ຄວາມຊົງຈໍາທີ່ສວຍງາມຂອງຕົ້ນໄມ້ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງວັນນະຄະດີພາກໃຕ້

ມາຈາກຄອບຄົວທີ່ມີຮີດຄອງປະເພນີການຊ່າງເງິນ, ຫງວຽນກວາງຊາງ ຄາດວ່າຈະໄດ້ເດີນຕາມບາດກ້າວຂອງຕົນໃນອາຊີບຊ່າງທອງຄຳ “ຫາເງິນ”. ໂດຍບໍ່ຄາດຝັນ, ສົງຄາມໄດ້ລະເບີດຂຶ້ນແລະລາວໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມກອງທັບໃນອາຍຸ 14 ປີ, ຫຼັງຈາກນັ້ນໄດ້ຫັນໄປຂຽນແລະເຂົ້າສູ່ວັນນະຄະດີທັງຫມົດດ້ວຍວຽກງານອະມະຕະຫຼາຍຢ່າງ. ລາວເປັນກຽດທີ່ໄດ້ຮັບລາງວັນ ໂຮ່ຈີມິນ ໃນປີ 2000.

Những hồi ức đẹp về cây đại thụ văn chương Nam bộ- Ảnh 1. — ນັກປະພັນ Tram Huong ແບ່ງປັນກ່ຽວກັບນັກປະພັນ ຫງວຽນກວາງງິ່ງ ທີ່ກອງປະຊຸມ

ຕາມນັກຂຽນ ຮ່ວາງຮ່ວາງ ແລ້ວ, ເມື່ອວິເຄາະສອງຄຳ “ກວາງ-ຊາງ” ໃນນາມ ແລະຊື່ກາງ, ເມື່ອລາວມີຊີວິດ, ນັກປະພັນ ຫງວຽນກວາງຊາງເຄີຍບອກເພື່ອນຮ່ວມງານວ່າ: “ກວາງ ມີຄວາມໝາຍວ່າສົດໃສ, ຊາງຍັງໝາຍເຖິງຄວາມສົດໃສ, ແຕ່ພໍ່ແມ່ຂອງຂ້ອຍບໍ່ແມ່ນນັກສືກສາຂອງ ຂົງຈື້, ສະນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ມີຄວາມຄາດຫວັງສູງເລີຍ. ບັນພະບຸລຸດຈະບັນລຸໄດ້ຫຼືບໍ່ມັນຂຶ້ນກັບວ່າຕົນເອງໄດ້ຮັບຮູ້ຄວາມຄາດຫວັງນັ້ນຫຼືບໍ່ພຽງແຕ່ເພື່ອຄວາມມ່ວນຊື່ນ, Sang - Sang ໄດ້ວາງໄວ້ຂ້າງກັນ, ໃນພາສາຫມາຍຄວາມວ່າບໍ່ສົດໃສຫຼາຍບາງຄັ້ງກໍດຶງດູດຄວາມຢາກຮູ້ສຶກຂອງຜູ້ຄົນ.

ກ່າວຄຳເຫັນທີ່ກອງປະຊຸມ, ທ່ານປະທານສະມາຄົມນັກປະພັນນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ ທ່ານ Trinh Bich Ngan ຢືນຢັນວ່າ: “ລາວນຳເອົາຄຸນນະພາບພາກໃຕ້ທີ່ເປັນເອກະລັກສະເພາະໃຫ້ແກ່ໂລກ, ກິ່ນຫອມພາກໃຕ້ບໍ່ໄດ້ຢຸດຢູ່ພາກໃຕ້, ແຕ່ໄດ້ສະແດງອອກຢ່າງຈະແຈ້ງກວ່າຜ່ານພາສາໃຕ້ ແລະ ຕົວອັກສອນພາກໃຕ້. “ນົກຄຳ” ຂອງວັນນະຄະດີພາກໃຕ້ເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງເປັນບົດປະພັນທີ່ເປັນເອກະລັກສະເພາະໃນວັດຈະນານຸກົມວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ.

ເມື່ອທຽບໃສ່ຜູ້ໜຶ່ງຢ່າງກ້າຫານ, ໂດຍນັກປະພັນ ຮ່ວາງວຽດ ໄດ້ຕີລາຄາວ່າ: “ຫງວຽນກວາງຊາງ ມີວິທີການເຮັດວຽກທີ່ແປກປະຫຼາດຄື: ເມື່ອຂຽນຕ້ອງຟັງເພງ, ບາງທີເພິ່ນຈຶ່ງເປັນຄົນທຳອິດທີ່ນັກດົນຕີ ຮ່ວາງວຽດ ແບ່ງປັນເນື້ອເພງທີ່ເປັນອະມະຕະຂອງ ເພງຮັກ ເມື່ອສ້າງບົດທຳອິດ, ເຖິງແມ່ນວ່າເມື່ອກ່ອນສ້າງບົດເພງນີ້ແລ້ວ, ລາວກໍຍັງມ່ວນ. ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກເປັນນັກຂຽນທີ່ຂຽນກ່ຽວກັບຊະຕາກໍາຂອງຄົນພາກໃຕ້ໃນສົງຄາມ, ແຕ່ໃນສັນຕິພາບ, ລາວບໍ່ໄດ້ຢືນຢູ່ຂ້າງນອກຂອງໂລກ, ວຽກງານສຸດທ້າຍຂອງລາວກ່ອນທີ່ຈະເສຍຊີວິດແມ່ນຍັງກ່ຽວກັບຊະຕາກໍາຂອງມະນຸດ, ຊາວກະສິກອນຫຼັງຈາກສົງຄາມໄດ້ເຂົ້າໄປໃນເມືອງ, ພາຍຫຼັງຫຼາຍສິບປີຢູ່ໃນເມືອງ, ລາວກໍ່ມີຊື່ສຽງແລະກາຍເປັນຄົນ, ກັບຄືນສູ່ບ້ານເກີດເມືອງນອນ, ປະສົບກັບຄວາມສູນເສຍຂອງລາວ. ບ້ານເກີດເມືອງນອນຈະດີກວ່າ, ຊາວບ້ານສາມາດດໍາລົງຊີວິດຢູ່ໃນສັນຕິພາບແລະມີຄວາມຍຸດຕິທໍາ.”

ນັກຂຽນ Tram Huong ໄດ້ແບ່ງປັນເລື່ອງລາວທີ່ໜ້າສົນໃຈ ຂອງຜູ້ຂຽນ Ivory Comb ຈາກທັດສະນະອື່ນ, ນັ້ນແມ່ນ “ການເປີດສາງ” ຂອງຈົດໝາຍໃນສະໄໝສົງຄາມຂອງລາວ: “ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກຕື່ນເຕັ້ນທີ່ຈະອ່ານ ແລະ ຢຸດໄວ້ເປັນເວລາດົນໃນຈົດໝາຍຂອງນັກປະພັນ ຫງວຽນກວາງຊາງ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ອ່ານຊ້ຳແລ້ວຊ້ຳອີກ, ມັນໜ້າສົນໃຈ ແລະ ຈັບອົກຈັບໃຈທີ່ໄດ້ຄົ້ນພົບຫຼາຍປັດໃຈທີ່ເຊື່ອງຊ້ອນທີ່ສ້າງຄຸນຄ່າຂອງບັນດາຜົນງານຂອງນັກຂຽນໃນສະໄໝສົງຄາມ.

“ຈົດໝາຍຈາກສະໜາມຮົບຍັງມີກິ່ນເໝັນ, ລ້ວນແຕ່ມີຮອຍເປື້ອນຕາມການເວລາ. ແລະເລິກໆໃນຈົດໝາຍ, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າລາວຍັງເສຍໃຈ ແລະ ເປັນຫ່ວງກ່ຽວກັບປຶ້ມທີ່ລາວຮັກແພງມາຕັ້ງແຕ່ສົງຄາມທີ່ຮຸນແຮງ, ກ່ຽວກັບສະຫາຍ ຮວ່າງຫວຽດ, ເລອານຊວນ, ຮວ່າງແອງ… ທີ່ຍັງບໍ່ທັນມີເວລາຂຽນເທື່ອ”.

ທີ່ມາ: https://thanhnien.vn/nhung-hoi-uc-dep-ve-cay-dai-thu-van-chuong-nam-bo-185241207002359231.htm