Als de literatuur zichzelf weet te vernieuwen en tegelijkertijd haar nationale kern behoudt, als schrijvers vertrouwen hebben en de wil om te creëren, als lezers hun emoties terugvinden, dan is dat het moment waarop de Vietnamese literatuur werkelijk herleeft.
Dat zei de voorzitter van de Vietnamese schrijversvereniging Nguyen Quang Thieu tijdens de conferentie "Vietnamese literatuur na 1975: prestaties, problemen en vooruitzichten", die op 6 oktober in Hanoi werd gehouden.
Verzacht naoorlogse wonden
Terugkijkend op de ontwikkeling van de Vietnamese literatuur in de afgelopen halve eeuw zei dichter Nguyen Quang Thieu, voorzitter van de Vietnamese Schrijversvereniging, dat de Vietnamese literatuur veel opmerkelijke prestaties heeft geleverd op het gebied van zowel creatieve als kritische theorie: diversiteit aan genres en inhoud; nationaal bewustzijn en humanistische aspiraties; integrerend denken en de volwassenheid van het kunstenaarsteam.
Volgens de voorzitter van de Vietnamese Schrijversvereniging heeft de Vietnamese literatuur van 1975 tot heden uiterst belangrijke fasen doorgemaakt.
De eerste fase was na 1975, toen het land verenigd was. Het uiterlijk, het niveau en het portret van de Vietnamese literatuur waren anders, inclusief literatuur uit de noordelijke en zuidelijke provincies en literatuur uit het buitenland.
De belangrijke periode in de Vietnamese literatuur na 1975 is de Renovatieperiode. Deze periode kent vele trends, stromingen en nieuwe kunstesthetiek in alle genres: literatuur, poëzie, kritische theorie en vertaling. Vertaalde literatuur is een uiterst belangrijk onderdeel en heeft een grote impact op de totstandkoming van de Vietnamese literatuur en draagt bij aan de diversiteit aan trends, structuren en genres in de Vietnamese literatuur.
Door met een objectievere historische blik terug te kijken op de literatuur van vóór 1975 in beide regio's, is de kaart van de literatuurgeschiedenis compleet geworden en heeft de volgende generatie een completer beeld gekregen van tradities en vergeten waarden. Daarnaast zijn regionale literatuur, literatuur van etnische minderheden, kinderliteratuur... steeds populairder en worden ze steeds breder verspreid dankzij het groeiende netwerk van uitgeverijen, bibliotheken en boekhandels.
"Na 1975 opende de realiteit van het leven in het land een rijk en divers beeld, van het renovatie- en industrialisatieproces tot lastige kwesties zoals corruptie, vertrouwenscrisis, veranderingen in het milieu... dat een bron van levendig materiaal vormt voor artistieke creatie", aldus de heer Nguyen Quang Thieu.
De Vietnamese literatuur kent echter nog steeds beperkingen: de kwaliteit is wisselend, er is een gebrek aan scherpe kritiek, de inhoud slaagt er soms niet in om de nationale identiteit en moderniteit te benadrukken, en marktmechanismen en ondersteuningsbeleid vertonen nog steeds veel tekortkomingen. Deze uitdagingen vereisen innovatie van schrijvers, lezers en cultuurmanagementbureaus.
De heer Thieu wees erop dat de grootste belemmering voor literatuur de schrijvers zelf zijn. Veel schrijvers zijn nog steeds bang voor verandering, tevreden in hun comfortzone, zonder betrokkenheid en kritiek.
Volgens hem kan de Vietnamese literatuur alleen een doorbraak bereiken als elke schrijver het aandurft om moed te tonen, het aandurft om tot het uiterste van zijn creativiteit te gaan en de gebaande paden te verlaten om werken te creëren met een ontroerende kracht en een diepe ideologische waarde.
Volgens schrijver kolonel Nguyen Binh Phuong, hoofdredacteur van het Army Literature Magazine, heeft literatuur, wat betreft menselijkheid, de afgelopen 50 jaar haar missie en plicht goed vervuld. Literatuur heeft de situatie van de natie en ook het lot van de mensheid in de turbulente stroom van historische ontwikkelingen, zelfs in vredestijd , in beeld gebracht. Literatuur heeft ook moedig de meest brandende maatschappelijke kwesties ontleed, naoorlogse wonden "genezen" en haar eigen culturele kenmerken gecreëerd.
Integendeel, er zijn strenge meningen dat onze literatuur de afgelopen vijftig jaar haar functie niet heeft vervuld om een humaan en goed spiritueel leven voor de samenleving te creëren. Ze heeft niet direct de alarmbellen laten rinkelen over de onwaarheden van de maatschappij en de mensen, en ook niet over de onwaarheden op het gebied van moraal, idealen en waardigheid.
Op artistiek vlak is de literatuur van de afgelopen vijftig jaar werkelijk rijk, divers en zelfs gedurfd geweest. Literatuur heeft haar eigen unieke kenmerken gecreëerd in vergelijking met voorgaande periodes en tegelijkertijd een grote groep auteurs met vele werken voortgebracht. Literatuur heeft ook de diepte van de ziel van de moderne Vietnamezen gemeten. Maar er zijn ook meningen dat literatuur nog steeds grotendeels een algemene stroom in dezelfde richting is. Er zijn weinig diverse stemmen, weinig bewegingen die op een drastische en grondige manier zoeken; er is een gebrek aan waardevolle levenswerken, en zelfs een gebrek aan auteurs die in staat zijn de Vietnamese literatuur aan de wereld te brengen en zich met de wereld te meten.
Het opvoeden van een generatie jonge schrijvers
Tijdens de conferentie voerden de afgevaardigden openhartige discussies en gaven ze commentaar op de prestaties. Ook stelden ze oplossingen voor om de Vietnamese literatuur te ontwikkelen.
Professor Phong Le is van mening dat de Vietnamese literatuur na 50 jaar wacht op een generatieovergang. De belangrijkste kracht binnen het schrijversteam van vandaag moet dan ook de generatie zijn die rond 1990 geboren is. Deze generatie staat vrijwel niet onder druk van traditie of geschiedenis, maar alleen onder de grootste en enige druk: de druk van de tijd.
Hij geloofde dat ‘alleen een jonge generatie, zowel een product van omstandigheden als een onderwerp van omstandigheden, het literaire leven tot een revolutionair keerpunt kon brengen.’
Nguyen Quang Thieu, voorzitter van de Vietnamese Schrijversvereniging, zei dat we een nieuw tijdperk ingaan, het tijdperk van kunstmatige intelligentie en digitale technologie. Er zijn nu aanwijzingen dat sommige werken tot op zekere hoogte gebruikmaken van AI.
Volgens voorzitter Nguyen Quang Thieu is het echter zo dat schrijvers die met hun eigen creativiteit, meningen, emoties en intelligentie schrijven, het belangrijkste wapen zijn in de strijd tegen de inmenging van AI en robots in de literaire creatie.
"Als we kunstmatige intelligentie schrijvers laten vervangen, betekent dit dat we de literatuur hebben beëindigd, de literatuur in haar essentie", aldus dichter Nguyen Quang Thieu.
In de context van een sterke verschuiving in de leescultuur en levenswaarden moet de Vietnamese literatuur haar innerlijke vlam behouden: authentiek, creatief en humaan. Zo kan ze de ziel van het Vietnamese volk in het nieuwe tijdperk blijven openen, begeleiden en voeden.
"Wanneer de literatuur zichzelf weet te vernieuwen en tegelijkertijd haar nationale kern weet te behouden, wanneer schrijvers vertrouwen hebben en de wil om te creëren, wanneer lezers diepe emoties en empathie herwinnen, dan is dat het moment waarop de Vietnamese literatuur werkelijk een heropleving ingaat en zich beweegt naar een nieuw statuut: modern, humaan, doordrongen van identiteit en integratie", aldus de heer Thieu.
Bron: https://www.vietnamplus.vn/van-hoc-viet-nam-sau-1975-dung-ngon-lua-nhan-van-thoi-bung-khat-vong-doi-moi-post1068446.vnp
![[Foto] Superoogstmaan schijnt helder op de nacht van het Midherfstfestival over de hele wereld](https://vphoto.vietnam.vn/thumb/1200x675/vietnam/resource/IMAGE/2025/10/07/1759816565798_1759814567021-jpg.webp)
Reactie (0)