พ่อ กลิ่นควันครัวและกลิ่นหอมของชายามเช้า

เดือนมีนาคมในบ้านเกิดของฉัน ลมตะวันตกเฉียงใต้พัดผ่านความคิดของฉัน แม้จะอยู่ในเมือง แต่หัวใจของฉันกลับเต็มไปด้วยความคิดถึงบ้านเสมอ ฉันคิดถึงห้องครัวเล็กๆ ที่ปกคลุมไปด้วยเขม่าควันลอยฟุ้งอยู่บนเพดาน และกลิ่นชาของพ่อทุกเช้า

ในวัยเด็กอันไกลโพ้นนั้น ทุกครั้งที่ไก่ขัน พ่อจะตื่นขึ้น กวนขี้เถ้าเย็นๆ สับฟืน จุดไฟต้มน้ำสำหรับชงชา เสียงฟืนแห้งที่ค่อยๆ ไหม้ปะปนกับเสียงน้ำเดือด ทำให้ฝากาน้ำกระทบขอบกาน้ำ ราวกับปลุกฉันให้ตื่นจากหลับใหล ฉันย่องไปยังห้องครัวเล็กๆ ที่สว่างไสวด้วยไฟในขณะที่ข้างนอกยังมืดอยู่ ณ ที่แห่งนี้ ร่างผอมบางของพ่อประทับอยู่บนกำแพง ข้างกาน้ำชาร้อนที่มีกลิ่นหอมของดอกมะลิ พ่อกำลังปอกข้าวโพดแต่ละฝักอย่างพิถีพิถัน คัดเลือกเมล็ดถั่วเพื่อรอวันเพาะปลูก

เหมือนเช่นทุกวัน ทุกเดือน พ่อจุดไฟในยามเช้าตรู่ด้วยกลิ่นชา พูดคุยเรื่องอาหาร เสื้อผ้า ข้าวสาร และเงินทองให้ลูกๆ ที่รัก “แม่ของตี้! บอกคนขับรถให้มาขายข้าวโพดเพื่อหาเงินมาจ่ายค่าเล่าเรียนให้ลูก ส่วนปีสุดท้าย ไม่ว่าจะอย่างไร พ่อจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยให้เขาเรียนจบ”

แล้วเราก็ยังคงยุ่งอยู่กับการหาเลี้ยงชีพ จนกระทั่งเช้าวันหนึ่ง จู่ๆ ก็ตระหนักได้ว่ารูปร่างของพ่อผอมแห้ง มือที่ทำงานหนักก็ไม่แข็งแรงพอที่จะก่อไฟต้มน้ำชงชาได้อีกแล้ว แม้เราจะเติบโตมาคนละทางและต้องเผชิญความกังวลมากมาย แต่ฉันก็ยังคงโหยหากลิ่นควันครัวและรสชาติชาอุ่นๆ ยามเช้า นั่นคือรสชาติของความรัก ความรักอันศักดิ์สิทธิ์ของพ่อ กลิ่นนั้นราวกับปลุกฉันให้ตื่น และตราบใดที่ฉันยังรักพ่อ ฉันจะกลับมาหาเขาอีกแน่นอน

ทิ ฮวง เคียม

ที่มา: https://baodongnai.com.vn/van-hoa/202511/cha-mui-khoi-bep-va-huong-tra-buoi-som-mai-f61062a/