ກັບຄືນປະເທດເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມລາຍການ Spring Homeland, ທ່ານນາງ ຫງວຽນທິລຽນ, ຮອງປະທານສະມາຄົມແມ່ຍິງຫວຽດນາມ ປະຈໍາ ມາເລເຊຍ, ຫົວໜ້າສະໂມສອນພາສາຫວຽດນາມ ປະຈໍາ ມາເລເຊຍ ໄດ້ໃຫ້ສໍາພາດກັບນັກຂ່າວໜັງສືພິມ Dai Doan Ket ກ່ຽວກັບເລື່ອງສ້າງແຮງບັນດານໃຈຮັກແພງພາສາຫວຽດນາມ ໃຫ້ແກ່ຊາວຕ່າງປະເທດ.
PV: ມາດາມ, ໃນຖານະຫົວໜ້າສະໂມສອນຫວຽດນາມ ປະຈໍາມາເລເຊຍ, ແມ່ນຫຍັງ ຄື ເຫດຜົນທີ່ເຮັດໃຫ້ ເຈົ້າອຸທິດຄວາມພະຍາຍາມເພື່ອ ຈັດຕັ້ງການສອນພາສາຫວຽດນາມໃຫ້ແກ່ປະຊາຄົມຊາວຫວຽດນາມຢູ່ທີ່ນີ້?
ທ່ານນາງ ຫງວຽນທິລຽນ: - ເມື່ອສິບກວ່າປີກ່ອນ, ທັງຄອບຄົວຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍ້າຍມາອາໄສຢູ່ Kuala Lumpur, ປະເທດມາເລເຊຍ. ຢູ່ຫວຽດນາມ, ຂ້າພະເຈົ້າຮຽນຈົບວິທະຍາໄລວັນນະຄະດີນະຄອນຮ່າໂນ້ຍ ແລະ ເຮັດວຽກເປັນຄູສອນຢູ່ໂຮງຮຽນມັດທະຍົມປາຍເປັນເວລາ 12 ປີ. ຂ້ອຍຮູ້ສຶກເສຍໃຈຫຼາຍເມື່ອຂ້ອຍຕ້ອງອອກຈາກໂຮງຮຽນ.
ຢູ່ມາເລເຊຍ, ຂ້າພະເຈົ້າຍັງມີໂອກາດຫຼາຍຢ່າງເພື່ອສອນຫວຽດນາມ ແລະ ຖືວ່ານີ້ແມ່ນວຽກເຮັດງານທຳເພື່ອຜ່ອນຄາຍຄວາມຄຶດເຖິງວຽກງານເກົ່າຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ດ້ວຍຄວາມຮູ້ຄວາມຊ່ຽວຊານຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ທ່ານນາງ ເຈິ່ນທິຈາງ, ປະທານສະມາຄົມແມ່ຍິງຫວຽດນາມ ປະຈຳມາເລເຊຍ ໄດ້ມາຫາຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ຂໍໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າຊ່ວຍປະຊາຄົມຈັດຕັ້ງຫ້ອງຮຽນຫວຽດນາມ ໃຫ້ແກ່ເດັກນ້ອຍຫວຽດນາມ ຢູ່ທີ່ນີ້. ໃນເວລານັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຂ້ອນຂ້າງລັງເລເພາະວ່າມັນເປັນການເລີ່ມຕົ້ນທີ່ທ້າທາຍແທ້ໆ. ແຕ່ຫຼັງຈາກນັ້ນຂ້ອຍຮູ້ວ່ານີ້ແມ່ນວຽກທີ່ມີຄວາມຫມາຍຫຼາຍ, ເຫມາະສົມກັບຄວາມຊ່ຽວຊານແລະຄວາມສົນໃຈຂອງຂ້ອຍ, ດັ່ງນັ້ນຂ້ອຍຈຶ່ງຍອມຮັບ. ພ້ອມກັບບັນດາສະມາຊິກທີ່ກະຕືລືລົ້ນຂອງສະມາຄົມແມ່ຍິງ ຫວຽດນາມ ຢູ່ ມາເລເຊຍ, ພວກຂ້າພະເຈົ້າເລີ່ມຊອກຫາວິທີຜ່ານຜ່າຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ. ວັນທີ 16/10/2016, ສອງຫ້ອງຮຽນທຳອິດຂອງສະໂມສອນພາສາຫວຽດຢູ່ມາເລເຊຍໄດ້ໄຂຂຶ້ນຢ່າງເປັນທາງການ.
ມາດາມ, ປະຊາຄົມຊາວຫວຽດນາມ ຢູ່ມາເລເຊຍ ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນໃນການຮຽນພາສາຫວຽດນາມບໍ່? ເຈົ້າ ສາມາດ ບອກພວກເຮົາໄດ້ບາງວິທີທີ່ ເຈົ້າ ໄດ້ນຳໃຊ້ເພື່ອຖ່າຍທອດຄວາມຮັກແພງພາສາຫວຽດນາມ ແລະ ພາສາຫວຽດນາມ ໃຫ້ແກ່ເດັກນ້ອຍຊາວຫວຽດນາມ ອາໄສຢູ່ຕ່າງປະເທດໄດ້ບໍ່ ?
- ການສອນພາສາຫວຽດນາມໃຫ້ຄົນຫວຽດນາມຢູ່ຕ່າງປະເທດບໍ່ຄືກັບການສອນພາສາຫວຽດນາມໃຫ້ນັກຮຽນໃນປະເທດ. ນັກຮຽນມີຄວາມຫຼາກຫຼາຍ, ດັ່ງນັ້ນວິທີການສອນກໍ່ມີຄວາມຍືດຫຍຸ່ນຂຶ້ນກັບຄວາມສາມາດ ແລະ ຈຸດປະສົງຂອງນັກຮຽນ. ຂ້າພະເຈົ້າໃຊ້ເວລາແລະຄວາມພະຍາຍາມຫຼາຍເພື່ອກະກຽມບົດຮຽນ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນສໍາລັບນັກຮຽນໄວຫນຸ່ມ. ໃນຊຸມປີທຳອິດຢູ່ກົວລາລຳເປີ, ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນວ່າບໍ່ມີຄົນຈຳນວນຫຼາຍເອົາໃຈໃສ່ຢ່າງຈິງໃຈໃນການໃຫ້ລູກຮຽນພາສາຫວຽດນາມ. ມີພຽງແຕ່ສອງສາມຄອບຄົວທີ່ຮູ້ວ່າລູກຂອງຕົນຈະກັບຄືນໄປຮຽນຢູ່ຫວຽດນາມ ພາຍຫຼັງໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ເຖິງບັນຫານີ້. ແຕ່ຫຼາຍຄອບຄົວຍັງຮູ້ວ່າເມື່ອພໍ່ແມ່ກັບບ້ານເຂົາເຈົ້າຈະສົ່ງລູກໄປຮຽນຢູ່ໂຮງຮຽນນາໆຊາດ, ຖ້າຕັ້ງໃຈໃຫ້ລູກຫຼານມາເກີດ ແລະ ເຕີບໃຫຍ່ຢູ່ທີ່ນີ້, ຄົງບໍ່ສາມາດຮູ້ພາສາຫວຽດນາມ ຫຼື ໃຊ້ພາສາຫວຽດໄດ້ດີ. ສຳລັບຄອບຄົວທີ່ມີຊາວ ຫວຽດນາມ ໄດ້ແຕ່ງງານກັບຄົນພື້ນເມືອງ, ເດັກນ້ອຍຕ້ອງຮຽນພາສາຫຼາຍພາສາຍ້ອນມາເລເຊຍເປັນປະເທດທີ່ເວົ້າຫຼາຍພາສາ. ເດັກນ້ອຍຮຽນພາສາອັງກິດ, ມາເລ, ແລະຈີນຢູ່ໂຮງຮຽນ. ນອກນີ້, ແຕ່ຂຶ້ນກັບສະພາບການ, ເຂົາເຈົ້າຍັງຮຽນຮົກກຽນ, ກວາງຕຸ້ງ ແລະ ອື່ນໆຕາມບ້ານເກີດຂອງພໍ່. ເດັກນ້ອຍຊາວມຸດສະລິມຕ້ອງຮຽນຮູ້ພາສາອາຫລັບ, ແລະອື່ນໆ, ແລະພາສາຕ່າງປະເທດອື່ນໆ. ໂດຍທົ່ວໄປ, ຫວຽດນາມ ມີໂອກາດໜ້ອຍທີ່ສຸດທີ່ຈະຖືກລວມເຂົ້າໃນຕາຕະລາງຂອງເດັກ. ດ້ວຍເຫດນີ້, ໃນໄລຍະເລີ່ມຕົ້ນຂອງການເປີດຫ້ອງຮຽນ, ພວກເຮົາຍັງຕ້ອງໄດ້ຊຸກຍູ້ ແລະ ຮຽກຮ້ອງບັນດາຄອບຄົວໃຫ້ລູກຫຼານເຂົ້າຮ່ວມ.
ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ໃນໄລຍະເວລາຜ່ານມາ, ທັດສະນະຂອງຊາວ ຫວຽດນາມ ກໍ່ປ່ຽນໄປ. ການປະກົດຕົວຂອງບັນດາຫ້ອງຮຽນຢູ່ສະໂມສອນຫວຽດນາມ ກໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຕີລາຄາຄືນບົດບາດຂອງຊາວ ຫວຽດນາມ. ໃນແຕ່ລະວັນບຸນລະດູໃບໄມ້ປົ່ງ, ວັນເດັກນ້ອຍ 1/6, ໃນວັນບຸນກຸດຈີນ, ພວກຂ້າພະເຈົ້າຈັດຕັ້ງໃຫ້ລູກຫຼານດຳເນີນການສະແດງອາໄລຫາ, ສະແດງສິລະປະ ແລະ ການລະຫຼິ້ນພື້ນເມືອງ. ເມື່ອເຫັນເດັກນ້ອຍຮ້ອງເພງຫວຽດນາມ, ເບິ່ງຄືໜ້າຮັກຢູ່ອ່າວໄດ, ກະຕືລືລົ້ນແຂ່ງຂັນໂດດກະສອບ, ຈູດສົງຄາມ, ຕີໝໍ້ຜ້າຕາ... ແລ້ວຮູ້ສຶກດີໃຈ ແລະ ຄວາມປາດຖະໜາຢາກໃຫ້ລູກຮູ້ພາສາຫວຽດ, ເກັ່ງພາສາຫວຽດນາມ ໄດ້ຄ່ອຍໆເຕີບໂຕຂຶ້ນໃນໃຈພໍ່ແມ່. ເຊັ່ນດຽວກັນ, ທີ່ຕັ້ງຂອງຊາວຫວຽດນາມນັບມື້ນັບໝັ້ນຄົງໃນປະຊາຄົມຊາວຫວຽດນາມຢູ່ມາເລເຊຍ.
ໃນລະຫວ່າງການເຮັດວຽກການສອນຂອງທ່ານ, ສິ່ງ ທີ່ ທ້າທາຍຕົ້ນຕໍໃນການເຮັດວຽກ ຂອງທ່ານ ? ເຈົ້າສາມາດແບ່ງປັນຄວາມຊົງຈໍາຂອງການຮຽນ-ການສອນພາສາຫວຽດນາມ ຢູ່ມາເລເຊຍໄດ້ບໍ່?
- ໃນກວ່າ 8 ປີແຫ່ງການພັດທະນາຂອງສະໂມສອນຫວຽດນາມ, ມີສອງຄັ້ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຖືວ່າເປັນສິ່ງທ້າທາຍ, ນັ້ນແມ່ນການເປີດຫ້ອງຮຽນ ແລະ ການລະບາດຂອງພະຍາດໂຄວິດ-19. ຂັ້ນຕອນທຳອິດແມ່ນດັ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກ່າວມາຂ້າງເທິງ, ແຕ່ເມື່ອໂລກລະບາດ Covid-19 ໄດ້ເກີດຂຶ້ນ, ມາເລເຊຍໄດ້ຈັດຕັ້ງການປິດລະຫວ່າງຫ້ອງຮຽນຫວຽດນາມ. ແຕ່ເມື່ອໂຮງຮຽນນຳໃຊ້ການຮຽນແບບອອນລາຍ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ປຶກສາຫາລືກັບສະມາຊິກຂອງສະໂມສອນ ແລະ ໄດ້ຕັດສິນໃຈທົດລອງ. ໂຊກດີ, ພວກເຮົາໄດ້ຮັບການສະຫນັບສະຫນູນຈາກພໍ່ແມ່, ຄູອາຈານແລະນັກສຶກສາຄ່ອຍໆໄດ້ຮັບການນໍາໃຊ້ກັບຮູບແບບໃຫມ່ຂອງການຮຽນຮູ້. ໃນລະຫວ່າງການແຜ່ລະບາດ, ຈໍານວນນັກຮຽນຂອງພວກເຮົາເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ. ໂດຍສະເພາະ, ພວກເຮົາດຶງດູດນັກສຶກສາຈາກລັດທີ່ຢູ່ໄກຈາກນະຄອນຫຼວງ, ຜູ້ທີ່ປົກກະຕິບໍ່ສາມາດມາຫ້ອງຮຽນດ້ວຍຕົນເອງ.
ຖ້າທຽບໃສ່ການສອນພາສາຫວຽດນາມຢູ່ຕ່າງປະເທດ, ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນວ່າ, ຄູສອນໂດຍທົ່ວໄປຕ້ອງລົງທຶນທັງເວລາ ແລະ ຄວາມພະຍາຍາມຫຼາຍໃນການກະກຽມບົດຮຽນ, ເພາະວ່ານັກຮຽນມີຄວາມຫຼາກຫຼາຍດ້ານອາຍຸ ແລະ ຄວາມສາມາດພາສາຫວຽດນາມ. ດັ່ງນັ້ນ, ພວກເຮົາຕ້ອງແບ່ງອອກເປັນກຸ່ມນ້ອຍ. ແຕ່ລະກຸ່ມນຳໃຊ້ແຜນການສອນທີ່ແຕກຕ່າງກັນ ເຖິງແມ່ນວ່າມັນເປັນຫົວຂໍ້ດຽວກັນ.
ມີຄວາມຊົງຈໍາຫຼາຍຢ່າງກ່ຽວກັບການສອນເດັກນ້ອຍ. ເດັກນ້ອຍແມ່ນໜ້າຮັກ ແລະ ບໍລິສຸດ, ດັ່ງນັ້ນ ຄວາມຜິດພາດຂອງເຂົາເຈົ້າໃນການໃຊ້ພາສາຫວຽດ ກໍ່ໜ້າຮັກ. ແຕ່ບາງທີຄວາມຊົງຈຳທີ່ໜ້າຈົດຈຳທີ່ສຸດຂອງຂ້ອຍແມ່ນຕອນທີ່ຂ້ອຍເຫັນນ້ຳຕາຂອງເດັກນ້ອຍຕອນຂ້ອຍຫຼິ້ນເພງກ່ຽວກັບແມ່ຂອງເຂົາເຈົ້າ. ນ້ຳຕາເຫຼົ່ານັ້ນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ວ່າເຂົາເຈົ້າສາມາດເຄື່ອນທີ່ດ້ວຍເນື້ອເພງທີ່ເປັນພາສາຫວຽດນາມ ແລະຂ້ອຍເຫັນຄວາມໝາຍຂອງວຽກງານຂອງຂ້ອຍ. ຄວາມຊົງຈຳອັນສວຍງາມອີກອັນໜຶ່ງແມ່ນເມື່ອຂ້າພະເຈົ້າກັບເມືອບ້ານເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມພິທີມອບ-ຮັບກຽດຕິຍົດບັນດາເອກອັກຄະລັດຖະທູດຫວຽດນາມ ຢູ່ຕ່າງປະເທດໃນປີ 2023. ໃນເວລານັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າ ນອກຈາກຄວາມສາມາດໃນການນຳໃຊ້ພາສາຫວຽດນາມ ໄດ້ຮັບການຍອມຮັບແລ້ວ, ເພາະວ່າມັນເປັນການແຂ່ງຂັນທີ່ມີທັງການຂຽນ ແລະ ການເວົ້າ, ການເດີນທາງສອນພາສາຫວຽດນາມ ຂອງຂ້າພະເຈົ້າກໍ່ໄດ້ຮັບການເຄົາລົບ ແລະ ຮັບຮູ້.
ຕາມທ່ານແລ້ວ, ສະພາບການຮຽນພາສາຫວຽດນາມ ໃນຊຸມຊົນຫວຽດນາມ ໃນປະຈຸບັນໄດ້ຮັບການປັບປຸງຫຼາຍເມື່ອທຽບໃສ່ເມື່ອທຽບໃສ່ກ່ອນນີ້? ເພື່ອໃຫ້ຊາວຫວຽດນາມຢູ່ຕ່າງປະເທດຮັກສາພາສາ ແລະ ວັດທະນະທຳ ຫວຽດນາມ, ຕ້ອງມີວິທີການປະຕິບັດແນວໃດ?
- ໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສັງເກດເຫັນວ່າ ພັກ ແລະ ລັດຂອງພວກເຮົາໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ເຖິງການຮັກສາພາສາຫວຽດນາມ ຢູ່ຕ່າງປະເທດ. ກະຊວງການຕ່າງປະເທດ ແລະ ຄະນະກຳມະການລັດ ຫວຽດນາມ ໄດ້ສົມທົບກັບບັນດາອົງການຕາງໜ້າປະຕິບັດຫຼາຍລາຍການສະເພາະ, ແທດຈິງ ແລະ ມີຄວາມໝາຍຄື: ຈັດຕັ້ງຊຸດອົບຮົມພາສາຫວຽດນາມ, ຈັດຕັ້ງການແຂ່ງຂັນຊອກຫາເອກອັກຄະລັດຖະທູດຫວຽດນາມ ຢູ່ຕ່າງປະເທດ, ປະຕິບັດບັນດາລາຍການສອນພາສາຫວຽດນາມ ທາງໂທລະພາບ, ໂຄງການຕັ້ງຄ້າຍຊາວໜຸ່ມ ຫວຽດນາມ ຢູ່ຕ່າງປະເທດ... ແລະ ການເຄື່ອນໄຫວຫຼາຍຢ່າງເພື່ອຊຸກຍູ້ການເຄື່ອນໄຫວສິດສອນພາສາຫວຽດນາມ ຢູ່ຕ່າງປະເທດ. ອາດເປັນເຫດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນວ່າ ການສອນພາສາຫວຽດຢູ່ປະເທດອື່ນພັດທະນາດີເມື່ອທຽບໃສ່ຫຼາຍປີກ່ອນ. ຢູ່ ມາເລເຊຍ, ສະຖານທູດຫວຽດນາມ ກໍ່ມີຄວາມສົນໃຈທີ່ສຸດ ແລະ ສະເໝີຕົ້ນສະເໝີປາຍ ແລະ ສະຫນັບສະຫນູນບັນດາການເຄື່ອນໄຫວຂອງສະໂມສອນພາສາຫວຽດຂອງພວກເຮົາ.
ເພື່ອໃຫ້ຊາວຫວຽດນາມ ຢູ່ຕ່າງປະເທດຮັກສາພາສາ ແລະ ວັດທະນະທຳ ຫວຽດນາມ, ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ ຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ເຖິງບາງຈຸດ. ກ່ອນອື່ນໝົດ, ພວກຂ້າພະເຈົ້າຄວນເພີ່ມທະວີການເຄື່ອນໄຫວວັດທະນະທຳໃນຊຸມຊົນຄື: ການຈັດຕັ້ງບຸນປີໃໝ່ປະຈຳຊາດ, ວັນສິ້ນຊີວິດຂອງກະສັດ Hung, ບຸນກາງລະດູໃບໄມ້ປົ່ງ... ໃນບັນດາເຫດການດັ່ງກ່າວ, ຄວາມຮັກແພງດ້ານພາສາ ແລະ ວັດທະນະທຳ ຫວຽດນາມ ຈະໄດ້ຮັບການປຸກລະດົມ ແລະ ບຳລຸງສ້າງໃຫ້ແກ່ຄົນລຸ້ນເຮົາ ແລະ ຄົນລຸ້ນຫຼັງ. ນອກຈາກນັ້ນ, ຕ້ອງຝຶກຝົນຫຼໍ່ຫຼອມບັນດາບຸກຄົນທີ່ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນເຂົ້າຮ່ວມວຽກງານສິດສອນຢ່າງກ້ວາງຂວາງຢູ່ບັນດາເຂດທີ່ຊາວ ຫວຽດນາມ ອາໄສຢູ່ ແລະ ຈັດຕັ້ງບັນດາຫ້ອງຮຽນສອນພາສາຫວຽດນາມ ໃຫ້ມີປະສິດທິຜົນ. ສິ່ງສຳຄັນອີກຢ່າງໜຶ່ງໃນການຮັກສາພາສາຫວຽດນາມໃຫ້ແກ່ລຸ້ນໜຸ່ມແມ່ນບົດບາດຂອງພໍ່ແມ່ຊາວຫວຽດນາມ. ເພາະວ່າພວກເຂົາເປັນຄົນທີ່ໃກ້ຊິດທີ່ສຸດແລະມີອິດທິພົນທີ່ສຸດຕໍ່ລູກຂອງພວກເຂົາ. ເມື່ອຊາວຫວຽດນາມທຸກຄົນມີສະຕິຮັກສາພາສາແມ່ຂອງຕົນໃຫ້ແກ່ລູກຫຼານຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ, ອົດທົນ, ພາສາຫວຽດນາມ ຈະມີຄວາມໝາຍອັນໃຫຍ່ຫຼວງໃນວົງຄະນາຍາດຊາວຫວຽດນາມ ອາໄສຢູ່ຕ່າງປະເທດ.
“ເມື່ອເຂົ້າຮ່ວມໂຄງການລະດູບານໃໝ່ບ້ານເກີດ, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກເປັນພິເສດ ເພາະປີນີ້, ຊາວຫວຽດນາມ ອາໄສຢູ່ຕ່າງປະເທດສາມາດເຂົ້າຮ່ວມເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍ, ຜ່ານບັນດາການເຄື່ອນໄຫວຄືດັ່ງນີ້, ພວກຂ້າພະເຈົ້າມີໂອກາດປະກອບສ່ວນຢ່າງຕັ້ງໜ້າເຂົ້າໃນການພັດທະນາປະເທດ. ຍຸກແຫ່ງການເຊື່ອມໂຍງ ແລະ ພັດທະນາ ເພາະສະນັ້ນ, ທຸກຄັ້ງກັບຄືນມາ, ຂ້າພະເຈົ້າດີໃຈທີ່ໄດ້ເຫັນປະເທດຕົນມີການປ່ຽນແປງ, ຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະຊາຊົນໃນປະເທດນັບມື້ນັບດີຂຶ້ນ”.
ທີ່ມາ: https://daidoanket.vn/can-them-nua-nhung-nguoi-nhom-lua-tinh-yeu-tieng-viet-10298604.html
![[ຮູບພາບ] ຂົວ 1 Binh Trieu ໄດ້ສ້າງສໍາເລັດ, ຍົກສູງຂຶ້ນ 1,1 ແມັດ, ແລະຈະເປີດການຈະລາຈອນໃນທ້າຍເດືອນພະຈິກ.](https://vphoto.vietnam.vn/thumb/1200x675/vietnam/resource/IMAGE/2025/10/2/a6549e2a3b5848a1ba76a1ded6141fae)
(0)