จำควันที่เผาไหม้ทุ่งนา

(GLO)- ทุกครั้งที่อากาศเปลี่ยนเป็นฤดูร้อน ฉันก็จะรู้สึกคิดถึงอดีตอย่างบอกไม่ถูก ฉันคิดถึงบ้านเกิด คิดถึงทุ่งนา และกลิ่นควันไฟที่ลอยฟุ้งตามสายลมอ่อนๆ ยามบ่าย มันคือกลิ่นดิน แสงแดด กาลเวลา และวัยเด็กของฉันในทุ่งนา

ฉันเกิดในชนบทที่แดดจ้าและลมแรง ซึ่งฤดูเก็บเกี่ยวคือฤดูกาลแห่งเทศกาลประจำหมู่บ้าน เมื่อข้าวสุกเหลืองทอง มัดข้าวแต่ละมัดจะถูกเก็บเกี่ยว ตากแห้ง และเก็บเกี่ยว ตอซังที่เหลืออยู่ในนาจะถูกรวบรวมเป็นแถว เป็นกอง แล้วนำไปเผา ควันไฟลอยขึ้นสูง ผสมผสานกับแสงอาทิตย์ยามบ่าย ก่อเกิดเป็นภาพอันคุ้นเคยและมหัศจรรย์

ภาพประกอบ: HUYEN TRANG

กลิ่นควันฟางนั้นมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ฉุน อบอุ่น และซึมซาบเข้าสู่เส้นผมทุกเส้น ชายเสื้อทุกตัว สำหรับเด็กชนบทอย่างฉัน มันคือรสชาติของความทรงจำ กลิ่นของวันเวลาอันสงบสุข เมื่อคนทั้งหมู่บ้านไปทุ่งนาด้วยกัน เมื่อเด็กๆ ร้องเรียกหากัน วิ่งและกระโดด หลบเถ้าถ่านที่ยังร้อนแดงอยู่

ฉันจำความรู้สึกที่ยืนอยู่กลางทุ่งกว้างใหญ่ มองขึ้นไปบนท้องฟ้าสีส้มสดใส ผสมกับควันบางๆ ที่ลอยฟุ้งไปทั่วพื้นดิน ลมพัดพาเอากลิ่นควันผสมกับกลิ่นดินที่เพิ่งไถใหม่มา ทำให้ผู้คนรู้สึกผ่อนคลาย ราวกับเวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า

บางบ่าย แม่ขอให้ฉันเอาน้ำไปให้พ่อที่ทุ่งนา ฉันถือเหยือกน้ำแล้ววิ่งไปตามถนนในหมู่บ้าน เดินตามเส้นทางเล็กๆ ที่ตัดผ่านทุ่งนา จากระยะไกล ฉันมองเห็นร่างที่งอตัวของพ่ออยู่ข้างๆ ตอซังที่กำลังควันขึ้น ร่างผอมบางของเขาดูกลมกลืนไปกับหมอกและควัน เหมือนเป็นส่วนหนึ่งของผืนดินและท้องฟ้าในบ้านเกิดของฉัน ฉันนั่งลงข้างๆ พ่อ มองดูควันลอยขึ้นอย่างเงียบๆ

เวลาผ่านไป ฉันเติบโตขึ้น ออกจากหมู่บ้านไปเรียนและทำงานในเมือง ทุ่งนาและฤดูกาลเผาฟางก็ค่อยๆ เลือนหายไปราวกับอดีต ชีวิตในเมืองวุ่นวาย ผู้คนไม่เผาฟางอีกต่อไป หรือถ้ายังเผาอยู่ก็คงเป็นแค่เหตุการณ์หายาก ไม่ใช่ภาพที่คุ้นเคยเหมือนในอดีตอีกต่อไป ดังนั้น ทุกครั้งที่ฉันมีโอกาสได้กลับบ้านเกิดในช่วงฤดูเก็บเกี่ยว ฉันก็จะหามุมเล็กๆ ในทุ่งนา นั่งอยู่ที่นั่น สูดควันจากทุ่งนาเข้าไปลึกๆ ราวกับจะได้พบกับตัวเองอีกครั้ง

บางทีมีเพียงผู้ที่เติบโตในทุ่งนาเท่านั้นที่จะเข้าใจถึงความคิดถึงควันไฟจากทุ่งนาที่ลุกโชนได้อย่างถ่องแท้ มันไม่ใช่แค่ภาพ ไม่ใช่แค่กลิ่น หากแต่เป็นส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณ ควันลอยขึ้นแล้วหายไปในอากาศ แต่ความทรงจำยังคงอยู่ชั่วนิรันดร์ ดุจดังรอยแผลเล็กๆ ที่ถูกเฉือนลงบนหัวใจ

ทุกวันนี้ผู้คนเริ่มลดปริมาณการเผาฟางเพื่อลดมลพิษทางอากาศลงบ้าง ฉันเข้าใจว่ามันจำเป็น แต่ใจฉันยังคงคิดถึงวันเก่าๆ อยู่เลย กลิ่นควันจากทุ่งนาชนบทนี่แหละที่ทำให้วัยเด็กดูงดงามราวกับบทกวี?

บ่ายวันนี้ ท่ามกลางความพลุกพล่านของเมืองใหญ่ ผมได้กลิ่นควันจางๆ จากเตาถ่านข้างทาง กลิ่นควันไฟนั้นแม้จะไม่ได้มาจากชนบท แต่ก็เพียงพอที่จะพาผมหวนคิดถึงวันเก่าๆ ริมทุ่งนา ย้อนกลับไปสู่ปีที่เรียบง่าย ที่ซึ่งจิตใจของผู้คนบริสุทธิ์ดุจดังข้าวที่เพิ่งเก็บเกี่ยว

ที่มา: https://baogialai.com.vn/nho-khoi-dot-dong-post321687.html