Rebirth - การประกวดเรื่องสั้น โดย Nguyen Thi Thanh Nga

แน่นอนว่าเป็นวันที่อากาศแจ่มใส เพราะฤดูร้อนไม่เคยขาดความสดใส คาแบกเป้แล้วเดินเตร็ดเตร่ไปตามถนนราวกับนักเดินทาง

คายืนอยู่กลางสี่แยก มองไฟเขียวกระพริบแล้วเปลี่ยนเป็นไฟแดง ครุ่นคิดถึงชีวิต ผู้คนหยุดรถที่ไฟแดงเพื่อเปลี่ยนเส้นทางเพื่อเดินทางใหม่ให้เร็วขึ้น หรือหยุดเพื่อพักเบรก คาไม่รู้ แต่เขารู้สึกเหนื่อยมาก คาแค่อยากพักผ่อนตลอดไป เขาคิดถึงสะพานหรือภูเขาที่ไหนสักแห่ง ที่ที่จะช่วยให้เขาหลับไปตลอดกาล

คา วัย 35 ปี เคยมีบ้านอยู่กับภรรยาและลูกสาวฝาแฝดตัวน้อยสองคน ทุกวันหลังเลิกงาน คาจะเดินเข้าบ้าน ได้ยินเสียงหัวเราะของลูกๆ เสียงทำอาหารในครัวของแวน ความเหนื่อยล้าและความเครียดจากการทำงานทั้งวันก็หายไป แค่นั้นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ชีวิตของเขาสงบสุข จนกระทั่งวันหนึ่ง แวนเตรียมตัวสำหรับร้านขายของชำที่กำลังจะเปิดในวันรุ่งขึ้น เธอต้องการเปิดร้านเล็กๆ เพื่อมีเวลาสอนลูกๆ เรียนหนังสือ ดูแลครอบครัว และมีรายได้เสริม

แต่คืนนั้น คืนที่ทุกคนในครอบครัวนอนหลับสนิทด้วยความหวัง พัดลมติดผนังเกิดไฟฟ้าลัดวงจร เกิดไฟไหม้ที่กล่องบรรทุก เปลวไฟลุกไหม้อย่างรวดเร็ว และในไม่ช้าบ้านก็เต็มไปด้วยควัน ไฟได้ปิดกั้นทางออกเดียวของทั้งครอบครัว คาเดินเข้าไปในห้อง อุ้มเด็กสองคนแล้ววิ่งขึ้นไปชั้นบนสุด แวนวิ่งไล่ตามเขาไป แต่ทันใดนั้นก็นึกอะไรขึ้นได้และกลับเข้าไปในห้อง แม็คคากรีดร้อง แต่แวนไม่กลับมา ควันลอยขึ้นเรื่อยๆ บังคับให้คาต้องออกไป ลูกสาวทั้งสองเป็นลมในอ้อมแขนของคา เขาคลานไปบนพื้น ท่ามกลางหมอกหนาทึบแห่งความร้อนและไฟ ความตายใกล้เข้ามาแล้ว คาคลานต่อไปไม่ได้แล้ว เขาเป็นลมบนพื้น

คาตื่นขึ้นมา สายไฟพันกันยุ่งเหยิง เสียงพูดคุยกันเล็กน้อย ญาติพี่น้องจากต่างจังหวัดเข้ามาหา แต่ภรรยาและลูกๆ ของคาไม่อยู่ที่นี่ คาถามว่า

-ลุงมินห์ เมียกับลูกผมอยู่ไหน?

คำตอบของคามีเพียงความเงียบงันอันน่าสะพรึงกลัว พ่อแม่ของคาเสียชีวิตไปแล้ว แล้วตอนนี้ภรรยาและลูก ๆ ของเขากลับทิ้งเขาไว้แบบนี้หรือ?

หลังจากนั้นไม่นาน ผู้คนก็เล่าให้เธอฟังว่าแวนกลับมาเอาเงินจากตู้ เมื่อผู้คนพบเธอพร้อมกระเป๋าใบนั้นบนไหล่ ทุกอย่างก็กลายเป็นเถ้าถ่าน ด้วยความเสียใจเล็กๆ น้อยๆ แวนจึงต้องแลกทรัพย์สินของเธอกับชีวิต เด็กหญิงทั้งสองถูกพบในสภาพขาดอากาศหายใจ ร่างกายยังคงสมบูรณ์

ทุกคนต่างแนะนำให้คาใช้ชีวิตให้ดี เขารู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่อีกครั้ง จึงควรมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อภรรยาและลูกๆ แต่หัวใจของคากลับเจ็บปวด เขาจะใช้ชีวิตให้ดีได้อย่างไร ในเมื่อความรักทั้งหมดในตัวเขาถูกตัดขาดไปเสียแล้ว คาเดินเตร่ไปตามถนนเล็กๆ ข้างบ้านเป็นเวลาหลายเดือน มองหาร่างที่คุ้นเคยของภรรยาและลูกๆ ขณะมึนเมา คาเห็นพวกเขาหัวเราะกันในม่านหมอก คาตื่นขึ้นจากภาพลวงตา เขาเพียงต้องการหาทางตายเพื่อพบพวกเขาอีกครั้ง

วันนี้ที่สี่แยกนี้ คามองไปที่รถสีแดงคันนั้น เขาอยากจะพุ่งตัวเข้าไปข้างใน แค่เจ็บแค่ 5 วินาทีก็จบสิ้น แต่ทันใดนั้น ตรงหน้าคา รถสีแดงคันนั้นก็ยังคงอยู่ หญิงสาวคนหนึ่งขี่มอเตอร์ไซค์พุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว ล้มลงบนกระจกหน้ารถและกลิ้งลงพื้น นอนนิ่งอยู่ เมื่อเห็นว่าถนนโล่ง รถสีแดงคันนั้นก็ไม่หยุด พุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วแม้ในขณะที่สัญญาณไฟจราจรเป็นสีแดง คารีบวิ่งเข้าไปเขย่าหญิงสาวที่นอนนิ่งอยู่ เธอยังคงหายใจอยู่ คาหยิบกระเป๋าถือที่ใส่โทรศัพท์ของเธอ หยิบลายนิ้วมือแต่ละนิ้วออกมา สอดนิ้วชี้เข้าไป แล้วเปิดโทรศัพท์ น่าแปลกที่ในรายชื่อผู้ติดต่อของเธอ เธอบันทึกแค่ "ลูกค้า 1" และ "ลูกค้า 2"... แถวหมายเลขที่หนาแน่นในรายชื่อผู้ติดต่อทำให้คาเวียนหัว คาจึงกดหมายเลขแบบสุ่ม:

- สวัสดีค่ะ คุณคือครอบครัวของสาวคนนี้ใช่ไหมคะ?

เสียงบี๊บจากปลายสายดังก้องกลับมา พวกเขาวางสายไปแล้ว

คาจึงโทรเรียกรถพยาบาลและพาเด็กหญิงไปโรงพยาบาล พยาบาลบอกว่า:

- คุณเป็นสามีของผู้หญิงคนนั้นเหรอ? เธอต้องผ่าตัดสมองด่วนเลย ช่วยจ่ายค่ารักษาพยาบาลและเซ็นต์ใบยินยอมให้ฉันด้วย

- ฉัน… ฉันไม่ใช่…

ก่อนที่คาจะทันได้พูดอะไร พยาบาลก็ยื่นใบคำมั่นสัญญาให้เขา คาหยิบเงินที่เหลือทั้งหมดออกจากกระเป๋า รีดให้เรียบ แล้วเอาไปจ่ายบิลค่ารักษาพยาบาล แน่นอนว่ามันไม่พอ คาจึงนำแหวนแต่งงานไปที่ร้านทอง บอกเจ้าของร้านให้เก็บไว้ให้ แล้วพอได้เงินมา เขาก็จะมาไถ่ถอน

ภาพ: AI

คากลายเป็นญาติที่ไม่เต็มใจของหญิงสาวในห้องฉุกเฉิน โทรศัพท์ของเธอไม่ได้รับสายจากญาติๆ มีเพียงคนแปลกหน้าและคำพูดแห้งๆ เท่านั้น

- สวัสดีค่ะ ยังไม่ออกไปอีกเหรอคะ แขกรออยู่ที่โรงแรมเสาไหมค่ะ

- พี่ชาย เธอประสบอุบัติเหตุและต้องเข้าโรงพยาบาล คุณรู้ไหมว่าญาติของเธอเป็นใคร ช่วยฉันด้วย...

ปลายสายวางสายไปแล้ว คารู้สึกเศร้าและเงียบงัน มองหญิงสาวที่กำลังหายใจหอบ เขารู้สึกสงสารเธอขึ้นมาทันที คาเดินไปที่ประตูโรงพยาบาล ซึ่งเป็นร้านอาหารการกุศลเพื่อผู้ป่วยยากไร้ทุกคน

หญิงวัยกลางคนพูดพึมพำขณะที่เธอตักข้าวใส่กล่อง:

- วันนี้ต้องบอกก่อนว่าอยากได้กี่ส่วน จะได้รู้ว่าต้องให้เท่าไหร่ หลายคนเสียชีวิตไปแล้ว ไม่รู้ว่าเหลืออาหารเท่าไหร่ ถ้าไม่มีคนมารับอาหาร ก็คงเสียเปล่าไป

คามองเห็นมากขึ้นกว่าที่เคยว่าชีวิตและความตายนั้นเปราะบางเหลือเกิน มีเพียงลมหายใจคั่นกลาง ทว่าการรักษาลมหายใจนั้นไว้ คือการเดินทางที่เราต้องดิ้นรนค้นหาความรู้เพื่อดำรงชีวิต และรู้วิธีใช้ชีวิตอย่างมีความหมาย

ขณะที่กำลังกินข้าวบริจาคที่หอมกรุ่นอยู่นั้น คาก็รู้สึกน้ำตาซึมขึ้นมาทันที เมื่อนึกถึงคำพูดของหญิงสาวผู้เงียบงันที่ทำความดี คามองเห็นความสุขในแววตาของพวกเขา และรู้สึกถึงอารมณ์ความรู้สึกในหัวใจของตนเอง

บนเตียงทางขวา มีเด็กชายผอมๆ นั่งดูแลแม่ทุกวัน โดยป้อนโจ๊กให้แม่ และบางครั้งก็ใช้มือเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มอย่างลับๆ

คาถามอย่างกล้าหาญ:

- หนูน้อย แม่เป็นอะไรรึเปล่า?

- แม่ของฉันเกิดอาการเส้นเลือดในสมองแตก เมื่อวานนี้เธอเพิ่งปั่นจักรยานไปเก็บเศษโลหะ

- พ่อของคุณอยู่ไหน?

- พ่อของฉันเสียชีวิตแล้ว เหลือเราอยู่บ้านเพียงสองคน

พูดจบ เด็กชายก็สะอื้นไห้อีกครั้ง คารู้สึกผิดที่สัมผัสความเจ็บปวดของตัวเองราวกับแผลเลือดไหลที่ไม่อาจหยุดได้ ใช่แล้ว เขายังเด็ก ยังงุ่มง่ามและไม่รู้จะรับมือกับความเจ็บปวดอย่างไร

เด็กสาวค่อยๆ ฟื้นคืนสติขึ้นมา พวกเขาจึงย้ายเธอไปที่ห้องไอซียู แต่ที่นี่ คาได้เห็นสถานการณ์อันเลวร้ายมากมาย พวกเขาต้องดิ้นรนเพื่อมีชีวิตอยู่ต่อไป ซึ่งเป็นสิ่งที่เมื่อไม่กี่วันก่อน คาได้ออกตามหาโดยหวังเพียงว่าตัวเองจะตายได้

เด็กสาวลืมตาขึ้น แล้วก็หลับตาลงอีกครั้ง หลังจากผ่านไปหลายวันเช่นนี้ ในที่สุดวันนี้เธอก็ตื่นขึ้นมาและถามคาว่า

คุณเป็นใคร?

- ฉัน… ฉันแค่คนผ่านไปมา…

- ไม่หรอก ฉันเดาว่าคุณคือผู้มีพระคุณของฉัน ฉันก็เห็นมันในความฝันเหมือนกัน

คา กล่าวว่า:

- แต่ฉันมีคำถาม คุณอยู่โรงพยาบาลนานแค่ไหนแล้ว ทำไมครอบครัวของคุณไม่โทรมาตามหา?

หญิงสาวหลับตาและสำลัก:

- ตอนที่พ่อเป็นมะเร็งปอด ผมอายุมากแล้ว เกิดอุบัติเหตุหลังจากพ่อเสียได้ 3 วัน แม่ผมเสียไปนานแล้ว เพื่อหาเงินมารักษาพ่อ ผมเลยต้องกู้เงินจากเจ้าหนี้นอกระบบ หนี้ก็กองพะเนิน ต้องทำทุกวิถีทางเพื่อปลดหนี้ แม้กระทั่ง...

เด็กสาวพูดต่อว่า:

- ฉันไม่เคยรู้สึกต้องการเงินมากขนาดนี้มาก่อน ฉันแค่คิดว่าถ้ามีเงิน ฉันคงไม่สูญเสียพ่อไปหรอก ในชีวิตนี้ พ่อคือคนเดียวที่ฉันพึ่งพาได้

เธอเจ็บปวด คาเองก็เจ็บปวดเช่นกัน ความเจ็บปวดบีบรัดอยู่ในหัวใจของเขาจนแทบหายใจไม่ออก

เด็กหญิงค่อยๆ ฟื้นตัวจากการผ่าตัดศีรษะเมื่อวันก่อน แต่กระดูกต้นขาขวาของเธอหัก บาดแผลกระจายไปทั่วร่างกาย และบาดแผลในใจยังคงเจ็บปวด คาไม่อยากจากเธอไปในตอนนี้ หากเขาทำเช่นนั้นก็คงไม่ผิด เพราะเขาและเธอไม่ได้เป็นอะไรเลย ไม่ใช่ญาติพี่น้อง หรือแม้แต่เพื่อนสนิท แต่การช่วยเหลือคนแปลกหน้าในเวลานี้มีความหมายและแรงจูงใจให้เขามีชีวิตอยู่เพื่อเขามากกว่าที่เคย ในระหว่างวัน คาไปทำงานที่บริษัท หลังเลิกงาน คาก็กลับไปที่โรงพยาบาลเพื่อดูแลเด็กหญิง คามีความสุขเพราะเธอฟื้นตัวมากขึ้นเรื่อยๆ ในแต่ละวัน

เวลาผ่านไปเร็วมาก ถ้ามัวแต่นั่งนับพระอาทิตย์ขึ้นและพระอาทิตย์ตกดิน คงจะนับได้ 60 ครั้ง ขาของหญิงสาวสามารถเดินได้ด้วยไม้ค้ำยันแล้ว แผลผ่าตัดที่ศีรษะของเธอยังมีรอยแผลเป็นใหม่ คายังคงไปร้านขายข้าวสารที่หน้าประตูโรงพยาบาลเป็นประจำ คนไข้ใหม่หลายคนต่อแถวรอรับข้าวสาร และอีกหลายคนก็มอบข้าวสารให้คนอื่นไปตลอดกาล พวกเขาไม่อยู่ในโลกนี้อีกต่อไป มีเพียงหญิงสาวผู้นี้ที่ยังคงขยันขันแข็งในการตักข้าวสาร ใบหน้าของเธอยังคงเปล่งประกายด้วยความสุข

เด็กชายผิวดำที่ดูแลแม่ของเขาเมื่อวันก่อนรู้สึกเศร้าใจอย่างยิ่งที่แม่ของเขาเสียชีวิต คนไข้ทั้งห้องในโรงพยาบาลต่างระดมเงินกันเพื่อนำแม่ของเขากลับไปบ้านเกิดเพื่อร่วมงานศพ คาจึงขอที่อยู่ของเด็กชาย พร้อมกับสัญญากับตัวเองว่าสักวันหนึ่งเขาจะกลับไปทำอะไรสักอย่างเพื่อทำให้ชีวิตของเด็กชายดีขึ้น ยังมีอีกหลายสิ่งที่ยังรอคำตอบในชีวิตนี้ เพราะพลังของมนุษย์มีจำกัด และความเจ็บปวดก็ยิ่งใหญ่

วันนี้ หลังจากอยู่ในโรงพยาบาลมานานกว่า 2 เดือน เด็กหญิงก็ได้รับอนุญาตให้กลับบ้านได้แล้ว คามองเด็กหญิงราวกับนกปีกหักที่ตอนนี้สามารถกางปีกบินไปได้ไกล แต่ดวงตาของเด็กหญิงกลับเปล่งประกายราวกับมีบางอย่างที่ยากจะเอ่ยออกมา:

- ฉันจะตามเธอไปตลอดชีวิตเพื่อตอบแทนเธอได้ไหม ฉันเป็นหนี้เธอมากเหลือเกิน!

คาส่ายหัว:

- ฉันก็เจ็บปวดมากเหมือนกัน ถ้าเธอตามฉันมา เธอจะต้องทุกข์ทรมานแน่ๆ เราน่าจะอยู่ด้วยกันได้ดีกว่านี้นะ ถ้าเราถูกกำหนดให้เจอกันอีกในอีก 3 ปีข้างหน้า

คำสัญญานั้นดูราวกับเป็นนิยายของคิมดุงที่คาเคยอ่านบนเตียงสมัยเรียน มันยังจำเป็นที่ต้องตั้งเป้าหมายให้ทั้งคู่ได้ทำงานและใช้ชีวิตให้ดี คาแค่คิดแบบนั้น

หลังจากทำงานในบริษัทมาหนึ่งปี คาก็เปิดบริษัทการค้าและซอฟต์แวร์เล็กๆ ของตัวเอง เส้นทางจากบริษัทไปโรงพยาบาลเต็มไปด้วยหลุมบ่อ เพราะทุกวันคาไปที่นั่นเพื่อบริจาคอาหารมื้อพิเศษให้กับผู้ป่วยยากไร้ร่วมกับผู้หญิงอีกคน ผู้หญิงคนนั้นชื่อเมย์ เธอเคยเป็นมะเร็งเต้านมและได้รับการรักษาหายขาด นับแต่นั้นมาเมย์ก็ใช้เงินทุนที่สะสมไว้ทั้งหมดไปกับการทำสิ่งที่มีความหมาย แทนที่จะเก็บไว้หรือออมเงิน

รถบัสจอดหน้าบ้านของคา มีหญิงสาวชื่อไมรออยู่ตรงนั้น ไมเพิ่งกลับมาจากการเดินทางธุรกิจอันยาวนานในสิงคโปร์

- สวัสดีผู้มีพระคุณ ฉันมาที่นี่หลังจาก 3 ปี ตามที่สัญญาไว้ว่าจะตอบแทนคุณ ฉันพยายามอย่างหนักทุกวัน เพียงเพื่อหวังให้วันนี้มาถึง

คายิ้มโดยซ่อนความเขินอายไว้เล็กน้อย:

- ฟังดูเชยไปหน่อยนะคะ! เพราะรู้สึกว่าตัวเองผ่านวัยหนุ่มมามากแล้ว อย่างที่รู้กัน เคยมีภรรยาและลูกสองคน ตอนนี้มีลูกชายอีกคน เพิ่งอายุ 13 เองค่ะ

ใหม่ไม่แปลกใจ:

- คุณคือเด็กชายที่ดูแลแม่ที่โรงพยาบาลใช่ไหม ฉันรู้ว่าคุณคงทำแบบนั้น เพราะหัวใจคุณอบอุ่น

ความสุขถูกพัดพาไปตามสายลม ณ ที่แห่งนี้ ท่ามกลางพระอาทิตย์ตกดินสีแดงฉาน เรื่องราวของคนสองคนมีสีสันราวกับเทพนิยาย แต่พวกเขาก็เอาชนะความเจ็บปวด ทิ้งรอยแผลเป็นลึกๆ ไว้บนร่างกายและหัวใจ และเติบโตเป็นผู้ใหญ่ การเดินทางครั้งต่อไปยังคงยาวไกลและแสนไกล แต่พวกเขาก็พกความดีงามติดตัวไว้เสมอ เพื่อให้ก้าวต่อไปได้

การประกวดเขียน เพื่อชีวิตที่ดีครั้งที่ 5 จัดขึ้นเพื่อส่งเสริมให้ผู้คนเขียนเกี่ยวกับการกระทำอันดีงามที่ช่วยเหลือบุคคลหรือชุมชน ในปีนี้ การประกวดมุ่งเน้นไปที่การยกย่องบุคคลหรือกลุ่มบุคคลที่ทำความดี มอบความหวังให้แก่ผู้ที่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก

จุดเด่นอยู่ที่รางวัลประเภทสิ่งแวดล้อมใหม่ ซึ่งยกย่องผลงานที่สร้างแรงบันดาลใจและส่งเสริมให้เกิดการรณรงค์เพื่อสิ่งแวดล้อมที่สะอาดและเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม คณะกรรมการจัดงานหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะช่วยสร้างความตระหนักรู้ของสาธารณชนในการปกป้องโลกเพื่อคนรุ่นต่อไป

การแข่งขันมีหมวดหมู่และโครงสร้างรางวัลที่หลากหลาย รวมถึง:

หมวดหมู่บทความ: วารสารศาสตร์ รายงานข่าว บันทึก หรือเรื่องสั้น ไม่เกิน 1,600 คำสำหรับบทความ และ 2,500 คำสำหรับเรื่องสั้น

บทความ, รายงาน, บันทึก:

- รางวัลที่ 1 จำนวน 1 รางวัล: 30,000,000 VND

- รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 2 จำนวน 2 รางวัล: 15,000,000 VND

- รางวัลที่ 3 จำนวน 3 รางวัล: 10,000,000 VND

- รางวัลปลอบใจ 5 รางวัล: 3,000,000 VND

เรื่องสั้น:

- รางวัลที่ 1 จำนวน 1 รางวัล: 30,000,000 VND

- รางวัลรองชนะเลิศอันดับที่ 1: 20,000,000 VND

- รางวัลที่ 3 จำนวน 2 รางวัล: 10,000,000 VND

- รางวัลปลอบใจ 4 รางวัล: 5,000,000 VND

ประเภทภาพ: ส่งชุดภาพอย่างน้อย 5 ภาพที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมอาสาสมัครหรือการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม พร้อมชื่อชุดภาพและคำอธิบายสั้นๆ

- รางวัลที่ 1 จำนวน 1 รางวัล: 10,000,000 VND

- รางวัลรองชนะเลิศอันดับที่ 1: 5,000,000 VND

- รางวัลที่ 3 จำนวน 1 รางวัล: 3,000,000 VND

- รางวัลปลอบใจ 5 รางวัล: 2,000,000 VND

รางวัลยอดนิยม: 5,000,000 VND

รางวัลเรียงความยอดเยี่ยมในหัวข้อสิ่งแวดล้อม: 5,000,000 ดอง

รางวัลเกียรติยศตัวละคร: 30,000,000 ดอง

กำหนดส่งผลงานคือวันที่ 16 ตุลาคม 2568 ผลงานจะได้รับการประเมินผ่านรอบคัดเลือกและรอบตัดสิน โดยมีคณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิเข้าร่วม คณะกรรมการจัดงานจะประกาศรายชื่อผู้ชนะในหน้า "Beautiful Life" ดูรายละเอียดกติกาเพิ่มเติมได้ที่ thanhnien.vn

คณะกรรมการจัดการประกวด ชีวิตสวยงาม

ที่มา: https://thanhnien.vn/tai-sinh-truyen-ngan-du-thi-cua-nguyen-thi-thanh-nga-185250907205745815.htm