Profesor Dang Luong Mo: Całe życie poświęcone edukacji, nauce i ojczyźnie

Profesor - Doktor Dang Luong Mo zmarł, pozostawiając pustkę trudną do zapełnienia w sercach tych, którzy go kochali i szanowali.

Profesor Dang Luong Mo (w środku) podczas wizyty na archipelagu Truong Sa – Zdjęcie: udostępnione przez rodzinę

Jego delikatny uśmiech, ciepłe oczy i łagodny głos wciąż tu są. Jeszcze kilka tygodni temu jego bracia, uczniowie i przyjaciele siedzieli razem, słuchając jego opowieści, wciąż słysząc jego zmartwienia i niedokończone plany.

Jednakże Profesor-Doktor Dang Luong Mo zmarł, pozostawiając pustkę trudną do zapełnienia w sercach tych, którzy go kochali i szanowali.

Od studenta Kiena Ana do szanowanego nauczyciela

Profesor Dang Luong Mo urodził się w 1936 roku w Kien An w prowincji Hajfong, w katolickiej rodzinie z Bac Ninh , o tradycjach edukacyjnych. Wraz z rodziną wyemigrował na południe w 1954 roku i osiedlił się w Sajgonie.

Wkrótce wykazał się wybitnymi zdolnościami akademickimi, zdając egzamin wstępny do Wydziału Inżynierii Technologicznej Narodowego Centrum Technicznego Phu Tho (obecnie Wydział Inżynierii Mechanicznej Uniwersytetu Technologicznego, Narodowego Uniwersytetu w Ho Chi Minh).

W 1957 roku, w wieku 21 lat, otrzymał pełne stypendium od rządu japońskiego, stając się jednym z pierwszych wietnamskich studentów studiujących elektronikę na Uniwersytecie Tokijskim, jednym z najlepszych uniwersytetów w Azji.

Uzyskał doktorat z nauk ścisłych i pracował jako ekspert w Centralnym Instytucie Badawczym Toshiba Corporation.

Choć zyskał sławę za granicą, jego serce wciąż lgnęło do ojczyzny. W 1971 roku powrócił do Wietnamu, aby uczyć na Uniwersytecie Nauki w Sajgonie i Narodowym Centrum Technicznym Phu Tho.

Następnie piastował stanowisko dyrektora Szkoły Elektrycznej, a następnie w 1973 r. został dyrektorem Narodowej Akademii Technologicznej (dawniej Phu Tho National Technical Center).

W tych burzliwych latach nadal spokojnie oddawał się szkolnictwu wyższemu, nie robiąc hałasu, pracując w przekonaniu, że wiedza będzie drogą do rozwoju kraju.

Sianie nasion dla młodego pokolenia naukowców

Po 1975 roku wrócił do Japonii, kontynuował badania w firmie Toshiba, a następnie, od 1983 do 2002 roku, był profesorem na Uniwersytecie Hosei (Tokio). W tamtym czasie wciąż tęsknił za Wietnamem.

Od końca lat 80. XX wieku prowadził kampanię na rzecz przyznawania stypendiów i sprzętu z funduszy stypendialnych i programów współpracy w Japonii w celu wsparcia krajowych uniwersytetów.

Dziesiątki wykładowców z ówczesnego Uniwersytetu Technologicznego w Ho Chi Minh nawiązało z nim kontakt, aby studiować w Japonii. Od tamtej pory dyskretnie siał ziarno dla pokolenia młodych naukowców.

W 2002 roku, po powrocie do kraju i osiedleniu się, bez wytchnienia zaczął pracować, nauczać, doradzać, tworzyć programy szkoleniowe i nawiązywać kontakty z ekspertami.

Jako doradca dyrektora Uniwersytetu Narodowego w Ho Chi Minh, położył podwaliny pod utworzenie jednostek i programów szkoleniowych z zakresu mikroelektroniki na tym uniwersytecie. Oprócz Uniwersytetu Narodowego w Ho Chi Minh, angażował się również w działalność dydaktyczną, krytykę naukową i wspierał wiele innych uniwersytetów.

Przyczynił się również do rozwoju Parku Wysokich Technologii w Ho Chi Minh, który położył podwaliny pod krajowy przemysł półprzewodników.

W kontekście wysiłków kraju zmierzających do głębokiego uczestnictwa w globalnym łańcuchu dostaw półprzewodników, wydaje się, że odzyskał młodość. Aktywnie uczestniczył w pracach grup doradczych, wnosząc wiele konkretnych pomysłów na strategie i praktyczne działania wdrożeniowe.

Jego nieustanna działalność przyczyniła się do stworzenia podwalin pod rozwój przemysłu mikroprocesorowego i półprzewodnikowego w Wietnamie.

Wzorowy nauczyciel, życzliwy intelektualista

Choć nauczał w Tokio, był doceniany w Stanach Zjednoczonych i Japonii oraz należał do prestiżowych akademii, zawsze był skromny i przystępny. Mówił cicho, czasem żartobliwie, ale zawsze emanował głębią i opanowaniem osoby doświadczonej, rozumiejącej życie i ludzi.

Profesor Dang Luong Mo otrzymał wiele tytułów szlacheckich. Ale dla niego największą dumą są studenci, którzy wiedzą, jak podążać jego drogą, koledzy, którzy kochają swój zawód, towarzysze, którzy podzielają jego wiarę w wiedzę.

Zmarł, ale pozostawił po sobie nie tylko swoje prace, artykuły i książki, ale także osobowość. Był wietnamskim intelektualistą, patriotą, prostolinijnym, głębokim i oddanym edukacji oraz przyszłym pokoleniom.

Żegnaj, nauczycielu, z całym szacunkiem i współczuciem.

Kocham kulturę i mam problemy z językiem wietnamskim

Profesor Dang Luong Mo jest nie tylko naukowcem, ale także intelektualistą kulturowym. Pasjonuje się kaligrafią i semantyką, a także prowadzi dogłębne badania nad językiem chińskim i wietnamskim.

Często wskazuje na powszechne błędy w sposobie, w jaki współcześni Wietnamczycy używają słów, analizując pochodzenie chińsko-wietnamskich słów w sposób dosadny, ale łatwy do zrozumienia.

Powiedział kiedyś: „Aby pozostać wiernym nauce, trzeba najpierw zrozumieć własną kulturę i historię”.

Jego myślenie akademickie zawsze wiąże się z narodową tożsamością kulturową, co jest rzeczą cenną dla naukowców i techników.

Oprócz setek prac badawczych i publikacji naukowych w czasopismach o zasięgu międzynarodowym, obdarzony tą cechą kulturową, pozostawił po sobie także wiele cennych książek, śladów inteligencji i duszy.

Przeczytaj więcej Powrót do tematów

PHAN THANH BINH (BYŁY DYREKTOR NARODOWEGO UNIWERSYTETU W HO CHI MINH)

Source: https://tuoitre.vn/giao-su-dang-luong-mo-mot-doi-tron-voi-giao-duc-khoa-hoc-va-dat-nuoc-2025050723103415.htm