จากหน้ากระดาษเปล่าสู่การเดินทางสู่ความเป็นผู้ใหญ่ – เครื่องหมายของเอกอัครราชทูตเหงียน ถิ เงวตงาในตัวฉัน

วันนี้ผมได้รับข่าวว่าเอกอัครราชทูตเหงียน ถิ เหงียน งา ถึงแก่กรรมแล้ว ผมรู้สึกเศร้าใจอย่างที่สุด ผมยังจำได้ถึงความรู้สึกสะเทือนใจในช่วงแรก ๆ ที่ผมเข้ารับตำแหน่งที่กระทรวงฯ ครั้งแรก โดยทำงานที่กรมเอเชียตะวันออกเฉียงใต้-เอเชียใต้-แปซิฟิกใต้ และอยู่ภายใต้การกำกับดูแลของท่านโดยตรง

เอกอัครราชทูตเหงียน ถิ เงวเยตงา ได้รับการยกย่องว่าเป็นบุคคลที่มีความงามโดดเด่นใน "เวที" ทางการทูต (ภาพ: เหงียน ฮ่อง)

ในเวลานั้น พวกเราเป็นข้าราชการชุดแรกที่กระทรวงรับสมัคร ผมและคุณ Pham Hung Tam ซึ่งปัจจุบันดำรงตำแหน่งเอกอัครราชทูตเวียดนามประจำออสเตรเลีย ได้รับมอบหมายให้ไปทำงานที่กรมเอเชียตะวันออกเฉียงใต้-เอเชียใต้- แปซิฟิก ใต้ ต่อมา คุณ Tam ได้รับมอบหมายจากผู้นำกรมให้ไปทำงานที่กรมกัมพูชา ขณะที่ผมไปทำงานที่กรมทั่วไป ซึ่งมีคุณ Nguyet Nga เป็นหัวหน้ากรม

ในฐานะ "มือใหม่" ที่ไม่เคยเรียนโรงเรียนการทูตหรือรู้จักงานนี้มาก่อน ทุกอย่างจึงดูใหม่และค่อนข้างจะหนักใจสำหรับฉัน ความประทับใจแรกของฉันเมื่อได้รู้จักคุณเหงวต หงา หัวหน้าแผนก คือเธอเป็นคนกระตือรือร้นมาก โดยเฉพาะการเดินเร็วมาก พูดเร็วมาก พูดไปพร้อมกับมือทำงานไปด้วย แถมยังหัวเราะไม่หยุดอีกด้วย... จริงๆ แล้วตอนที่ได้ยินเธออธิบายงาน ฉันค่อนข้างตื่นตระหนก เพราะงานดูใหญ่โตมาก และฉันเองก็ตัวเล็กและสับสนมาก

เช้าวันแรกหลังจากทักทายกัน เธอบอกฉันว่า "เธอควรทำ Grand Event Record นะ" นี่เป็นแนวคิดใหม่โดยสิ้นเชิงสำหรับ "มือใหม่" อย่างฉัน ที่ไม่เคยเข้ารับการฝึกอบรมก่อนเข้าทำงานในวันแรกของการทำงานเลย จากนั้นฉันก็ถามเธออย่างกล้าๆ กลัวๆ ว่า "Grand Event Record คืออะไร และฉันจะทำมันได้อย่างไร"

เธอเริ่มแนะนำฉันถึงวิธีการหาข่าว อ่านข่าว สรุปข่าว และหาแหล่งที่มาของข้อมูล... โชคดีที่สมัยนั้นแหล่งข้อมูลหลักๆ คือ หนังสือพิมพ์ ข่าวทั่วไป และข่าวอ้างอิงพิเศษ ซึ่งไม่ได้มีจำนวนมากและมีเนื้อหาเข้มข้นเท่าปัจจุบัน ไม่เช่นนั้นฉันคงรับข้อมูลไม่ไหวแน่

วันต่อมา เธอบอกว่า “เอาล่ะ มาลองทำรายงานสิ้นปีกันเถอะ!” (เราเริ่มทำงานกันวันที่ 15 ธันวาคม 2537) ว้าว อีกอย่างที่ฉันไม่เคยทำมาก่อน! เธอให้คำแนะนำเบื้องต้นกับฉัน คือจากสำนักเลขาธิการใหญ่ ทบทวนสถานการณ์ จากนั้นก็ข้อมูลจากหน่วยงานต่างๆ สถิติการเยี่ยมชม กลไกต่างๆ ที่นำมาใช้... ฉันนั่งทำสถิติอย่างเชื่อฟังอยู่สองวัน แล้วก็มอบรายงาน 30 หน้าให้เธออย่างมีความสุข! ฉันยังจำได้ตอนที่เธอหัวเราะลั่นออกมา แล้วฉันก็อายมาก เพราะไม่ได้เข้าใจส่วนไหนผิด! ต่อมา เมื่อได้ทำงานร่วมกับเธอในหน่วยงานต่างๆ ซึ่งหน่วยงานที่ยาวที่สุดคือแผนก ASEM ฉันค่อยๆ ได้เรียนรู้สไตล์การเขียนของเธอ สไตล์การนำเสนอที่กระชับ กระชับ และกระชับ...

ฉันยังจำได้ดีว่าเธอพูดว่า “ใจความสำคัญ รายงานไม่ควรยืดยาวเกินไป แต่ละประเด็นต้องมีหมายเลขกำกับไว้ เพื่อให้ผู้นำกระทรวงอ่านเห็นได้ทันที!” ความประทับใจนี้ติดตัวฉันมาตลอด แม้กระทั่งตอนที่ฉันได้เป็นหัวหน้ากรมและฝึกอบรมบุคลากรรุ่นใหม่

เอกอัครราชทูต ผู้อำนวยการเหงียน ถิ เงวเยต งา ระหว่างการบรรยายและแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับฝ่ายเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เอเชียใต้ และ แปซิฟิก ใต้ เดือนมิถุนายน 2561 (ภาพ: TGCC)

ฉันจำวันแรกที่ไปต้อนรับแขกกับเธอได้ (และยังเป็นช่วงบ่ายของวันแรกที่ฉันทำงานที่กระทรวงด้วย) เธอบอกว่า "แทม เตรียมตัวไปทำงานเป็นลูกหาบกับฉันได้เลย!" ตอนนั้นฉันยังไม่รู้จัก "ลูกหาบ" เลย แถมยังไม่มีเสื้อผ้าไปต้อนรับแขกด้วยซ้ำ เธอไปที่กรมต่างๆ หาเสื้อกั๊กมาให้ฉันใส่ แล้วเราก็ลงไปที่ห้องรับรอง ฉันตื่นเต้นมาก วันนั้นเธอได้พบปะแขกชาวญี่ปุ่นและพูดคุยถึงสถานการณ์ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ครั้งแรกที่ฉันได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับประเทศใหญ่ การแข่งขัน กลยุทธ์... บวกกับภาษาอังกฤษแบบญี่ปุ่น ฉันรู้สึกสับสนมาก กลับมาในห้อง เธอบอกว่า "แทม เขียนรายงานการติดต่อเดี๋ยวนี้" ฉันเข้าใจแนวคิดนี้แล้ว สรุปคือ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในการประชุม เราก็ควรจดบันทึกไว้ ฉันคิดว่าทุกคนคงนึกภาพออกว่ารายงานการติดต่อฉบับแรกของฉันถูกแก้ไขไปมากแค่ไหน (!)

เธอยังคงอดทนกับ “กระดาษเปล่า” ของฉันมาก ทุกวันฉันได้เรียนรู้อะไรบางอย่างจากเธอ

ฉันยังจำครั้งแรกที่ได้รับมอบหมายให้ไปรับแขกที่สนามบินเพื่อเข้าร่วมการประชุมได้ แม้จะดูรูปถ่ายอย่างละเอียดแล้ว แต่ฉันก็ยัง “คิดถึง” แขกที่สนามบินและปล่อยให้พวกเขากลับโรงแรมเอง เมื่อฉันกลับไปรายงานตัวและขอโทษพี่สาว เธอไม่ได้ดุฉัน แต่กลับพูดว่า “คราวหน้าเอาป้ายชื่อมาด้วย” ดังนั้นฉันจึงเติบโตและเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นภายใต้คำสอนและคำแนะนำของเธอ

เอกอัครราชทูตเหงียนหงา (กลาง) ในการประชุมและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นประจำปี “พี่น้องของเรา” จัดโดยสหภาพสตรีในกรุงฮานอย วันที่ 30 ธันวาคม 2563 (ภาพ: ตวน อันห์)

ไกลบ้าน อาศัยอยู่คนเดียวที่ฮานอย ฉันจึงเล่าเรื่องราวส่วนตัวทั้งหมดให้เธอฟัง ทั้งเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ และขอคำแนะนำจากเธอ ต่อมาเธอย้ายไปทำงานในภาคพหุภาคี ส่วนฉันยังคงทำงานอยู่ที่กรมเอเชียตะวันออกเฉียงใต้-เอเชียใต้-แปซิฟิกใต้ เราเจอกันน้อยลงในที่ทำงาน แต่ทุกครั้งที่มีโอกาสได้เจอกัน เธอก็จะถามไถ่เรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับเราอย่างอบอุ่น และเล่าเรื่องราวเก่าๆ ที่เคยเล่าให้ฟังในกรม

ตอนนี้ที่คุณเสียชีวิตแล้ว ฉันเสียใจมากและคิดถึงคุณมาก คุณเป็นนักการทูตที่เก่ง ฉลาด เฉียบแหลม กล้าหาญ แต่ยังคงใจดีและมีความเป็นผู้หญิงมาก

หลับให้สบายนะ ฉันจะจดจำคุณและบทเรียนแรกๆ ของคุณไว้เสมอ!

ที่มา: https://baoquocte.vn/tu-trang-giay-trang-den-hanh-trinh-truong-thanh-dau-an-dai-su-nguyen-thi-nguyet-nga-trong-toi-321425.html