ความทรงจำแรก
การแบ่งปันของเพื่อนร่วมงานทำให้ฉันนึกขึ้นได้ว่าทำไมฉันถึงเริ่มต้น และทำไมจนถึงตอนนี้ ฉันจึงยังคงหลงใหลในงานสื่อสารมวลชน ซึ่งเป็นอาชีพที่ทุกย่างก้าวคือสัมผัสของชีวิต เป็นช่วงเวลาแห่งการใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ทั้งสุขและเศร้า เป็นงานที่ยากลำบากแต่ได้ช่วยให้หัวใจของฉันยังคงเต็มไปด้วยความรักแม้จะผ่านความขัดแย้งมาหลายครั้ง!
 |
ฉันจำไม่ได้ว่าบทความแรกของฉันคืออะไร แต่ฉันจำได้ว่าครั้งแรกที่ฉันเข้าไปในสำนักงานหนังสือพิมพ์ กวางบิ่ญ บนถนนตรันหุ่งเดาอย่างขี้อายกับเพื่อนรักของฉันเพื่อ… รับค่าลิขสิทธิ์หลังจากทำงานร่วมกันมาระยะหนึ่ง ทันทีที่เราไปถึง เราก็ได้พบกับชายคนหนึ่งที่เดินออกมาจากสำนักงาน นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันได้พบกับนักข่าวเหงียน เต๋อ ติงห์ ซึ่งขณะนั้นเป็นเลขานุการบรรณาธิการของหนังสือพิมพ์กวางบิ่ญ และยังเป็นผู้เขียนบทความให้กับหนังสือพิมพ์ลาวดงที่มีรายงานข่าวเกี่ยวกับกวางบิ่ญที่มีชื่อเสียงมากมาย
ไม่นานหลังจากนั้น ฉันก็โชคดีที่ได้เป็นสมาชิกของหนังสือพิมพ์กวางบิ่ญ ร่วมกับนักข่าวเหงียน เต๋อ ติงห์ ฉันได้มีโอกาสทำงานร่วมกับบุคคลที่มีชื่อเสียงในชุมชนนักข่าวในสมัยนั้น เช่น "คู่หูที่สมบูรณ์แบบ" มินห์ ตวน-ตุง ลัม, วัน ฟุก-จรอง ไท, นักข่าวเล ฮ่อง, ฮู ไท, เตี๊ยต ญุง... และเพื่อนร่วมงานอีกหลายคน จากพวกเขา ฉันได้เรียนรู้เกี่ยวกับ "ตำนาน" ของการสื่อสารมวลชนกวางบิ่ญ เช่น นักข่าวโด กวี โดอัน อดีตบรรณาธิการบริหารหนังสือพิมพ์กวางบิ่ญ อดีตรองรัฐมนตรีกระทรวงสารสนเทศและการสื่อสาร กวี นักข่าวเหงียน วัน ดิงห์ ผู้สามารถ "พูดบทกวี" ได้อย่างรวดเร็ว!
นั่นคือช่วงปีที่เราเรียนหนัก ดื่มด่ำกับบรรยากาศที่แท้จริงของงานสื่อสารมวลชน เต็มไปด้วยความหลงใหลและใส่ใจในทุกคำ ฉันเรียนรู้จากเพื่อนร่วมงานว่าจะ “มอง” ชีวิตอย่างไรเพื่อเลือก “ส่วนใหม่” อย่างไร จะเขียนพาดหัวข่าวที่น่าสนใจอย่างไร จะเขียนให้เรียบง่ายเพื่อให้ “คุณยายในชนบทอ่านและเข้าใจได้” ได้อย่างไร... และยังมีเคล็ดลับการตัดต่อและวางฟิล์มเพื่อประหยัดการใช้กล้องถ่ายภาพยนตร์ให้มากที่สุด ในช่วงเวลานั้น แม้จะขาดแคลนสิ่งของ แต่ใจของฉันเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น ศรัทธา และความฝันถึงอาชีพที่สามารถ “เปลี่ยนแปลงโลก ” ได้
ไฟแห่งความทรงจำ
แม้จะไม่ฉูดฉาดแต่เปี่ยมด้วยเสน่ห์ การสื่อสารมวลชนนำทางฉัน ช่วยให้ฉันเติบโตขึ้นทุกวัน เข้าใจและเห็นอกเห็นใจชีวิตและชะตากรรมของมนุษย์ การสื่อสารมวลชนมอบความทรงจำที่มิอาจลืมเลือนให้กับฉันและเพื่อนร่วมงาน นั่นคือช่วงเวลาที่ทำงานท่ามกลางพายุ ที่หมู่บ้านอันงดงามจมอยู่ใต้น้ำ น้ำตาที่หลั่งไหลเมื่อพูดคุยกับชาวประมงท่ามกลาง "เหตุการณ์ด้านสิ่งแวดล้อมทางทะเล" ความรักและความโศกเศร้าเมื่อได้เห็นขบวนแห่อันยาวนานของผู้คนเดินทางกลับบ้านในช่วงการระบาดของโควิด-19... ทุกๆ ข่าว ทุกๆ ภาพ ล้วนเต็มไปด้วยความคิดและอารมณ์ความรู้สึก!
แต่ในสถานที่เหล่านั้น ฉันก็ได้พบเห็นสิ่งสวยงามมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเรือที่แล่นฝ่ากระแสน้ำที่โหมกระหน่ำเพื่อช่วยชีวิตผู้คน ทหารที่ไม่กลัวอันตรายและยอมเสียสละตนเองเพื่อปกป้องผู้คน ความเอาใจใส่และแบ่งปันของชาวประมงในการฝ่าฟัน “เหตุการณ์สิ่งแวดล้อมทางทะเล” ไปด้วยกัน กล่องอาหารกลางวันและเค้กที่สร้างความอบอุ่นใจให้กับผู้ที่เดินทางกลับบ้านในช่วงที่มีการระบาดของโรคโควิด-19…
 |
จนกระทั่งบัดนี้ ฉันยังคงจำภาพ “ทหารเสื้อขาว” ที่ยืนหยัดอยู่แนวหน้าในการต่อสู้กับโรคระบาด ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยรอยหน้ากากหลังจากทำงานกะยาวนาน ทหารที่ประจำการอยู่ที่ “จุดตรวจโควิด” ท่ามกลางป่าดงดิบ ฉันยังจำรอยยิ้มสดใสของเด็กๆ เมื่อพวกเขาถือเค้ก อาหารแห้ง และของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ที่อบอุ่นในมือท่ามกลางบ้านหลังหนึ่งที่พังทลายหลังจากน้ำท่วมได้
พวกเรายืนเงียบๆ ท่ามกลางฝูงชนที่กล่าวคำอำลาพลเอก Vo Nguyen Giap คำพูดเหล่านี้ทำให้ผู้คนหลายล้านคนรู้สึกคิดถึงเขา ท่ามกลางความโศกเศร้าที่ไม่มีวันสิ้นสุดนั้น ยังมีความภาคภูมิใจที่ไม่อาจบรรยายได้ที่สามารถทำงานในช่วงเวลาประวัติศาสตร์นี้
การเป็นนักข่าวทำให้ฉันมีความสุขและภาคภูมิใจมาก นั่นคือตอนที่ฉันได้เห็นบ้านเกิดของฉันเปล่งประกายด้วยธงและดอกไม้ เฝ้าดูทุ่งพลังงานลมขนาดใหญ่ที่ผุดขึ้นท่ามกลางผืนทรายสีขาว ล่องลอยอย่างช้าๆ บนถนนและสะพานที่เชื่อมสองฝั่งแห่งความหวัง และเมื่อถ้ำซอนดุงและหมู่บ้านท่องเที่ยวตานฮัวถูกทำเครื่องหมายไว้บนแผนที่การท่องเที่ยวโลก…
ความทรงจำเกี่ยวกับการทำงานข่าวเป็นสิ่งที่ธรรมดาและเรียบง่าย แต่ความทรงจำเหล่านี้ได้ช่วยให้ฉันและเพื่อนร่วมงานรัก มีความภาคภูมิใจ และมีความมั่นใจในเส้นทางอาชีพของเรามากขึ้น!
การเดินทางครั้งใหม่
เช่นเดียวกับอาชีพอื่นๆ นักข่าวต้องเผชิญกับความท้าทายครั้งยิ่งใหญ่ เนื่องจากเทคโนโลยี เครือข่ายสังคม ปัญญาประดิษฐ์ ฯลฯ พัฒนาขึ้นทุกวัน ส่งผลให้เกิดแรงกดดันมากมาย สำหรับนักข่าวของกวางบิ่ญและตัวฉันเองแล้ว นี่เป็นช่วงเวลาแห่งการต้อนรับสิ่งใหม่ๆ มากมาย ใน "บ้านร่วม" ของหนังสือพิมพ์และสถานีวิทยุโทรทัศน์กวางบิ่ญ เราเริ่มเรียนรู้และ "ก้าวแรก" ในการเดินทางครั้งใหม่
แม้ว่าจะต้องเผชิญกับความยากลำบากและความยากลำบากมากมาย แต่เราก็ยังคงยึดมั่นในอาชีพนี้ด้วยใจที่มุ่งมั่น ซื่อสัตย์ จริงใจ และความรับผิดชอบต่อสังคม ในวันแห่งความสุขนี้ ฉันขอแสดงความขอบคุณอย่างสุดซึ้งต่อนักข่าวรุ่นก่อนๆ ขอส่งความไว้วางใจและความคาดหวังของฉันไปยังเพื่อนร่วมงานรุ่นเยาว์ของฉัน ขอขอบคุณตัวละครที่ปรากฏในแต่ละบทความอย่างจริงใจ และผู้อ่านที่คอยอยู่เคียงข้าง ไว้วางใจ และต้อนรับเราเสมอมา
เพราะสิ่งสวยงามเหล่านี้ เราในฐานะนักข่าวในการเดินทางครั้งใหม่นี้จะไม่ลังเลที่จะเดินหน้าต่อไป!
ง็อกมาย
ที่มา: https://baoquangbinh.vn/van-hoa/202506/ngay-vui-on-ky-niem-nghe-2227090/
การแสดงความคิดเห็น (0)