Μικρές αναμνήσεις του μεγάλου ποιητή Σουάν Ντιέου

Ο ποιητής Xuan Dieu απεβίωσε στα τέλη του 1985. Έχουν περάσει σχεδόν 38 χρόνια από τότε που ο μεγάλος ποιητής Xuan Dieu έφυγε από τη βιετναμέζικη ποιητική σκηνή και σε πολλά σημαντικά φόρουμ για τοπικούς και διεθνείς συγγραφείς και ποιητές, δεν έχουμε πλέον την τιμή να ακούμε τις αιχμηρές απόψεις του ποιητή.

Αναφέροντας τον θάνατο του ποιητή Xuan Dieu, θυμάμαι ξαφνικά το «Τρίτο Εθνικό Συνέδριο Νέων Συγγραφέων» που πραγματοποιήθηκε από τις 18 έως τις 20 Δεκεμβρίου 1985 στο Ανόι . Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ένα ιδιαίτερα σημαντικό λογοτεχνικό γεγονός για τους νέους συγγραφείς, που λαμβάνει χώρα στο πλαίσιο της πλήρους ενοποίησης της χώρας μας. Επειδή τα δύο προηγούμενα συνέδρια πραγματοποιήθηκαν στον Σοσιαλιστικό Βορρά μόνο υπό την προϋπόθεση ότι η χώρα ήταν ακόμη προσωρινά διαιρεμένη.

ντο-κουάνγκ-βιν.jpg — Ο ποιητής Ντο Κουάνγκ Βινχ.

Κρατώντας στο χέρι την πρόσκληση από την Οργανωτική Επιτροπή, που έστειλε ο ποιητής Chinh Huu, τότε Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Συγγραφέων, ο Mai Son και εγώ περάσαμε αρκετές μέρες προετοιμαζόμενοι για το «προσκύνημα» στην πρωτεύουσα. Στην πραγματικότητα, οι αποσκευές μας ήταν πολύ απλές και ελαφριές, επειδή κατά την περίοδο των επιδοτήσεων, λίγοι άνθρωποι φαινόταν να ενδιαφέρονται για τα υλικά ζητήματα. Το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών και το σύμπλεγμα κατωτερότητας μεταξύ υψηλού και χαμηλού δεν είχαν εμφανιστεί ποτέ στις σκέψεις μας, ή αν εμφανίζονταν, ήταν μόνο αόριστα φευγαλέα, σαν εύθραυστη ομίχλη, όχι πραγματική.

Ο ενθουσιασμός του πρώτου μεγάλου ταξιδιού της ζωής μας μας έκανε μερικές φορές ανυπόμονους και κάπως απογοητευμένους από την αργοπορία του τρένου κατά τη διάρκεια των 3 ημερών και νυχτών νωθρότητας στον σιδηρόδρομο Βορρά - Νότου. Έπειτα, φτάσαμε επιτέλους στο Ανόι - την καρδιά ολόκληρης της χώρας. Ανόι «Όχι αρωματικό, αλλά σαν γιασεμί/ Όχι ιστορικό, αλλά σαν τους ανθρώπους του Τρανγκ Αν» είχα διαβάσει σε παλιά λαϊκά τραγούδια. «Ανόι, τριάντα έξι δρόμοι» του Thach Lam - Nguyen Tuong Lan, ενός εξαιρετικού διηγηματογράφου στην ομάδα Tu Luc Van Doan. Το Ανόι, γεμάτο νοσταλγία στο «Thuong nho muoi thap» του Vu Bang. Και, το πιο κοντινό και οικείο ήταν το «Ανόι, πολεμήσαμε καλά τους Αμερικανούς» που είχα διαβάσει από τον ταλαντούχο συγγραφέα με το μοναδικό στυλ γραφής Nguyen Tuan. Υπήρχε ένα παράξενο και υπέροχο συναίσθημα που ήταν δύσκολο να περιγραφεί, που αναπτύχθηκε στην καρδιά μου από τη στιγμή που το τρένο πέρασε τον 17ο παράλληλο μέχρι που κάναμε τα πρώτα μας δειλά βήματα προς τον σταθμό Hang Co - Ανόι.

Στην προπαρασκευαστική συνάντηση εκείνο το βράδυ (17 Δεκεμβρίου 1985), διορίστηκα από την Οργανωτική Επιτροπή να συμμετάσχω στη Γραμματεία του Συνεδρίου μαζί με την κα. Da Ngan ( Can Tho ) και την Ho Anh Thai (Hanoi). Το ίδιο βράδυ, μάθαμε ότι ο ποιητής Xuan Dieu νοσηλευόταν στο Νοσοκομείο Φιλίας για καρδιακή προσβολή. Αν θυμάμαι καλά, αυτή ήταν η δεύτερη φορά που χρειάστηκε να νοσηλευτεί. Ωστόσο, η Οργανωτική Επιτροπή και ιδιαίτερα οι νέοι ποιητές που ήταν παρόντες στο συνέδριο εξακολουθούσαν να ελπίζουν ότι το επόμενο πρωί θα μπορούσαν να δουν τον ποιητή που αγαπούσαν αυτοπροσώπως στο φόρουμ του συνεδρίου. Ωστόσο, τη νύχτα της 18ης Δεκεμβρίου 1985, πολλοί σύνεδροι από όλη τη χώρα αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη συνάντηση με τέσσερις γενιές συγγραφέων στην οδό Nguyen Du 65 για να προλάβουν να πάνε στο νοσοκομείο για να δουν τον μεγάλο ποιητή Xuan Dieu για τελευταία φορά. Το επόμενο πρωί, στο επίσημο πρόγραμμα του συνεδρίου, όταν ο ποιητής Lu Huy Nguyen, εκ μέρους της Οργανωτικής Επιτροπής, διάβασε ολόκληρο το κείμενο της παθιασμένης και πνευματικής ομιλίας του ποιητή Xuan Dieu, κανείς στην αίθουσα δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του. Πολλές κραυγές ξεχύθηκαν από το Προεδρείο και σταδιακά εξαπλώθηκαν, προκαλώντας μια ζοφερή ατμόσφαιρα να περιβάλλει τη μεγάλη αίθουσα του Εργατικού Πολιτιστικού Μεγάρου Φιλίας Βιετνάμ - Σοβιετικής Ένωσης. Το τελευταίο αυτό άρθρο του ποιητή Xuan Dieu είχε τίτλο «Πολυμάθεια στη Συγγραφή Ποιημάτων» - στο οποίο ο συγγραφέας μετέδωσε όλα τα «εγκάρδια» πράγματα που συσσώρευσε κατά τη διάρκεια της δημιουργικής του ζωής στην τέταρτη γενιά. Ίσως, ο ποιητής είχε την προαίσθηση ότι δεν θα υπήρχε καλύτερη ευκαιρία να μεταδώσει το «μυστικό» της ποιητικής δημιουργίας στην επόμενη γενιά, αλλά δυστυχώς, δεν είχε πλέον την ευκαιρία να το παρουσιάσει άμεσα.

Η οικεία συνάντηση μεταξύ του Κεντρικού Εβδομαδιαίου Περιοδικού Λογοτεχνίας και Τεχνών και των νέων συγγραφέων αμέσως μετά αφιέρωσε τον περισσότερο χρόνο σε εις βάθος συζήτηση σχετικά με την προετοιμασία των άρθρων για το ειδικό τεύχος για τον ποιητή Xuan Dieu. Ο κ. Pham Tien Duat ανέλαβε να γράψει έναν επικήδειο λόγο για τον σύντροφο Ha Xuan Truong - Επικεφαλής του Κεντρικού Τμήματος Λογοτεχνίας και Τεχνών - να τον διαβάσει. Θυμάμαι εκείνο το περίτεχνο άρθρο με τίτλο "Ένα μεγάλο δέντρο είναι πεσμένο, όλος ο ουρανός είναι άδειος" τυπώθηκε πολύ επίσημα στο εξώφυλλο του Εβδομαδιαίου Περιοδικού Λογοτεχνίας και Τεχνών, που εκτεινόταν και στις δύο στήλες. Ο βετεράνος συγγραφέας Nguyen Tuan, ο οποίος υπέφερε από ρευματισμούς, έγραφε ακόμα προσεκτικά τις συλλυπητήριες γραμμές που στάλθηκαν εγκαίρως, όπως ζητήθηκε από το συντακτικό συμβούλιο της εφημερίδας. Εντυπωσιάστηκα πολύ από τις συλλυπητήριες γραμμές, οι οποίες είχαν το δικό του ύφος - "ο ποιητής Xuan Dieu απεβίωσε, νιώθω σαν να πήρε μαζί του ένα μέρος της λογοτεχνικής μου ζωής".

Ο κ. Huu Thinh ανέθεσε σε εμένα και τον Nguyen Trong Tin (Ca Mau) να γράψουμε ένα σύντομο άρθρο εκ μέρους των νέων ποιητών του συνεδρίου για να αποτίσουμε φόρο τιμής στον Δάσκαλο Xuan Dieu. Η εφημερίδα τυπώθηκε όταν οι Νότιοι αντιπρόσωποι επισκέπτονταν το υδροηλεκτρικό έργο Song Da στο Hoa Binh . Οι Βόρειοι αντιπρόσωποι είχαν την τιμή να αποχαιρετήσουν τον ποιητή Xuan Dieu στην τελευταία του κατοικία πριν επιστρέψει στην πατρίδα του.

Αφού επισκεφτήκαμε το μεγαλύτερο υδροηλεκτρικό έργο της χώρας και τον διάσημο συνεταιρισμό παραγωγής πυροτεχνημάτων Binh Da, επιστρέψαμε στο Ανόι για να επισκεφτούμε το μαυσωλείο του θείου Χο και στη συνέχεια πήγαμε στο νεκροταφείο Van Dien για να καταθέσουμε στεφάνι προς τιμήν του ποιητή Xuan Dieu. «Φαίνεται ότι καμία κηδεία καλλιτέχνη δεν είχε αγγίξει ποτέ τις καρδιές των κατοίκων της πρωτεύουσας όπως η κηδεία του μεγάλου ποιητή Xuan Dieu». Οι κάτοικοι του Ανόι που συνάντησα αργότερα σε καφετέριες, σε πάρκα και στους δρόμους εξέφρασαν όλοι τον θαυμασμό τους για τον ποιητή με τόσο στοργικά συναισθήματα. Και δεν είναι μόνο η πρωτεύουσα Ανόι, άνθρωποι που αγαπούν την ποίηση του Xuan Dieu βρίσκονται παντού στη χώρα και σε όλο τον κόσμο. Η ποίηση του Xuan Dieu έχει μεταφραστεί στην πρώην Σοβιετική Ένωση, τη Βουλγαρία, την Ουγγαρία, τη Ρουμανία, την Πολωνία, τη Γαλλία, την Αγγλία, την Ινδία, τη Σουηδία και ιδιαίτερα στην πρώην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας - όπου ο Xuan Dieu διορίστηκε Αντεπιστέλλον Μέλος της Ακαδημίας Τεχνών το 1983.

Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο ποιητής Che Lan Vien είπε κάποτε ότι ο όγκος των έργων του ποιητή Xuan Dieu ήταν ίσος με την πνευματική εργασία ολόκληρης της Ακαδημίας Λογοτεχνίας. Αυτή η εκτίμηση δεν είναι πράγματι υπερβολική. Με έναν τεράστιο όγκο έργων και εξαιρετικές συνεισφορές σε πολλούς διαφορετικούς τομείς σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, ο ποιητής - ακαδημαϊκός Xuan Dieu έχει εισέλθει προ πολλού στον κλασικό κόσμο.

Πηγή