สะเทือนใจกับบันทึกที่ 3 ของผู้พลีชีพ หมอดังถุ่ยตรัม

เมื่อวันที่ 19 มิถุนายน ในรายการทอล์คโชว์ Dang Thuy Tram - Forever the flame of the twenties ที่จัดขึ้นที่ Dang Thuy Tram Medical College (เมือง Quang Ngai) ครอบครัวของผู้พลีชีพและแพทย์ Dang Thuy Tram ได้เผยแพร่ไดอารี่เล่มที่ 3 ของเธอ

หนังสือเล่มนี้เปรียบเสมือนการถ่ายทอดชีวิต จิตวิญญาณ และอุดมคติของแพทย์หญิงผู้กล้าหาญที่เสียชีวิตในวัย 27 ปีได้อย่างลึกซึ้งและเต็มไปด้วยอารมณ์มากขึ้น

นอกจากนี้ ยังเป็นโอกาสที่จะรำลึกถึงวันครบรอบ 55 ปีการเสียชีวิตของเธอ (22 มิถุนายน พ.ศ. 2513 – 22 มิถุนายน พ.ศ. 2568) และวันครบรอบ 20 ปีการตีพิมพ์ไดอารี่เล่มแรกของเธอ ซึ่งสร้างความตกตะลึงและซาบซึ้งใจให้กับชาวเวียดนามหลายล้านคน รวมถึงเพื่อนต่างชาติอีกด้วย

หน้าที่เขียนจากหัวใจ

น้องสาวทั้งสามคนของคุณดัง ถวี ตรัม ได้แก่ ดัง ฮิวเยน ตรัม, ดัง เฟือง ตรัม และดัง กิม ตรัม เดินทางมาจาก ฮานอย มายังจังหวัดกวางงายเพื่อแนะนำหนังสือชื่อ ดัง ถวี ตรัม และบันทึกประจำวันเล่มที่ 3 หนังสือเล่มนี้ประกอบด้วยบทนำครอบครัว หน้าบันทึกประจำวัน (ประมาณ 30%) ซึ่งเขียนตั้งแต่เดือนตุลาคม พ.ศ. 2508 ถึงเดือนธันวาคม พ.ศ. 2509 ก่อนที่เธอจะเดินทางไปรบที่ภาคใต้ อันที่จริงนี่เป็นบันทึกประจำวันเล่มแรกที่เธอเขียน แต่เพิ่งได้รับการตีพิมพ์

คุณดัง กิม ทรัม (ที่ 3 จากซ้าย) แนะนำหนังสือ - ภาพโดย: PHAM ANH

คุณดัง กิม ทรัม บรรณาธิการหนังสือ เล่าว่าก่อนออกรบ คุณทรัมได้ส่งสมุดบันทึกเล่มนี้ไปให้คุณแม่ผู้ให้กำเนิด คือ คุณดวน หง็อก ทรัม สมุดบันทึกเล่มนี้ถูกเก็บไว้ในกล่องเล็กๆ ข้างเตียงของแม่ วางอยู่อย่างเงียบๆ เป็นเวลาหลายปี

คุณคิม ทรัม ลูกสาวคนเล็กของครอบครัว คือคนที่อยู่เคียงข้างคุณแม่เสมอมา เธอยังเป็นคนแรกที่ได้รับโทรศัพท์เมื่อ 20 ปีก่อนจากทหารผ่านศึกชาวอเมริกันผู้ต้องการคืนสมุดบันทึกของทรัมให้กับครอบครัว ความทรงจำและความเข้าใจที่มีต่อคุณแม่เป็นแรงบันดาลใจให้เธอกลายเป็น "เลขานุการของแม่ผู้ล่วงลับ" เพื่อเขียนหนังสือเล่มนี้ให้เสร็จสมบูรณ์

“เราหวังว่าคนรุ่นใหม่จะได้รับสมุดบันทึกเล่มที่ 3 นี้ เพื่อเป็นการหวนรำลึกถึงเปลวไฟในวัย 20 ของพวกเขาที่มอดไหม้ไปเมื่อ 20 ปีก่อน ซึ่งเป็นช่วงที่สมุดบันทึกของคุณทรัมได้รับการตีพิมพ์ครั้งแรก เพื่อทำความเข้าใจความรักชาติ ความทะเยอทะยานในชีวิต และอุดมคติในการอุทิศตนของคนรุ่นก่อนได้ดียิ่งขึ้น” คุณคิม ทรัม กล่าว

"ไฟนั้นยังคงลุกไหม้อยู่จนถึงทุกวันนี้"

นายเหงียน เตี๊ยน ซุง อธิบดีกรมวัฒนธรรม กีฬา และการท่องเที่ยว จังหวัด กว๋างหงาย กล่าวในงานสัมมนาด้วยความรู้สึกสะเทือนใจหลายครั้ง เขารู้สึกซาบซึ้งใจเมื่อนึกถึงภาพนางสาวจรัมที่ออกจากฮานอย ทิ้งบ้านอันเป็นที่รักเมื่ออายุเพียงยี่สิบปี เพื่อไปรบที่ภาคใต้ เธออุทิศตนอย่างเงียบๆ ให้กับการผ่าตัดอันตราย ท่ามกลางเสียงระเบิดและกระสุนปืน เธอยังคงเขียนบันทึกประจำวัน หน้ากระดาษเต็มไปด้วยน้ำตา เลือด และความรัก

หนังสือ ของ Dang Thuy Tram และไดอารี่เล่มที่ 3 - PHOTO: PHAM ANH

“เธอมีชีวิตอยู่ดุจเปลวไฟที่ลุกโชนอย่างต่อเนื่องตลอดเส้นทาง ในทุกบรรทัดที่เขียนอย่างเร่งรีบ และเปลวไฟนั้นยังคงลุกโชนอยู่ในหัวใจของคนรุ่นใหม่ในเวียดนามจนถึงทุกวันนี้ สร้างแรงบันดาลใจให้กับความกล้าหาญอันไม่มีที่สิ้นสุด ความรักต่อแผ่นดินเกิด และการเสียสละอันสูงส่ง” คุณซุงกล่าวด้วยอารมณ์ความรู้สึก

กวี Thanh Thao ซึ่งร่วมงานกับ Quang Ngai มานานหลายปี และยังเป็นผู้เขียนแนะนำหนังสือเล่มนี้ในการอภิปราย พูดถึง "ส่วนที่ลึกที่สุดของจิตวิญญาณ" ที่เห็นได้ชัดในหน้าบันทึกประจำวัน

เขาอ้างอิงคำพูดของ Paustovsky นักเขียนชาวรัสเซียที่ว่า "ฉันเขียนเพื่อความต้องการของตัวเอง เพราะชีวิตต้องการ ไม่ใช่เพื่อให้คนอื่นอ่าน" และแสดงความเห็นว่านี่คือจิตวิญญาณของ Ms. Tram ในการเขียนไดอารี่ของเธอเช่นกัน ไม่ใช่เพื่อเปิดเผยหรือยกย่อง แต่เป็นความต้องการส่วนตัว เพื่อที่จะได้พูดคุยกับตัวเอง เพื่อระบายสิ่งที่ลึกที่สุดในหัวใจของเธอ

กวีถั่นเถากล่าวไว้ว่า สิ่งที่ซาบซึ้งใจที่สุดในบันทึกนี้ไม่ได้มีเพียงอุดมคติอันสูงส่งเท่านั้น แต่ยังรวมถึง “ความรักเล็กๆ น้อยๆ” ด้วย เช่น ความรักต่อพ่อแม่ ความรักต่อน้องสาว ความรักต่อเพื่อนฝูง ความรักต่อคนรัก ความรักต่อทหารที่บาดเจ็บและประชาชนดึ๊กโฝที่กำลังทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส และเหนือสิ่งอื่นใดคือความรักที่มีต่อปิตุภูมิ

ครั้งหนึ่งเธอกลั้นหายใจและเขียนไว้ว่า 'มีคนล้มตายมากมาย แต่ไม่มีใครรู้... ในการต่อสู้อันเป็นความตายนี้ มีผู้คนหลายหมื่นคนต้องตาย ความตายอีกนับพันนั้นไม่ได้เลวร้ายไปกว่าวีรกรรม แต่เป็นการตายอย่างเงียบๆ' กวีถั่น เถา กล่าวอย่างซาบซึ้งว่า คุณตรัมก็เป็นหนึ่งในผู้เสียชีวิตอย่างเงียบๆ เช่นนี้มาหลายปี

เมื่ออ่านบันทึกประจำวันนี้ เราจะสัมผัสได้ว่าเบื้องหลังจิตวิญญาณอันอ่อนไหวของคุณทรามนั้นเต็มไปด้วยความกังวลและความกังวลมากมาย เธอเขียนถึงอารมณ์และความภาคภูมิใจของเธอในตัวอย่างการเสียสละของนายเหงียน วัน ทรอย และความโศกเศร้าที่เธอมีต่อวีรบุรุษนิรนามผู้ซึ่งล้มตายอย่างเงียบๆ ท่ามกลางการต่อสู้อันดุเดือด

เป็นเวลาหลายปีที่นางสาว Tram เองก็เป็นหนึ่งในผู้เสียชีวิตที่เงียบงันเหล่านั้น จนกระทั่งเมื่อ 20 ปีก่อน ณ เทือกเขากวางงาย เปลวไฟของเธอจึงถูกจุดขึ้นอีกครั้ง เปลวไฟแห่งความรักชาติ ความเมตตา และความอดทนไม่เคยดับลงในหัวใจของผู้ที่ยังคงอยู่

ที่มา: https://thanhnien.vn/xuc-dong-voi-cuon-nhat-ky-thu-3-cua-liet-si-bac-si-dang-thuy-tram-185250619231823495.htm