขอให้ทั้งคู่สุขภาพแข็งแรงและมีความสุข เพื่อที่ทั้งคู่จะได้ร่วมกันเขียนเรื่องราวที่สร้างแรงบันดาลใจต่อไป”
ที่มา: https://vietnamnet.vn/nam-sinh-duoc-me-cong-den-lop-hang-ngay-do-vao-dai-hoc-top-1-chau-a-2326756.html
การแสดงความคิดเห็น (0)