เรื่องราวเกี่ยวกับสมุดโน๊ตเก่า

1. ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไรที่ผมมีนิสัยชอบเก็บสมุดบันทึกเก่าๆ ไว้

ผมยังคงเก็บสมุดบันทึกสมัยเรียนมหาวิทยาลัยไว้ แม้เวลาจะผ่านไปหลายสิบปี กระดาษก็เหลืองจากช่วงรับเงินอุดหนุน ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากอย่างยิ่ง ผมทนไม่ได้ที่จะทิ้งสมุดบันทึกที่ผมได้ศึกษาและจดบันทึกอย่างละเอียดถี่ถ้วน ผมหวงแหนสิ่งที่ได้เรียนรู้จากครูบาอาจารย์ ตั้งแต่สมัยยังเรียนอยู่ สมัยยังเด็กมาก จนกระทั่งแก่เฒ่า ผมจำได้อย่างชัดเจนว่าตอนยังเด็กมาก พ่อเคยพูดว่า “หนังสือและกระดาษที่มีอักษรจีน อย่าให้มันสกปรก เพราะมันเป็นคำสอนของนักบุญ จงเคารพคำสอนเหล่านั้น!”

ฉันไม่ได้เรียนอักษรจีน ฉันเรียนแค่ภาษาประจำชาติและอีกสองภาษา คือภาษาฝรั่งเศสและภาษาอังกฤษ ฉันเรียนกับครูหลายคนมาหลายปี แต่ฉันไม่เคยได้ยินครูพูดคำเดียวกับพ่อเลย พ่อเรียนแค่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ในโรงเรียนประจำหมู่บ้านในยุคอาณานิคมของฝรั่งเศส แต่ฉันก็ยังจำสิ่งที่ท่านพูดได้ ในจิตใต้สำนึกของฉัน ฉันมักจะจดบันทึกบทเรียนไว้ในสมุดบันทึกเสมอ

2. นอกจากสมุดบันทึกส่วนตัวแล้ว ฉันมักจะเก็บสมุดบันทึกที่เขียนด้วยลายมือของลูกชายสองคนไว้ ตั้งแต่สมัยที่พวกเขายังเรียนประถมจนเรียนจบมหาวิทยาลัย จริงๆ แล้ว ลึกๆ แล้ว ฉันไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะปล่อยสมุดบันทึกของลูกๆ ไปได้! ถึงแม้จะผ่านมานานแล้วตั้งแต่สมัยที่พวกเขายังเรียนหนังสือ แต่พวกเขาก็จดบันทึกลงบนสมุดบันทึกเหล่านั้น

สำหรับฉัน ทุกครั้งที่เปิดสมุดบันทึกของลูก ฉันจะจินตนาการในใจและในหัวใจว่า ลูกชายของฉันเขียนข้อความเหล่านั้นลงในสมุดบันทึกของเขาอย่างระมัดระวัง ทีละเส้น ตามคำแนะนำของครู ตั้งแต่แบบฝึกหัดการเขียนแรกๆ ไปจนถึงวิชาอื่นๆ ในชั้นเรียนต่อๆ ไป จากจุดนี้ เด็กๆ จะมีความรู้ใหม่ๆ มากขึ้น มีความเข้าใจเกี่ยวกับชีวิตรอบตัวและ โลก รอบตัวมากขึ้น

ฉันรักลูก ๆ มากจนทนไม่ไหวที่จะทิ้งสมุดบันทึกพวกนั้นไป! ถึงแม้จะรู้ดีว่าจำนวนสมุดบันทึกจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ก็ตาม ฉันจึงจัดสมุดบันทึกของลูกชายแต่ละคนใส่ถุงตามปีการศึกษา พร้อมเขียนโน้ตไว้บนนั้น บ้านที่ครอบครัวเล็ก ๆ ของฉันอาศัยอยู่นั้นไม่ได้ใหญ่มาก แต่ก็ยังมีพื้นที่เหลือพอที่จะเก็บสมุดบันทึกของลูก ๆ ไว้ได้อีกหลายปี

3. ฉันเคยเก็บสมุดบันทึกการเรียนไว้ตั้งแต่สมัยก่อน หลังจากนั้นฉันก็เก็บสมุดบันทึกการเรียนของลูก ๆ ไว้ด้วยความรักและเอาใจใส่ ฉันคิดว่ามันเป็นวิธีเก็บความทรงจำในสมัยที่ฉันและลูก ๆ ทั้งสองทุ่มเทให้กับการเรียนอย่างมาก

โอ้ สมุดบันทึกของลูกๆ สมัยนั้นช่างห่างไกลเหลือเกิน แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามันยังคงอบอุ่นเหมือนวันวานที่เขียนด้วยหมึกหลากสีสัน ด้วยลายมือที่ค่อยๆ เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาโดยลูกๆ ที่รักของฉัน! สมุดบันทึกเหล่านั้นไม่อาจบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ แต่มันคือพยานแห่งกาลเวลา สะท้อนถึงความพยายามของเด็กๆ บนเส้นทางการเรียนรู้อย่างเงียบๆ ตั้งแต่ก้าวแรกสู่ก้าวต่อไปของชีวิต มันคือการเดินทางแห่งการเรียนรู้ที่กินเวลานานหลายปี ทีละวัน ค่อยๆ ซึมซับความรู้ ทางวิทยาศาสตร์ ภายใต้หลังคาโรงเรียน เมื่อเด็กๆ เติบโตขึ้นและก้าวเข้าสู่ชีวิต พวกเขาจะสามารถนำสิ่งที่เรียนรู้มาประยุกต์ใช้ให้เกิดประโยชน์ทั้งในวันนี้และวันข้างหน้า

แหล่งที่มา