Quang Nam krant: Ik betoog, dat betekent dat ik besta

(DS 21/6) - Vanaf het begin van de 20e eeuw tot nu heeft elke periode van Quang Nam ( Quang Nam - Da Nang) uitstekende journalisten gekend. Maar om onnodige "discussies" te voorkomen, zullen we hier slechts enkele overleden senioren noemen, aan de hand waarvan we de oorsprong van de persoonlijkheid van de Quang Nam-journalistiek zullen proberen te bespreken.

Verslaggevers van de Quang Nam-krant aan het werk in het district Nong Son. Foto: VINH ANH

Afdrukken uit de eerste helft van de 20e eeuw

Als je op zoek bent naar een journalist met een internationaal karakter van jongs af aan, dan is Phan Chau Trinh een typisch voorbeeld. Tijdens zijn jaren in het buitenland, met name in Frankrijk, schreef of publiceerde hij hier en daar artikelen – hoewel niet veel, hoewel het genre misschien niet puur journalistiek is, maar toch een belangrijke journalistieke stem. Deze artikelen droegen bij aan de ontwikkeling van een kenmerk van de Quang Nam-journalistiek: een macrovisie, een liefde voor "het bespreken van nationale aangelegenheden".

In de eerste helft van de 20e eeuw, terwijl veel kranten en tijdschriften nog "in de wolken" ronddwaalden, waren veel perspersoonlijkheden van Quang Nam verdiept in macro-economische kwesties, in kwesties van nationale en internationale aard. Er waren dan ook heel wat "ongelukken", zelfs gevallen van rechtszaken en gevangenisstraffen voor het schrijven van artikelen voor de Quang Nam-pers.

Een straat is vernoemd naar een combinatie van vele bijdragen, maar de pers speelt zeker ook een belangrijke rol. Er zijn heel wat journalisten – beroemdheden van Quang-afkomst – die een straat naar zich vernoemd hebben gekregen, waarschijnlijk meer dan 30 personen, van wie sommigen in veel provincies en steden hun naam hebben gekregen.

Nam Phong Magazine (1 juli 1917 - december 1934) had zijn hoofdkantoor in Hanoi, bestond 17 jaar en publiceerde 210 nummers. Het is een van de weinige standaardtijdschriften, het hoogtepunt in de geschiedenis van de Vietnamese journalistiek. Volgens een onderzoek van onderzoeker Pham Hoang Quan schreven twee Quang-journalisten, Nguyen Ba Trac en Le Du, bijna een derde van de Chinese artikelen, variërend van taal en literatuur tot economie, politiek , filosofie en onderwijs.

Als Pham Quynh hoofdredacteur en hoofdredacteur was van de Quoc Ngu-sectie, dan was Nguyen Ba Trac hoofdredacteur van de Han-sectie, met als een van de doelstellingen buitenlandse betrekkingen en schrijven voor China om te lezen. Af en toe publiceerde dit tijdschrift ook artikelen in het Frans. Een Quang-journalist die regelmatig met Nam Phong samenwerkte, was de dichter Nam Tran. Daarom wordt er wel eens gekscherend beweerd dat Nam Phong "Quang Nam Phong" genoemd kan worden.

Bovendien publiceerde Nam Phong ook veel artikelen van Phan Khoi, onder het pseudoniem Chuong Dan, waarvan de meeste macro-economische kwesties bespraken en actuele gebeurtenissen als uitgangspunt namen. Uit de publicaties die onderzoeker Lai Nguyen An samenstelde en publiceerde, kan worden gesteld dat Phan Khoi de journalist was die het liefst macro-economische verhalen schreef in Quang Nam en typerend was voor Vietnam in de eerste helft van de 20e eeuw.

Dit verhaal speelt zich niet alleen af in Hanoi, maar ook in Saigon en Hue, waar een sterke Quang-cultuur heerst in de journalistiek. Luong Khac Ninh, een Quang-journalist, was de eerste redacteur van een beroemde krant uit Quoc Ngu in het zuiden, Nong Co Min Dam (1901-1921). Hij dronk thee en besprak landbouw en handel. Dit was de vierde krant uit Quoc Ngu in Vietnam en de eerste economische krant uit Quoc Ngu.

De belangrijkste rubriek van deze krant was "Commerciële en antieke discussie", geleid door Luong Khac Ninh. Deze rubriek verscheen in meer dan 100 nummers, met slechts een pauze van 8 nummers (van nummer 73 tot nummer 79), tot 1906, toen de publicatie werd stopgezet vanwege een wisseling van redacteur. Deze rubriek bekritiseerde altijd de ideologie van "geleerden, boeren, arbeiders en kooplieden", waarbij kooplieden als minder belangrijk werden beschouwd; presenteerde altijd vernieuwende inzichten in economie en handel.

Nong Co Min Dam was daarnaast ook de eerste krant die een romanschrijfwedstrijd organiseerde in Vietnam. Het was de eerste krant die vertalingen van Chinese verhalen in het Quoc Ngu-schrift publiceerde in het zuiden, te beginnen met Tam Quoc Chi Tuc Dich, vertaald door Canavaggio, die volgens sommige onderzoeken ook Luong Khac Ninh was.

Vervolgens publiceerden Huynh Tinh Cua en andere vertalers Cao Si Truyen, Trang Tu, Chien Quoc Sach, Liao Zhai Zhi Yi, Kim Co Ky Quan, Bao Cong Ky An... Naast het vertalen en drukken van Chinese verhalen, publiceerde deze krant ook korte verhalen vertaald uit het Engels en Frans...

Nam Phong - aflevering 210 - nationale taal.

Patriot Huynh Thuc Khang erkende de belangrijke rol van de pers in de redding van volk en land. Daarom was hij medeoprichter en later hoofdredacteur van Tieng Dan, de eerste krant in Quoc Ngu in Centraal-Vietnam. Gedurende de 16 jaar van zijn bestaan (1927-1943) liep Tieng Dan altijd voorop in het promoten van de redding van volk en land door middel van artikelen van grote en strategische aard.

Le Dinh Tham richtte Vien Am (1933) op - de eerste boeddhistische krant in Centraal-Vietnam, gedrukt in het Quoc Ngu-schrift. Deze krant speelde niet alleen een rol in het verspreiden van de Dharma, maar wilde het boeddhisme ook op vele andere vlakken, waaronder geneeskunde, benaderen met westerse wetenschappelijke methodologie.

Bui The My kwam in 1923 vanuit Quang Nam naar Saigon en werkte als leraar, schrijver, maar vooral als journalist. Hij was hoofdredacteur van de beroemde Dong Phap Thoi Bao, vervolgens hoofdredacteur van Trung Lap, Tan The Ky, Than Chung, Dan Bao... In hedendaagse taal gebruikte hij de krantenpagina's altijd om de Vietnamese literatuurgeschiedenis, literatuurtheorie en de betekenis van kunst te bespreken...

Er zijn veel primeurs of opmerkelijke voorbeelden zoals deze in de Quang Nam-pers; het is moeilijk om ze allemaal in een kort artikel te noemen. Maar één ding valt op: de Quang Nam-pers beweert vaak, en juist door die bewering ontstaan er grote bewegingen, zoals Tan Thu, Duy Tan, Trung Ky Dan Bien, Tho Moi, Tu Luc Van Doan...

De pers in Quang Nam beweert graag: waarom?

Bij het analyseren van het Nom-karakter voor het woord "cai" (唤) schreef onderzoeker Nguyen Tien Van: "Nom gebruikt het Chinese karakter hoan (唤) om te lezen als tranh. Cai wordt uitgedrukt door de radicale khau (口: spraak) en het karakter mien (免: verwijderen, in de steek laten). Het betekent woorden en argumenten gebruiken om te verdedigen, om te argumenteren om te winnen, om vrij te pleiten, om iets uit te wissen.

Ruziemaken is de eerste basis voor het vestigen van horizontale gelijkheid, dat wil zeggen, niet de hiërarchische orde van het feodale hof, van het patriarchaat. Wanneer de Quang de Hai Van-pas oversteken, gescheiden van het hof, leven ze op de grens, dus het zou vreemd zijn als ze niet ruziemaakten.

De Quang-bevolking (inclusief Quang Nam - Da Nang) gebruikt vaak de uitdrukking "ruzie maken tot de dood erop volgt" om over hun persoonlijkheid te praten. Tijdens bijeenkomsten van de Quang-gemeenschap is er, naast het delen van informatie over opleiding, geboorteplaats en wederzijdse steun, een "specialiteit" die nooit ontbreekt: ruzie maken. Het is heel gebruikelijk om mensen opgeblazen te zien worden en met hun ogen te zien rollen, omdat iedereen zijn waarheid wil presenteren.

Soms ruziën ze gewoon over een woord, een idee, een uitspraak, een gezegde. Quang-mensen gebruiken ook vaak de spreuk "Een vader vervloeken is minder erg dan een accent veinzen" als een waarheid om een vreemde uitspraak te bekritiseren. Helaas, hoewel het Quang-land zo klein is, zijn er veel verschillende uitspraken, om nog maar te zwijgen van de verschillen in de bergen en zeeën, maar soms zijn zelfs twee aangrenzende dorpen verschillend. Aan de voet van de berg Hon Tau (gemeente Que Hiep, Que Son) spreken de meeste inwoners van het dorp Loc Dai met een Saigon-accent. Dus als je naar een ander dorp, een andere gemeente gaat, zou het vreemd zijn om geen ruzie te maken.

Hoe kun je ruzies op een vreedzame en gelukkige manier beperken? Veel dorpen in Quang Nam gebruiken de term "ban han" om de grens tussen twee huizen, twee dorpen, twee communes aan te duiden. Volgens schrijver Cung Tich Bien gebruikt bijna geen enkele provincie in Vietnam de term "ban han" op de manier waarop de inwoners van Quang Nam leven.

"Vriendengrens" is de grens van vriendschap. Het overschrijden hiervan is een invasie, een conflict en het einde van de vriendschap. Quang-mensen "ruzie maken tot de dood", maar ze denken ook altijd aan de "vriendengrens", dus dit land is behoorlijk verenigd. Het is geen toeval dat Quang-landgenotenverenigingen overal aanwezig zijn, zeer actief zijn en tijdig steun bieden in tijden van incidenten en moeilijkheden.

Maar "Quang-mensen zeggen en doen", accepteren avontuur (de Hai Van-pas beklimmen), accepteren verschillen (samenleven met Cham-mensen), accepteren uitdagingen (deelnemen aan Can Vuong, de opstand in Centraal-Vietnam...), accepteren innovatie (de Duy Tan-beweging oprichten; Phan Khoi opende de Nieuwe Poëzie-beweging), accepteren stellingen, onderwijzen (Tu Luc Van Doan)... En de pers toont duidelijk dit concept van "zeggen en doen". Daarom, met de Quang-pers, betoog ik, betekent dat ik besta.

Bron