ตามที่ผู้เขียนกล่าวไว้ว่า “เรื่องราวเหล่านั้นเปรียบเสมือนชิ้นส่วนเครื่องปั้นดินเผาที่แวววาวที่วางเรียงรายอยู่ทั่วไป” พาผู้เขียนผ่านอารมณ์ต่างๆ มากมายอย่างเงียบๆ และตระหนักถึงความงามอันมหัศจรรย์ของชีวิต
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง วิธีที่ผู้เขียนสะท้อนถึงผลกระทบสองด้านของยุค ดิจิทัล ต่อชีวิตในเมืองในเรื่องสั้นแต่ละเรื่อง ทำให้ผู้อ่านเกิดความคิดและความกังวลเกี่ยวกับสิ่ง "เล็กๆ น้อยๆ" ที่ผู้คนมักลืม
ด้วยสำนวนการเขียนที่อ่อนโยนและลึกซึ้ง ผู้เขียนไม่เพียงแต่ปลุกความทรงจำและความเห็นอกเห็นใจ แต่ยังถ่ายทอดข้อความอันเปี่ยมด้วยมนุษยธรรม คุณค่าอันยิ่งใหญ่ของมนุษย์ที่ซ่อนอยู่ในสิ่งธรรมดาสามัญและสิ่งเล็กน้อยที่สุดต่างหาก
ดูเหมือนว่าผู้เขียนจะเข้าใจความคิดของตัวละครแต่ละตัวได้อย่างถ่องแท้ แม้จะมีเรื่องราวที่เป็นเพียงความขัดแย้งเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิต แต่ก็ชัดเจนว่าตัวละครของเธอเป็นตัวแทนของกลุ่มคน ชนชั้น ดังนั้นผู้อ่านจึงมองเห็นเงาและปัญหาของตนเองในตัวพวกเขา
ยกตัวอย่างเช่น ผู้เขียนเล่าเรื่องราวของคู่รักสมัยใหม่ที่ดูเหมือนจะขัดแย้งกันเล็กน้อยและเป็นเรื่องเล็กน้อยในการเลือกฉลองเทศกาลเต๊ดที่บ้านฝ่ายพ่อหรือฝ่ายแม่ ดูเหมือนเป็นเรื่องเล็กน้อยแต่กลับกลายเป็นความหมกมุ่นทางจิตใจของลูกสาว ถึงขนาดที่เธอหวังว่าจะไม่มีเทศกาลเต๊ด เพื่อที่พ่อแม่จะได้หยุดทะเลาะกัน...
ตอนจบของเรื่องราวแต่ละเรื่องเปรียบเสมือนเสียงที่ดังก้อง ช่วยเปิดความคิดและการตัดสินอันอ่อนโยนในจิตใจของแต่ละคน และกระตุ้นให้ผู้คนดำเนินการทันทีเพื่อสิ่งที่ดีกว่า
ศิลปะการใช้ภาษาและการเล่าเรื่องคือสิ่งที่น่าประทับใจที่สุด ภาษาในแต่ละเรื่องถูกถ่ายทอดออกมาอย่างเป็นธรรมชาติแต่ไม่ไร้จุดหมาย เลอ ฮัง คัดสรรคำแต่ละคำมาอย่างพิถีพิถันและเปี่ยมไปด้วยพลัง เมื่อบรรยายถึงฝีเท้าอันเหนื่อยล้าของชายชรา เธอใช้คำว่า "ล้ม" บนถนนและสะท้อนเสียง "เสียงเศร้า" หรือเมื่อบรรยายถึงใบหน้าของชายชรา เธอใช้คำว่า "ริ้วรอยเริ่มสะอื้นไห้"...
สไตล์การเล่าเรื่องที่หลากหลายและมุมมองที่หลากหลายสร้างเสน่ห์ที่แตกต่างกันให้กับผู้อ่าน ดูเหมือนว่าด้วยพรสวรรค์ทางศิลปะของเธอ เลอ ฮัง ได้นำพรสวรรค์เหล่านั้นมาประยุกต์ใช้อย่างเชี่ยวชาญเพื่อสร้างสรรค์เรื่องสั้นของเธอให้เปี่ยมไปด้วยภาษาศิลปะของภาพยนตร์ บทกวี และภาพวาด สร้างความน่าสนใจให้กับเรื่องราวแต่ละเรื่อง
หากคุณค่ามหัศจรรย์ประการหนึ่งของวรรณกรรมคือการยึดถือความงามและความดีเป็นศูนย์กลาง โดยมีเป้าหมายเพื่อเปลี่ยนแปลงผู้คน สร้างบุคลิกภาพ และมีส่วนสนับสนุนการปฏิรูปสังคม เล ฮังก็ทำเช่นนั้นผ่านเรื่องราวที่เธอเรียกว่า "ชิ้นส่วนมหัศจรรย์"
เรื่องสั้นแต่ละเรื่องจะหว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความรัก การให้อภัย และความเมตตากรุณาในหัวใจของผู้คน กระตุ้นให้พวกเขาตระหนักถึงความคิด การกระทำ และความรับผิดชอบต่อครอบครัวและสังคม ซึ่งบางครั้งถูกลืมเลือนไปเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของชีวิตในยุคดิจิทัล
แน่นอนว่าคุณคงเป็นเหมือนฉัน เมื่ออ่านรวมเรื่องสั้น “The Magical Fragments” จบ เสียงสะท้อนของมันจะดังก้องราวกับระฆัง เตือนให้คุณช้าลง มองลึกลงไปทุกช่วงเวลาเล็กๆ และเชื่อมั่นในความเมตตาให้มากขึ้น “The Magical Fragments” ไม่ใช่ชุดเรื่องสั้นที่น่าตกใจ แต่มันมีพลังที่จะสัมผัสหัวใจของผู้อ่านด้วยความเงียบสงบ ด้วยความงดงามอันเงียบสงบของความเมตตาที่ยังคงมีอยู่ที่ไหนสักแห่งในชีวิตนี้
เล หัง นักเขียน มีชื่อจริงว่า เล ถิ เล หัง เกิดในปี พ.ศ. 2531 เดิมทีมาจากเมืองเถื่อเทียนเว้ เล หัง อาศัยอยู่ที่ เมืองดานัง เป็นนักเขียนหนังสือภาษาเวียดนาม 7 เล่ม และหนังสือภาษาอังกฤษ 5 เล่ม ผลงานของเธอเป็นที่รู้จักของผู้อ่านผ่านเรื่องสั้น บทกวี มหากาพย์ บทความวิจารณ์ ภาพประกอบ และตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ทั้งส่วนกลางและท้องถิ่น รวมถึงนิตยสารวรรณกรรม ปัจจุบัน เล หัง เป็นสมาชิกคณะกรรมการบริหารของสมาคมนักเขียนเมืองดานัง ซึ่งเป็นหนึ่งในนักเขียนรุ่นใหม่ของดานังที่มีความสามารถรอบด้าน จริงจัง และเปี่ยมไปด้วยพลังภายใน เธอได้แบ่งปันในเวทีวรรณกรรม โดยหวังว่าผลงานของเธอจะช่วยให้ตัวเธอเองและผู้อ่านได้ "มองลึกลงไปในหัวใจ"
ที่มา: https://baodanang.vn/nhung-vun-vat-nhiem-mau-3265035.html
การแสดงความคิดเห็น (0)