ลมพัดแรงพาเอาฤดูร้อนมาด้วย เมื่อมองดูหยาดฝน หัวใจฉันก็โหยหาบ้านอย่างกะทันหัน – ที่ที่ภาพของพ่อยังคงอยู่ในความทรงจำ เหมือนกับคนหนุ่มสาวหลายๆ คนที่อยู่ไกลบ้านในยุคนี้ ฉันไปทำงานตอนเช้าและกลับห้องเช่าตอนเย็น ทุกคืน ฉันกอดคอมพิวเตอร์เพื่อทำงานที่ค้างอยู่ให้เสร็จ วงจรที่โหดร้ายนี้วนซ้ำไปเรื่อยๆ วันแล้ววันเล่า หลายสัปดาห์ผ่านไปแล้วตั้งแต่ฉันโทรหาพ่อครั้งสุดท้าย ผักที่พ่อปลูกไว้หลังบ้านคงเก็บเกี่ยวไปแล้ว ไก่ที่พ่อซื้อมาจากลุงเมื่อ 22 เดือนก่อนคงโตเป็นไก่สาวหรืออาจจะออกไข่ไปแล้วสองสามครอก... ครั้งสุดท้ายที่ฉันไปเยี่ยมพ่อคือเมื่อ 3 เดือนก่อน ขณะที่ฉันขึ้นรถบัสกลับเข้าเมือง พ่อก็ล้วงเงิน 200,000 ดองใส่กระเป๋าเสื้อของฉันแล้วโบกมือ “รีบหน่อยลูก เดี๋ยวจะพลาดรถ” น้ำตาไหลออกมาสองหยดโดยไม่รู้ตัว เมื่อมองเข้าไปในดวงตาของพ่อ ฉันก็เข้าใจทุกอย่าง พ่อของฉันอาจจะยากจนเรื่องเงิน แต่ท่านเปี่ยมไปด้วยความรักเสมอ เพียงแต่ท่านไม่แสดงออกภายนอก ในสายตาของพ่อ ฉันก็ยังเป็นแค่เด็กคนหนึ่งเท่านั้น
วันที่แม่จากฉันไปอยู่กับคนอื่น พ่อเสียใจจนพูดไม่ออก ท่านอุ้มฉันไว้บนหลัง วิ่งข้ามทุ่งนาที่หอมกรุ่น กลิ่นข้าวอ่อนๆ นั้นอ่อนโยนและปลอบประโลมใจ เส้นทางผ่านทุ่งนาในชนบทแห่งนี้เต็มไปด้วยความทรงจำมากมายของครอบครัว ที่นั่น พ่อแบกของให้แม่ แม่อุ้มฉันไว้ในอ้อมแขน และทั้งครอบครัวก็ไปในเมืองท่ามกลางเสียงหัวเราะอันอบอุ่นในยามเช้าตรู่ ในเวลานั้น ฉันยังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจความเจ็บปวดที่พ่อต้องเผชิญ ท่านไม่เคยโทษแม่เลยสักครั้ง แต่กลับโทษตัวเองที่ยากจนเกินไป ทำให้แม่ต้องแต่งงานใหม่
ในละแวกบ้าน พ่อของฉันทำงานทุกอย่างที่หาได้ เพื่อหาเงินค่าเล่าเรียนให้ฉัน เขาไม่เคยปฏิเสธงานใดๆ เลย ตอนเด็กๆ เขาเข้มงวดกับการเลี้ยงดูฉันมาก เขาใช้เวลากับฉันน้อยมากเพราะเขาต้องทำงานทั้งวัน ตอนกลางคืนเขาจะหลับไปโดยที่ฉันไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ หลังจากทำการบ้านเสร็จ ฉันมักจะนอนข้างๆ เขาแล้วกระซิบ ฉันจะเล่าเรื่องโรงเรียน เรื่องการถูกรังแก เรื่องที่ครูอยากพบเพราะฉันไปต่อยฟันของนามจนหักเพราะฉันบอกว่าฉันไม่มีแม่ แต่ฉันไม่รู้ว่าเขาฟังเรื่องราวต่างๆ ที่ฉันเล่าและแอบร้องไห้อยู่ในใจตอนกลางคืน บางทีเขาอาจจะเป็นคนที่แทบไม่เคยพูดว่า "ฉันรักลูก" แต่เขาก็ยังให้สิ่งที่ดีที่สุดกับฉันเสมอ
ป้านามจากหมู่บ้านล่าง เป็นแม่ม่าย แอบรักพ่อของฉันอยู่ ทั้งสองครอบครัวหวังว่าทั้งสองจะได้เป็นคู่กัน ฉันเองก็อยากให้พ่อพาป้านามมาอยู่บ้านด้วย เพื่อจะได้มีเพื่อนอยู่เป็นเพื่อนในยามแก่ชรา พวกเขาจะได้ดูแลกันและกันในยามที่ชีวิตลำบาก ฉันจะได้ตั้งใจทำงานในเมืองและไปเยี่ยมพ่อบ้างเป็นครั้งคราว แต่พ่อปฏิเสธอย่างเด็ดขาด บางทีอาจเป็นเพราะพ่อยังรักแม่และกลัวว่าจะทำให้ป้านามเสียใจ ในความคิดของพ่อ พ่อรู้สึกว่าตัวเองยากจนและไม่สามารถทำให้ผู้หญิงคนอื่นมีความสุขได้
เวลานี้ พ่อคงนั่งกินข้าวคนเดียวอยู่ที่โต๊ะอาหาร มีกุ้งทอดกับผักต้มอยู่ไม่กี่ชิ้น พ่อทำงานหนักมาทั้งชีวิต แต่ความยากจนก็ยังคงเกาะติดพ่อมาปีแล้วปีเล่า ฉันเช็ดน้ำตาที่เอ่อล้นในดวงตา แล้วเรียกพ่อในคืนที่เงียบสงัด รอยยิ้มและแววตาของพ่อปลอบประโลมหัวใจที่บอบบางของฉัน พ่อคะ อีกไม่นานหนูจะพาพ่อไปอยู่กับหนูในเมือง เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป พ่อจะเป็นแบบอย่างของหนูเสมอ
สวัสดีค่ะ ท่านผู้ชมที่รัก! ซีซั่นที่ 4 ในธีม "คุณพ่อ" จะเปิดตัวอย่างเป็นทางการในวันที่ 27 ธันวาคม 2567 ผ่านทางแพลตฟอร์มสื่อและโครงสร้างพื้นฐานดิจิทัลทั้งสี่ของสถานีวิทยุโทรทัศน์และหนังสือพิมพ์ จังหวัดบิ่ญเฟือก (BPTV) โดยสัญญาว่าจะนำเสนอคุณค่าอันงดงามของความรักอันศักดิ์สิทธิ์และสวยงามของพ่อสู่สาธารณชน |
ที่มา: https://baobinhphuoc.com.vn/news/19/174414/than-tuong-cua-con






การแสดงความคิดเห็น (0)