Reżyser Pham Ngoc Lan otrzymał nagrodę za najlepszy debiutancki film na 74. Festiwalu Filmowym w Berlinie - Zdjęcie: Berlinale
Nagrodę dla filmu Cu Li Never Cries (reżyseria: Pham Ngoc Lan, produkcja: Tran Thi Bich Ngoc - Nghiem Quynh Trang, dyrektor artystyczny: Phan Dang Di) porównuje się do nagrody Camera D'Or, którą film Inside the Golden Cocoon w reżyserii Phama Thien Ana otrzymał na Festiwalu Filmowym w Cannes.
Mając na koncie cztery filmy krótkometrażowe, w tym Every House's Story (2012), Another City (2016), A Good Land (2019) i Invisible River (2020), nazwisko Pham Ngoc Lan nie jest obce miłośnikom niezależnego kina w Wietnamie.
Kiedy kino jest przyćmione przez polityczne zawirowania
Poniżej zamieszczono rozmowę, którą PHAM NGOC LAN udostępnił Tuoi Tre tuż po powrocie do Hanoi , wciąż „pełen emocji”.
* Wracając do Festiwalu Filmowego w Berlinie, co czuje Lan?
- Festiwal Filmowy w Berlinie był dla mnie ważny. Odkryli mnie i zaakceptowali w 2015 roku, kiedy jeszcze nie wiedziałem, że potrafię kręcić filmy.
Tym razem, kiedy wróciłem, czułem się jak w domu. Ale świat się zmienił, a wraz z nim dom. Koszty zostały obniżone, a wielu dobrych ludzi wyjechało lub będzie musiało wyjechać.
Drugiego dnia mojego pobytu na festiwalu siedmiodniowa impreza filmowa, której koszt wyniósł 7 milionów euro, przestała być główną atrakcją. Kino zostało przyćmione przez zawirowania światowej polityki.
W czasie, gdy ekipa filmowa Cu Li nie płakała , w wielu miejscach odbywały się protesty w sprawie konfliktu izraelsko-palestyńskiego.
W przemówieniach otwierających i zamykających festiwal filmowy mówiono niemal wyłącznie o Zachodzie i dwóch gorących strefach wojny.
Jest to konieczne, ale obawiam się ryzyka, że wiele małych krajów zostanie zepchniętych na margines.
* I dlatego odbierając nagrodę Lan podziękował, że chociaż jego film nie znalazł się w głównym nurcie wiadomości, którymi interesował się cały świat, to i tak został wybrany do otrzymania nagrody?
– Tak. To przemówienie ma sens tylko wtedy, gdy jest umieszczone w kontekście, o którym wspomniałem powyżej. Dla osób z zewnątrz zrozumienie Wietnamu zawsze pochodzi z zachodnich mediów. Przez długi czas to one definiowały naród wietnamski.
W przemówieniu, które odebrałem, powiedziałem, że ta nagroda jest dla nas ważna, ponieważ pomaga upowszechniać inną perspektywę, która pochodzi z kraju, a nie spoza niego.
Doceniam wielki festiwal sztuki, który pomimo wiru bieżących wydarzeń i recesji, stara się nie zapomnieć o głosach z małych krajów.
Dziękuję Festiwalowi Filmowemu w Berlinie za to, że dał temu filmowi głos. Ta nagroda jest dla nas ważna, ponieważ pomaga szerzyć inną perspektywę na temat małego kraju, a tym samym przyczynia się do tego, że to zrozumienie nie zaniknie, co umacnia moje przekonanie, że Festiwal Filmowy w Berlinie zawsze wspiera i nie zapomina o różnorodnych, marginalizowanych głosach.
Przemówienie dyrektora Pham Ngoc Lan z okazji otrzymania nagrody
Pham Ngoc Lan z dumą prezentuje osiągnięcia wietnamskiego kina na początku 2024 roku – Zdjęcie: Berlinale
* Długa podróż w końcu nadeszła. Jak się teraz czuje Lan?
- Jestem szczęśliwy i czuję się w pewnym sensie szczęściarzem, ponieważ moja praca jest zauważana, a to, co mówię, jest słuchane i spotyka się z reakcją.
Ale to, co wydarzyło się na Festiwalu Filmowym w Berlinie, to jeszcze nie koniec, bo ostatecznym celem filmu jest wciąż dotarcie do wietnamskich widzów, do wietnamskich kin.
Kocham miejsce, w którym się urodziłem, i chcę też kręcić dobre filmy.
* Lan powiedział kiedyś, że mógłby nakręcić wiele filmów krótkometrażowych, kiedy nie miał możliwości kręcenia filmów fabularnych, ponieważ filmy krótkometrażowe wciąż mogą dotrzeć do publiczności (nawet jeśli jest ona wąska) i zabrać go wszędzie. Teraz ma film fabularny. Jaka jest różnica między filmami krótkometrażowymi a fabularnymi, według Lana?
- Zawsze staram się realizować projekty filmów krótkometrażowych, aby wypełnić luki między filmami fabularnymi, i małe projekty wideo , aby wypełnić luki między filmami krótkometrażowymi.
Dla mnie te prace są równie trudne i niewiele się między nimi różnią. Jedyna różnica wynika z technicznych aspektów kompozycji, czasu oczekiwania i sposobu mobilizacji zasobów.
W końcu różnice są nieistotne, podobnie jak różnice genetyczne między małpami człekokształtnymi a ludźmi. Ludzie często porównują kreatywność do pracy nad tworzeniem gatunków.
* Z pewnością nadal będą pojawiać się argumenty, że filmy artystyczne niezależnych twórców są trudne w oglądaniu, przeznaczone tylko dla ludzi Zachodu i nieznane Wietnamczykom. Jaki będzie film Lan's Cu Li...?
- Odczuwanie przyjemności ze sztuki to także proces, w którym każdy człowiek musi przełamać wewnętrzne bariery, aby spojrzeć na świat bardziej otwarcie, z mniejszą ilością uprzedzeń, uczciwością i szczerością.
W ten sposób sztuka sprawia, że ludzie stają się mniej mali i mniej skrępowani. Oglądanie i akceptowanie różnych rodzajów filmów lub dzieł sztuki, które różnią się od twojego punktu widzenia, również przyczynia się do rozwoju.
Doceniam trudne filmy. Niezależnie od tego, czy są dobre, czy złe, pokazują odwagę tych, którzy je tworzą. Są filmy, które cieszą i pocieszają widzów, ale mimo że są dobrze zrobione, nie wiem, dlaczego zawsze wywołują we mnie niepokój i niepokój.
Berlin jest domem dla dużej społeczności wietnamskiej. Na Festiwalu Filmowym w Berlinie, w ciemnościach kina Cu Li... słyszałem płacz wielu wietnamskich widzów.
Przed kinem słyszałem, jak ludzie mówili, że to piękny i głęboki film o kraju. Że zarówno film, jak i twórcy uznali za szczerych i życzliwych.
Mam nadzieję, że kiedy mój film trafi do kin w Wietnamie, każda z wymienionych przez ciebie publiczności przyjdzie i kupi bilet. Kto wie, wielu z nich zmieni zdanie.
Scena z filmu „Coolie Never Cry”
* Co się stanie, gdy Cu Li nigdy nie zapłacze? Wierzysz, że zajdziesz daleko w kinie? I będziesz pracować w Wietnamie?
– Po tym filmie fabularnym zdałem sobie sprawę, że muszę natychmiast nakręcić kolejny krótkometrażowy. Teraz traktuję kino jako pracę, a nie tylko hobby.
Aby jednak móc w tej pracy zajść daleko, potrzebuję pomocy wielu organizacji i osób prywatnych, szczególnie ze strony Państwa.
Kocham miejsce, z którego pochodzę i chcę kręcić dobre filmy. Ale mogę to robić tylko tam, gdzie jestem najbardziej mile widziany i wspierany.
Film jest o wiele bardziej złożony, niż się wydaje na pierwszy rzut oka. Reżyser snuje dziwną, ale fascynującą opowieść o tożsamości i żałobie.
Reżyser starannie wykorzystuje wyrazisty kontekst społeczno-kulturowy, sugerujący, że pod spodem, niekoniecznie logicznie, a czasem celowo dotykając niejednoznaczności, kryje się wiele głębokich kwestii.
Widzowie zostają przeniesieni w mglistą przestrzeń między przeszłością a teraźniejszością, ukazując kulturę wietnamską z wielu różnych perspektyw. Wszystko to tworzy ogólny obraz kraju, który nieustannie balansuje między burzliwą przeszłością a obiecującą przyszłością.
Krytyk Matthew Joseph Jenner pisze o ICSfilm
Źródło
![[Zdjęcie] Most Binh Trieu 1 został ukończony, podniesiony o 1,1 m, a jego otwarcie dla ruchu nastąpi pod koniec listopada.](https://vphoto.vietnam.vn/thumb/1200x675/vietnam/resource/IMAGE/2025/10/2/a6549e2a3b5848a1ba76a1ded6141fae)
Komentarz (0)