Szerzenie miłości do muzyki folkowej

[reklama_1]

SGGP 23 czerwca 2023 08:50

W tętniącym życiem strumieniu importowanej muzyki , wiele osób wciąż priorytetowo traktuje muzykę tradycyjną. Dla nich tradycyjne instrumenty wietnamskie tworzą wibracje, których nie jest w stanie osiągnąć żaden współczesny instrument muzyczny.

Młodzi uczniowie grają razem na tradycyjnych zajęciach z gry na instrumentach muzycznych w Ho Chi Minh City.

Zachowanie tradycyjnego brzmienia

Na zajęciach z gry na cytrze na końcu małej uliczki w dzielnicy Tan Binh, pani My Dung (41 lat, pracownica biurowa) rozpoczęła swoje pierwsze lekcje gry na cytrze po 35 latach marzeń. Pani Dung powiedziała: „Kiedy miałam 6 lat w Cu Chi, zobaczyłam kobietę w sąsiedztwie grającą na cytrze. Od razu mi się spodobało. Pomyślałam, że to temat dla... bogaczy, po prostu stałam z daleka i patrzyłam. Dorastając, wciąż miałam to pragnienie, często grając na cytrze, żeby słuchać jej w wolnym czasie”. Dlatego, gdy miała ponad 40 lat, jej życie było w miarę stabilne. Pani Dung postanowiła usiąść przy swoim ulubionym instrumencie raz w życiu i poszła do ośrodka muzycznego, aby uczyć się muzyki.

Tymczasem Bao Ky (30 lat, studiujący we Francji) zainteresował się monochordem nie tylko dlatego, że chciał dzielić się wietnamskimi melodiami z przyjaciółmi na całym świecie , ale także dlatego, że obawiał się „utraty pamięci zbiorowej”. Kiedy uświadomił sobie, że jego pokolenie przyjaciół prawie nie zna cytry i monochordu, a nawet nie ma dostępu do nagrań z występów tradycyjnej muzyki, Ky zaniepokoił się: „Wielu z nas, młodych, nie wie już, jak cieszyć się tym, co dobre, co jest nasze, jest mi bardzo smutno”. Jednak kiedy przyszedł na zajęcia z monochordu, zobaczył wielu młodych ludzi, którzy w ciągu dnia chodzili do pracy, a wieczorem wracali do domu, żeby ćwiczyć na instrumencie. Wielu starszych i licealistów również było podekscytowanych i pilnie ćwiczyło, co go bardzo poruszyło. Szczególnie pokochał brzmienie monochordu, zdając sobie sprawę, że „muzyka to język, który nie potrzebuje tłumaczenia”. Trzy razy w tygodniu Ky regularnie uczęszczał na zajęcia, aby uczyć się trudnych technik, tak aby po powrocie do Francji wykonywać utwory Dem Dong, Nam Ai i Nam Xuan.

Znajdź sposób na „pójście długą drogą” z grupami etnicznymi

Z 10-letnim doświadczeniem w nauczaniu gry na cytrze, pani Dang Thi Thuy Vy (studentka muzyki i edukacji artystycznej na Uniwersytecie Sajgońskim, mieszkająca w dystrykcie Tan Binh) uważa, że tradycyjna cytra jest trudna do opanowania ze względu na techniki gry i umiejętności akompaniamentu, takie jak strojenie strun i radzenie sobie z problemami na instrumencie. Aby się tego nauczyć, uczniowie potrzebują dużo pasji i czasu na ćwiczenia.

Dla zagranicznych studentów uczących się online sytuacja jest jeszcze trudniejsza: dźwięk przesyłany przez system komputerowy nie jest standardowy, nauczyciele nie mogą bezpośrednio korygować techniki palcowania, nie ma miejsca na naprawę instrumentów muzycznych, a koszty wysyłki są zbyt wysokie (w zależności od kraju wynoszą ponad 15 milionów VND)... „Nowym studentom, którzy nie są pewni, czy ten przedmiot jest dla nich odpowiedni, wypożyczam gitarę do ćwiczeń za darmo na miesiąc; dla studentów, aby uniknąć presji finansowej, organizuję zajęcia w grupach 3-6-osobowych z niskim czesnym i mogę płacić za nie codziennie. Jeśli chodzi o studentów za granicą, znajduję sposoby na łatwe wyrażanie się, aby uczniowie mogli to poczuć, zachęcam ich do wytrwałych ćwiczeń, aż będą w stanie zagrać utwór płynnie, inspirując ich tym samym do stawiania kolejnych kroków” – powiedziała pani Thuy Vy.

Pani Tran Ngoc Tu (absolwentka Konserwatorium Muzycznego w Ho Chi Minh, z 20-letnim doświadczeniem w nauczaniu, mieszkająca w Dzielnicy 3) rozumie, że największą barierą jest to, że uczniowie, mimo że bardzo chcą się uczyć, uważają, że nie mają talentu, nie znają teorii muzyki i mają trudności ze znalezieniem odpowiedniego, wyrozumiałego nauczyciela. Stworzyła ona przestrzeń pełną tradycyjnych instrumentów muzycznych, z którymi uczniowie mogą nawiązać kontakt, a jeśli któryś z nich przypadnie im do gustu, mogą rozpocząć naukę gry na nim. Dzięki elastycznej metodzie nauczania, zgodnej z psychologią uczniów, klasa pani Tu ma wielu młodych uczniów, z których każdy uczy się grać na 2 do 6 instrumentach jednocześnie, co jest bardzo komfortowe. W weekendy uczniowie zbierają się, aby grać utwory, które ćwiczyli w ciągu tygodnia. Pani Tu skomentowała: „Chociaż muzyka tradycyjna nie przyciąga zbyt wielu osób, kiedy te instrumenty poruszą czyjeś serce, staną się one bardzo ważną częścią jego życia duchowego”.

Miłośnicy tradycyjnych wietnamskich instrumentów muzycznych, nauczyciel muzyki z wieloletnim doświadczeniem, podzielił się z nami sugestią, że jeśli chcecie zacząć naukę gry na tradycyjnych instrumentach, powinniście spróbować cytry i t'rung – dwóch najbardziej przystępnych i najłatwiejszych w grze instrumentów. Trudniejsze do grania są kim (znany również jako lutnia księżycowa) i tu (lutnia czterostrunowa). Gra na flecie to kompaktowy wybór, ale wymaga dużej siły. Jeśli chcecie spróbować swoich sił z najtrudniejszymi tradycyjnymi instrumentami, możecie spróbować gry na monochordzie (monochord) i cytrze dwustrunowej (citra dwustrunowa). Te dwa instrumenty wymagają dużo wytrwałości i pasji.

Źródło