ช่วงเวลาแห่งความรัก

(DN) - เห็นลูกสาวคนเล็กคั้นน้ำมะนาวและเติมน้ำตาลอย่างขะมักเขม้น เธอก็เลยค่อยๆ เทน้ำที่ผสมแล้วลงในขวดแก้วใบเล็กน่ารักที่มีฝาปิดสนิท จากนั้นเธอก็เขียนอะไรบางอย่างลงบนกระดาษสีเหลืองแล้วแปะลงบนขวด รอยยิ้มปรากฏบนริมฝีปาก บางครั้งก็เงยหน้าขึ้นมอง พลางครุ่นคิดกับสิ่งที่ตัวเองกำลังคิด ในที่สุดเธอก็ "แอบ" ซ่อนขวดไว้ในกระเป๋าของพ่อขณะเตรียมตัวไปทำงาน ฉันจับทุกการกระทำของเธอได้ ปรากฏว่านั่นคือความรักที่เธอมีต่อพ่อ และฉันก็รู้สึกมีความสุขอย่างล้นเหลือ

ลูกชายคนเล็กของฉันอายุ 10 ขวบในปีนี้ ถึงแม้จะยังเล็กอยู่ แต่เขาก็ค่อนข้างอ่อนไหว เขามักจะแสดงความห่วงใยคุณยาย แม่ หรือพี่สาว บางครั้งก็เป็นเพียงการกระทำเล็กๆ น้อยๆ เช่น ลูบท้องคุณยายเพื่อบรรเทาอาการปวดของแม่ แตะหน้าผากพี่สาวเพื่อดูว่าไข้ลดลงหรือยัง หรือเพียงแค่ถามคุณพ่อว่า "พ่อเหนื่อยหลังเลิกงานไหมครับ คืนนี้พ่อจะนวดศีรษะให้คุณพ่อเพื่อให้ท่านรู้สึกผ่อนคลายลง"...

และฉันก็ค้นพบสิ่งที่น่าสนใจอย่างหนึ่ง นั่นคือ ความสุขที่มาถึงสมาชิกในครอบครัวของฉันผ่านการกระทำด้วยความรักที่เริ่มต้นจากสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่เรียบง่าย บางครั้งชีวิตภายนอกก็ทำให้ผู้คนติดอยู่ในวังวนของการทำงาน ความสัมพันธ์ และแม้แต่ความฝัน ทำให้เราเข้าใจผิดคิดว่ามีแต่เรื่องใหญ่ๆ เท่านั้นที่จะนำมาซึ่งความสุขได้ และแล้ววัฏจักรนั้นก็ทำให้เราใช้ชีวิตเร่งรีบ เร่งรีบ และกลายเป็นคนหุนหันพลันแล่น จนไม่มีเวลาให้กัน การกระทำเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ล้วนเกิดจากหัวใจที่เปี่ยมล้นด้วยความรัก ไม่มีมื้ออาหารร่วมกันกับครอบครัว หรือเพียงแค่เช้าวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ทุกคนในครอบครัวทำความสะอาดบ้าน ทำอาหาร... และบางทีเราอาจลืมความจริงง่ายๆ อย่างหนึ่งไป นั่นคือ จงทะนุถนอมสิ่งเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ สะสมและสะสมมันมาตลอดหลายปี แล้วมันจะสร้างสรรค์สิ่งที่ยิ่งใหญ่ขึ้นมาอย่างแน่นอน

บ้านของฉันอบอุ่นขึ้นในช่วงต้นฤดูหนาวที่แสนหนาวเหน็บ ต้องขอบคุณอาหารร้อนๆ ที่ได้ทานร่วมกับทุกคน ที่นั่น ลูกๆ สองคนของฉันคุยกันเรื่องโรงเรียน ส่วนฉันก็เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับห้องเรียนประจำบ้านให้ลูกๆ สามคนฟัง วันนี้ฉันไปเยี่ยมบ้านนักเรียนชาวม้งคนหนึ่งที่ต้องเผชิญกับความยากลำบากและน้ำตาเอ่อคลอ... ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นปกติ แต่ช่วงเวลาเหล่านั้นกลับเป็นช่วงเวลาอันสงบสุข ที่ความรักกลายเป็นแหล่งบ่มเพาะความสุขอันน่าอัศจรรย์

ทันใดนั้น ความทรงจำในวัยเด็กกับพ่อแม่ พี่สาว และน้องชายก็หวนกลับมาอีกครั้ง ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขเรียบง่ายในบ้านหลังคามุงกระเบื้องหลังเล็กๆ สามห้องบนเนินเขา ดินแดนทางตะวันตกเฉียงเหนือได้หว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความสุขให้กับสมาชิกในครอบครัวทั้งห้าคน ณ ที่แห่งนี้ มีหม้อเหล็กหล่อใบหนาที่ปกคลุมไปด้วยเขม่าควันจากกาลเวลา แต่ภายในกลับเต็มไปด้วยท้องฟ้าแห่งความรักจากแม่ พร้อมกับอาหารบางมื้อที่ผสมมันสำปะหลังลงไปด้วย หรือวันหนึ่งหม้อเหล็กหล่อใบนั้นกลับ "โปรดปราน" สมาชิกในครอบครัวด้วยหม้อดินเผาสีเหลืองทองกรอบนอกนุ่มใน จิ้มน้ำปลาเล็กน้อย หรือจะยิ่งอร่อยกว่านั้นคือ ไขมันจากเนื้อไหม้ที่แม่ทำไว้ข้างๆ พ่อของฉันอุทานถึงความหวานของซุปผักรวมที่แม่เก็บมาจากสวนผักหน้าบ้าน เพียงเท่านี้ อาหารมื้อนั้นก็ผ่านไปด้วยเสียงหัวเราะ ความสุขและความสุขฉายชัดในแววตาของพ่อกับแม่ที่มองลูกๆ ทั้งสามที่กำลังเติบโต...

เวลาผ่านไป ลูกๆ เติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว และแล้ว การกระทำเล็กๆ น้อยๆ ของลูกสาวก็ปลุกความทรงจำอันสงบสุขและเรียบง่ายในตัวฉันขึ้นมา บางทีช่วงเวลาแห่งความรักของลูกอาจเป็นของขวัญอันแสนหวานที่สุดที่ฉันปรารถนาจะได้รับ ฉันเข้าใจว่าความสุขของฉันคือความสงบสุขของครอบครัว คือการได้ฟังคำถามของลูกๆ เมื่อฉันเหนื่อยล้า คือการได้เห็นสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรักของสามีโดยไม่ต้องอธิบายเป็นคำพูด มันคือเสื้อกันฝนและผ้าขนหนูอุ่นๆ ที่สามีแขวนไว้บนมอเตอร์ไซค์ให้ฉัน...

และฉันก็เข้าใจเช่นกันว่าความสุขคือการได้รับความรักและแบ่งปันความรัก ทำให้ฉันรู้สึกโหยหา คิดถึงความทรงจำในวัยเด็กที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาอย่างประหลาด

ฟาม ทิ เยน

ที่มา: https://baodongnai.com.vn/van-hoa/chao-nhe-yeu-thuong/202511/khoanh-khac-yeu-thuong-af7023c/