Quang Tri staat bekend om zijn vele beroemde dorpen met traditionele ambachten, elk met zijn eigen unieke kenmerken. My Chanh gemberjam, Dai An Khe kleefrijstkoekjes (banh chung en banh tet), Trieu Trung kleefrijstkoekjes (banh giay) en Mai Xa rijstknoedels (banh hoc) zijn allemaal bekende producten die consumenten in verrukking brengen, vooral tijdens het Chinees Nieuwjaar...
Quang Tri staat bekend om zijn vele beroemde dorpen met traditionele ambachten, elk met zijn eigen unieke kenmerken. My Chanh gemberjam, Dai An Khe kleefrijstkoekjes (banh chung en banh tet), Trieu Trung kleefrijstkoekjes (banh giay) en Mai Xa rijstknoedels (banh hoc) zijn allemaal bekende producten die consumenten in verrukking brengen, vooral tijdens het Chinees Nieuwjaar...
In de dagen voorafgaand aan het Maan Nieuwjaar van de Slang - 2025 - kun je in het dorp My Chanh, in de gemeente Hai Chanh, district Hai Lang, de doordringende, kruidige geur van traditionele gemberjam ruiken. Het ambacht van gemberjam maken bestaat al sinds de oudheid in My Chanh en is nauw verbonden met tientallen gezinnen in het dorp. Dit ambacht levert de mensen niet alleen een goed inkomen op aan het einde van het jaar, maar draagt ook bij aan het behoud van de traditionele schoonheid van het dorp.
De gemberjam uit My Chanh heeft een van nature pittige en aromatische smaak, in tegenstelling tot industrieel geproduceerde gemberjam. In My Chanh wordt de productie van gemberjam vaak als een nevenactiviteit beschouwd, omdat het slechts gedurende de eerste 20-25 dagen van de twaalfde maanmaand van het jaar wordt beoefend. Tijdens het Tet-festival verdient elk gezin dat jam maakt een nettowinst van 7-10 miljoen VND. Sommige huishoudens produceren zelfs tot tien ton jam en na aftrek van kosten en arbeidskosten kunnen ze nog steeds meer dan 40 miljoen VND winst maken.
Dankzij de ambachtelijke productie van gemberjam kunnen families hier Tet (Vietnamees Nieuwjaar) op een welvarende manier vieren. Dit jaar maken zo'n 20 huishoudens in het dorp My Chanh gemberjam, met een totale productie van meer dan 100 ton jam, wat een omzet van ongeveer 6 miljard VND oplevert. De gemberjam uit My Chanh heeft een goede merknaam opgebouwd en is tijdens Tet populair bij klanten binnen en buiten de provincie.
Om gemberjam te maken, moeten de inwoners van het dorp My Chanh veel moeite doen. "De eerste stap is het selecteren van de ingrediënten, vervolgens de gember grondig wassen en in dunne plakjes snijden. Daarna wordt de voorbewerkte gember boven hete houtskool gekookt, waarna hij met suiker wordt bedekt, gedroogd en verpakt," aldus mevrouw Vo Thi Tam, eigenaresse van een gemberjamfabriek in het dorp My Chanh, gemeente Hai Chanh, district Hai Lang.
Hoe druk ze het ook hebben, de mensen van My Chanh maken aan het einde van het jaar altijd tijd vrij om ingrediënten uit te zoeken en te kopen en zelf gemberjam te maken. Deze jam is bedoeld als offer aan hun voorouders, als cadeau voor familieleden, om te verkopen op de markt en, belangrijker nog, om het traditionele ambacht van hun thuisland in stand te houden.
In het dorp Dai An Khe, in de gemeente Hai Thuong, district Hai Lang, wordt traditioneel het ambacht van het maken van maanvormige kleefrijstkoekjes (banh chung en banh tet) beoefend. Tientallen gezinnen zijn hierbij betrokken, zowel in de productie als in de handel. Het maken van deze koekjes vindt het hele jaar door plaats, maar is het drukst tijdens Tet (Vietnamees Nieuwjaar), omdat de bestellingen dan 3 tot 4 keer zo hoog zijn als normaal.
Volgens Tran Van Kinh, voorzitter van het Volkscomité van de gemeente Hai Thuong: "Tijdens het Chinese Nieuwjaar van het Jaar van de Slang - 2025 - gebruikten huishoudens die banh chung en banh tet produceerden in het dorp Dai An Khe ongeveer 256 ton kleefrijst, waarmee ze zo'n 320.000 banh chung en banh tet op de markt brachten, wat naar schatting een omzet van 11,5 tot 12 miljard VND opleverde. De banh chung en banh tet werden niet alleen in het dorp, de gemeente en het district geconsumeerd, maar ook geleverd aan provincies en steden in het hele land."
Volgens veel ouderen en eigenaren van bakkerijen in het dorp Đại An Khê, waar bánh chưng en bánh tét (traditionele Vietnamese rijstkoekjes) worden gemaakt, is een goede bereiding van de ingrediënten essentieel. Dit vereist een zeer zorgvuldige en nauwkeurige voorbereiding, gecombineerd met de ervaring en vaardigheden van degene die de koekjes inpakt en bakt. In Đại An Khê weet bijna elk huishouden hoe je maanvormige bánh chưng en bánh tét maakt. Deze traditie wordt van generatie op generatie doorgegeven, waardoor het traditionele ambacht van het dorp zich steeds verder ontwikkelt.
Voor het maken van maanvormige kleefrijstkoekjes (bánh chưng en bánh tét mặt trăng) moet men hoogwaardige kleefrijst kiezen, deze grondig reinigen, weken en vervolgens mengen met eerder gemalen waterspinaziesap. Op verzoek van de klant kan de bakker ook witte kleefrijst mengen met sap van gac-vruchtenpitten om oranje of rode koekjes te maken, of zwarte kleefrijst gebruiken om de koekjes in te wikkelen, wat resulteert in een prachtig paars koekje. De vulling bestaat uit varkensbuik en mungbonen gemarineerd met aromatische kruiden. De koekjes worden vervolgens in bananenbladeren gewikkeld en ongeveer 6-7 uur gebakken op een houtgestookt of elektrisch fornuis.
De vierkante banh chung en de halvemaanvormige banh tet, die ontstaan wanneer twee halvemaanvormige plakken op elkaar worden gelegd, vormen een prachtige ronde vorm, vandaar de naam "maanvormige banh tet". Het meest opvallende kenmerk van de maanvormige banh chung en banh tet uit Dai An Khe is hun levendige groene, oranje, rode en paarse kleur, en de gele vulling van mungbonen, gemengd met varkensbuik, sjalotten en fijngemalen zwarte peper.
De harmonieuze combinatie van kleuren en smaken maakt de maanvormige banh chung en banh tet van Dai An Khe beroemd en betoverend voor liefhebbers, vooral tijdens het Chinees Nieuwjaar.
Het dorp Dao Trung in de gemeente Trieu Trung, district Trieu Phong, is een landelijk dorp met een lange traditie in het maken van kleefrijstkoekjes. Wellicht hebben de kleefrijstkoekjes de pioniers die zich in dit gebied vestigden, al sinds de stichting van het dorp vergezeld.
“Ik weet niet wanneer de kleefrijstcake precies is ontstaan, maar sinds mijn kindertijd heb ik mijn moeder ze zien maken tijdens voorouderverering en traditionele Tet-vieringen (Vietnamees Nieuwjaar). Mijn vrouw en ik zijn al heel lang betrokken bij dit traditionele ambacht, en tot op de dag van vandaag gebruiken niet alleen mijn familie, maar ook veel andere gezinnen in het dorp nog steeds dezelfde methoden, stappen en manieren om kleefrijstcakes te maken. Daardoor zijn de smaak en het aroma van vroeger niet verloren gegaan,” aldus de heer Nguyen Huu Cu, eigenaar van een kleefrijstcakefabriek in het dorp Dao Trung, gemeente Trieu Trung, district Trieu Phong.
Volgens oude volksgeloof symboliseert banh chung (vierkante kleefrijstcake) de aarde en banh giay (ronde kleefrijstcake) de hemel, een wens voor warmte, vrede en harmonie tussen hemel en aarde. Het maken van een traditionele banh giay is een zeer arbeidsintensief en tijdrovend proces, te beginnen met de selectie van de ingrediënten.
Volgens de lokale bevolking moet de kleefrijst zorgvuldig gezeefd worden om slechte korrels, vuil of gemengde rijst te verwijderen voordat deze in gefilterd bronwater wordt geweekt. De rijst moet 6-7 uur weken, waarna het water wordt afgegoten en de rijst wordt gestoomd. Eenmaal gaar, wordt de rijst in een stenen vijzel gedaan en direct fijngestampt met een houten stamper. Terwijl één persoon stampt, dompelt een andere persoon beide handen in kokend water om de kleefrijst glad te maken. Na 30 minuten is de kleefrijst veranderd in een zeer fijne pasta.
Mevrouw Nguyen Thi Hoa, eigenaresse van een rijstkoekenfabriek, wreef in haar handen, die rood waren geworden van het herhaaldelijk onderdompelen in kokend water, en legde uit: "We moeten onze handen in kokend water dompelen om de kleverige rijst makkelijker van de stamper te kunnen verwijderen en te voorkomen dat het deeg papperig wordt. Als we koud water gebruiken, lukt het niet alleen niet om de rijst van de stamper te verwijderen, maar wordt het deeg ook verpest. Daarom moet degene die het deeg gladstrijkt het kokende water tijdens het stampen regelmatig verversen."
Vervolgens wordt de vulling bereid: de mungbonen worden met kokend water schoongemaakt en vervolgens gaar gekookt. Daarna worden ze gepureerd tot een gladde massa, op smaak gebracht volgens de wensen van de klant en tot slot met de hand tot kleine balletjes gerold.
Vervolgens moeten de bakkers hun handen wassen met kalkwater om te desinfecteren en te voorkomen dat het deeg blijft plakken tijdens het vormen; ze gebruiken absoluut geen gewone zeep of handdesinfectiemiddel. Tijdens het bakproces gebruiken de lokale bewoners geen gewone bakolie om de deegballen in te smeren, maar pindaolie. Hun verklaring hiervoor is dat alleen dit type olie voorkomt dat het deeg aan hun handen blijft plakken en ervoor zorgt dat het deeg altijd een mooie kleur heeft.
Dankzij de zorgvuldige bereiding en de van generatie op generatie doorgegeven familierecepten hebben de kleefrijstkoekjes uit het dorp Dao Trung altijd een uniek merk gevormd ten opzichte van andere kleefrijstkoekjes op de markt. "Consumenten zullen in elk koekje de zachte en taaie textuur van de kleefrijst, het rijke aroma van pindaolie en de zoete, nootachtige smaak van mungbonen proeven."
"Die smaak is totaal anders dan die van cake gemaakt met rauwe kleefrijst, gekneed met kokend water tot een deeg, en vervolgens gestoomd. Een ander verschil is dat traditionele rijstcakes lang zacht en taai blijven, hun smaak en kleur behouden, terwijl cakes uit andere streken uitdrogen, hard worden en snel verkleuren," voegde mevrouw Hoa eraan toe.
In de laatste dagen van het jaar, wanneer het werk op de boerderij en de bestellingen afnemen, zijn de inwoners van het dorp Dao Trung druk bezig met het uitzoeken en inkopen van ingrediënten voor kleefrijstkoekjes die ze tijdens het Chinees Nieuwjaar aan de altaren van hun voorouders willen offeren.
In de dagen voorafgaand aan het Maan Nieuwjaar van het Jaar van de Slang (2015) zijn tientallen gezinnen in het dorp Mai Xa, gemeente Gio Mai, district Gio Linh, druk bezig met het maken van traditionele rijstkoekjes om te bezorgen aan klanten binnen en buiten de provincie. Hoewel eenvoudig en handgemaakt, hebben deze rijstkoekjes een bijzondere smaak die een blijvende indruk achterlaat op zowel mensen van ver weg als bezoekers, zelfs na slechts één hap.
Deze traditionele rijstkoekjes worden meestal seizoensgebonden gemaakt, rond Tet (Vietnamees Nieuwjaar). Vanaf het begin van de twaalfde maanmaand beginnen veel huishoudens hier met het voorbereiden van de ingrediënten en gereedschappen om de koekjes op bestelling te maken.
“Dit jaar is mijn familie in de eerste week van de twaalfde maanmaand begonnen met het maken van de rijstkoeken en we verwachten ongeveer 400 traditionele rijstkoeken aan de markt te leveren, afhankelijk van de bestellingen. Elke rijstkoek weegt doorgaans tussen de 1 en 1,2 kg en kost tussen de 120.000 en 150.000 VND in de fabriek. Het maken van rijstkoeken levert niet veel winst op, maar het biedt een extra bron van inkomsten tijdens Tet (Vietnamees Nieuwjaar) en, belangrijker nog, het helpt het traditionele ambacht dat van onze voorouders is doorgegeven in stand te houden”, aldus mevrouw Tran Thi Ly, een ervaren rijstkoekenbakster uit het dorp Mai Xa in de gemeente Gio Mai.
Om bánh hộc (een soort Vietnamese rijstcake) te maken, roosteren de lokale bewoners kleefrijst met heet zand tot het opzwelt. Vervolgens zeven ze het een aantal keer om het zand te verwijderen en de gepofte korrels van de schillen te scheiden. Daarna koken ze een mengsel van suikerwater en verse gember. Wanneer het mengsel dik en plakkerig is en de gewenste consistentie heeft bereikt, kunnen ze geroosterde en gepelde pinda's toevoegen, of de pinda's apart houden en later toevoegen.
Zodra alle ingrediënten klaar zijn, doet de bakker het mengsel van gepofte kleefrijst, geroosterde pinda's, suikersiroop en gember (die vooraf is gekookt) in een rechthoekige houten vorm. Vervolgens drukt en verdicht hij het mengsel met een speciaal bakgereedschap tot de gewenste consistentie is bereikt. Na het verwijderen van de cake uit de vorm, wordt deze bedekt met een nieuwe laag kleefrijstmeel en vervolgens een paar uur te drogen gelegd voordat hij klaar is om te worden gegeten.
Momenteel maken meer dan tien families in het hele dorp banh hoc (een traditionele Vietnamese rijstcake), waarmee ze duizenden cakes leveren aan de markt tijdens Tet (Vietnamees Nieuwjaar). Ondanks talloze veranderingen door de jaren heen heeft de banh hoc van Mai Xa nog steeds zijn onmiskenbare traditionele smaak behouden. Genieten van een stuk banh hoc van Mai Xa met familie en vrienden onder het genot van een kopje thee op een lentedag is een heerlijke en hartverwarmende ervaring...
Nhon Bon - Truc Phuong (geïmplementeerd)
Bron: https://baoquangtri.vn/e-magazine-lang-nghe-truyen-thong-vao-xuan-191370.htm
Reactie (0)