อัตราเงินสมทบประกันการว่างงานที่เสนอคือ 0.9% ของเงินเดือนรายเดือน

ร่างพระราชกฤษฎีกาซึ่งระบุรายละเอียดการบังคับใช้มาตราต่างๆ ของกฎหมายว่าด้วยการจ้างงานเกี่ยวกับการประกันการว่างงาน เสนอให้ลูกจ้างและนายจ้างจ่ายเงินประกันการว่างงานเท่ากับ 0.9% ของเงินเดือนรายเดือน รัฐบาลสนับสนุนเงินประกันการว่างงานสูงสุด 0.9% ของเงินเดือนรายเดือน

คนงานเรียนรู้เกี่ยวกับประกันการว่างงานที่ศูนย์บริการการจ้างงาน ฮานอย

กระทรวงมหาดไทย กำลังขอความคิดเห็นเกี่ยวกับร่างพระราชกฤษฎีกาที่ให้รายละเอียดการบังคับใช้มาตราต่างๆ ของกฎหมายว่าด้วยการจ้างงานเกี่ยวกับการประกันการว่างงาน (ต่อไปนี้เรียกว่าร่างพระราชกฤษฎีกา)

7 ประเด็นใหม่เกี่ยวกับประกันการว่างงาน ในกฎหมายจ้างงาน

กระทรวงมหาดไทยกล่าวว่ากรมธรรม์ประกันการว่างงานได้มีการกำหนดไว้ครั้งแรกในกฎหมายประกันสังคมในปี 2549 และมีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม 2552

หลังจากดำเนินการมาเป็นเวลา 16 ปี ประกันการว่างงานถือเป็นหนึ่งในนโยบายสำคัญของระบบประกันสังคม เป็นเครื่องมือบริหารตลาดแรงงานที่มีประสิทธิภาพ มีความเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับนโยบายการจ้างงาน ตลาดแรงงานที่กระตือรือร้น โปรแกรมเป้าหมายระดับชาติเกี่ยวกับการจ้างงาน นโยบายสินเชื่อเพื่อการสร้างงาน บริการด้านการจ้างงาน ข้อมูลตลาดแรงงาน... โดยมีเป้าหมายเพื่อสนับสนุนให้คนทำงานปกป้องตำแหน่งงาน รักษาตำแหน่งงาน และป้องกันการว่างงาน

นอกจากนี้ หากมีความเสี่ยงต่อการจ้างงาน กรมธรรม์ประกันการว่างงานมีมาตรการทดแทนและชดเชยรายได้ของลูกจ้างบางส่วนเมื่อว่างงาน

ที่สำคัญยิ่งกว่านั้น ยังมีมาตรการสนับสนุนให้แรงงานเข้ารับการฝึกอบรมวิชาชีพเพื่อพัฒนาทักษะหรือเปลี่ยนอาชีพ ให้คำปรึกษาและแนะนำงาน เพื่อให้ผู้ว่างงานสามารถหางานใหม่ได้อย่างรวดเร็ว ขณะเดียวกัน ผู้ว่างงานยังได้รับประกันสุขภาพ ซึ่งมีส่วนช่วยในการพัฒนาสังคมและความยุติธรรม และสร้างความมั่นคง ทางการเมือง และสังคม

ภายในสิ้นเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2568 ประชาชนทั่วประเทศจะเข้าร่วมโครงการประกันการว่างงาน 16.42 ล้านคน ยอดเงินคงเหลือในกองทุนประกันการว่างงาน ณ สิ้นปี พ.ศ. 2567 อยู่ที่ 63,400 พันล้านดอง

ณ สิ้นเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2568 ทั่วประเทศมีผู้ประกันการว่างงาน 16.42 ล้านคน ผู้ว่างงานทุกคนที่ต้องการคำปรึกษาและการแนะนำงานจะได้รับคำปรึกษาและการแนะนำงานฟรีจากศูนย์บริการจัดหางาน โดยมีผู้ได้รับการสนับสนุนการฝึกอบรมอาชีพ 327,291 คน และผู้ได้รับสวัสดิการว่างงาน 10,416,025 คน รายงานของสำนักงานประกันสังคมเวียดนามระบุว่า ยอดเงินคงเหลือในกองทุนประกันการว่างงาน ณ สิ้นปี พ.ศ. 2567 อยู่ที่ 63,400 พันล้านดอง

กฎหมายจ้างงาน พ.ศ. 2568 มีประเด็นใหม่เกี่ยวกับการประกันการว่างงานมากมาย โดยมีเนื้อหาเฉพาะ 7 ประการ

ประการแรก ขยายขอบเขตการเข้าร่วมประกันการว่างงานให้ครอบคลุมถึงผู้ทำงานที่มีสัญญาจ้างงานระยะเวลาหนึ่งเดือนขึ้นไป ผู้ทำงานนอกเวลา ผู้จัดการธุรกิจ และผู้จัดการสหกรณ์

ประการที่สอง ระดับการจ่ายเงินสมทบประกันการว่างงานแบบยืดหยุ่น: สูงสุด 1% ของเงินเดือนรายเดือน

สาม เสริมกฎระเบียบเกี่ยวกับการลดเบี้ยประกันการว่างงานให้กับนายจ้างในการรับสมัครและจ้างพนักงานคนพิการ

ประการที่สี่ เพิ่มหัวข้อการให้คำปรึกษาและการอ้างอิงงานสำหรับผู้ที่ได้รับสิทธิประโยชน์การว่างงานชั่วคราว

ห้า เสริมค่าอาหารในช่วงที่คนงานเข้ารับการฝึกอบรมเพื่อพัฒนาทักษะอาชีพ

ประการที่หก เสริมระเบียบเกี่ยวกับการโอนสถานที่รับเงินสวัสดิการว่างงานและการยุติการรับเงินสวัสดิการว่างงาน

เจ็ด แก้ไขและเพิ่มเติมเงื่อนไขเพื่อสนับสนุนนายจ้างในการฝึกอบรม ส่งเสริม และพัฒนาทักษะอาชีพเพื่อรักษาการจ้างงาน,....

นอกจากนี้ การดำเนินนโยบายปรับปรุงหน่วยงานภาครัฐและท้องถิ่น ยังมีการเปลี่ยนแปลงภารกิจและหน้าที่ของหน่วยงานและหน่วยงานในการดำเนินการประกันการว่างงานอีกมากที่ต้องมีการปรับปรุงให้เหมาะสม

จากเหตุผลข้างต้น เพื่อให้มีพื้นฐานทางกฎหมายในการจัดระเบียบและดำเนินการประกันการว่างงาน จึงจำเป็นต้องออกพระราชกฤษฎีกาที่ให้รายละเอียดการบังคับใช้กฎหมายว่าด้วยการจ้างงานหลายมาตราเกี่ยวกับการประกันการว่างงาน

เบี้ย ประกันการว่างงาน เท่ากับ 0.9% ของเงินเดือนรายเดือน

ร่างพระราชกฤษฎีกาฯ ประกอบด้วย ๙ บท ๕๐ มาตรา โดยมีรายละเอียดมาตราและข้อบัญญัติต่างๆ ของพระราชบัญญัติการจ้างงาน ว่าด้วยการประกันการว่างงาน ดังนี้ มาตรา ๙ มาตรา ๓๓ มาตรา ๕ มาตรา ๓๔ มาตรา ๔ มาตรา ๓๕ มาตรา ๒ มาตรา ๓๖ มาตรา ๕ มาตรา ๓๗ มาตรา ๒ มาตรา ๓๘ มาตรา ๕ มาตรา ๓๙ มาตรา ๒ มาตรา ๔๐ มาตรา ๖ มาตรา ๔๑ มาตรา ๔ มาตรา ๔๒ มาตรา ๕ มาตรา ๔๖ มาตรา ๓ มาตรา ๔๗ และมาตรา ๔๘ แห่งพระราชบัญญัติการจ้างงาน

ผู้ยื่นคำขอเป็นผู้จ้างงานและลูกจ้างซึ่งมีหน้าที่ต้องเข้าร่วมโครงการประกันการว่างงานตามบทบัญญัติแห่งมาตรา 31 แห่งพระราชบัญญัติจ้างงาน

เมื่อเปรียบเทียบกับบทบัญญัติของพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 28/2015/ND-CP และพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 61/2020/ND-CP ร่างพระราชกฤษฎีกามีการแก้ไข ปรับปรุง เพิ่มเติม และละเว้นดังต่อไปนี้

ประการแรก กระทรวงมหาดไทยเสนอให้แก้ไขและทำให้สมบูรณ์ 35/42 บทความของพระราชกฤษฎีกาหมายเลข 28/2015/ND-CP (เพิ่มเติมในพระราชกฤษฎีกาหมายเลข 61/2020/ND-CP) ซึ่งรวมถึงเนื้อหาต่อไปนี้: ขอบเขตของการควบคุม; หัวข้อที่ใช้บังคับ; การเข้าร่วมและการจ่ายเงินประกันการว่างงาน; การให้คำปรึกษาและการอ้างอิงงาน; การสนับสนุนให้ลูกจ้างเข้าร่วมการฝึกอบรมและพัฒนาทักษะอาชีพ; เงินช่วยเหลือการว่างงาน; การสนับสนุนให้นายจ้างฝึกอบรม สนับสนุน และพัฒนาทักษะอาชีพเพื่อรักษาการจ้างงานสำหรับลูกจ้าง; กองทุนประกันการว่างงาน; สิทธิและความรับผิดชอบของหน่วยงาน องค์กร และบุคคลในการเข้าร่วมประกันการว่างงาน

เนื้อหาที่แก้ไขและปรับปรุงนี้สร้างขึ้นบนพื้นฐานของการสืบทอดบทบัญญัติของพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 28/2015/ND-CP และพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 61/2020/ND-CP การเสริมแบบฟอร์มการยื่นใบสมัครออนไลน์ (ผ่านทางพอร์ทัลบริการสาธารณะแห่งชาติ) เพื่อให้สอดคล้องกับนโยบายในมติที่ 57-NQ/TW และมติที่ 66-NQ/TW และการแก้ไขชื่อหน่วยงานให้สอดคล้องกับการควบรวมและการปรับโครงสร้างองค์กร

ประการที่สอง กระทรวงมหาดไทยเสนอให้เพิ่มเติมมาตรา 15 มาตราของพระราชกฤษฎีกาหมายเลข 28/2015/ND-CP (เพิ่มเติมในพระราชกฤษฎีกาหมายเลข 61/2020/ND-CP)

ด้วยเหตุนี้ จึงมีการเพิ่มบทความหนึ่งเกี่ยวกับระดับและแหล่งที่มาของเงินสมทบประกันการว่างงาน กล่าวคือ ลูกจ้างและนายจ้างจ่ายเงินสมทบประกันการว่างงานในอัตราเท่ากับ 0.9% ของเงินเดือนรายเดือน รัฐบาลสนับสนุนเงินสมทบประกันการว่างงานสูงสุด 0.9% ของเงินเดือนรายเดือน

แหล่งที่มาของเงินสมทบนี้สร้างขึ้นโดยยึดตามมาตรา 6 วรรค 2 แห่งพระราชกฤษฎีกาเลขที่ 28/2015/ND-CP ในมาตรา 33 แห่งพระราชบัญญัติการจ้างงาน ซึ่งกำหนดอัตราเงินสมทบสูงสุดไว้ที่ 1% หน่วยงานร่างได้คำนวณรายรับรายจ่ายและเลือกอัตราเงินสมทบไว้ที่ 0.9% เพื่อให้มั่นใจว่ากองทุนประกันการว่างงานจะมีความสามารถในการจ่ายเงิน และเพื่อให้กองทุนประกันการว่างงานมีความมั่นคงและปลอดภัย โดยไม่จำเป็นต้องได้รับการสนับสนุนจากงบประมาณแผ่นดินในอีก 5 ปีข้างหน้า

เพิ่ม 1 บทความ เรื่อง ลดอัตราเงินสมทบกองทุนประกันการว่างงาน จากร้อยละ 0.9 เหลือร้อยละ 0 ของเงินสมทบประกันการว่างงานที่นายจ้างรับผิดชอบจ่ายให้แก่ลูกจ้างทุพพลภาพในระหว่างที่ลูกจ้างทำงาน แต่มีระยะเวลาสนับสนุนไม่เกิน 12 เดือน

เมื่อคำนวณกองทุนประกันการว่างงานในการก่อสร้างกฎหมายจ้างงาน จากผลสำรวจแรงงาน-การจ้างงานแห่งชาติและผลสำรวจคนพิการแห่งชาติของเวียดนาม พบว่าคนพิการสามารถทำงานได้ 31% จากทั้งหมด 6.4 ล้านคน (ประมาณ 2 ล้านคน)

โดยสมมติว่านโยบายนี้ช่วยดึงดูดคนพิการที่มีความสามารถในการทำงานได้ถึง 10% โดยปัจจุบันเงินเดือนเฉลี่ยต่อเดือนของการส่งเงินสมทบประกันการว่างงานอยู่ที่ 6 ล้านดอง/เดือน โดยการส่งเงินสมทบประกันการว่างงานรายเดือนอยู่ที่ 0.8% ของเงินเดือนรายเดือน จำนวนเงินที่ลดการส่งเงินสมทบประกันการว่างงานอยู่ที่ประมาณ 115.2 พันล้านดอง/ปี กองทุนประกันการว่างงานก็ยังคงรับประกันความปลอดภัยในอีก 5 ปีข้างหน้า

ในทางกลับกัน การลดเงินสมทบนี้จะไม่ก่อให้เกิดขั้นตอนการบริหารเมื่อนายจ้างลงทะเบียนเพื่อเข้าร่วมประกันการว่างงานสำหรับพนักงานพิการกับหน่วยงานประกันสังคม

เพิ่มมาตรา 1 ที่กำหนดเงินเดือนเป็นฐานสำหรับการจ่ายเงินประกันการว่างงานสำหรับผู้เข้าร่วมประกันตามที่กำหนดไว้ในมาตรา 31 แห่งพระราชบัญญัติการจ้างงาน ระงับการจ่ายเงินประกันการว่างงาน และเรียกเก็บและชำระเงินประกันการว่างงานค้างชำระ พระราชบัญญัติการจ้างงาน พ.ศ. 2568 ได้ยกเลิกข้อบังคับเกี่ยวกับเงินเดือนเป็นฐานสำหรับการจ่ายเงินประกันการว่างงาน (ที่กำหนดไว้ในมาตรา 58 แห่งพระราชบัญญัติการจ้างงาน พ.ศ. 2556) ดังนั้น ร่างพระราชกฤษฎีกาจึงได้กำหนดโดยอาศัยการสืบทอดเนื้อหาของมาตรา 58 แห่งพระราชบัญญัติการจ้างงาน พ.ศ. 2556 และสอดคล้องกับข้อบังคับปัจจุบันเกี่ยวกับการจ่ายเงินประกันสังคมภาคบังคับ

เพิ่ม 1 บทความเกี่ยวกับระยะเวลารับเงินประกันการว่างงาน ดังนั้น 5 กรณีต่อไปนี้จึงได้รับอนุญาตให้สำรองระยะเวลารับเงินประกันการว่างงาน ได้แก่ (1) ลูกจ้างที่ยังไม่ได้กำหนดเดือนรับเงินประกันการว่างงาน (2) ลูกจ้างที่การตัดสินใจรับเงินประกันการว่างงานถูกยกเลิก (3) ลูกจ้างที่รับเงินประกันการว่างงานถูกยกเลิกสิทธิประโยชน์การว่างงาน (4) ลูกจ้างที่ไม่มารับเงินประกันการว่างงาน (5) ลูกจ้างที่บริษัทประกันการว่างงานยืนยันระยะเวลารับเงินประกันการว่างงานเพิ่มเติมหลังจากสิ้นสุดสิทธิประโยชน์การว่างงาน กฎระเบียบเหล่านี้คือระเบียบปัจจุบันที่ได้ดำเนินการและกำลังดำเนินการอยู่ เพื่อให้เกิดความสะดวกในการจัดระเบียบและการบังคับใช้ ตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2569 (วันที่กฎหมายว่าด้วยการจ้างงานมีผลบังคับใช้) หน่วยงานร่างจึงเสนอให้เพิ่มเนื้อหานี้ลงในร่างพระราชกฤษฎีกา

ร่างกฎหมายดังกล่าวได้เพิ่มมาตรา 1 มาตราเกี่ยวกับระดับการสนับสนุนการเข้าร่วมการฝึกอบรมและพัฒนาทักษะอาชีพ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ระดับการสนับสนุนค่าเล่าเรียนสำหรับผู้เข้าร่วมหลักสูตรฝึกอบรมและพัฒนาทักษะอาชีพสูงสุด 3 เดือน ไม่เกิน 4,500,000 ดองเวียดนามต่อคนต่อหลักสูตรฝึกอบรม สำหรับผู้เข้าร่วมหลักสูตรฝึกอบรมและพัฒนาทักษะอาชีพนานกว่า 3 เดือน ระดับการสนับสนุนสูงสุดไม่เกิน 1,500,000 ดองเวียดนามต่อคนต่อเดือน

ค่าอาหาร 50,000 ดองต่อคนต่อวันของการฝึกอบรมจริง โดยจ่ายให้กับคนงานโดยตรง ส่วนค่าเล่าเรียนเพื่อการฝึกอบรมและพัฒนาทักษะอาชีพนั้น จ่ายผ่านศูนย์ฝึกอบรม

ร่างพระราชกฤษฎีกาเพิ่มมาตรา 1 มาตรา เกี่ยวกับระดับและระยะเวลาของสิทธิประโยชน์การว่างงาน และมาตรา 1 มาตรา เกี่ยวกับการแจ้งหางาน โดยให้สืบทอดระเบียบปัจจุบันที่ได้บังคับใช้และกำลังบังคับใช้ และควบคุมการแจ้งหางานออนไลน์ผ่านระบบพอร์ทัลบริการสาธารณะรายเดือน

กระทรวงมหาดไทยได้ยกเลิกมาตรา 7 มาตราของพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 28/2015/ND-CP (เพิ่มเติมในพระราชกฤษฎีกาฉบับที่ 61/2020/ND-CP) ซึ่งรวมถึง: แหล่งที่มาของการจัดตั้งกองทุนประกันการว่างงาน; วิธีการและแหล่งที่มาของเงินสมทบประกันการว่างงาน; แผนการเงิน การจัดการ การใช้ และการชำระหนี้; การเข้าร่วมประกันการว่างงาน; บันทึกการติดตามเงินสมทบและสิทธิประโยชน์ประกันการว่างงาน; การสนับสนุนการให้คำปรึกษาและการอ้างอิงด้านการจ้างงาน; สิทธิประโยชน์ประกันสุขภาพ

ร่างพระราชกฤษฎีกาได้เพิ่มขั้นตอนทางปกครองใหม่สองขั้นตอน ได้แก่ ขั้นตอนการจ่ายเงินสนับสนุนทางการเงินแก่ลูกจ้างเพื่อเข้าร่วมหลักสูตรฝึกอบรมและพัฒนาทักษะอาชีพ โดยได้รับเงินค่าอาหารเพิ่ม จึงมีขั้นตอนทางปกครองเพื่อนำเนื้อหานี้ไปปฏิบัติ ขั้นตอนการแจ้งหางานรายเดือน

ตามรายงานของหนังสือพิมพ์หนานดาน

ที่มา: https://baothanhhoa.vn/de-xuat-muc-dong-bao-hiem-that-nghiep-bang-0-9-muc-tien-luong-thang-260174.htm