“ການພົບປະດົນຕີ” ຢູ່ໃຈກາງນະຄອນໂຮ່ຈິມິນ

“ການພົບປະສັງສັນດົນຕີ” ຢູ່ໃຈກາງນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ - ຮູບ 1 — ນັກສິລະປິນຂອງໂຮງລະຄອນດົນຕີແລະຟ້ອນລຳຂອງຊາວເຜົ່າຈຳໄດ້ສະແດງຢູ່ຕໍ່ໜ້າ ສຳນັກງານໄປສະນີນະ ຄອນໂຮ່ຈິມິນ

ໃນຕອນທ້າຍຂອງອາກາດທີ່ເຢັນຂອງປີ, ສຽງຂອງ flutes, zithers, monochords, ແລະ drums ເຮັດໃຫ້ຊ່ອງເປີດມີຄວາມອົບອຸ່ນແລະ cozy. ສຽງເຫຼົ່ານັ້ນແມ່ນມາຈາກການປະຕິບັດຂອງ Lotus Folk ດົນຕີແລະການເຕັ້ນລໍາ.

ການສະແດງເກືອບ 20 ອັນໄດ້ຖືກຈັດຂຶ້ນແລະສະຫຼັບກັນໃນແຕ່ລະອາທິດ, ສົມທົບເຄື່ອງມືພື້ນເມືອງເຂົ້າກັບຄວາມກົມກຽວທັນສະໄໝ. ເຖິງວ່າບໍລິເວນທາງຍ່າງຂ້າງຫໍໄປສະນີ ແລະ ຖະໜົນປື້ມພວມກໍ່ສ້າງຢູ່, ແຕ່ຊ່ອງແຄບຢູ່ບາງສ່ວນ, ແຕ່ຜູ້ຊົມຍັງມາເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ອ້ອມຮອບ, ລໍຖ້າເວລາສະແດງ.

ບໍ່ມີຮົ້ວ, ບໍ່ມີບ່ອນນັ່ງ, ພຽງແຕ່ສອງສາມຕາແມັດແລະແມ້ກະທັ້ງນັ່ງຢູ່ຂັ້ນໄດຂອງທາງເຂົ້າຂອງຫ້ອງການໄປສະນີ, ຜູ້ຊົມມີ "ເວທີເປີດ" ຢູ່ໃຈກາງເມືອງ.

“ການພົບປະສັງສັນດົນຕີ” ຢູ່ໃຈກາງນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ - ພາບ 2 — ໂຄງການສິລະປະຂອງໂຮງລະຄອນໄດ້ດຶງດູດຜູ້ຊົມເປັນຈໍານວນຫຼວງຫຼາຍ.

Melody ໃນ ຖະຫນົນ bustling

ໃນເວລາປະມານ 7:30 ໂມງທ້າຍອາທິດຜ່ານມາ, ບັນດານັກສິລະປິນໄດ້ປະກົດຕົວໃນຊຸດອາພອນພື້ນເມືອງ. ເຖິງວ່ານີ້ແມ່ນການສະແດງປະຈຳອາທິດເປັນປະຈຳກໍ່ຕາມ, ແຕ່ນັກທ່ອງທ່ຽວສາກົນ ແລະ ຊາວໜຸ່ມ ຫວຽດນາມ ເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍຖືວ່າ ນີ້ແມ່ນຄັ້ງທຳອິດທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ມີຊີວິດຊີວາ.

ເມື່ອບັນທຶກທຳອິດໄດ້ເລີ່ມຂຶ້ນ, ການຮ້ອງເພງ ແລະ ເຕັ້ນລຳທີ່ມີຊີວິດຊີວາໄດ້ດຶງດູດຜູ້ຜ່ານໄປໃນທັນທີ. ຜູ້ຊົມນັບມື້ນັບໃຫຍ່ຂຶ້ນ, ຫຼາຍຄົນຖືໂທລະສັບເພື່ອບັນທຶກຊ່ວງເວລາໄວ້ເປັນທີ່ລະນຶກ ຫຼື ແບ່ງປັນກັບໝູ່ເພື່ອນ ແລະ ຄອບຄົວ.

ການສະແດງໄດ້ເປີດຂຶ້ນດ້ວຍບົດເພງຈິດວິນຍານ ຂອງປະເທດ (ແຕ່ງໂດຍ Thanh Son) ດ້ວຍສຽງຂັບຮ້ອງທີ່ມີມາດົນນານ ແລະ ສຽງດັງກ້ອງກັງວົນ… ຈາກທາງຫລັງ, ນັກທ່ອງທ່ຽວສາກົນບໍ່ເທົ່າໃດຄົນໃນເບື້ອງຕົ້ນພຽງແຕ່ຢືນເບິ່ງ; ໃນເວລາຕໍ່ມາ, ພວກເຂົາເປີດກ້ອງຖ່າຍຮູບຂອງພວກເຂົາ, ບັນທຶກຄລິບສັ້ນ.

ແຕ່ລະເທື່ອ, ມີບັນດາລາຍການສະແດງຄື: ເພງ ຕາເວັນໃຕ້ ແລະ ລົມ (ປະພັນໂດຍນັກສິລະປິນຜູ້ມີຄວາມເມດຕາ ເຍີດຊິງ), ບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງຂ້າພະເຈົ້າ (ແຕ່ງໂດຍ Khac Viet), ເນື້ອເພງຫວຽດນາມ (ແຕ່ງໂດຍ Tuan Cry), ເພງ ຈ່າງຊີງ (ແຕ່ງໂດຍນັກສິລະປິນຜູ້ມີກຽດ Dinh Linh), ການສະແດງດ່ຽວຂອງຊາວ ດັ້ງກິມ (ເດືອນເຕັມດວງ), ສິລະປະກອນອານ ເໝົາໄຕ. (ບົດຟ້ອນໂດຍນັກສິລະປິນປະຊາຊົນ ຟີລອງ), ຟ້ອນແມ່ວັງ (ຂັບຮ້ອງໂດຍນັກສິລະປະກອນ ວີງຮຽນ)... ໄດ້ພາຜູ້ຊົມໄປທົ່ວພາກເໜືອ, ພາກກາງ ແລະ ພາກໃຕ້ ໃນການເດີນທາງຂອງ ຫວຽດນາມ ສັ້ນ ແຕ່ເລິກເຊິ່ງ. ແຕ່ລະການສະແດງບໍ່ດົນ, ພຽງສອງສາມນາທີ, ແຕ່ພຽງພໍເພື່ອໃຫ້ຜູ້ຟັງຮູ້ສຶກເຖິງຄວາມແປກປະຫຼາດຂອງພາກພື້ນໂດຍຜ່ານເຄື່ອງແຕ່ງກາຍ, ການເຄື່ອນໄຫວ ແລະເຄື່ອງດົນຕີ.

ຈຸດພິເສດແມ່ນລາຍການສອງພາສາຫວຽດນາມ - ອັງກິດ, ໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ນັກທ່ອງທ່ຽວເຂົ້າໃຈເນື້ອໃນທົ່ວໄປຂອງການສະແດງ. ບໍ່ແມ່ນທຸກຄົນເຂົ້າໃຈເລື່ອງວັດທະນະທໍາທີ່ຢູ່ເບື້ອງຫຼັງການສະແດງແຕ່ລະອັນ, ແຕ່ອາລົມທີ່ຖ່າຍທອດຜ່ານສຽງ ແລະຈັງຫວະບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງແປ.

ຜູ້ນຳ ທ່ຽວ ຍິງຊື່ ກາວເຍີ (ບໍລິສັດທ່ອງທ່ຽວສະຫັດສະວັດຢູ່ນະຄອນໂຮ່ຈິມິນ, ຊ່ຽວຊານດ້ານນັກທ່ອງທ່ຽວຂາເຂົ້າ) ໄດ້ນຳກຸ່ມນັກທ່ອງທ່ຽວອິນເດຍໄປຢ້ຽມຢາມໃຈກາງນະຄອນ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ນາງກັບກຸ່ມ “ໄດ້ພົບກັບໂຄງການໂດຍບັງເອີນ”, ແຕ່ທຸກຄົນກໍມ່ວນຊື່ນ. "ພວກເຂົາບໍ່ເຂົ້າໃຈເນື້ອໃນ, ແຕ່ພວກເຂົາມັກດົນຕີ. ພວກເຂົາເວົ້າວ່າສຽງແປກແຕ່ມ່ວນຫູ. ພວກເຮົາພານັກທ່ອງທ່ຽວໄປຫ້ອງການໄປສະນີ, ຖະຫນົນຫນັງສື, ວິຫານ Notre Dame ... ແລະທຸກໆຄັ້ງທີ່ພວກເຮົາເຫັນການສະແດງແບບນັ້ນ, ນັກທ່ອງທ່ຽວຢຸດເບິ່ງ," ຜູ້ນໍາທ່ຽວແບ່ງປັນ.

Nhi ກ່າວຕື່ມວ່າ, ນອກຈາກແຂກອິນເດຍແລ້ວ, ນາງມັກຈະພາແຂກຈາກສິງກະໂປ, ມາເລເຊຍ, ອົດສະຕາລີ, ເດນມາກ, ສວີເດນ, ແລະອື່ນໆ, ແລະ "ພວກເຂົາສ່ວນຫຼາຍມັກບັນດາໂຄງການວັດທະນະທໍານອກ". ເມື່ອຂ້ອຍຖາມວ່າຍ້ອນຫຍັງ, Nhi ເວົ້າວ່າ, “ເພາະມັນເປັນທຳມະຊາດ, ແຂກຜ່ານມາ, ໄດ້ຍິນ ສຽງດົນຕີ , ແລະເຫັນນັກເຕັ້ນ, ເຂົາເຈົ້າຢາກຮູ້ຢາກເຫັນ, ແລະເບິ່ງຄືວ່າມ່ວນ.”

“ການພົບປະສັງສັນດົນຕີ” ຢູ່ໃຈກາງນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ - ຮູບ 3 — ນັກສິລະປິນຂອງໂຮງລະຄອນດົນຕີ ແລະ ຟ້ອນ Lotus ໄດ້ສະແດງຢູ່ຖະໜົນຄົນຍ່າງ ຫງວຽນເຫ້ວ ໃນຕອນຄ່ຳວັນເສົາ.

ເປີດເວທີ - ເປີດຜູ້ຊົມ

ພື້ນທີ່ສະແດງຢູ່ກາງຖະຫນົນສ້າງຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ເປັນມິດແລະເຂົ້າເຖິງໄດ້. ຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່ຢືນຢູ່ຫລັງໄວໜຸ່ມ, ເດັກນ້ອຍນັ່ງຢູ່ຕໍ່ໜ້າເວທີ, ແລະນັກທ່ອງທ່ຽວເຄື່ອນຍ້າຍໄປເລື້ອຍໆເພື່ອຊອກຫາມຸມທີ່ດີກວ່າ. ຄວາມຍືດຫຍຸ່ນນີ້ແມ່ນລັກສະນະທີ່ເປັນເອກະລັກຂອງຮູບແບບການປະຕິບັດສາທາລະນະທີ່ໂຮງລະຄອນ Lotus ໄດ້ຮັກສາໄວ້ໃນໄລຍະເວລາ.

ຕາມນັກຮ້ອງ ແລະ ນັກດົນຕີ Le Anh Tuan, ຫົວໜ້າອົງການສະແດງ ແລະ ພົວພັນຕ່າງປະເທດຂອງໂຮງລະຄອນດົນຕີ ແລະ ຟ້ອນ Lotus ແລ້ວ, ກິດຈະກຳນີ້ແມ່ນສ່ວນໜຶ່ງຂອງບັນດາລາຍການໂຄສະນາສິລະປະພື້ນເມືອງຮ່ວມສະໄໝທີ່ຈະດຳເນີນໄປຮອດທ້າຍປີ 2025. “ແຕ່ລະອາທິດມີການສະແດງ 2 ຄັ້ງ, ເຊົ້າ ແລະ ແລງ. ວິທີການ,” Tuan ເວົ້າ.

ປະຈຸບັນ, ໂຮງລະຄອນດົນຕີແຫ່ງຊາດ Lotus ຍັງຄົງຮັກສາການສະແດງຢູ່ 2 ສະຖານທີ່ຄື: ຖະໜົນຄົນຍ່າງ ຫງວຽນເຫ້ວ ແລະ ບໍລິເວນຕໍ່ໜ້າຫ້ອງການໄປສະນີນະຄອນ. ແຕ່ລະລາຍການດຳເນີນໄປແຕ່ 60 – 90 ນາທີ, ດ້ວຍການເຂົ້າຮ່ວມຂອງບັນດານັກສິລະປິນໃຫຍ່ຄື: ນັກສິລະປິນຜູ້ມີຄຸນງາມຄວາມດີ ອານເຕິນ, ນັກສິລະປິນດີເດັ່ນ Thu Thuy, Le Anh Tuan, Anh Nguyet, Minh Khang, Minh Phat, Lam Tran Quang, Hoang Anh Tuan, Diem Quynh, Lam Ngoc, My Duyen, ເຕັ້ນລຳ...

ດ້ວຍໂຄງສ້າງທີ່ຍືດຫຍຸ່ນ, ໂຄງການຊ່ວຍໃຫ້ຜູ້ຊົມ "ມີປະສົບການຢ່າງໄວວາ" ສິລະປະພື້ນເມືອງຫຼາຍປະເພດ: zither, monochord, ແລະ cat flute ensemble; ເຕັ້ນພື້ນເມືອງຈາກສາມພາກພື້ນ; ເພງທີ່ມີເນື້ອເພງແຫ່ງຊາດ ແຕ່ຈັດໃໝ່. ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງຍັງຄົງຮັກສາຈິດໃຈດັ້ງເດີມ ແຕ່ວິທີການສະແດງອອກແມ່ນຢູ່ໃກ້ກັບການດຳລົງຊີວິດທີ່ທັນສະໄໝໃນຕົວເມືອງ.

ໃນຕອນເຊົ້າວັນທີ 29 ພະຈິກນີ້, ພວກຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບປະກັບທ່ານທ້ວນ, ນັກສຶກສາມະຫາວິທະຍາໄລພາສາຕ່າງປະເທດ ແລະ ເຕັກໂນໂລຊີຂໍ້ມູນຂ່າວສານນະຄອນໂຮ່ຈິມິນ. Thuan ຢືນເບິ່ງເປັນເວລາດົນນານກ່ອນທີ່ຈະຕົກລົງທີ່ຈະຕອບການສໍາພາດ. “ແມ່ນແລ້ວ… ແປກໆ ຂ້ອຍເຫັນມັນແປກກ່ອນ ຈາກນັ້ນກໍ່ເຫັນວ່າມັນຫນ້າສົນໃຈ. ປົກກະຕິພວກເຮົາບັນເທີງກັບຮູບເງົາ ແລະ ດົນຕີສະໄໝໃໝ່, ພວກເຮົາບໍ່ຄ່ອຍໄດ້ເບິ່ງສິ່ງເຫຼົ່ານີ້. ແຕ່ເມື່ອເຫັນການສະແດງຢູ່ຖະໜົນ, ຂ້ອຍກໍ່ຢຸດທັນທີ,” ທ້ວນ ແບ່ງປັນ.

ເມື່ອຖືກຖາມວ່າລາວຈະກັບມາເບິ່ງມັນອີກບໍ່, Thuan ໄດ້ຫົວທັນທີວ່າ: "ແມ່ນແລ້ວ, ແລະຂ້ອຍຈະເຊື້ອເຊີນເພື່ອນຂອງຂ້ອຍມາເຊັ່ນກັນ, ມັນມ່ວນກວ່າການເບິ່ງນອກ." ຢູ່ໃກ້ໆ, ນັກສຶກສາຍິງສອງຄົນຈາກມະຫາວິທະຍາໄລວິທະຍາສາດສັງຄົມ ແລະມະນຸດສາດ (ມະຫາວິທະຍາໄລແຫ່ງຊາດ ນະຄອນໂຮ່ຈິມິນ) ແມ່ນຜູ້ຊົມທີ່ຄຸ້ນເຄີຍກັບ “ເວທີເປີດ” ຢູ່ທີ່ນີ້.

ເພື່ອນຄົນໜຶ່ງຊື່ ເຟືອງແອງ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: “ພວກເຮົາມັກໄປຖະໜົນປື້ມ, ສະນັ້ນ ພວກຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ລ່ວງໜ້າວ່າ ໄປສະນີ ມັກຈະມີການສະແດງສິລະປະ, ບາງເທື່ອກໍແມ່ນ ດອນກາໄຕຕູ (ດົນຕີພື້ນເມືອງ), ບາງເທື່ອ ໄຕລື້ (ໂອເປຣາປະຕິຮູບ), ປະຈຸບັນແມ່ນດົນຕີ, ເຕັ້ນ ແລະ ວົງດົນຕີ. ພວກເຮົາມັກບັນຍາກາດອັນນີ້, ມັນເບົາ ແລະມ່ວນຊື່ນ, ມີຄວາມໝາຍຫຼາຍ.”

ບັນດາການຕອບສະໜອງທາງທຳມະຊາດດັ່ງກ່າວໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ, ບັນດາລາຍການສະແດງສາທາລະນະໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຂດໃຈກາງນະຄອນໂຮ່ຈິມິນ ມີຊີວິດຊີວາກວ່າ, ພ້ອມທັງປະກອບສ່ວນນຳບັນດາສິລະປະພື້ນເມືອງ ແລະ ຂັບຮ້ອງເພງຫວຽດນາມ ເຂົ້າໃກ້ທັງຊາວທ້ອງຖິ່ນ ແລະ ນັກທ່ອງທ່ຽວ.

ນີ້ບໍ່ແມ່ນຄັ້ງທຳອິດທີ່ສິລະປະພື້ນເມືອງໄດ້ “ກ້າວຂຶ້ນສູ່ຖະໜົນຫົນທາງ”, ແຕ່ການຮັກສາຢ່າງເປັນປົກກະຕິ ແລະ ເປັນລະບົບຄືປະຈຸບັນແມ່ນເປັນທີ່ໜ້າສັງເກດ. ລາຍການຂອງໂຮງລະຄອນ Lotus ບໍ່ເກັບປີ້ ແລະບໍ່ໄດ້ຕັ້ງເປົ້າໝາຍທາງການຄ້າ.

ນັກສິລະປິນສະແດງໃນບາງຄັ້ງທີ່ບໍ່ສົມບູນແບບ, ດ້ວຍສຽງຂອງລົດ, ເກີບ, ແລະສະຖານທີ່ກໍ່ສ້າງຢູ່ໃກ້ໆ ... ແຕ່ນັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ສ້າງຄວາມສໍາພັນທໍາມະຊາດລະຫວ່າງສິລະປະແລະຊີວິດໃນຕົວເມືອງ. ການສະແດງຫຼາຍຄັ້ງໄດ້ນຳໃຊ້ເຄື່ອງດົນຕີພື້ນເມືອງແຕ່ຖືກຈັດລຽງດ້ວຍດົນຕີທີ່ທັນສະໄໝ, ສ້າງຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ຄຸ້ນເຄີຍກັບໄວໜຸ່ມ. ຂັ້ນຕອນທີ່ມີຄວາມຍືດຫຍຸ່ນຊ່ວຍໃຫ້ຜູ້ຊົມບໍ່ມີຄວາມຮູ້ສຶກຫນັກຫຼືຊ້ໍາຊ້ອນ; ເຖິງແມ່ນວ່າຫຼັງຈາກເບິ່ງສອງສາມເທື່ອ, ພວກເຂົາຍັງເຕັມໃຈທີ່ຈະຢູ່ຕໍ່ໄປອີກ.

ຫນ້າສົນໃຈ, ພື້ນທີ່ເປີດເຮັດໃຫ້ປະສົບການສະດວກສະບາຍຫຼາຍ: ຄົນຂັບລົດທີ່ໃຊ້ເຕັກໂນໂລຢີຫຼາຍຄົນໃຊ້ປະໂຫຍດຈາກການຈອດລົດຢູ່ໃກ້ໆເພື່ອເບິ່ງການສະແດງສອງສາມຄັ້ງໃນຂະນະທີ່ລໍຖ້າລູກຄ້າ, ໂດຍບໍ່ຕ້ອງຈອດຫຼືເຂົ້າໄປໃນເວທີໃດກໍ່ຕາມ.

ຕາມໂຮງລະຄອນແລ້ວ, ເປົ້າໝາຍໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງບັນດາລາຍການແມ່ນສ້າງຂົວເຊື່ອມຕໍ່ລະຫວ່າງປະເພນີ ແລະ ທັນສະໄໝ, ເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ, ພິເສດແມ່ນລຸ້ນໜຸ່ມສາມາດເຫັນໄດ້ຄວາມສວຍງາມຂອງວັດທະນະທຳ ຫວຽດນາມ ຢູ່ເຂດທີ່ຄຸ້ນເຄີຍທີ່ສຸດ. ພ້ອມກັນນັ້ນ, ນີ້ກໍເປັນການໂຄສະນາພາບພົດຂອງນະຄອນທີ່ມີຄວາມຂະຫຍັນຂັນເຄື່ອນ, ເປັນມິດກັບສາຍຕານັກທ່ອງທ່ຽວສາກົນ.

ທີ່ມາ: https://baovanhoa.vn/van-hoa/diem-hen-am-nhac-giua-trung-tam-tphcm-185351.html