เกณฑ์สำหรับครัวเรือนยากจนและระดับเงินอุดหนุนปัจจุบัน

กฎข้อบังคับเกี่ยวกับมาตรฐานความยากจนและระดับเงินช่วยเหลือสังคมสำหรับครัวเรือนยากจน ซึ่งเริ่มใช้ตั้งแต่วันที่ 1 กรกฎาคม มีระบุไว้ชัดเจนในพระราชกฤษฎีกา 07/2021/ND-CP และพระราชกฤษฎีกา 76/2024/ND-CP

กฎเกณฑ์มาตรฐานความยากจน ประจำงวด พ.ศ. 2565-2568

ตามมาตรา 3 แห่งพระราชกฤษฎีกา 07/2021/ND-CP กำหนดมาตรฐานความยากจนหลายมิติสำหรับช่วงปี 2565-2568 ดังต่อไปนี้:

มาตรฐานครัวเรือนต่ำ: พื้นที่ชนบทคือครัวเรือนที่มีรายได้เฉลี่ยต่อหัวต่อเดือน 1.5 ล้านดองหรือต่ำกว่า และขาดตัวชี้วัดอย่างน้อย 3 ข้อในการวัดระดับการขาดแคลนบริการสังคมขั้นพื้นฐาน

เขตเมืองคือครัวเรือนที่มีรายได้เฉลี่ยต่อหัวต่อเดือนไม่เกิน 2 ล้านดอง และขาดตัวชี้วัด 3 ข้อขึ้นไปในการวัดระดับการขาดแคลนบริการสังคมขั้นพื้นฐาน

พระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 07 และพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 76 กำหนดมาตรฐานความยากจนและระดับเงินอุดหนุนที่ใช้ในปัจจุบัน (ภาพประกอบ: Quoc Trieu)

มาตรฐานครัวเรือนเกือบยากจน: พื้นที่ชนบทคือครัวเรือนที่มีรายได้เฉลี่ยต่อหัวต่อเดือน 1.5 ล้านดองหรือต่ำกว่า และขาดตัวชี้วัดในการวัดระดับการขาดแคลนบริการสังคมขั้นพื้นฐานน้อยกว่า 3 ข้อ

เขตเมืองคือครัวเรือนที่มีรายได้เฉลี่ยต่อหัวต่อเดือนไม่เกิน 2 ล้านดอง และขาดตัวชี้วัดในการวัดระดับการขาดแคลนบริการสังคมขั้นพื้นฐานน้อยกว่า 3 ข้อ

มาตรฐานการครองชีพโดยเฉลี่ย: พื้นที่ชนบทเป็นครัวเรือนที่มีรายได้เฉลี่ยต่อหัว/เดือนตั้งแต่ 1.5 ล้านดองถึง 2.25 ล้านดอง

เขตเมืองคือครัวเรือนที่มีรายได้เฉลี่ยต่อหัวต่อเดือนมากกว่า 2 ล้านดองถึง 3 ล้านดอง

เส้นความยากจน เส้นเกือบยากจน และเส้นรายได้ปานกลางข้างต้นเป็นพื้นฐานในการวัดและติดตามระดับรายได้และการขาดแคลนบริการสังคมขั้นพื้นฐานของประชาชน และเป็นพื้นฐานในการระบุหัวข้อในการดำเนินนโยบายลดความยากจนและประกันสังคม และการวางแผนนโยบาย เศรษฐกิจ และสังคมอื่นๆ ในช่วงปี 2565-2568

ระดับเงินช่วยเหลือสังคมสำหรับครัวเรือนยากจน

ตามพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 76 ระดับความช่วยเหลือทางสังคมมาตรฐานที่ใช้ตั้งแต่วันที่ 1 กรกฎาคม คือ 500,000 ดองต่อเดือน

หน่วยงานที่มีอำนาจหน้าที่จะพิจารณาและปรับมาตรฐานความช่วยเหลือทางสังคมตามความเหมาะสม โดยพิจารณาจากดุลยภาพของงบประมาณ อัตราการเพิ่มขึ้นของราคาผู้บริโภค และสภาพความเป็นอยู่ของผู้รับประโยชน์จากการคุ้มครองทางสังคม เพื่อให้แน่ใจว่านโยบายมีความสัมพันธ์กันกับผู้รับประโยชน์รายอื่น

ในกรณีที่มีการรับประกันสภาพเศรษฐกิจและสังคมในท้องถิ่น คณะกรรมการประชาชนระดับจังหวัดจะต้องส่งเรื่องให้สภาประชาชนในระดับเดียวกันพิจารณาตัดสินใจ:

ระดับมาตรฐานการสงเคราะห์สังคมและระดับการสงเคราะห์สังคมที่ใช้บังคับในท้องที่สูงกว่าระดับมาตรฐานการสงเคราะห์สังคมและระดับการสงเคราะห์สังคมที่กำหนดไว้ในพระราชกฤษฎีกานี้

ผู้ด้อยโอกาสอื่น ๆ ที่ไม่ได้ระบุไว้ในพระราชกฤษฎีกาฉบับนี้มีสิทธิได้รับนโยบายความช่วยเหลือทางสังคม

ดังนั้น เมื่อมาตรฐานค่าเบี้ยเลี้ยงสังคมรายเดือนเพิ่มขึ้นเป็น 500,000 ดอง/เดือน ระดับค่าเบี้ยเลี้ยงสังคมรายเดือนก็จะเปลี่ยนแปลงดังต่อไปนี้:

ระดับสวัสดิการสังคม = ระดับมาตรฐานสวัสดิการสังคม (500,000 ดอง) x ค่าสัมประสิทธิ์

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ระดับเงินอุดหนุนอยู่ที่ 500,000 ดอง (ค่าสัมประสิทธิ์ 1.0) สำหรับผู้ที่อยู่ในครัวเรือนยากจน ครัวเรือนเกือบยากจนที่ไม่มีสามี/ภริยา หรือมีสามี/ภริยาแต่เสียชีวิต/สูญหายตามกฎหมาย และกำลังเลี้ยงดูบุตรอายุต่ำกว่า 16 ปี/เลี้ยงดูบุตรอายุ 16-22 ปี และบุตรนั้นกำลังศึกษาทางวัฒนธรรม การฝึกอาชีพ โรงเรียนมัธยมศึกษาอาชีวศึกษา วิทยาลัย มหาวิทยาลัยระดับปริญญาตรี (โดยทั่วไปเรียกว่าคนโสดยากจนที่เลี้ยงดูบุตร)

ที่มา: https://dansinh.dantri.com.vn/xoa-doi-giam-ngheo/tieu-chi-ho-ngheo-va-muc-tro-cap-dang-ap-dung-hien-nay-20241111090129530.htm