Niepełnosprawny pływak pilnie rozsyła listy z prośbą o wsparcie

Polio może popchnąć człowieka w ślepy zaułek, ale Nguyen Thi Sari płynęła z falami życia i stała się wyjątkową nauczycielką.

Dotarłem do gminy Phuoc Dong w dystrykcie Can Duoc w prowincji Long An , gdy zapadał zmrok, akurat gdy pani Nguyen Thi Sari wracała z pracy. Zanim zdążyła wysiąść z samochodu, dzieci wiwatowały: „Wróciła, wróciła!”. Dziecko wypchnęło wózek inwalidzki, żeby Sari mogła usiąść, po czym nauczyciel i uczeń weszli do klasy. Ten obraz pozostawił niezatarte, głębokie wrażenie w moim sercu.

Zajęcia bez opłat podsycają wiele marzeń

Choć nazywa się to salą lekcyjną, przestrzeń do nauki dla nauczycieli i uczniów zajmuje zaledwie około 10 metrów kwadratowych i mieści się w salonie małego domu Sari. Mimo to to miejsce jest spełnieniem wielu marzeń.

W 2016 roku Sari zaczęła uczyć angielskiego swoją córkę i wnuki. Jej sąsiedzi wiedzieli, że potrafi uczyć angielskiego, więc zaproponowali, że poślą swoje dzieci na naukę. Z głębokim współczuciem dla dzieci, które mają trudności z angielskim, z radością przyjęła ofertę. Rozumiała bowiem uczucia uczniów, którzy nie mogli sobie pozwolić na dodatkowe zajęcia, tak jak ona sama w przeszłości.

Nauczyciel Sari

Z powodu pewnych przeszkód, możliwość nauczania w szkole nie została zrealizowana, ale w głębi duszy pani Sari wciąż pragnęła zostać nauczycielką. Dlatego zrodził się jej bezpłatny kurs języka angielskiego, mający na celu kontynuację niedokończonej „kariery edukatora”, a przede wszystkim odwdzięczenie się ojczyźnie.

Według Sari, w szkole podstawowej Phuoc Dong 1 – gdzie kiedyś się uczyła – nauczyciele przekazali jej pieniądze na zakup wózka inwalidzkiego, który miał służyć jej jako środek transportu do szkoły. Jako osoba ceniąca życzliwość, chce przekazywać wiedzę, aby pomóc lokalnym dzieciom nabrać pewności siebie podczas nauki języka angielskiego w szkole.

W tamtym czasie pani Sari samotnie wychowywała dzieci, więc nie miała zbyt wiele wolnego czasu, dlatego bezpłatne lekcje angielskiego odbywały się tylko w niedzielne popołudnia. Zajęcia były bardzo proste – bez ławek, krzeseł, kredy i tablicy – ​​ale zawsze prowadzone w jasny, efektywny i radosny sposób.

Początkowo klasa Sari liczyła zaledwie kilku uczniów. „Dobry zapach nie potrzebuje krzewu” – czasami klasa rozrastała się do prawie 20 uczniów, więc trzeba było podzielić zajęcia na sesje. W klasie uczyły się głównie dzieci sprzedawców warzyw i ryb na targu, robotników budowlanych, sprzedawców losów na loterię i zbieraczy złomu z okolicy.

Do klasy, w której nie było ławek ani krzeseł, dołączyli rodzice, którzy dołożyli tablicę i stół. I tak, od prawie 8 lat, w każdą sobotę, niedzielę i poniedziałek, od 17:45 do 19:30, odbywają się bezpłatne zajęcia z języka angielskiego prowadzone przez tę wyjątkową nauczycielkę, witając nowe radości.

Mała Thế Ngọc powiedziała: „Uczę się u pani Sari od 5 lat. Uczy angielskiego za darmo. Kiedy robimy postępy, ona również nas nagradza”.

Oprócz nauczania języka angielskiego, pani Sari uczy również matematyki i języka wietnamskiego dzieci w szkole podstawowej, niezależnie od ich zamożności czy ubóstwa. Nauczanie dzieci to dla niej wielka radość, pomaganie uczniom w utrwalaniu wiedzy, a jednocześnie spełnianie marzenia o „przeprawie promem”.

Chociaż nie udało jej się spełnić marzenia o stanięciu na szkolnym podium, dzięki szlachetnym ideałom edukacji , pani Sari stała się „specjalną” nauczycielką dla dzieci znajdujących się w trudnej sytuacji, pozostawiając głębokie wrażenie w sercach rodziców i uczniów.

Inspirujący, energiczny

Dzięki bezpośredniemu uczestnictwu w zajęciach odczułam, że atmosfera panująca na zajęciach jest bardzo bliska i radosna, a nauczyciele i uczniowie aktywnie ze sobą współdziałają. Wykłady pani Sari nie opierały się na żadnym z istniejących programów nauczania, lecz były autorskimi planami lekcji, dostosowanymi do najbliższego obszaru rozwoju dzieci.

Co zaskakujące, mimo że zajęcia są bezpłatne, pani Sari zainwestowała w wystarczającą ilość materiałów dydaktycznych i narzędzi, aby uczynić lekcje bardziej żywymi i atrakcyjnymi. Dzięki aktywnej metodzie edukacji uczniowie doświadczają wielu aktywności, co ułatwia zapamiętywanie i pogłębianie wiedzy.

Nauczycielka Sari ciężko pracuje, aby umożliwić biednym dzieciom naukę, szczególnie języka angielskiego.

W małym, wąskim pomieszczeniu, kilka plastikowych stołów i krzeseł, tablica i zeszyty uczniów stworzyły klasę pełną miłości. Nauczyciel siedzi na wózku inwalidzkim, trzymając pomoce dydaktyczne, z entuzjazmem ucząc słownictwa. Uczniowie słuchają uważnie i mówią chórem.

Na każdych zajęciach ta „inżynierka dusz” nie tylko pomaga uczniom utrwalać wiedzę, ale także inspiruje ich historiami o wytrwałości w życiu. Bao Ngoc powiedziała: „Oprócz nauczania języka angielskiego, pani Sari jest dla nas również przykładem do naśladowania. Kilka lat temu bardzo bałam się angielskiego. Odkąd uczę się u pani Sari, stopniowo się rozwijam i nauka angielskiego sprawia mi coraz większą przyjemność. Chciałabym w przyszłości zostać taką nauczycielką jak ona”.

Do tej pory pani Sari uczyła ponad 100 lokalnych dzieci, pomagając im odzyskać podstawową wiedzę i zdobyć wiele przydatnych informacji. Dla niej największą radością jest obserwowanie, jak uczniowie, którzy zaczynali z niskiego poziomu i nie znali podstaw angielskiego, teraz się rozwijają, a niektórzy z nich zostali studentami. To nie tylko powód do dumy, ale także motywacja dla nauczycielki Sari do dalszego „przewożenia łodzi”, podtrzymując serdeczną atmosferę w klasie.

Odkąd poznałam panią Sari, moje życie – osoby z niepełnosprawnością w podobnej sytuacji – napełniło się nowymi promykami nadziei i inspiracji. Kiedyś podzieliła się ze mną znamiennym zdaniem: „Wszystkie bariery nie wynikają z naszych niepełnosprawności, ale z naszych własnych myśli”.

Te słowa były jak przypomnienie i otworzyły nowe horyzonty, pomagając mi pokonać własne ograniczenia i odważnie podejść do pływania – wyzwania, o którym nigdy wcześniej nie odważyłam się myśleć.

Wcześniej, za każdym razem, gdy chciałam się ruszyć, musiałam polegać na wózku inwalidzkim lub ramionach i rękach innych. Ale teraz potrafię stanąć na własnych nogach i używać rąk, by sunąć po wodzie. Jak powiedziała Sari, pozytywne myślenie pomogło mi dokonać tego, co wydawało się niemożliwe, otwierając nowe możliwości dla osób z niepełnosprawnościami, takich jak ja, i udowadniając, że „nie ma rzeczy niemożliwych”.

Dla mnie pani Sari jest nie tylko zwykłą „nauczycielką”, ale także symbolem „wielkiej inspirującej nauczycielki”, która po cichu rozsiewa słońce, by świat wokół niej stał się bardziej zielony. Nie tylko sieje wiedzę i daje skrzydła marzeniom uczniów z ubogich rodzin, ale także rozpala we mnie wiarę i nadzieję.

Dzięki Sari nauczyłam się nie tylko pływać, ale także odkryłam prawdziwą wartość siły i wytrwałości w życiu, co otworzyło przede mną nowe horyzonty pełne światła.

Utalentowani sportowcy

„Mieszkańcy miasta bardzo doceniają wkład pani Nguyen Thi Sari w lokalne działania edukacyjne. Nie tylko uczy ona języka angielskiego za darmo, ale jest również zawodniczką wietnamskiej drużyny pływackiej osób niepełnosprawnych” – powiedział pan Nguyen Minh Son, wiceprzewodniczący Ludowego Komitetu gminy Phuoc Dong.

Do tej pory pani Sari zdobyła dla reprezentacji narodowej 30 złotych, 13 srebrnych i 1 brązowy medal. Za swój wkład w pływanie i „karierę w kształtowaniu ludzi” w regionie, została uhonorowana odznaczeniem państwowym Medalem Pracy III klasy (2010). Jest jednym z 17 typowych przykładów zgłębiania i naśladowania ideologii, moralności i stylu Ho Chi Minha w regionie południowym (2024); otrzymała wiele certyfikatów za zasługi.

Source: https://nld.com.vn/nguoi-thay-kinh-yeu-kinh-ngu-khuet-tat-miet-mai-geo-chu-mien-phi-196241103201302967.htm