เกี่ยวกับการรับประทานสลัดขนุน

กลับไปอยู่ชนบท สวมกางเกงขาสั้น สวมหมวก สวมรองเท้า และเดินเท้าเปล่า เด็กทุกคนรู้จักสลัดขนุนเป็นอย่างดี เติบโตมาและทำงานหนักในต่างแดน บางครั้งเมื่อรู้สึกโหยหา ภาพของสลัดขนุนก็หวนกลับมาราวกับอาหารจากแดนไกล และฉันก็ได้พบมันอีกครั้ง แน่นอนว่ามันเป็นเพียงรสชาติที่ติดค้างอยู่ในปาก แต่มันคือกลิ่นหอมที่ชวนให้คิดถึง ยิ่งคิดถึงมากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งรอคอยวันที่จะได้กลับไปลิ้มรสจิตวิญญาณของบ้านเกิด ไม่น่าแปลกใจเลยที่ทันทีที่ฉันวางกระเป๋าเป้ลง หลังจากที่แม่ถามเรื่องงานไปสองสามข้อ เด็กน้อยก็พูดเข้าประเด็นทันทีว่า แม่ครับ งานก็โอเค ส่วนเรื่องอาหาร ผมอยากกินสลัดขนุน

สลัดขนุน

ขนุนเป็นต้นไม้ยอดนิยมที่ปลูกกันในชนบทภาคกลาง แน่นอนว่ามีสวนขนุนมากมาย ขนุนในสวน ข้างบ่อน้ำ และต้นขนุนก็มีกิ่งก้านเขียวขจีและผลดก จำได้ว่าตอนเด็กๆ อยากกินสลัดขนุน แม่บอกว่าถ้าอยากกินก็ต้อง...กลิ้งบนต้น ฉันกับพี่สาวไปที่สวนหลังบ้านแล้วกดลูกขนุนเพื่อเก็บ แม่หัวเราะแล้วอธิบายว่าขนุนลูกนี้ใช้ไม่ได้ผลเพราะเกิดจากเกสรตัวเมีย มีรสขม กินไม่ได้ ร่วงหล่นบนต้นไม่นาน หลังจากนั้นฉันก็ได้เรียนรู้ว่าขนุนอ่อนได้รับการผสมเกสรจากเกสรตัวเมีย ผลมีขนาดเล็กแต่หยาบ หนามน้อยและเรียบ ทำให้นำไปทำอาหารหลากหลายเมนูได้อร่อย นอกจากอาหารหลากหลายเมนูแล้ว ขนุนอ่อนยังใช้ต้มปลาและทำซุปได้อีกด้วย ยิ่งไปกว่านั้น ขนุนอ่อนยังเข้ากันได้ดีกับวุ้นเส้นและน้ำปลาอีกด้วย

ถึงแม้ว่าคนทั้งบ้านจะทำขนุนผสมกุ้ง หมูสามชั้น หูหมู ฯลฯ แต่แม่ผมก็ยัง "ซื่อสัตย์" ต่อสูตรดั้งเดิม นั่นคือ ขนุนอ่อนต้มหั่นเป็นชิ้น คลุกเคล้ากับน้ำปลา มะนาว น้ำตาล พริก กระเทียม ถั่วลิสง และผักชีเล็กน้อย แม่ผมบอกว่ากุ้งกับเนื้อมันกลบกลิ่นขนุนอ่อนได้หมด เสียดายจัง เวลากินข้าวบ้านผม ไม่ว่าจะเมนูไหน ขนุนผสมธรรมดาๆ ก็ยังเป็นเมนูหลัก โดนตะเกียบมาไล่กินทุกทิศทุกทาง เวลาเบื่อข้าวก็แค่ตักขนุนผสมแป้งกรอบขึ้นมากิน อร่อยเลย

ผมติดสลัดขนุนมาตั้งแต่เด็ก เรียกได้ว่าวัยเด็กของเด็กตะกละคนนี้กินแต่สลัดขนุน อาหารพื้นบ้านนั้นไม่อาจแยกออกจากความทรงจำในชนบทได้ ต้นขนุนเก่าแก่ที่กิ่งก้านและใบเขียวชอุ่มคือ โลก แห่งบทกวี...

ที่มา: https://thanhnien.vn/ve-an-mit-tron-185241010173720796.htm