นายเล วัน มินห์ ( ทันห์ ฮวา ) เป็นอดีตข้าราชการที่เกษียณอายุแล้ว ซึ่งเล่าให้ฟังว่านับตั้งแต่มีประกันการว่างงาน เขาได้จ่ายเงินสมทบร้อยละ 1 ของเงินเดือนทุกเดือนเพื่อเป็นฐานในการสมทบประกันสังคม

ตั้งแต่เข้าร่วมจนถึงเกษียณอายุในปี 2566 นายมินห์ไม่ได้รับสิทธิประโยชน์การว่างงานใดๆ เลย

คุณมินห์กล่าวว่า การประกันการว่างงานเป็นการแบ่งปันความเสี่ยง อย่างไรก็ตาม ผู้เกษียณอายุที่ไม่เคยได้รับประกันการว่างงานและไม่ได้รับเงินตามจำนวนที่จ่ายไป ไม่ได้รับประกันหลักการจ่ายและรับเงิน

ล่าสุด ผู้มีสิทธิเลือกตั้งจังหวัด หวิญฟุก ยังได้เสนอให้กระทรวงแรงงาน ผู้พิการ และสวัสดิการสังคม ศึกษาและแก้ไขกฎหมายว่าด้วยการจ้างงาน โดยให้ผู้ที่จ่ายเงินประกันการว่างงานแต่ยังไม่ได้รับเงินประกันการว่างงานเมื่อเกษียณอายุหรือสิ้นสุดสัญญาจ้างงาน จะได้รับเงินที่จ่ายเข้ากองทุนประกันการว่างงานตามหลักการประกันการว่างงานแบบ "สมทบและรับ"

คณะสงฆ์พุทธ (14).jpg
ผู้มีสิทธิเลือกตั้งในจังหวัดหวิญฟุกเสนอให้แก้ไขกฎหมายว่าด้วยการจ้างงาน โดยให้ผู้ที่ไม่เคยได้รับเงินช่วยเหลือการว่างงานได้รับเงินเมื่อเกษียณอายุ ภาพประกอบ: ชีเฮียว

เกี่ยวกับเรื่องนี้ กระทรวงแรงงาน ผู้พิการ และสวัสดิการสังคม กล่าวว่า ประกันการว่างงานเป็นประกันระยะสั้น (เช่นเดียวกับประกันสุขภาพ) โดยมีการแบ่งความเสี่ยงสูงระหว่างผู้มีงานทำและผู้ว่างงาน มีคนจ่ายเงินจำนวนมาก แต่มีผู้ว่างงานเพียงไม่กี่คนที่มีสิทธิ์ได้รับ

เพื่อช่วยเหลือให้คนงานสามารถรักษาการจ้างงาน การฝึกอบรม การให้คำปรึกษา การแนะนำงาน และชดเชยรายได้บางส่วนให้แก่คนงานเมื่อพวกเขาสูญเสียงาน

ปัจจุบัน เงินสมทบประกันการว่างงานเฉลี่ยต่อเดือนอยู่ที่ 6 ล้านดอง ผู้ที่จ่ายเงินสมทบอย่างน้อย 12 เดือนด้วยอัตรา 1% x 6 ล้านดอง x 12 เดือน = 720,000 ดอง (เทียบเท่า 12%) จะได้รับสิทธิประโยชน์สูงสุดเกือบ 500%

เพื่อให้มีเงินทุนเพียงพอสำหรับจ่ายให้คนๆ หนึ่งได้รับสิทธิประโยชน์ประกันการว่างงานสูงสุด จำเป็นต้องมีคนเกือบ 40 คนสมทบ ในความเป็นจริง ในทุกๆ 12-14 คนที่สมทบประกันการว่างงาน จะมีเพียง 1 คนเท่านั้นที่ได้รับ

นายบุ่ย ซี โลย อดีตรองประธานคณะกรรมาธิการกิจการสังคมแห่งรัฐสภา ได้ให้สัมภาษณ์กับ VietNamNet เกี่ยวกับประเด็นดังกล่าวว่า หลักการประกันการว่างงานคือ “จ่าย รับ” ดังนั้น เมื่อแรงงานประสบปัญหา จึงต้องจ่ายเงินชดเชยให้แก่แรงงาน แม้แต่ผู้ที่จ่ายเงินประกันสังคมมาแล้ว 15 ปี และกำลังรอระบบประกันสังคมอยู่ ก็ยังควรจ่ายเงินชดเชยให้แก่แรงงาน

คุณหลอยกล่าวว่า ประกันการว่างงานเปรียบเสมือน “หมอตำแย” ให้กับธุรกิจและลูกจ้างเมื่อประสบปัญหา ดังนั้น ในช่วงการระบาดของโควิด-19 รัฐบาลจึงได้จัดสรรงบประมาณ 38,000 พันล้านดองจากกองทุนประกันการว่างงาน เพื่อช่วยเหลือลูกจ้างและธุรกิจให้ผ่านพ้นช่วงเวลาที่ยากลำบาก

อย่างไรก็ตาม นายลอยยังกล่าวอีกว่า คนงานไม่สามารถจ่ายเงินได้มากเท่ากับที่ได้รับ เนื่องจากประกันการว่างงานมีการแบ่งปันความเสี่ยงเช่นเดียวกับประกันสุขภาพ

“ความรับผิดชอบของรัฐคือการรับรองการจ่ายเงินให้กับคนงาน แต่คนงานไม่ควรพึ่งพาประกันการว่างงานเพียงอย่างเดียว” นายลอยกล่าว