ມັນເປັນຄວາມຜິດພາດທີ່ຄິດວ່າ 'ການລ່າສັດຊາວຕາເວັນຕົກ' ຈະຊ່ວຍໃຫ້ທ່ານກາຍເປັນພາສາອັງກິດທີ່ດີ.

"ການລ່າສັດຊາວຕາເວັນຕົກ" ເຄີຍເປັນວິທີທີ່ສ້າງສັນໃນການປະຕິບັດການສື່ສານແລະມີຄວາມຫ້າວຫັນໃນເວລາຮຽນພາສາອັງກິດ, ແຕ່ມື້ນີ້ມັນອາດຈະບໍ່ເຫມາະສົມໃນດ້ານປະສິດທິຜົນແລະວັດທະນະທໍາ.

Bui Minh Duc, ນັກສຶກສາປະລິນຍາໂທສາຂາການສື່ສານຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລ Clark, ອາເມລິກາ, ແບ່ງປັນທັດສະນະຂອງຕົນກ່ຽວກັບ "ການລ່າສັດຊາວຕາເວັນຕົກ" ເພື່ອຝຶກພາສາອັງກິດ.

ເມື່ອ 10-15 ປີກ່ອນ, ເມື່ອຂ້ອຍເລີ່ມຮຽນມະຫາວິທະຍາໄລ, "ການລ່າສັດສໍາລັບຊາວຕາເວັນຕົກ" ປາກົດຂຶ້ນແລະກາຍເປັນທີ່ນິຍົມຢ່າງໄວວາ. “ລ່າເມືອງຂຶ້ນ” ໝາຍເຖິງຄົນທີ່ຮຽນພາສາອັງກິດ, ຕົ້ນຕໍແມ່ນນັກສຶກສາ, ປາດຖະໜາຢາກຍົກສູງຄວາມສາມາດດ້ານພາສາຕ່າງປະເທດ, ຕັ້ງໜ້າຊອກຫາວິທີສົນທະນາກັບ ນັກທ່ອງທ່ຽວ ຕ່າງປະເທດທີ່ມາຫວຽດນາມ. ໃນເວລານັ້ນ ແລະປະຈຸບັນ, “ການລ່າສັດຂອງຊາວຕາເວັນຕົກ” ແມ່ນນິຍົມຢູ່ຮ່າໂນ້ຍ, ພິເສດແມ່ນເຂດຄຸ້ມເກົ່າ ແລະ ທະເລສາບຮວ່າງກ໋ຽມ, ຍ້ອນມີນັກທ່ອງທ່ຽວທີ່ແອອັດ ແລະ ມີພື້ນທີ່ກ້ວາງຂວາງ ແລະ ປອດໂປ່ງເພື່ອສົນທະນາ.

"ການລ່າສັດສໍາລັບຊາວຕາເວັນຕົກ" ແມ່ນມາຈາກເປົ້າຫມາຍທີ່ດີຫຼາຍ: ການປັບປຸງການຮຽນຮູ້ພາສາອັງກິດ. ໃນເວລາທີ່ໂຮງຮຽນບໍ່ສາມາດສະຫນອງເງື່ອນໄຂພຽງພໍສໍາລັບຜູ້ຮຽນທີ່ຈະຕິດຕໍ່ສື່ສານແລະສົນທະນາກັບຜູ້ເວົ້າພື້ນເມືອງແລະອິນເຕີເນັດບໍ່ໄດ້ເປັນທີ່ນິຍົມໃນປັດຈຸບັນ, "ການລ່າສັດສໍາລັບຊາວຕາເວັນຕົກ" ເປັນວິທີການສ້າງສັນສໍາລັບນັກຮຽນທີ່ຈະຕັ້ງຫນ້າໃນການຮຽນຮູ້ພາສາອັງກິດ.

ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, "ການລ່າສັດສໍາລັບຊາວຕາເວັນຕົກ" ມີຂໍ້ບົກຜ່ອງຫຼາຍຢ່າງແລະມັນເປັນຄວາມຜິດພາດທີ່ຄິດວ່າການເຮັດແບບນີ້ຈະຊ່ວຍໃຫ້ທ່ານກາຍເປັນພາສາອັງກິດທີ່ດີ. ການເຄື່ອນໄຫວນີ້ບໍ່ເໝາະສົມອີກຕໍ່ໄປແລ້ວໃນປັດຈຸບັນ ແລະຂ້ອຍຄິດວ່າມັນຄວນຈະຖືກຢຸດ.

ທໍາອິດ, ວິທີການປະຕິບັດນີ້ເອີ້ນວ່າໄດ້ເຮັດໃຫ້ຫຼາຍຄົນ frown. "ການລ່າສັດຂອງຊາວຕາເວັນຕົກ" ເຮັດໃຫ້ຄົນຄິດວ່ານັກທ່ອງທ່ຽວເປັນສັດ, ໃນຂະນະທີ່ໄວຫນຸ່ມແມ່ນຄ້າຍຄືນາຍພານທີ່ຫລັ່ງໄຫລຊອກຫາແຂກ "ຕາເວັນຕົກ" ຫນຶ່ງຫຼືສອງຄົນທີ່ຈະສົນທະນາກັບ. ແທ້ຈິງແລ້ວ, ຖ້າທ່ານເຫັນເຫດການນີ້, ທ່ານຈະເຫັນວ່າມັນຄ້າຍຄືກັບເວລາທີ່ໄວຫນຸ່ມຫຼາຍຄົນມັກໄປເປັນກຸ່ມໃຫຍ່, ອ້ອມຮອບນັກທ່ອງທ່ຽວສອງສາມຄົນແລະຖາມຄໍາຖາມຫຼາຍຢ່າງຢ່າງຮີບດ່ວນ.

ອັນທີສອງ, ບໍ່ແມ່ນແຂກທຸກຄົນພ້ອມທີ່ຈະຖືກອ້ອມຮອບດ້ວຍກຸ່ມນັກຮຽນທີ່ແປກປະຫຼາດແບບນັ້ນ. ສະຖານະການນັ້ນສາມາດເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຮູ້ສຶກບໍ່ປອດໄພ, ມີຄວາມສ່ຽງຕໍ່ການຖືກລັກລອບຖ້າບໍ່ເອົາໃຈໃສ່. ຄວາມສົງໄສທາງຈິດໃຈນີ້ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າເມື່ອເຂົາເຈົ້າຢູ່ໃນບ່ອນທີ່ບໍ່ຄຸ້ນເຄີຍ.

ຍ້ອນວ່າເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຄົ້ນຄ້ວາດ້ານວັດທະນະທໍາທີ່ອ່ອນໄຫວລ່ວງຫນ້າ, ຄໍາຖາມທີ່ຊາວຫນຸ່ມຈໍານວນຫຼາຍຖາມແມ່ນຂ້ອນຂ້າງສ່ວນບຸກຄົນ, ເຊັ່ນ: ທ່ານເຮັດແນວໃດເພື່ອດໍາລົງຊີວິດ? ເຈົ້າມາຈາກໃສ? ເຈົ້າແຕ່ງງານແລ້ວບໍ? ຄົນຫວຽດນາມອາດຈະພິຈາລະນາຄໍາຖາມເຫຼົ່ານີ້ເປັນເລື່ອງປົກກະຕິ, ແຕ່ໃນອາເມລິກາ, ຂ້າພະເຈົ້າມັກຈະຫຼີກເວັ້ນການຖາມຄົນແປກຫນ້າ - ແລະປະຊາຊົນມັກຈະບໍ່ມີນິໄສຕອບຄົນແປກຫນ້າໃນເວລາທີ່ຢຸດເຊົາຢ່າງກະທັນຫັນ.

ອັນທີສາມ, "ການລ່າສັດສໍາລັບຊາວຕາເວັນຕົກ" ບໍ່ແມ່ນວິທີທີ່ມີປະສິດທິພາບຫຼາຍທີ່ຈະຮຽນຮູ້ພາສາອັງກິດເມື່ອທຽບກັບຄວາມພະຍາຍາມທີ່ທ່ານເອົາໃຈໃສ່.

ພຽງແຕ່ຍ້ອນວ່າເມື່ອທ່ານລົມກັບຄົນຕ່າງປະເທດ, ທ່ານມັກຈະຕອບຄໍາຖາມບາງຢ່າງ. ແຂກຫຼາຍຄົນພຽງແຕ່ເຕັມໃຈທີ່ຈະຕອບຄໍາຖາມບາງຢ່າງເຊັ່ນນັ້ນແລະຫຼັງຈາກນັ້ນອອກໄປ, ແລະທ່ານຕ້ອງສືບຕໍ່ຊອກຫານັກທ່ອງທ່ຽວອື່ນໆ, ຊ້ໍາຄໍາຖາມດຽວກັນ. ການເວົ້າລົມກັບຄົນຕ່າງປະເທດສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ໄວໜຸ່ມຫຼາຍຄົນມີຄວາມຫມັ້ນໃຈຫຼາຍຂຶ້ນ, ແຕ່ການປັບປຸງພາສາອັງກິດໃນສະຖານະການດັ່ງກ່າວເປັນເລື່ອງຍາກແທ້ໆ.

ບໍ່ພຽງແຕ່ເທົ່ານັ້ນ, ແນວຄວາມຄິດຂອງ "ຕາເວັນຕົກ" ໃນເບື້ອງຕົ້ນຫມາຍເຖິງປະຊາຊົນຈາກປະເທດຕາເວັນຕົກຈໍານວນຫຼາຍແລະບໍ່ແມ່ນທຸກຄົນເວົ້າພາສາອັງກິດເປັນພາສາທໍາອິດຂອງພວກເຂົາ. ໃນດ້ານບວກ, ການເວົ້າພາສາອັງກິດກັບຫຼາຍໆຄົນຈາກປະເທດຕ່າງໆສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ທ່ານເຂົ້າໃຈຫຼາຍສໍານຽງ, ແຕ່ສໍາລັບຜູ້ເລີ່ມຕົ້ນທີ່ຈະຝຶກພາສາອັງກິດມາດຕະຖານ, ນີ້ບໍ່ແມ່ນທາງເລືອກທີ່ດີທີ່ສຸດ.

ມິງດຶກ ທີ່ກອງປະຊຸມສຳມະນາທຶນການສຶກສາ Fulbright ທີ່ຈັດຂຶ້ນຢູ່ Atlanta, ອາເມລິກາ, ວັນທີ 15 ກັນຍາ. ພາບ: ປະກອບໂດຍ ລັກສະນະ — Minh Duc ທີ່ກອງປະຊຸມສຳມະ ນາ ກ່ຽວກັບທຶນການສຶກສາ Fulbright ຢູ່ Atlanta, ອາເມລິກາ, ວັນທີ 15 ກັນຍາ.

ຖ້າບໍ່ແມ່ນ "ການລ່າສັດສໍາລັບຊາວຕາເວັນຕົກ", ຜູ້ຮຽນຈະເຮັດແນວໃດ?

ການພັດທະນາອິນເຕີເນັດຊ່ວຍໃຫ້ຄົນຮຸ່ນໜຸ່ມເຂົ້າເຖິງອຸປະກອນການຮຽນພາສາອັງກິດນັບບໍ່ຖ້ວນ. ຫຼາຍໂຄງການ, ໂຄງການຂອງອົງການຈັດຕັ້ງທີ່ບໍ່ຂຶ້ນກັບ ລັດຖະບານ ຊ່ວຍເຊື່ອມຕໍ່ຜູ້ຮຽນກັບບັນດາປະເທດທີ່ເວົ້າພາສາອັງກິດເຊັ່ນ: ອາເມລິກາ, ອົດສະຕາລີ, ອັງກິດ… ເຄືອຂ່າຍສັງຄົມຍັງຊ່ວຍໃຫ້ທ່ານຊອກຫາຫມູ່ເພື່ອນເພື່ອຝຶກພາສາອັງກິດໄດ້ງ່າຍ, ຈາກຊຸມຊົນຕ່າງປະເທດທີ່ອາໄສຢູ່ຫວຽດນາມໄປຮຽນຢູ່ຕ່າງປະເທດ. ການແລກປ່ຽນພາສາໃນປັດຈຸບັນໄດ້ກາຍເປັນງ່າຍດາຍຫຼາຍຍ້ອນວ່າອິນເຕີເນັດ.

ການເຂົ້າຮ່ວມສະໂມສອນແລະອົງການຈັດຕັ້ງນັກສຶກສາຍັງເປັນວິທີທີ່ດີ. ຕອນຍັງເປັນນັກສຶກສາ, ຂ້າພະເຈົ້າແມ່ນສະມາຊິກຂອງ Hanoikids - ເປັນສະໂມສອນຂອງຊາວໜຸ່ມທີ່ມີຄວາມຊຳນານໃນການແນະນຳນັກທ່ອງທ່ຽວຕ່າງປະເທດມາຢ້ຽມຢາມ ຮ່າໂນ້ຍ . ດັ່ງນັ້ນ, ສະມາຊິກບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງ "ລ່າສັດຕາເວັນຕົກ" ແຕ່ຍັງມີໂອກາດທີ່ຈະສົນທະນາກັບນັກທ່ອງທ່ຽວ. ເວລານີ້ຊ່ວຍຂ້ອຍປັບປຸງຄວາມສາມາດພາສາອັງກິດຂອງຂ້ອຍຫຼາຍ.

ໃຊ້ເວລາຫຼາຍໃນການຝຶກອົບຮົມພາສາອັງກິດໂດຍຜ່ານຮູບແບບຕ່າງໆເຊັ່ນ: ການອ່ານຫນັງສືພິມ, ເບິ່ງຫນັງສືສານ, ແລະເນື້ອໃນການສອນພາສາອັງກິດ. ການຟັງເພງ ຫຼືເບິ່ງໜັງບໍ່ແມ່ນສິ່ງສຳຄັນຂອງຂ້ອຍ ເພາະເມື່ອຂ້ອຍເລີ່ມຮຽນພາສາອັງກິດຄັ້ງທຳອິດ, ມັນຍາກທີ່ຈະຟັງໃນບໍລິບົດທີ່ມີຄຳແປ ແລະຕົວຫຍໍ້ຫຼາຍ.

ຂະນະດຽວກັນ, ສາລະຄະດີ ແລະ ເນື້ອໃນການສອນມັກຈະໃຊ້ພາສາອັງກິດທາງວິຊາການ, ມີສຽງດັງ ແລະ ຄວາມໄວທີ່ເໝາະສົມກັບຜູ້ຟັງ. ຄ້າຍຄືກັນກັບການເບິ່ງໜັງ, ການເລືອກໜັງສືພິມຕ່າງປະເທດທີ່ສຳຄັນໆທີ່ມີພາສາທີ່ເຂົ້າໃຈງ່າຍເຊັ່ນ: New York Times, Reuters... ຍັງຊ່ວຍໃຫ້ທ່ານຮຽນພາສາອັງກິດໄດ້ງ່າຍຂຶ້ນ.

ຢູ່ ຫວຽດນາມ ປະຈຸບັນ, ບັນດາລາຍການແລກປ່ຽນວັດທະນະທຳນັບມື້ນັບມີຄວາມນິຍົມ. ຊາວໜຸ່ມມີຫຼາຍໂອກາດເຂົ້າຮ່ວມກອງປະຊຸມສຳມະນາ ແລະ ແລກປ່ຽນກັບນັກສຶກສາຕ່າງປະເທດ. ສະຖານທູດກໍ່ຈັດຕັ້ງການເຄື່ອນໄຫວແລກປ່ຽນພາສາເປັນປະຈຳ. ສໍາລັບຂ້ອຍ, ເຫຼົ່ານີ້ແມ່ນວິທີທີ່ມີປະສິດທິພາບໃນການປະຕິບັດພາສາອັງກິດໂດຍບໍ່ມີການເຮັດໃຫ້ໃຜຮູ້ສຶກບໍ່ສະບາຍ.

ບຸ່ຍມິງດຶກ

ແຫຼ່ງທີ່ມາ