ออกกำลังกายเพื่อสุขภาพและป้องกันภาวะแทรกซ้อนที่เกี่ยวข้องกับเอชไอวี

ผู้ติดเชื้อเอชไอวีมักมีความเสี่ยงสูงที่จะเป็นโรคเรื้อรัง เช่น โรคเบาหวานชนิดที่ 2 โรคหัวใจและหลอดเลือด และภาวะสมองเสื่อม ด้วยเหตุนี้ การออกกำลังกายจึงกลายเป็นส่วนสำคัญของวิถีชีวิตที่มีสุขภาพดี ช่วยพัฒนาสุขภาพโดยรวม ลดความวิตกกังวล และเพิ่มคุณภาพชีวิตในแต่ละวัน

กิจกรรมทางกายมีประโยชน์ทั้งในระยะสั้นและระยะยาว และสามารถช่วยจัดการภาวะสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับเอชไอวีได้ ผู้ติดเชื้อเอชไอวีสามารถออกกำลังกายและกิจกรรมทางกายประเภทเดียวกันกับผู้ที่ไม่ได้ติดเชื้อเอชไอวีได้ ตราบใดที่เลือกกิจกรรมที่เหมาะสมกับภาวะของตน

1. ประโยชน์ทันทีจากการออกกำลังกาย

เนื้อหา

1. ประโยชน์ทันทีจากการออกกำลังกาย
2. ประโยชน์ระยะยาวและการป้องกันภาวะแทรกซ้อน
3. ความแตกต่างระหว่างกิจกรรมทางกายและการออกกำลังกาย
4. ผู้ติดเชื้อ HIV ควรออกกำลังกายเท่าใด?
5. กิจกรรมที่เหมาะกับผู้ติดเชื้อเอชไอวี

ผู้ปฏิบัติจะสังเกตเห็นผลได้เกือบจะทันที:

พลังงานและความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้น: ช่วยให้คุณรู้สึกมีสุขภาพดีและมีประสิทธิภาพมากขึ้นตลอดทั้งวัน
ลดความวิตกกังวลและความเครียด: การออกกำลังกายช่วยให้จิตใจผ่อนคลายและเพิ่มความรู้สึกแห่งความสุข
ช่วยให้ความดันโลหิตคงที่: การออกกำลังกายช่วยลดความดันโลหิต ดีต่อหัวใจ
ปรับปรุงคุณภาพการนอนหลับ: การนอนหลับจะลึกและดีขึ้นด้วยการออกกำลังกายสม่ำเสมอ

Vận động để khỏe mạnh, phòng ngừa biến chứng liên quan đến HIV- Ảnh 1.

การเดินเร็วเป็นรูปแบบการออกกำลังกายที่ได้รับความนิยม เหมาะสำหรับผู้ติดเชื้อ HIV จำนวนมาก

2. ประโยชน์ระยะยาวและการป้องกันภาวะแทรกซ้อน

การออกกำลังกายสม่ำเสมอยังส่งผลดีในระยะยาวอีกด้วย:

สุขภาพสมอง : ลดความเสี่ยงของการสูญเสียความทรงจำ โรคซึมเศร้า และโรคที่เกี่ยวข้องกับสมอง
สุขภาพหัวใจ : ช่วยลดความเสี่ยงของการเกิดโรคหัวใจ โรคหลอดเลือดสมอง และเบาหวานชนิดที่ 2 ซึ่งมักพบมากในผู้ป่วยติดเชื้อ HIV
การป้องกันมะเร็ง: การศึกษาบางกรณีแสดงให้เห็นว่าการออกกำลังกายช่วยลดความเสี่ยงของโรคมะเร็งบางชนิด
น้ำหนักสุขภาพดี : ควบคุมน้ำหนัก ลดความเสี่ยงโรคอ้วน
ความแข็งแรงของกระดูกและกล้ามเนื้อ: เพิ่มความหนาแน่นของกระดูก ลดความเสี่ยงการเกิดกระดูกหักและบาดเจ็บ
การทรงตัวและการประสานงาน: ลดความเสี่ยงในการหกล้ม โดยเฉพาะในผู้สูงอายุ

หมายเหตุ: การรับประทานอาหารที่มีประโยชน์ต่อสุขภาพ ไม่สูบบุหรี่ และรับประทานยาที่ลดระดับคอเลสเตอรอล (ถ้าจำเป็น) จะช่วยป้องกันภาวะแทรกซ้อนทางหลอดเลือดและหัวใจได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น

3. ความแตกต่างระหว่างกิจกรรมทางกายและการออกกำลังกาย

- กิจกรรมทางกาย: ครอบคลุมกิจกรรมทั้งหมดที่เคลื่อนไหวร่างกาย เช่น การเดินเร็ว การวิ่ง การปั่นจักรยาน การเต้นรำ หรือการว่ายน้ำ

- การออกกำลังกาย: เป็นกิจกรรมทางกายที่มีการวางแผน มีโครงสร้าง และทำซ้ำๆ โดยมีเป้าหมายเพื่อปรับปรุงสุขภาพหรือความฟิต เช่น การเข้าคลาสแอโรบิก การเล่น กีฬา

การออกกำลังกายทุกประเภทคือกิจกรรมทางกาย แต่ไม่ใช่ว่ากิจกรรมทางกายทั้งหมดจะเป็นการออกกำลังกาย ทั้งสองอย่างนี้มีความสำคัญต่อวิถีชีวิตที่มีสุขภาพดี

4. ผู้ติดเชื้อ HIV ควรออกกำลังกายเท่าใด?

ตามคำแนะนำการออกกำลังกาย:

- การออกกำลังกายแบบแอโรบิกความเข้มข้นปานกลาง: 150 นาที/สัปดาห์ (2 ชั่วโมง 30 นาที) รวมถึงกิจกรรมที่ทำให้หัวใจเต้นเร็วขึ้น

- แอโรบิกความเข้มข้นสูง: อย่างน้อย 75 นาที/สัปดาห์ หากออกกำลังกายหนัก เช่น จ็อกกิ้ง

- การเสริมสร้างกล้ามเนื้อ : อย่างน้อยสัปดาห์ละ 2 วัน รวมถึงกิจกรรมที่ทำให้กล้ามเนื้อเคลื่อนไหวมากกว่าปกติ

ผู้ที่ติดเชื้อ HIV หรือโรคเรื้อรังอื่นๆ ควรปรึกษาผู้เชี่ยวชาญ ด้านสุขภาพ เพื่อปรับปริมาณและประเภทของการออกกำลังกายให้เหมาะสม

5. กิจกรรมที่เหมาะกับผู้ติดเชื้อเอชไอวี

ผู้ติดเชื้อเอชไอวีสามารถเลือกกิจกรรมทางกายที่ราคาไม่แพงและทำได้ง่ายที่บ้านหรือในชุมชนได้:

การเดิน การจ็อกกิ้ง การกระโดดเชือก
การออกกำลังกายที่ไม่ต้องใช้อุปกรณ์ เช่น วิดพื้น สควอท แพลงก์
เข้าร่วมโปรแกรมออกกำลังกายที่สวนสาธารณะ ที่ทำงาน หรือในกิจกรรมกลุ่มเพื่อออกกำลังกายและเข้าสังคม

สิ่งสำคัญคือการเลือกกิจกรรมที่คุณชอบ ยึดมั่นกับมัน และทำให้การออกกำลังกายเป็นความสุขทุกวัน

กิจกรรมทางกายและการออกกำลังกายเป็น “ยาธรรมชาติ” ที่ช่วยให้ผู้ติดเชื้อเอชไอวีมีสุขภาพโดยรวมที่ดีขึ้น ป้องกันภาวะแทรกซ้อนทางหัวใจและหลอดเลือด โรคเบาหวาน ปัญหากระดูกและข้อ และปัญหาสุขภาพจิต สิ่งสำคัญคือการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ สม่ำเสมอ และสอดคล้องกับสภาพร่างกาย ควบคู่ไปกับการมีวิถีชีวิตที่ดีต่อสุขภาพเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตในระยะยาว

ขอเชิญผู้อ่านชมเพิ่มเติม :

ที่มา: https://suckhoedoisong.vn/van-dong-de-khoe-manh-phong-ngua-bien-chung-lien-quan-den-hiv-169251201165229556.htm