เมื่อพูดถึงนักเขียนหญิงจากบ้านเกิดของบรรพบุรุษผู้เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ด้านการเขียนและมีผลงานที่ดีและน่าประทับใจ ผู้อ่านหลายคนมักจะกล่าวถึงนักเขียนสองคน คือ ตงหง็อกหาน และ หวู่ ถิ ฮิวเยน ตรัง
เหวียน จาง เกิดในปี พ.ศ. 2530 สำเร็จการศึกษาหลักสูตรปีที่ 9 คณะการประพันธ์ - ทฤษฎีและการวิจารณ์วรรณกรรม มหาวิทยาลัยวัฒนธรรม ฮานอย เป็นสมาชิกของสมาคมวรรณกรรมและศิลปะจังหวัด สาขาร้อยแก้ว ฟู่โถ สมาชิกสมาคมนักเขียนเวียดนาม
ด้วยพรสวรรค์ทางวรรณกรรม ทักษะการเขียนที่เปี่ยมล้นและยืดหยุ่น ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2553 จนถึงปัจจุบัน เหวินจ่างได้ตีพิมพ์ผลงานเกือบ 20 ชิ้น ซึ่งหลายชิ้นเป็นที่ชื่นชอบของผู้อ่าน อาทิ คลาวด์ คาร์ริเอจ (สำนักพิมพ์คิมดง, 2553), จัสต์ โคลส ยम्य อายส์ (สำนักพิมพ์วรรณกรรม, 2556), ความทรงจำแห่งชนบท (สำนักพิมพ์กองทัพประชาชน, 2557), บ่ายนี้นัดพบ (สำนักพิมพ์วัฒนธรรมและวรรณกรรม, 2560)... ผลงานส่วนใหญ่ข้างต้นเป็นรวมเรื่องสั้น เหวินจ่างได้รับรางวัลวรรณกรรมมากกว่า 20 รางวัล ทั้งจากส่วนกลางและระดับท้องถิ่น รวมถึงรางวัล "Writers and Works Magazine" ( สมาคมนักเขียนเวียดนาม ) ซึ่งจัดขึ้นในปี พ.ศ. 2561 และรางวัล "Young Author" - รางวัลวรรณกรรมจากสหภาพวรรณกรรมและศิลปะเวียดนาม ในปี พ.ศ. 2565
“The Deep Back of a Human” ตีพิมพ์ในเดือนสิงหาคม 2567 หนังสือเล่มนี้ประกอบด้วยเรื่องสั้น 22 เรื่อง สะท้อนชีวิตอย่างตรงไปตรงมา ชัดเจน และเปี่ยมด้วยความรัก ภายใต้คำขวัญ “การเขียนต้องยึดมั่นในชีวิตเสมอ” Huyen Trang ได้นำรายละเอียดต่างๆ ในชีวิตประจำวันมาใส่ไว้ในผลงานของเธอ เช่น ชีวิตอันแสนยากลำบากของคนงาน การตัดไม้ทำลายป่า การทำลายล้างของพายุและน้ำท่วม ไฟไหม้บ้านในเมืองใหญ่ เรื่องราวการหลอกลวงผู้คนทางโทรศัพท์ ผ่านเครือข่ายสังคมออนไลน์...
ตัวละครในนิทานชุดนี้เป็นคนยากจน โดดเดี่ยว และโชคร้าย เช่น ซิ่ว ในเรื่อง “The Displacer”, ตู ในเรื่อง “The Crazy Mother Who Always Protects Her Son”, ชายชราแวม ในเรื่อง “The Statue Faces”, ซ่ง ในเรื่อง “Why is it Quiet?”...
จุดแข็งของฮวียน ตรัง คือการเขียนเกี่ยวกับภูเขา การเขียนเกี่ยวกับชนบท และการเขียนเกี่ยวกับผู้คนที่ยากจน โดดเดี่ยว และโชคร้าย ฮวียน ตรัง อธิบายเรื่องนี้ว่า “ผมเกิดและเติบโตในชนบทที่ยากจน ผูกพันกับชาวนาที่ซื่อสัตย์และจริงใจ การเติบโตขึ้นมา ไม่ว่าจะไปที่ไหนหรือทำอะไร ผมยังคงมีหัวใจที่เปิดกว้างแบบชาวชนบทที่อยากทำความรู้จักและใกล้ชิดกับคนธรรมดาๆ ที่เรียบง่าย ผมมองตัวเองในตัวพวกเขาทุกวัน ดังนั้นผมจึงมีเรื่องราวมากมายที่จะถ่ายทอดลงบนหน้ากระดาษที่ผมเขียน”
ในชุดรวมเรื่องสั้นชุดนี้ ฉันประทับใจผลงานสามเรื่องมาก ได้แก่ “รองเท้าดอกไม้” “กระเป๋าเป้ฤดูใบไม้ผลิสู่ยอดเมฆ” และ “บนขอบความทรงจำ” บทกวีเหล่านี้บรรยายถึงธรรมชาติ ภูเขา และเนินเขาในฤดูใบไม้ผลิ แม่น้ำสายเล็กยังคงเงียบสงบ ต้นบัวหลวงกำลังรอคอยฤดูกาลแห่งดอกไม้ เปี่ยมล้นไปด้วยหยาดน้ำค้าง... ไกลออกไป ต้นบัวหลวงเริ่มผลิใบอ่อน ไม่นานนัก หากยืนอยู่ในลานนี้และมองลงไป คุณจะเห็นดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์เบ่งบานไปตามไหล่เขา... เหล่านี้เป็นเรื่องราวที่อ่อนโยนและมีมนุษยธรรม เป็นที่หลบภัยสำหรับคนยากจนและผู้โชคร้าย...
บทกวีนี้เขียนขึ้นด้วยความเพียรพยายาม ความพยายามอย่างหนัก และความเห็นอกเห็นใจอย่างลึกซึ้งต่อตัวละคร ฮิวเยน ตรัง เล่าว่า “เพราะผมไม่อยากเป็นคนที่ยืนอยู่ข้างสนามลมหายใจแห่งกาลเวลา ผมจึงพยายามก้าวข้ามขอบเขตแห่งความสุข เพื่อขุดลึกลงไปในมุมที่ซ่อนเร้นภายในตัวตนของตัวละครแต่ละตัว ด้วยความปรารถนาที่จะเผชิญหน้ากับพวกเขา แม้แต่ความเหงาก็ยังส่องสว่างระยิบระยับดุจเทียนไข”
ที่มา: https://baolangson.vn/vu-thi-huyen-trang-va-tap-truyen-ngan-an-tuong-lung-nguoi-tham-tham-5030592.html
การแสดงความคิดเห็น (0)