ลักษณะเฉพาะของคำและภาษาถิ่นภาคใต้

ภาคใต้ (1) เป็นดินแดนใหม่ที่ถูกค้นพบทีหลังกว่าภูมิภาคอื่นๆ มาก มีประชากรหลายเชื้อชาติ มาจากหลายภูมิภาค หลายกลุ่มชาติพันธุ์ หลายศาสนา และมีการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมมากมาย... ดังนั้น ในเรื่องของภาษาจึงมีลักษณะเฉพาะของตนเอง นอกเหนือจากการใช้ภาษากลางของทั้งประเทศ

พจนานุกรมภาษาเวียดนามใต้ จัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ Social Sciences

ปัจจุบัน ภาคใต้เป็นภูมิภาคที่มีการพัฒนาทาง เศรษฐกิจ วิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยีอย่างมีพลวัต มีการแลกเปลี่ยนและผสมผสานทางวัฒนธรรมอย่างรวดเร็ว แต่ภาษาใต้ก็ยังคงไม่เลือนหายไป ดังนั้น การใส่ใจในการสอนและการเรียนรู้คำศัพท์ภาษาใต้จึงเป็นสิ่งจำเป็น เพื่อรักษาและส่งเสริมทุนทางวัฒนธรรมอันเป็นเอกลักษณ์ของภาคใต้ในบริบทของการบูรณาการ

ตามที่นักวิจัย Huynh Cong Tin ได้กล่าวไว้ในผลงาน Southern Vietnamese Word Dictionary ของเขาที่ตีพิมพ์โดย Social Sciences Publishing House ในปี 2007 คำศัพท์ภาษาเวียดนามใต้โดยพื้นฐานแล้วคือคำศัพท์ของภูมิภาคทางใต้ซึ่งจัดอยู่ในประเภทต่อไปนี้: ประเภทคำศัพท์ภาษาเวียดนามใต้ดั้งเดิม (คำเฉพาะของภาษาถิ่นใต้ ไม่พบในภาษาถิ่นอื่น คำที่สะท้อนถึงชีวิตของผู้คนในภาคใต้ที่ถูกนำเข้ามาในคำศัพท์ประจำชาติหรือเป็นคำประจำชาติเดิมแต่สะท้อนถึงชีวิตส่วนตัวของชาวใต้ คำที่ชาวใต้พูดตามนิสัย...); ประเภทคำศัพท์ภาษาเวียดนามใต้ที่มีต้นกำเนิดมาจากภาษาถิ่นกลาง; ประเภทคำศัพท์ภาษาเวียดนามใต้ที่มีต้นกำเนิดมาจากคำประจำชาติ...

ภาคใต้เป็นภูมิภาคที่มีพื้นที่มากกว่า 64,000 ตารางกิโลเมตร (คิดเป็น 19.4% ของพื้นที่ประเทศ) และมีประชากรมากกว่า 35 ล้านคน (คิดเป็น 36.7% ของประชากรทั้งประเทศ) จึงมีวัฒนธรรมและภาษาที่เป็นเอกลักษณ์และโดดเด่นเป็นของตัวเองที่ไม่อาจมองข้ามได้ กล่าวคือ การเรียนรู้และการสอนคำศัพท์และภาษาใต้ให้กับนักเรียนในภาคใต้เป็นข้อกำหนดที่ปฏิบัติได้จริงไม่เพียงแต่ในด้าน การศึกษา เท่านั้น แต่ยังรวมถึงวัฒนธรรมและสังคมด้วย

อันที่จริง คำและวลีภาษาใต้มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว สะท้อนถึงลักษณะทางภูมิศาสตร์และวิถีชีวิตของผู้คนที่นี่ ในดินแดนแห่งแม่น้ำ ผู้คนเดินทางโดยเรือ ดังนั้น "ความหมาย" นี้จึง "ใช้ได้" กับภาษานี้อย่างเฉพาะเจาะจง ยกตัวอย่างเช่น เมื่อพูดถึงระดับน้ำ ผู้คนในบ้านเกิดของฉันจะมีคำที่พิเศษมาก น้ำลด น้ำนิ่ง จากนั้นน้ำจะสูงขึ้น และหลังจากนั้นสักพักก็จะเต็ม (เครื่องหมาย เครื่องหมายน้ำเมื่อน้ำขึ้น เติมคลอง) จากนั้นน้ำก็หยุดและเริ่มลดลง บางครั้ง (ในช่วงฤดูน้ำลด) น้ำจะตื้น หมายความว่ายังมีน้ำอยู่ เรือและเรือเล็กไม่สามารถพายได้ แต่สามารถใช้ไม้ค้ำยันได้ แต่บางครั้งน้ำก็ใกล้ หมายความว่า "ใกล้ก้น" หรือน้ำตื้นมาก หมายความว่ามีน้ำเหลืออยู่เพียงเล็กน้อยในลำธาร ระดับน้ำยิ่งตื้นขึ้น หมายความว่าเกือบจะแห้ง ในฤดูนี้ที่น้ำขึ้นสูง เป็นเพียงน้ำนิ่ง คือ น้ำจะค่อยๆ ขึ้นลงไม่เต็มคลอง ประมาณ 2/3 ของคูคลอง แล้วก็หยุดนิ่ง ไม่ไหลเข้าอีก แต่ก็ไม่ไหลออก! แน่นอนว่าเราพูดถึงแค่น้ำในคลอง คูคลอง แต่ในแม่น้ำนั้น แทบจะไม่มีปรากฏการณ์แบบนี้เกิดขึ้นเลย แม้ว่าจะยังเห็นน้ำขึ้นน้ำลงได้ชัดเจนก็ตาม เมื่อถึงฤดูน้ำหลาก ทุกอย่างจะตรงกันข้าม เหมือนน้ำจากที่ใดที่หนึ่งรวมตัวกันไหลกลับ ทำให้เกิดปรากฏการณ์น้ำเทกระหน่ำ แต่หากเทมากเกินไป ทำให้เกิดน้ำท่วม น้ำขึ้นสูง และยิ่งทำให้เกิดน้ำท่วมมากขึ้นไปอีก บางครั้งน้ำไหลเร็วมากจนเรียกว่าน้ำโดด โดดและคลาน เพราะน้ำซึมขึ้นตลิ่ง ขึ้นฐานรากบ้านเรือน ขึ้นเนิน ขึ้นถนน... น้ำจะค่อยๆ ลดลงภายในสองสามวัน และจนกว่าจะถึงฤดูน้ำหลากครั้งต่อไป (วันเพ็ญหรือวันที่ 30) วัฏจักรนี้ก็จะเกิดขึ้นซ้ำอีก ระดับน้ำเช่นนี้มักถูก "ยกย่อง" ว่าเป็นน้ำที่ไหล เนื่องจากผู้คนวางกับดัก วางกับดัก เปิดเขื่อน กางตาข่าย... และทั้งหมดก็ประสบความสำเร็จ (ไหลได้)

การเดินทางในคลองและลำธาร แม้แต่ในแม่น้ำ นอกปากแม่น้ำ ผู้คนในตะวันตกใช้เรือแคนู เรือสำเภา เรือ และบางครั้งแม้แต่เรือข้ามฟาก... มีเรือสำเภาและเรือแคนูสามใบ เรือขนาดใหญ่มีเรือสิบลำ เรือขนาดเล็กกว่าเล็กน้อยมีเรือเก้าลำ และเรือขนาดเล็กกว่านั้นมีเรือแปดลำ เรียกกันทั่วไปว่าเรือแคนูบง เรือต่างๆ ได้แก่ เรือเบา (เรือริบบิ้นกลม) เรือเบ (เรือริบบิ้นกลม) เรือแคนูตกปลา (เรือคลาน) เรือคุย (เรือริบบิ้นกลม) เรือแคนูประตู (เรือริบบิ้นกลม) เรือแคนูแกนทรี (เรือริบบิ้นกลม) เรือแคนูยาว (เรือริบบิ้นกลม) และเรือโน (เรือริบบิ้นกลม)...

นอกจากนี้ ยังมีคำศัพท์และวิธีการใช้คำบางคำที่หากไม่ได้ศึกษาอย่างละเอียด อาจทำให้เข้าใจผิด ใช้ผิด หรือเขียนผิดได้ ยกตัวอย่างเช่น ในประโยคต่อไปนี้ หลายคนอาจเข้าใจผิดหากไม่ได้เรียนรู้เกี่ยวกับขนบธรรมเนียมและภาษาของชาวใต้: "เมื่อไปถึง เห็นวานนั่งคัดข้าวอยู่ เขาก็ถามว่า "ทำไมยังไม่หุงข้าวอีกล่ะ" "คัดข้าว" ในภาคใต้มักหมายถึงการคัดเมล็ดข้าวที่ยังไม่สีข้าวออก หรือยังมีเปลือกข้าวปนอยู่ และ "ข้าว" ก็ไม่เหมือนข้าวในโลกภายนอก เช่นเดียวกัน การร้องเพลง "มุ้ย" กับคนใต้จะเข้าใจต่างจากพจนานุกรมบางเล่มที่ได้อธิบายไว้ และจากตรงนี้ จะทำให้เข้าใจมากขึ้นเกี่ยวกับดนตรีและละครอันเป็นเอกลักษณ์ของชาวใต้ นั่นคือ ดอนกาไทตู และ ไก๋เลือง

ภาคใต้เป็นดินแดนใหม่ เป็นสถานที่ที่วัฒนธรรมหลากหลายผสมผสานกัน เช่น เวียดนาม เขมร จีน และต่อมาก็รวมถึงฝรั่งเศส มาเลย์ อินเดีย... ดังนั้นวัฒนธรรมโดยรวมและภาษาจึงมีการปรับตัว ผสมผสาน และเชื่อมโยงกันอย่างมากมาย ก่อให้เกิดเอกลักษณ์ที่น่าสนใจ การเรียนรู้คำศัพท์และภาษาของภาคใต้จะช่วยให้คุณเข้าใจผู้คนที่นี่มากขึ้น และจากจุดนี้ คุณจะรักดินแดนแห่งนี้มากขึ้น ซึ่งก็คือการรักประเทศชาติด้วย
เวียดนามอีกแล้ว!

(1): ในบทความนี้ คำว่า Nam Bo ใช้เพื่ออ้างถึงดินแดนซึ่งรวมถึงภูมิภาคตะวันออกเฉียงใต้ (รวมถึงนครโฮจิมินห์ในปัจจุบัน) และตะวันตกเฉียงใต้ ในสังคม Nam Bo หมายความคร่าวๆ ว่าดินแดนตั้งแต่ด่งนาย (ใหม่) ไปทางใต้จนถึงกาเมา

เหงียน มินห์ ไห่

ที่มา: https://baodongnai.com.vn/dong-nai-cuoi-tuan/202511/net-doc-dao-cua-tu-va-ngu-nam-bo-b61014f/