กฎไวยากรณ์พื้นฐานในภาษาอังกฤษ

ไวยากรณ์เป็นส่วนสำคัญของการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ ช่วยให้เราเข้าใจโครงสร้างและการใช้คำในประโยค ทำให้การสื่อสารและการเขียนง่ายขึ้น อย่างไรก็ตาม ผู้เริ่มต้นเรียนภาษาอังกฤษอาจเข้าใจและนำหลักไวยากรณ์ไปใช้ได้ยาก ดังนั้น ในบทความนี้ เราจะเรียนรู้หลักไวยากรณ์พื้นฐานในภาษาอังกฤษเพื่อช่วยให้คุณพัฒนาทักษะการใช้ภาษาอังกฤษ

การใช้คำกริยาในไวยากรณ์ภาษาอังกฤษ

กริยาเป็นส่วนที่ขาดไม่ได้ในประโยค https://hoctienganhnhanh.vn/ เราใช้กริยาเพื่อแสดงถึงการกระทำ สถานะ หรือการเปลี่ยนแปลงของวัตถุหรือบุคคล ในการใช้กริยาอย่างถูกต้อง เราจำเป็นต้องเข้าใจกฎพื้นฐานบางประการต่อไปนี้:

กฎการผันกริยา

ในภาษาอังกฤษ กริยาสามารถแบ่งได้เป็น 3 รูปแบบ ได้แก่ infinitive, past simple และ past participle การผันกริยาให้ถูกต้องเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการใช้ในกาลต่างๆ

ตัวอย่าง: ฉันกินอาหารเช้าทุกเช้า (ฉันกินอาหารเช้าทุกวัน)

กฎการเติม -s หรือ -es ลงในกริยา

เมื่อใช้กริยาที่มีประธานเป็นเอกพจน์ (he, she, it) หรือคำนามเป็นเอกพจน์ เราจะต้องเติม -s หรือ -es ลงไปที่กริยา อย่างไรก็ตาม มีบางกรณีพิเศษที่ต้องสังเกต:

เมื่อกริยาลงท้ายด้วย -s, -sh, -ch, -x หรือ -z เราจะเติม -es ลงไป เช่น watch - watches, brush - brush, fix - fixes
เมื่อกริยาลงท้ายด้วยพยัญชนะ + y ให้แทนที่ y ด้วย i และเติม -es ลงท้ายกริยา ตัวอย่างเช่น study คือ studies, fly คือ flies
อย่างไรก็ตาม เมื่อกริยาลงท้ายด้วยสระ + y เราเพียงแค่เติม -s ลงท้ายกริยา เช่น play - plays, say - says

ตัวอย่าง: เธอมักจะกินอาหารเช้าตอน 7 โมงเช้าเสมอ (She always eats breakfast at 7am.)

กฎการเติมกริยาช่วย

ในภาษาอังกฤษ เรามักใช้กริยาช่วยเพื่อสร้างประโยคปฏิเสธหรือคำถาม กริยาช่วยที่ใช้กันทั่วไป ได้แก่ do, does และ did เราเติมกริยาช่วยเหล่านี้ก่อนกริยาเพื่อสร้างประโยคปฏิเสธหรือคำถาม

ตัวอย่าง: เธอไม่กินเนื้อสัตว์

เช้านี้คุณกินข้าวเช้าแล้วหรือยัง?

คำคุณศัพท์และคำวิเศษณ์ในไวยากรณ์ภาษาอังกฤษ

คำคุณศัพท์และคำวิเศษณ์เป็นคำสองประเภทที่สำคัญมากในภาษาอังกฤษ เราใช้คำคุณศัพท์เพื่ออธิบายคำนาม ในขณะที่คำวิเศษณ์ใช้เพื่ออธิบายคำกริยา คำคุณศัพท์ หรือสภาวะความเป็น ต่อไปนี้คือกฎพื้นฐานบางประการสำหรับการใช้คำคุณศัพท์และคำวิเศษณ์:

กฎการเติม -er และ -est ลงในคำคุณศัพท์

เมื่อเปรียบเทียบสิ่งสองสิ่งหรือคุณสมบัติสองอย่าง เรามักใช้คำคุณศัพท์ที่มีคำต่อท้ายว่า -er และ -est อย่างไรก็ตาม มีบางกรณีพิเศษที่ควรทราบ:

เมื่อคำคุณศัพท์มีคำต่อท้าย -e เราเพียงแค่เติม -r และ -st ลงท้ายคำ เช่น large - larger - largest

เมื่อคำคุณศัพท์ลงท้ายด้วยพยัญชนะ + y เราจะแทนที่ y ด้วย i และเติม -er และ -est ลงท้ายคำ เช่น happy - happier - happiest

อย่างไรก็ตาม เมื่อคำคุณศัพท์ลงท้ายด้วยสระ + y เราเพียงแค่เติม -er และ -est ลงท้ายคำ เช่น easy - easiest - easiest

ตัวอย่าง: นี่เป็นพิซซ่าที่ใหญ่ที่สุดที่ฉันเคยเห็น

กฎการเติม -ly ลงในคำวิเศษณ์

ในภาษาอังกฤษ เรามักใช้คำต่อท้าย -ly เพื่อเปลี่ยนคำคุณศัพท์ให้เป็นคำวิเศษณ์ อย่างไรก็ตาม มีบางกรณีพิเศษที่ควรทราบ:

เมื่อคำคุณศัพท์ลงท้ายด้วย -le เราจะแทนที่ -e ด้วย -y และเติม -ly ลงท้ายคำ เช่น gentle หมายถึง อ่อนโยน

เมื่อคำคุณศัพท์ลงท้ายด้วย -ic เราจะแทนที่ -c ด้วย -k และเติม -ally ลงท้ายคำ เช่น basic - generally

อย่างไรก็ตาม เมื่อคำคุณศัพท์ลงท้ายด้วย -y เราจะแทนที่ -y ด้วย -i และเติม -ly ลงท้ายคำ เช่น happy - happily

ตัวอย่าง: เธอพูดภาษาอังกฤษได้คล่องมาก

ข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ที่พบบ่อยในภาษาอังกฤษ

ในระหว่างการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ เราอาจพบข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ภาษาอังกฤษที่พบบ่อย ด้านล่างนี้คือข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ที่พบบ่อยและวิธีแก้ไข:

กาลผิด: เมื่อบรรยายการกระทำที่เกิดขึ้นในอดีต เราจำเป็นต้องใช้ Simple Past Tense แทน Present Perfect Tense

ขาดคำบุพบท: เมื่อใช้กริยา คำคุณศัพท์ หรือคำนามที่เกี่ยวข้องกับสถานที่ เวลา หรือจุดประสงค์ของการกระทำ เราจำเป็นต้องใช้คำบุพบทที่ถูกต้อง

ใช้โครงสร้างประโยคที่ไม่ถูกต้อง: ในการจะเขียนประโยคที่ถูกต้อง เราต้องปฏิบัติตามโครงสร้างประโยคพื้นฐานและหลีกเลี่ยงการใช้โครงสร้างประโยคที่ซับซ้อนโดยไม่มีความรู้เพียงพอ

การใช้บทความอย่างไม่ถูกต้อง: เราต้องระมัดระวังในการใช้บทความที่ถูกต้องเพื่อระบุหรือจำกัดคำนาม

ขาดกริยาหลัก: การจะเขียนประโยคที่ถูกต้อง เราต้องมีกริยาหลักที่สมบูรณ์เพื่อแสดงถึงการกระทำในประโยค

ที่

แหล่งที่มา