23-jarige leraar verlaat de stad voor het dorp en brengt onderwijs naar studenten in de hooglanden

(Dan Tri) - Nadat ze net was afgestudeerd van de opleiding Pedagogiek, stuurde lerares Thanh Nga meteen een lang sms'je naar haar familie. Hierin vertelde ze oprecht dat ze de drukke stad wilde verlaten en brieven wilde gaan sturen naar kansarme leerlingen in een bergdorp.

Kommen rijst vol glimlachen en tranen

Om 5 uur 's ochtends was de gemeente Sung Mang (provincie Tuyen Quang) nog steeds gehuld in koude mist. Leraar Dam Thi Thanh Nga (23 jaar, uit de stad Thai Nguyen ) werd wakker, maakte zich klaar, stak het fornuis aan en kookte rijst voor de lunch.

Op het pad naar school draafden groepjes leerlingen al naar school. In de koude mist hadden velen van hen geen warme kleren aan, sommigen liepen op blote voeten. Mevrouw Nga voelde medelijden met haar leerlingen en was tot tranen toe geroerd. Ze vertelde dat zij en veel andere leraren altijd heel vroeg in het klaslokaal arriveerden en bij de poort wachtten om de leerlingen naar hun plaats te begeleiden.

"Hoewel de school vrij ver weg is, proberen de meeste leraren vroeg aanwezig te zijn. Omdat de ouders van de meeste kinderen 's ochtends vroeg naar hun werk gaan, moeten de kinderen al op zeer jonge leeftijd zelf naar school lopen. Als de leraren niet komen om de deur open te doen, moeten de kinderen buiten in de kou wachten", aldus mevrouw Thanh Nga.

De vrouwelijke leerkracht werkt momenteel op de Ta Cha Lang-school en de kleuterschool Sung Tra. In de hooglanden is het, naast lesgeven, een vast onderdeel van hun werk geworden dat leerkrachten om de beurt naar de markt in de laaglanden gaan om kilo's vlees en groenten te halen voor de maaltijden van hun leerlingen.

Elke ochtend rijden mevrouw Nga en haar collega's tientallen kilometers over bergwegen, met kilo's vlees, vis en groenten terug naar school.

Mevrouw Thanh Nga geeft les aan een klas van 34 leerlingen in de leeftijd van 3 tot 5 jaar. Naast het overbrengen van kennis, cultuur en vaardigheden, is mevrouw Nga ook verantwoordelijk voor het onderwijzen van de Kinh-taal.

"100% van de leerlingen in de klas behoort tot de Mong-etniciteit. Hun ouders verdienen hun geld met landbouw en komen allemaal uit arme gezinnen, van wie sommigen nog tieners zijn. De school en de lokale autoriteiten besteden er altijd aandacht aan en hebben een ondersteunend beleid. Zo gaan de kinderen bijvoorbeeld gratis naar school en krijgen ze extra subsidies. Dit is ook een van de redenen waarom gezinnen gemotiveerd zijn om hun kinderen naar school te sturen," zei ze.

Volgens de vrouwelijke leerkracht zijn de kinderen begripvol, goed opgevoed en gaan ze graag naar school. Hoewel ze qua faciliteiten en leermiddelen achtergesteld zijn ten opzichte van hun leeftijdsgenoten in het laagland, tonen ze altijd enthousiasme.

Het meest ontroerende moment is tijdens de lunch. Hoewel ze twee keer zoveel rijst eten als andere kinderen van hun leeftijd, eten ze het altijd op zonder dat hun leraar eraan herinnert.

"In veel gevallen kan het ouders niet schelen. Aan het begin van het nieuwe schooljaar of na de vakantie laten ze hun kinderen vaak van school gaan. De leraren en dorpsbestuurders moeten dan naar hun huis gaan om hen ervan te overtuigen weer naar school te gaan", aldus mevrouw Nga.

De reis is niet eenzaam

Voorheen studeerde Thanh Nga aan de Thai Nguyen Provincial Pedagogical College. In de veronderstelling dat ze een stabiele carrière in haar geboortestad zou beginnen, veranderde Nga plotseling van richting na een reis naar een bergdorp in de provincie Tuyen Quang.

"Ik ben erg onder de indruk van het landschap en de mensen hier. Ik was zelf ook geschokt toen ik zag hoe de kinderen in moeilijke en achtergestelde omstandigheden leefden. Dit bracht me met veel emoties, waardoor ik erover nadacht om de stad te verlaten en naar het dorp te gaan en een bijdrage te leveren aan de zorg voor de kinderen", aldus mevrouw Nga.

Haar familie was er toen fel tegen.

Om middernacht kon de lerares niet slapen. Ze besloot een lange sms te schrijven waarin ze haar gevoelens uitte en hoopte op de steun van haar ouders. Na vele vertrouwelijke gesprekken begrepen haar ouders het eindelijk en lieten ze haar wens in vervulling gaan.

Toen ze voor het eerst in het dorp aankwam, was de grootste uitdaging voor de jonge lerares niet alleen het gebrek aan faciliteiten, maar ook de taalbarrière. De klas zat vol Mong-kinderen die Kinh niet konden verstaan ​​of spreken, terwijl mevrouw Nga geen Mong-taal sprak.

"Ik geef les in Kinh, maar de studenten begrijpen het niet, en omgekeerd, als de studenten praten, begrijp ik het ook niet. Ik voel me zo machteloos", vertrouwde mevrouw Nga toe.

Maar in plaats van zich te laten ontmoedigen, begon Thanh Nga Mong te leren van haar collega's, en zelfs van haar eigen leerlingen. Ze maakte gebruik van elk vrij uurtje en oefende de meest basale woorden om met de kinderen te kunnen communiceren. Dankzij die ervaring, na veel moeite, vond de gecombineerde klas in het bergachtige gebied van leraar en leerlingen eindelijk een "gemeenschappelijke stem".

Mevrouw Nga, die hier sinds het begin van het nieuwe schooljaar werkt, vertrouwde toe dat ze veel dierbare herinneringen heeft "verzameld". De juf herinnert zich Nam het meest, een slimme en behendige kleine leerling.

Nams ouders werken ver weg, dus blijven de twee broers thuis bij hun oma. Nams situatie is erg moeilijk en zijn huis ligt ver van school. Elke keer dat zijn oma hem komt ophalen, moet ze veel lopen. De twee broers zijn dus altijd als laatsten van school.

"De leraren kiezen er vaak voor om te blijven en Nam en zijn broers uit te zwaaien. Het heeft de afgelopen dagen flink geregend en ze moesten langer wachten dan normaal. Hoewel de kinderen zich zorgen maakten, gedroegen ze zich nog steeds heel braaf en huilden ze niet, waardoor de leraren zich veiliger voelden", aldus de vrouwelijke leraar.

Een andere keer zag mevrouw Nga een jonge student tijdens een maaltijd snikken omdat hij zijn ouders miste. Zijn broer, die ongeveer even oud was als hij, sloeg zijn armen om hem heen om hem te troosten en zei: "Niet huilen, we kunnen vandaag op school eten", waarop mevrouw Nga in tranen uitbarstte.

"De blije glimlach van de kinderen als ze goed kunnen studeren, eten en slapen, is een grote motivatie voor leraren zoals wij om hier te blijven", zei Nga met een glimlach.

Mevrouw Ha Thi Xuyen, een leerkracht op de Ta Cha Lang-school in de kleuterschool van Sung Tra, vertelde dat mevrouw Thanh Nga, hoewel ze pas sinds het begin van het schooljaar op de school werkt en niet veel ervaring heeft, snel vertrouwd is geraakt met het werk en de omgeving. Mevrouw Nga is een vlotte, actieve en sociale dame.

"Ik zie dat ze heel veel van de kinderen houdt, dat ze altijd haar best doet en enthousiast is om voor de leerlingen op school te zorgen," voegde mevrouw Xuyen toe.

Ze was zelf ontroerd toen leraren als Thanh Nga de droom nastreefden om brieven te bezorgen aan leerlingen in moeilijke omstandigheden.

Foto: Karakter aangeleverd

Bron: https://dantri.com.vn/giao-duc/co-giao-23-tuoi-bo-pho-len-ban-mang-con-chu-den-hoc-tro-vung-cao-20250923122232485.htm