ตอนเด็กๆ ฉันกับพี่สาวจะตื่นเต้นทุกครั้งที่แม่บอกว่าพรุ่งนี้จะทำบั๋นซั่ว แม่ของฉันเก่งมากและทำเค้กอะไรก็ได้ที่แม่ทำอร่อย เค้กที่ฉันชอบที่สุดคือบั๋นซั่วสีเหลืองทองหอมกรุ่นของแม่
ตอนที่ฉันยังเป็นนักเรียน ครอบครัวของฉันยากจน พ่อแม่ต้องทำงานหนักเพื่อหาเลี้ยงชีพและส่งลูกสองคนไปโรงเรียน เรากินวันละสองมื้อ ถ้ามีเนื้อหรือปลานิดหน่อยก็มีความสุข แต่เราไม่ได้กินเค้กและผลไม้เหมือนลูกๆ ของครอบครัวที่ร่ำรวย บางครั้งแม่จะทำแพนเค้กให้พวกเรากิน พี่สาวของฉันและฉันอายุ 7 ขวบและ 6 ขวบ อยากให้ครอบครัวของเราร่ำรวยเพื่อที่เราจะได้กินอาหารจานอร่อยๆ มากมาย โดยเฉพาะแพนเค้ก
บั๋นแซวไส้กุ้ง เนื้อ ถั่วงอก และมันสำปะหลัง
แล้ววันแห่งความสุขก็มาถึง วันที่แม่ทำบั๋นแซวเพื่อเลี้ยงคนทั้งครอบครัว เช้าตรู่ แม่ตวงข้าวสาร 4 กระป๋อง ล้างและแช่น้ำ จากนั้นไปตลาดเพื่อซื้อกุ้ง เนื้อ ถั่วงอก และผักสด เมื่อแม่กลับมาจากตลาด ข้าวที่แช่น้ำไว้ในกะละมังก็นิ่มแล้ว เธอจึงเริ่มบดแป้ง ฉันช่วยแม่บดโดยตักข้าวและน้ำใส่เครื่องบดทีละช้อน
ครั้งหนึ่งฉันขอให้แม่ให้ฉันลองบดแป้ง แต่ไม่ว่าฉันจะพยายามแค่ไหน ครกหินก็ไม่ยอมขยับ ในขณะที่แม่ต้องขยับมือเพื่อให้ครกหมุนได้อย่างราบรื่น ขณะที่บดแป้ง แม่พูดกับฉันว่า “ครกหินนี้มีมาตั้งแต่สมัยคุณยาย เป็นของที่ระลึกที่คุณยายเก็บไว้มานานกว่าสิบปีแล้ว มันหนักมาก ถ้าคุณไม่รู้วิธีบด ก็หมุนไม่ได้ รอจนคุณโตขึ้นแล้วแม่จะแสดงวิธีบดให้”
บรรยากาศตอนที่ครอบครัวมารวมตัวกันทำบั๋นซั่วมีความสุขมาก ฉันช่วยแม่โม่แป้ง พ่อเก็บผัก และน้องชายปอกเปลือกกุ้งเพื่อทำไส้ ทุกครั้งที่แม่ทำบั๋นซั่ว แม่จะใช้วัตถุดิบหลายอย่าง บางครั้งก็ใส่มันสำปะหลังฝอยกับหมูสามชั้นและกุ้งเงิน บางครั้งก็ใส่หัวกะทิ บางครั้งก็ใส่หน่อไม้สดฝอยผัด อร่อยมากค่ะ ที่ชอบที่สุดคือไส้บั๋นซั่วใส่ดอกผักกระเฉด ดอกผักกระเฉดที่บ้านเกิดฉันมักจะบานเมื่อน้ำขึ้น แม่จะพายเรือไปเก็บดอกผักกระเฉดในตอนบ่ายของวันก่อนหน้าเพื่อทำเค้กในเช้าวันรุ่งขึ้น
คราวนี้คุณแม่ทำไส้แพนเค้กด้วยกุ้ง หมูสามชั้นผัดถั่วงอกและมันสำปะหลัง เธอใช้เวลาทั้งเช้าในการบดแป้ง แต่เธอก็นำหม้อแป้งเข้ามาในครัว เด็ดต้นหอม ล้าง สับ แล้วใส่ลงในหม้อแป้ง คุณแม่เติมผงขมิ้นเล็กน้อยลงในหม้อแป้ง โดยบอกว่าการทำเช่นนี้จะทำให้แพนเค้กมีสีทองสวยงาม กุ้งและหมูสามชั้นหั่นเป็นแผ่นบาง ๆ ผัดจนสุก
ขนมแป้งกรอบสีทอง หอมหวานจากกุ้งและความมันของหมูสามชั้น เสิร์ฟพร้อมผักสดและน้ำปลาเปรี้ยวหวาน
ในที่สุดการเตรียมอาหารก็เสร็จสมบูรณ์ แม่ของฉันเตรียมน้ำปลาพริกกระเทียมเปรี้ยวหวานเพื่อกินกับแพนเค้ก เหลือเพียงการราดแพนเค้ก แป้งชุดแรกที่เทลงในกระทะถูกแม่ของฉันเคลือบอย่างระมัดระวัง เสียงแป้งทอดดังฉ่า ฉันถามแม่ว่า “แม่ ทำไมจึงเรียกว่าแพนเค้ก” แม่ของฉันยิ้มและพูดว่า “บางทีอาจเป็นเพราะว่าเมื่อเทแป้งลงในกระทะ มันจะส่งเสียงฉ่า จึงเรียกว่าแพนเค้ก” จนถึงตอนนี้ ฉันก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมอาหารจานนี้จึงเรียกว่าแพนเค้ก ฉันกับพี่สาวชอบแพนเค้กชิ้นแรกที่สุดเมื่อออกจากเตา แม่ของฉันบอกว่าแพนเค้กจะอร่อยเมื่อราดลงไป ฉันกับพี่สาวจึงรวมตัวกันที่ห้องครัว แม่ของฉันราดแพนเค้กอยู่ตลอดเวลาในขณะที่ฉันกับน้องชายกำลังกินและอุทานว่า “อร่อยมากเลยแม่”
แม่กลัวว่าเค้กร้อนๆ จะไหม้มือ จึงวางเค้กลงบนจาน เราม้วนเค้ก ใส่ผักลงไป แล้วจุ่มลงในน้ำปลา เค้กที่แม่ทำมักจะมีสีน้ำตาลทองและกรอบอยู่เสมอ มีรสหวานของกุ้งและรสชาติมันๆ ของหมูสามชั้น ไม่มีอะไรจะดีไปกว่าการทานเค้กกับผักสดแล้วจุ่มลงในน้ำปลาเปรี้ยวหวานอีกแล้ว ตั้งแต่รสชาติที่คุ้นเคยของใบข่าไปจนถึงรสฝาดเปรี้ยวของมะม่วงและยอดมะพร้าวที่ติดลิ้น รสชาติของบั๋นซ่วมนั้นช่างลืมไม่ลง แม่มองมาที่ฉันแล้วยิ้ม พลางเช็ดเหงื่อที่หน้าผากของเธอ เพียงเท่านี้ ฉันและพี่สาวก็กินบั๋นซ่วมจนอิ่ม
เวลาผ่านไป ฉันกับพี่สาวเติบโตขึ้น มีงานที่มั่นคง และใช้ชีวิตตามความฝันของพ่อแม่ที่ต้องการเป็นคนดีเพื่อสังคม บ่ายวันนี้ฝนตก ฉันเดินผ่านร้านขายบั๋นซั่ว ฉันคิดถึงบ้าน อยากกินบั๋นซั่วของแม่ ทันใดนั้น ฉันก็เริ่มแสบตา เพราะตอนนี้ฉันกับพี่สาวต้องทำงานไกลบ้าน และไม่สามารถอยู่ใกล้พ่อแม่ได้
ทุกครั้งที่ฉันกลับบ้าน แม่จะทำให้ฉันกินบั๋นซั่ว เป็นเวลากว่า 20 ปีแล้วที่บั๋นซั่วของแม่ยังคงอร่อยเหมือนที่อื่นๆ เพราะสำหรับฉัน บั๋นซั่วไม่เพียงแต่เป็นอาหารที่ถูกใจเท่านั้น แต่ยังเป็นอาหารที่ชวนให้คิดถึงอดีตอีกด้วย ในความทรงจำของฉัน ยังคงมีภาพอันเป็นที่รักของพ่อแม่ ความผูกพันระหว่างฉันกับพี่สาวในช่วงปีที่ยากจน ที่นั่นคือบ้าน เป็นที่พึ่งทางจิตใจที่มั่นคง เป็นแรงบันดาลใจให้ฉันใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและทำความดี
บทความและภาพ : CAM TU
ลิงค์ที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)