Projekt nabrzeża rzeki Can Tho – odpowiedź na zmiany klimatu, który rozpoczął się w czerwcu 2016 roku, ma być jednym z kluczowych projektów mających na celu zmianę oblicza miasta nad rzeką Tay Do, ochronę infrastruktury oraz poprawę jakości życia lokalnej społeczności. Jednak na etapie, gdy projekt jest bliski ukończenia, wiele osób zarabiających na życie na pływającym targu może jedynie westchnąć z ulgą, mając w perspektywie ryzyko utraty pracy.
Projekt nabrzeża rzeki Can Tho utrudnia handel produktami rolnymi na pływającym rynku (zdjęcie: Bao Tran).
Projekt nabrzeża rzeki Can Tho ma znaczący wpływ na pływający targ Cai Rang (zdjęcie: Bao Tran).
Projekt nabrzeża rzeki Can Tho „oddzielił” związek między kupcami a pływającym targowiskiem, który istnieje od ponad stu lat i jest uważany za lokalne dziedzictwo (zdjęcie: Bao Tran).
„Prosimy tylko o miejsce do spania, żeby zarobić na życie”
Patrząc w stronę mostu Cai Rang, pani Dang Thi Man (urodzona w 1969 roku, mieszkająca w okręgu Hung Loi w mieście Can Tho) westchnęła, zapytana o swoje plany na przyszłość: „Zobaczymy, co z tego wyniknie, co innego możemy robić? Jeśli nie będę mogła już pracować w tej branży, będę sprzedawać losy na loterię albo zmywać naczynia, żeby wychować dzieci”.
Przez 18 lat pracowała jako tragarz i samotnie wychowywała dwójkę dzieci. Życie było trudne, ale teraz, po raz pierwszy, pani Man poczuła niepokój, widząc, jak stopniowo kończą się prace nad nabrzeżem rzeki Can Tho.
Pani Man otrzymuje dziennie 100 000 VND za każdą tonę towaru. Jeśli pracuje również jako przewoźnik, zarobi dodatkowe 100 000 VND. Handlarz przewozi dziennie 2-3 tony towaru, a jej dochód może wahać się od 300 000 do 500 000 VND.
„Teraz nie jest nawet w połowie tak dobrze, jak kiedyś. Po części dlatego, że właściciel magazynu zrezygnował z działalności, towarów nie jest już tak dużo, jak kiedyś. Wcześniej mogliśmy przewieźć tylko około dziesięciu ton dziennie. Teraz robimy bardzo mało”.
Pani Man jest tragarzem i kierowcą łodzi na pływającym targu Cai Rang od ponad 20 lat (zdjęcie: Bao Tran).
Nie tylko pani Man, wielu tragarzy na pływającym targu jest już za starych, by pracować, mogą liczyć tylko na kupców, by zarobić na życie. Jeśli kupcy opuszczą targ, ryzyko utraty pracy i pozostania z niczym jest bardzo wysokie (zdjęcie: Bao Tran).
Jak opowiada pani Man, w przeszłości statki handlowe transportowały produkty rolne na tętniący życiem pływający rynek, a każda osoba mogła zarobić około 400 000–700 000 VND dziennie za sam załadunek towarów.
„Kiedyś istniało nabrzeże, dzięki któremu można było swobodnie załadować towary. Teraz, wszędzie tam, gdzie nie ma betonu, budujemy tymczasowe pomosty do załadunku towarów. Od czasu budowy nabrzeża zmieniliśmy kilkanaście punktów załadunkowych. Gdziekolwiek się pojawią, muszę się przeprowadzać” – powiedziała pani Man.
Pan Ho Quang Vinh (mieszkający w Can Tho) znajduje się w podobnej sytuacji co pani Man i od 10 lat zarabia na życie jako tragarz. Jednak grozi mu utrata pracy i konieczność jej porzucenia.
„Nasyp jest wysoki, podnoszenie towarów wymaga dużo wysiłku i czasu. Wiele osób rezygnuje, ponieważ praca staje się coraz cięższa i nie są już w stanie jej wykonywać. Jesteśmy za starzy, żeby pracować, nasze wykształcenie jest niskie, a żadna fabryka nie zatrudnia, więc poza wykorzystywaniem naszej siły do zarabiania pieniędzy, nie mamy możliwości wykonywania innych prac”.
Pan Ho Quang Vinh jest tragarzem na pływającym targu od ponad dziesięciu lat (zdjęcie: Bao Tran).
Kupcy i tragarze walczą pośród zbrojonego betonu (zdjęcie: Bao Tran).
Załadunek i rozładunek towarów jest trudny, wymaga pracy, kosztów transportu i zatrudniania pracowników, dlatego wielu kupców zrezygnowało z pływającego rynku (zdjęcie: Bao Tran).
Pan Vinh powiedział nam, że on i wielu innych musiało zbierać drzewa kajuput, aby wbić paliki i zbudować tymczasowy most. Wszędzie tam, gdzie ekipa budowlana nabrzeża rzeki zostawiła puste miejsce, przenoszono tymczasowy most.
Nie tylko tragarze, ale także wielu przewoźników na pływającym targu będzie musiało zmierzyć się z ryzykiem utraty pracy po ukończeniu budowy nabrzeża rzeki.
„Gdy nabrzeże zostanie zbudowane, kupcy będą mieli trudności z rozładunkiem towarów i będą musieli opuścić pływający targ. Przewoźnicy nie będą wiedzieli, jakie towary będą przewozić, żeby zarobić na życie” – ubolewał przewoźnik z wieloletnim doświadczeniem.
„Kupcy są duszą pływającego targowiska”
Rzeczywistość jest taka, że wielu handlowców zrezygnowało z pracy i nie handluje już regularnie na pływającym rynku. Z drugiej strony, niektórzy ogrodnicy zdecydowali się również na otwarcie magazynów na brzegu, bez konieczności angażowania handlowców.
Podpis pod zdjęciem: Ludzie musieli pozrywać drzewa i budować tymczasowe mosty, aby dostać się do towarów.
Właściciel magazynu rolnego w mieście Can Tho zwierzył nam się, że on i wiele innych osób dotkniętych tą tragedią po prostu marzy o miejscu, w którym można by załadować i rozładować towary, aby zarobić na życie.
„Budowa nabrzeża jest zdecydowanie konieczna, ponieważ poziom wody podnosi się z dnia na dzień. Budowa nabrzeża to troska o ludzi, ale musimy się tym zająć dogłębnie. To punkt handlu produktami rolnymi w mieście. Kupcy i właściciele magazynów handlują tu towarami. Mamy szczerą nadzieję, że uda nam się mieć nabrzeże do załadunku i rozładunku towarów”.
W rozmowie z reporterami badacz kultury Nham Hung podkreślił, że „kupcy” są duszą targowiska. Konieczne jest utrzymanie kupców, aby mieć nadzieję na zachowanie kultury targowiska.
„Aby zachować kulturę targowiska, musimy najpierw zachować kupców. Ponieważ to kupcy tworzą kulturę targowiska, a poddanymi targowiska są kupcy”.
Według pana Hunga konieczne jest przekształcenie nabrzeża w pływający nabrzeże targowe, co stworzy warunki, w których handlowcy będą mogli pozostać na rynku i zminimalizuje ryzyko ich opuszczenia.
„Nasza pływająca przestrzeń targowa jest wielowymiarowo połączona od brzegu do rzeki. Kiedy handel napotyka na wiele trudności, zajmuje dużo czasu i kosztuje transport, to tylko kwestia czasu, zanim znikną” – powiedział pan Hung.
W 2016 roku pływający targ Cai Rang został uznany przez Ministerstwo Kultury, Sportu i Turystyki za niematerialne dziedzictwo kulturowe kraju. Pod koniec czerwca powołano Państwową Radę ds. Ochrony i Promocji Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego pływającego targu Cai Rang, która realizuje szereg projektów mających na celu ochronę i rozwój biznesu oraz turystyki na pływającym targu. Obecnie miasto wkroczyło w drugą fazę projektu.
Projekt budowy nabrzeża rzeki Can Tho jest finansowany przez Zarząd Inwestycji Budowlanych Miasta Can Tho i ma łączną długość 5160 m. Projekt jest finansowany ze środków ODA z Francuskiej Agencji Rozwoju i ma zostać ukończony 31 grudnia 2023 roku.
Link źródłowy
![[Zdjęcie] Sekretarz generalny To Lam i przewodniczący Zgromadzenia Narodowego Tran Thanh Man biorą udział w obchodach 80. rocznicy Tradycyjnego Dnia Wietnamskiego Sektora Inspekcyjnego](https://vphoto.vietnam.vn/thumb/1200x675/vietnam/resource/IMAGE/2025/11/17/1763356362984_a2-bnd-7940-3561-jpg.webp)
Komentarz (0)