Professor Dang Van Ngu: De directeur van het instituut waadde door de velden, een halve eeuw later noemen studenten nog steeds zijn naam

Zijn studenten herinneren zich de overleden professor Dang Van Ngu als een bijzonder strenge leraar die zijn studenten dwong zich te gedragen als ze een auto hoorden. Hij was de directeur van het instituut die door velden en bossen waadde om mensen te helpen hun malaria te verlichten.

In een kamer van ongeveer 30 vierkante meter, eenvoudig en warm ingericht, slaat universitair hoofddocent Dr. Pham Van Than, voormalig hoofd van de afdeling Parasitologie van de Medische Universiteit van Hanoi , elke pagina van het boek Medische Parasitologie om.

Het medische leerboek bestaat uit twee delen van bijna 1.000 pagina's en werd twee jaar geleden samengesteld en geredigeerd door de 84-jarige arts, kort na zijn leverkankeroperatie.

Op zijn 'plattelandsleeftijd' besteedt universitair hoofddocent Than nog steeds het grootste deel van zijn dag aan geneeskunde, een baan die hij omschrijft als 'in zijn bloed'.

"Ik heb het geluk gehad veel van meneer Ngu te leren, van werk tot levensstijl", zei universitair hoofddocent Than langzaam.

De ontmoeting van verslaggever Dan Tri met universitair hoofddocent Dr. Pham Van Than vond plaats vóór de Vietnamese Lerarendag op 20 november. Samen met hem wilden we herinneringen ophalen aan professor Dang Van Ngu, de wetenschapper die de basis legde voor het vakgebied medische parasitologie in Vietnam, die ook een van de grootste docenten was van universitair hoofddocent Than en vele andere grote figuren in de medische sector.

Dang Van Ngu is in de herinnering van zijn studenten het 'staal' van een bijzonder strenge leraar, die zijn studenten 'gehoorzaam' liet zijn zodra ze het geluid van een auto hoorden; een nauwgezette en gedisciplineerde professor in onderzoekswerk.

Professor Dang Van Ngu: De directeur van het instituut waadde door de rijstvelden; een halve eeuw later noemen zijn studenten zijn naam nog steeds ( Video : Minh Nhat).

Maar diep in deze man van staal schuilt het "warme bloed" van een wetenschapper die de moderne materiële omstandigheden in het buitenland achter zich liet, naar zijn thuisland terugkeerde om "door velden te waden", "door bossen te trekken", te werken onder de "bommenregen" en om ervoor te zorgen dat mensen minder last zouden hebben van malaria en parasieten. En hij was een alleenstaande vader die zijn kinderen opvoedde.

Zoals universitair hoofddocent Pham Van Than opende: "De carrière en grote wetenschappelijke prestaties van professor Dang Van Ngu zijn terug te vinden in de vele artikelen, boeken, rapporten, documentaires en tentoonstellingen die te zien zijn in het Centrum voor het Behoud van Vietnamese Intellectueel Erfgoed.

Vandaag wil ik het over meneer Ngu hebben aan de hand van wat een student hoort, ziet en leert.

PV: Parasitologie is een moeilijk en risicovol vakgebied, vooral tijdens de periode van de anti-Amerikaanse verzetsoorlog, toen ons land met veel moeilijkheden en tekorten kampte. Was het professor Dang Van Ngu die u ertoe aanzette dit vakgebied te gaan beoefenen?

Universitair hoofddocent, dr. Pham Van Than: Er zijn 36 specialismen in de medische sector. Destijds waren er enkele populaire specialismen, zoals chirurgie, verloskunde en interne geneeskunde. De meest 'kieskeurige' specialismen waren parasitologie, psychiatrie en dermatologie.

Eerlijk gezegd was ik erg verdrietig toen ik werd toegewezen aan de afdeling Parasitologie. In eerste instantie wilde ik altijd van specialisme veranderen.

Alles veranderde toen ik een leerling werd van meneer Ngu en hem verhalen hoorde vertellen over zijn carrière.

Rond 1935 rekruteerde de Indochina Medical School assistenten voor de opleiding parasitologie. De heer Ngu was een van de twee geneeskundestudenten die zich vrijwillig aanmeldden.

De parasitologie betreden betekent weinig roem, een laag inkomen en ontberingen accepteren. Parasitologie betekent werken met afval (ontlasting, urine, slijm), wormen, schurft, ringworm, luizen, bedwantsen, en voornamelijk werken met arme mensen in verarmde gemeenschappen...

Hij vertelde dat weinig mensen zich druk maken om deze ziekte, maar dat veel mensen er last van hebben. Het gaat dan om wormen, schurft, ringworm en vooral malaria. Dat is een heel ernstige ziekte en daarom wil hij dat beroep in.

Van 1943 tot eind 1948 werd hij naar Japan gestuurd in het kader van een uitwisselingsprogramma voor studenten en afgestudeerden tussen beide landen. Hij studeerde, werkte en deed onderzoek in laboratoria van de Universiteit van Tokio, het Tokyo Infectious Diseases Hospital en het 406e Amerikaanse Militaire Ziekenhuis in Japan.

In 1949 gaf de heer Ngu de 'droom'-omstandigheden en materiële omstandigheden voor wetenschappers op, om talloze moeilijkheden te overwinnen en een weg terug te vinden naar het land om het verzet, de oorlog, het leger en het volk te dienen.

Toen ik dit verhaal hoorde, kreeg ik grote bewondering voor hem en besloot ik zijn voorbeeld te volgen en mijn hele leven te wijden aan het vakgebied van de parasitologie.

PV: Wat zijn uw indrukken van uw jaren als student van meneer Ngu?

Universitair hoofddocent dr. Pham Van Than: Hij is een heel eenvoudig persoon. Hij woont in een gemeenschappelijk huis en eet in de gemeenschappelijke keuken. We zien alleen dat hij een paar sets kleding draagt: een paar witte overhemden, een paar kaki broeken en een paar paar schoenen. Het pak is waarschijnlijk het meest waardevolle in zijn garderobe.

Ik zag eens hoe mijn leraar een stukje plakband gebruikte om tijdelijk een klein gaatje in zijn broek te dichten.

Maar in elke onderwijsomgeving stralen professor Dang Van Ngu nog steeds het imago, de stijl, het gedrag en de taal van een respectabele docent uit.

Elke keer dat hij naar de collegezaal ging, moesten zijn kleren er netjes en verzorgd uitzien. Meneer Ngu had de gewoonte om alle knoopjes van zijn overhemd dicht te knopen zonder er ook maar één te missen. Dit is een van de dingen die ik tot nu toe van hem heb geleerd.

Tijdens het lesgeven bereidt hij zijn lessen zorgvuldig, nauwgezet en punctueel voor, gebruikt altijd correcte wetenschappelijke taal en terminologie, besteedt aandacht aan informatiekanalen: accurate tekst en afbeeldingen, en ontvangt altijd feedback van studenten. Dhr. Ngu besteedt speciale aandacht aan de praktijk en stage van studenten.

Elke keer dat meneer Ngu naar de afdeling kwam, zat hij niet op de stoel van de klas, maar bracht hij het grootste deel van zijn tijd door in het onderzoekslab. Hij volgde ons nauwlettend tijdens onze experimenten om ons te begeleiden en te controleren.

We maakten veel fouten, maar de leraar corrigeerde ons en gaf ons beetje bij beetje meer inzicht.

Meneer Ngu werkt zeer principieel, nauwgezet en precies, maar is flexibel in alle taken waar nodig. Daarom respecteert iedereen hem en werkt hij graag rechtstreeks met hem samen, ook al is hij erg moe en bang.

PV: Ben je ooit door je leraar uitgescholden?

Universitair hoofddocent Dr. Pham Van Than: Leraar Ngu is erg streng!

Ik herinner me nog dat we als kind vaak, als de leraar weg was, gingen zitten om water te drinken en te praten. Maar alleen al het geluid van de auto van de leraar op het schoolplein deed ons schrikken en we renden naar onze tafels.

Eens vroeg de leraar ons wanneer we gewoonlijk boeken lazen. Velen van ons gaven toe dat we in het lab lazen en werden meteen door de leraar uitgescholden.

Voor meneer Ngu is het altijd werk, waar hij ook is. Naar het lab gaan is om experimenten uit te voeren en onderzoek te doen. 's Avonds lees ik boeken. Daarom blijft hij vaak tot laat op.

Als student en later als collega van hem heb ik nooit complimenten van hem gekregen, maar ik ben wel talloze keren uitgescholden.

Ik herinner me nog de tijd dat het departement werd geëvacueerd naar Bac Thai (de oude provincie die was ontstaan ​​uit Bac Kan en Thai Nguyen). De plek waar we woonden was een paalwoning met buffels, koeien, kippen en eenden eronder, dus er waren veel vlooien en vlooien.

Toen onze groepsleider zag dat de studenten slecht sliepen en geen eetlust hadden door de vlooienbeten, moesten we DDT spuiten om de vlooien te doden.

Hoewel DDT zeer effectief is in het doden van vlooien, wordt het alleen gebruikt in antimalariasprays. In de landbouw moet 666 worden gebruikt om resistentie tegen geneesmiddelen te voorkomen.

De schooldirecteur kende deze regel heel goed, maar omdat hij de vlooien bij de leerlingen volledig wilde uitroeien, nam hij het risico de regel te overtreden.

Het verhaal bereikte meneer Ngu. We werden door hem uitgescholden en hadden geen andere keuze dan "naar de hemel opstijgen" of "in de aarde verdwijnen" omdat we de wetenschappelijke principes schonden.

Terugkijkend zijn we volwassen geworden door zijn strengheid. We zijn hem dankbaar voor zijn kritiek.

PV: Waarvoor respecteer je het meest in je leraar?

Universitair hoofddocent, dr. Pham Van Than: De "kwaliteit" van Dang Van Ngu op het gebied van wetenschappelijk onderzoek is iets wat we altijd bewonderen en waar we van proberen te leren.

Sinds de start van zijn carrière in de parasitologie heeft professor Dang Van Ngu veel afgelegen gebieden, gehuchten, dorpen en zelfs de randen van bossen, beken en koeienstallen bezocht om parasitologie te onderzoeken.

Zelfs toen hij directeur werd van het Vietnamese Instituut voor Malaria, Parasitologie en Entomologie (later het Centraal Instituut voor Malaria, Parasitologie en Entomologie) en leider van de afdeling Parasitologie van de Medische Universiteit van Hanoi, bleef zijn onbaatzuchtigheid voor de wetenschap onveranderd.

Ik herinner me nog dat ik vaak naar het ziekenhuis moest om zijn handtekening te krijgen. Maar ik zag hem zelden in het kantoor van de directeur. Soms was hij in het lab, soms ging hij naar de afdeling muizen, insecten en schimmels om onderzoek te doen.

Toen de heer Ngu eens te horen kreeg dat boeren in de laaggelegen gebieden van Nghia Hung, Nam Dinh last hadden van jeukende handen en voeten, ging hij direct naar het veld om door de velden te waden en de ziekte te vinden.

Later ontdekte de leraar dat de boosdoener eendenbotten waren, die via eendenpoep in de velden terechtkwamen. Boeren die erheen waadden, raakten gemakkelijk besmet. De botten veroorzaken dermatitis en kunnen tot een infectie leiden.

Toen de hele afdeling werd geëvacueerd naar Bac Thai, at hij in de gemeenschappelijke keuken en sliep hij in een hut midden in het bos.

Omdat hij een oude man en een leider was, voegden de voedselbehandelaars vaak stiekem extra voedsel toe. Toen hij er een keer achter kwam dat hij voorrang kreeg op alle anderen, bekritiseerde de leraar hem onmiddellijk. Met de leraar "hebben soldaten quota", waren er geen uitzonderingen.

Er waren geen waterputten in het evacuatiegebied, dus moesten we water uit de beek drinken. Elke keer als het regende, werd de beek modderig. Wij jongeren waren voorzichtig, maar hij dronk het zoals gewoonlijk zonder te klagen.

Zijn enthousiasme en toewijding aan de wetenschap werden in de klas overgebracht op zijn studenten. Parasieten komen vooral voor in het bloed en de darmen. Er zijn vele soorten darmen. Bij het onderzoeken moet je letten op de kleur van de ontlasting, zelfs de geur, en of er bloed, pus of slijm in zit.

Daarom liet de docent ons tijdens de oefening zien en vroeg ons om de ontlasting van de patiënt zorgvuldig te beoordelen voordat we deze onder de microscoop legden, zodat we de ziekte nauwkeurig konden 'vangen'.

Vanwege zijn passie voor parasitologie en zijn medeleven met arme en kwetsbare mensen, wijdde de professor zijn hele leven aan de parasitologie-industrie. Hiermee legde hij een solide basis voor de groeiende ontwikkeling van de Vietnamese parasitologie-industrie.

PV: Ik begrijp dat professor Dang Van Ngu een bijzonder privéleven heeft, als alleenstaande vader die zijn kinderen opvoedt. Kun je hier meer over vertellen?

Universitair hoofddocent, dr. Pham Van Than: De vrouw van professor Dang Van Ngu is mevrouw Ton Nu Thi Cung. Zij is technicus in het penicilline-onderzoekslaboratorium en heeft haar man veel geholpen bij het kweken en succesvol produceren van dit antibioticum.

Het was dit antibioticum, dat in de bergen en bossen ontstond, onder zeer primitieve onderzoeksomstandigheden, dat in grote mate bijdroeg aan de overwinning van de verzetsoorlog tegen de Fransen. Dankzij "penicillinewater" kon 80% van de gewonde soldaten terugkeren naar hun gevechtseenheden zonder hun ledematen te hoeven amputeren.

Helaas overleed ze in 1954 in Vietnam aan een ziekte. Meneer Ngu was toen net iets ouder dan 40 jaar.

Haar familie, zijn familie, de leiders van de Vrouwenunie van Centraal-Vietnam en de vrouwen van de afdeling Parasitologie zagen het tafereel van de "alleenstaande vader die kinderen opvoedt" en hadden medelijden met hem. Ze wilden dolgraag dat hij hertrouwde.

Maar hij bedankte alleen maar en weigerde, vastbesloten om single te blijven "om zijn vrouw te aanbidden en zijn kinderen op te voeden" totdat hij het nirvana zou bereiken en haar zou ontmoeten.

Tijdens de evacuatie kwam mijn jongste dochter, Quy, uit Rusland op bezoek. Ik was verrast toen mijn leraar haar op zijn arm als kussen liet slapen. Hij zei: "Haar moeder is vroeg overleden, dus ik zal alles doen wat ik kan om haar te vervangen."

Zo is hij altijd, heel streng op zijn werk, maar ook heel emotioneel.

Zijn wens was om zijn kinderen op te voeden tot goede mensen en die wens is uitgekomen.

PV: Als we het over de carrière van professor Dang Van Ngu hebben, kunnen we niet anders dan zijn grote bijdragen aan de strijd tegen malaria noemen. Wat vindt u van de toewijding van uw docent aan dit onderwerp?

Universitair hoofddocent dr. Pham Van Than: Malaria was destijds een nachtmerrie voor soldaten en mensen in afgelegen gebieden. Daarom was het uitroeien van malaria ook een van de belangrijkste doelen in de carrière van professor Dang Van Ngu.

Van 1957 tot 1962 voerde het Vietnamese Instituut voor Malaria, Parasitologie en Entomologie, onder leiding van directeur Dang Van Ngu, een uitgebreid onderzoek uit naar malaria in het noorden.

Eind 1962 keurde de regering het malariabestrijdingsprogramma in het hele noorden binnen drie jaar goed. De voorzitter van het Centrale Malariabestrijdingscomité was wijlen premier Pham Van Dong en de persoon die direct verantwoordelijk was voor het programma was de heer Ngu.

Aan het einde van het programma, eind 1964, was het malariapercentage teruggebracht tot 20%. Dit was een zeer positief resultaat, wetende dat er voorheen bergachtige en landelijke gebieden waren waar malariapercentages opliepen tot 90-100% van de bevolking.

Elke keer dat ik hem hoorde praten over het doel om malaria uit te roeien, voelde ik dat zijn woorden "in vuur en vlam" stonden.

Met het doel malaria volledig uit het gemeenschapsleven te bannen, benadrukte professor Ngu altijd het belang van vaccins. Om dit ultieme "wapen" te creëren, trotseerde de professor bommen en kogels, vastbesloten om het oorlogsgebied te betreden.

Quang Binh en Quang Tri zijn de twee gebieden die de leraar kiest om verkennend onderzoek uit te voeren.

In brieven aan zijn dochter na elke reis vermeldde de professor de hevige bombardementen op de VS, maar hij uitte ook enige optimisme over de eerste onderzoeksresultaten.

In maart 1967 gingen professor Dang Van Ngu en zijn collega's, waaronder 12 artsen, naar het oorlogsgebied Tri-Thien Hue (Di B) om ter plaatse onderzoek te doen naar een vaccin tegen malaria.

Helaas werd op deze noodlottige zakenreis de grote ambitie niet gerealiseerd, vanwege vijandelijke bommen en kogels!

PV: Weten u en uw collega's op de afdeling dat professor Dang Van Ngu besloten heeft om naar B te gaan?

Assoc. Prof. Dr. Pham Van Than: Hoewel onze afdeling destijds geëvacueerd was naar Bac Thai, hoorden we vaag over uw besluit om naar B te gaan.

Een paar dagen voordat hij naar B ging, ging de leraar vanuit Hanoi naar Bac Thai voor een vergadering. We zijn er zeker van dat de informatie over zijn reis klopt, want vóór elke zakenreis gaat hij altijd naar de afdelingsvergadering.

Die bijeenkomst was net als elke andere en duurde slechts 30 minuten. Het belangrijkste doel van de leraar was om iedereen te instrueren en aan te sporen hun taken goed uit te voeren.

Iedereen maakte zich zorgen, maar durfde het de leraar niet te vertellen. De oorlog was op zijn hevigst, iedereen begreep dat naar B gaan een levensgevaarlijke reis was, omdat de risico's groter waren dan de voordelen. Bovendien duurde het onderzoek naar een malariavaccin lang, wat het nog gevaarlijker maakte.

Bij het afscheid schudde meneer Pham Hoang The, die ons in het evacuatiegebied begeleidde, de hand van meneer Ngu. Toen de professor in de auto stapte, rende meneer The naar de auto om hem opnieuw de hand te schudden, omdat "hij bang was dat hij de professor in de toekomst niet meer zou zien."

Helaas is hij die keer vertrokken, "voorgoed".

Op 1 april 1967 kwam mijn leraar om het leven bij een Amerikaans B52-bombardement, terwijl hij onderzoek deed naar malaria in het westelijke deel van het district Phong Dien, provincie Thua Thien Hue.

PV: Wat waren uw gevoelens toen u het nieuws kreeg dat uw leraar was overleden?

Universitair hoofddocent dr. Pham Van Than: We hoorden het nieuws een paar dagen na zijn overlijden. Hoewel we hadden verwacht wat er zou gebeuren, waren we allemaal geschokt en diepbedroefd. Die hele dag had ik het gevoel dat ik mijn ziel had verloren.

Professor Dang Van Ngu overleed op iets meer dan 50-jarige leeftijd. De professor wijdde zijn hele leven aan de wetenschap en aan de mensen. Hij overleed op het moment dat hij zich na tientallen jaren afwezigheid aan deze nobele zaak wijdde, in zijn thuisland.

Het malariavaccin dat hij en zijn collega's hebben bereid uit sporozoïeten uit de speekselklieren van muggen, heeft tot nu toe veelbelovende eerste resultaten opgeleverd in menselijke proeven.

Helaas bleven zijn hele carrière en vele andere projecten onafgemaakt.

Leraar "gaat", de jongste dochter Dang Nguyet Quy schreef een aantal hartverscheurende gedichten:

PV: Hoe waardevol is de 'nalatenschap' die professor Dang Van Ngu heeft achtergelaten voor de parasitologie-industrie en toekomstige generaties?

Associate Prof. Dr. Pham Van Than: In 2023 introduceerde de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) het antimalaria-sporozoïetenvaccin officieel voor menselijk gebruik om malaria te voorkomen.

De afgelopen jaren hebben internationale wetenschappers, naast de eerdere onderzoeksrichting van de professor, zijn onvoltooide droom voortgezet: het publiceren van onderzoeksresultaten over het malaria-sporozoïetenvaccin.

De filosofieën, strategieën, oplossingen en sleutelmaatregelen van het Malaria Control and Eradication Plan hebben vandaag de dag nog steeds hun wetenschappelijke en praktische waarde.

Niet alleen van toepassing op malaria, maar ook op andere door vectoren overgebrachte ziekten (muggen, insecten), waaronder gevaarlijke ziekten als dengue, Japanse encefalitis, zika...

"De bladeren zijn al meer dan een halve eeuw teruggevallen naar hun wortels", maar Dang Van Ngu's "nalatenschap" als wetenschapper, leraar, vader en zijn wetenschappelijke werken hebben vandaag de dag nog steeds hun waarde en zullen voor altijd voortduren.

PV: Bedankt voor dit gesprek!

Inhoud: Minh Nhat

Foto: Minh Nhan

Ontwerp: Tuan Huy

20 november 2023 - 06:16

Bron: https://dantri.com.vn/suc-khoe/gs-dang-van-ngu-ong-vien-truong-loi-ruong-nua-the-ky-hoc-tro-van-nhac-ten-20231117154634526.htm