ຄຳສັບທີ່ຫຍາບຄາຍ: 'ຄວາມສັດຊື່' ໝາຍເຖິງຫຍັງ?

ປະຈຸບັນ, ຄົນທັງຫຼາຍຮູ້ວ່າຄ່າພາກຫຼວງແມ່ນ “ເງິນຈ່າຍໃຫ້ນັກປະພັນບັນດາຜົນງານວັດທະນະທຳ, ສິລະປະ, ວິທະຍາສາດທີ່ໄດ້ພິມຈຳໜ່າຍ ຫຼື ນຳໃຊ້” (ວັດຈະນານຸກົມ ຫວຽດນາມ ຮ່ວາງເຟືອງ, ບັນນາທິການໃຫຍ່, 1988, ໜ້າ 754). ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ໃນອະດີດ, ຄວາມຫມາຍຕົ້ນສະບັບຂອງຄໍານີ້ແມ່ນແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍ.

Báo Thanh niên•13/09/2025

ຄ່າພາກຫຼວງ ເປັນຄຳພາສາຈີນ-ຫວຽດນາມ ປະສົມກັນຂອງສອງຄຳຄື: ເຊົ່າ (润) ແລະ ປາກກາ (笔).

Nhuận (润) ເປັນຂອງຮາກນ້ໍາ, ມີຮູບຮ່າງສຽງ ( Luc Thu ) , ແລະຄວາມຫມາຍຕົ້ນສະບັບຂອງມັນແມ່ນ "ຝົນໄດ້ໄຫຼລົງມາ, ອາຫານທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງ" ( Thuyet Van ). ໃນ ກວາງນາມ , nhuận ຫມາຍຄວາມວ່າ "ແຊ່, ປຽກ" ( Nhuyên, tí da ); ແລະໃນ Dich. He Tu , nhuận ຫມາຍຄວາມວ່າ "ເຮັດໃຫ້ຊຸ່ມດ້ວຍລົມແລະຝົນ" ( Nhuyên chi di phong vũ ).

ຕົວອັກສອນ "Bit" (笔) ເປັນຂອງຮາກໄມ້ໄຜ່ແລະປະກອບດ້ວຍ ideograms ( ຫົກປື້ມ ). ຕົວລະຄອນນີ້ປະກົດຕົວຄັ້ງທໍາອິດໃນ Oracle Bones, ແລະຄວາມຫມາຍຕົ້ນສະບັບຂອງມັນແມ່ນ "ການຂຽນດ້ວຍທໍ່ໄມ້ໄຜ່ແລະຂົນສັດ", ນັ້ນແມ່ນ "mao bi " (ປາກກາແປງ) ( Ritual Records. Ritual Song ). ຕໍ່ມາ, “ບິດ ” ໄດ້ຜັນຂະຫຍາຍຄວາມໝາຍຂອງຕົນ, ໂດຍອ້າງເຖິງ “ວຽກງານເຊັ່ນ: ການຂຽນຕົວໜັງສື, ສີລະປະ, ບົດກະວີ, ບົດຂຽນ ຫຼື ແຕ້ມດ້ວຍປາກກາ” ( ບ໋າວຟັກຕູ. ບຽນວັນ ໂດຍ ເກຮົ່ງ); "ຄຳເວົ້າ" ( Du Tuong Dong Vuong Luan Van Thu ); “ວຽກເຮັດແປງ” ( ຮູບແຕ້ມ ໂດຍ ກ໋າຍງວຽນ ບອຍ).

ຄຳວ່າ "ພະລາຊະວັງ" ແມ່ນມາຈາກບົດເລື່ອງໜຶ່ງໃນ ຊີວະປະຫວັດຫຍໍ້ຂອງ Zhengyi ຂອງລາຊະວົງ Sui (ສະບັບທີ 38), ເຊິ່ງບອກເຖິງວິທີ, ພາຍຫຼັງເຈົ້າຈັກກະພັດ Wen of Sui ຟື້ນຟູຕຳແໜ່ງຂອງ Zhengyi, ບັນດາເຈົ້າໜ້າທີ່ລະດັບສູງໄດ້ຮຽກຮ້ອງຄ່າຊົດເຊີຍວຽກງານຂອງ Zhengyi, ໂດຍກ່າວເຖິງ "ປາກກາແຫ້ງ". ນີ້ເຮັດໃຫ້ເກີດຄໍາເວົ້າທີ່ວ່າ "ປຽກປາກກາ".

ໃນສະ ໄໝ ບູຮານ, ນັກວິຊາການແລະເຈົ້າ ໜ້າ ທີ່ໃຫ້ຄຸນຄ່າສູງແລະມີຄວາມລັງເລທີ່ຈະກ່າວເຖິງເງິນ. ເມື່ອມີຄວາມຈໍາເປັນ, ພວກເຂົາເອີ້ນວ່າເງິນ "a do vat" (阿堵物), ຊຶ່ງຫມາຍຄວາມວ່າ "ສິ່ງນີ້ຂັດຂວາງ". "A do vat" ເປັນຄໍາສັບທີ່ໃຊ້ເພື່ອຫມາຍເຖິງເງິນ, ມີຕົ້ນກໍາເນີດຈາກເລື່ອງຂອງ Wang Yan ໃນສະໄຫມຈິນ. ຕໍ່ມາ, ຄໍານີ້ໄດ້ຖືກແທນທີ່ດ້ວຍຄໍາວ່າ "royalty".

ອີງຕາມ encyclopedia Baidu, ຄໍາວ່າ "royalty" (润笔) ໃນເບື້ອງຕົ້ນຫມາຍເຖິງ "ຂະບວນການແຊ່ bristles ຂອງແປງໃນນ້ໍາສະອາດກ່ອນທີ່ຈະນໍາໃຊ້ເພື່ອເຮັດໃຫ້ອ່ອນແລະດູດຫມຶກ", ແລະຕໍ່ມາໄດ້ພັດທະນາເປັນຄໍາສັບທີ່ສະຫງ່າງາມ, ຫມາຍເຖິງການຊໍາລະວັດຖຸຫຼືເງິນຕາຂອງຜູ້ຂຽນບົດກະວີ, ການພິມຂຽນ, ແລະສີ.

ໃນສະ ໄໝ ບູຮານ, ເພື່ອຫາເງິນຄ່າພາກຫຼວງ, ນັກຂຽນໜັງສືມັກຈະຂຽນເອກະສານໃຫ້ລາດຊະວົງ ຫຼື ຂຽນຄຳອວຍພອນວັນເກີດໃຫ້ຜູ້ມີຊີວິດຢູ່ ຫຼື ຂຽນບົດຂຽນໃຫ້ຜູ້ເສຍຊີວິດ. Han Yu ເປັນນັກຂຽນ epitaph ທີ່ມີຊື່ສຽງຫຼາຍ, ລາວມັກຈະຂຽນສໍາລັບເຈົ້າຫນ້າທີ່ລະດັບສູງດ້ວຍ "ລາຄາຄໍາຫນຶ່ງແມ່ນສູງເທົ່າກັບພູເຂົາຄໍາ" ( ລາຄາຄໍາຫນຶ່ງແມ່ນສູງເທົ່າກັບພູເຂົາຄໍາ ). Du Mu, ນັກປະພັນ Vi Dan Giang Tay di ai bi (ຮູບເງົາແຫ່ງຄວາມຮັກຂອງ Vi Dan Giang Tay), ໄດ້ຮັບຜ້າໄໝ 300...

ໃນປຶ້ມ ລາຊະວົງຊົ້ງຊູຊິໂລໄຫອູເອີນ , ມີບົດຂຽນທີ່ຂຽນວ່າ, ເຈົ້າຈັກກະພັດໄຕຊົ່ງແຫ່ງຊົ້ງໄດ້ສ້າງຕັ້ງກອງທຶນພິເສດທີ່ຊື່ວ່າ "ເງິນລາຊະວົງ" (润笔钱), ເພື່ອໃຫ້ລາງວັນນັກຂຽນໃນລາຊະວົງຈັກ.

ໂດຍທົ່ວໄປ, ຄ່າພາກຫຼວງໃນສະ ໄໝ ບູຮານແມ່ນຈ່າຍໃນຫຼາຍຮູບແບບ, ລວມທັງ ຄຳ, ເງິນ, ເມັດພືດ, ສິນຄ້າ, ແລະຜ້າ. ນັກກະວີບາງຄົນມັກໄດ້ຮັບລາງວັນພິເສດ, ຍົກຕົວຢ່າງ, Wang Xizhi ມັກຮັບໝີ່ເປັນຄ່າພາກຫຼວງ, Li Bai ຂໍເຫຼົ້າແວງ, Su Dongpo ໄດ້ຮັບຊີ້ນແກະຢ່າງມີຄວາມສຸກ.

ມີຂ່າວລືວ່າວຽກງານທີ່ໄດ້ຮັບຄ່າຈ້າງສູງສຸດໃນປະຫວັດສາດແມ່ນ ບົດກະວີ "Changmen Fu" ຂອງ Sima Xiangru ຂອງລາຊະວົງ Han ຕາເວັນຕົກ. Empress Chen ໄດ້ຈ່າຍຄໍາ 100 ກິໂລສໍາລັບບົດກະວີ 633 ຄໍານີ້.

ໂດຍລາຊະວົງ Ming ແລະ Qing, "royalties" ໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນຢ່າງເຕັມສ່ວນ, ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຢູ່ໃນເງື່ອນໄຂການເງິນ.

ໃນປະເທດຂອງພວກເຮົາ, ຄໍາວ່າ "royalty" ປາກົດຢູ່ໃນຫລ້າສຸດໃນສະຕະວັດທີ 19, ແລະໄດ້ຖືກບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສື Dictionnaire annamite-français ໂດຍ Jean Bonet, ຈັດພີມມາໃນ 1899 (ຫນ້າ 48).

ທີ່ມາ: https://thanhnien.vn/lat-leo-chu-nghia-nhuan-but-nghia-la-gi-185250912203215207.htm