วันแห่งความสุขรำลึกถึงอาชีพ

(QBĐT) - เมื่อใกล้ถึงวาระครบรอบ 100 ปี วันนักข่าวปฏิวัติเวียดนาม ผมรู้สึกสับสนระหว่างความคิดมากมาย เพราะตลอดเกือบ 30 ปีที่ทำงานกับหนังสือพิมพ์กวางบิ่ญ เต็มไปด้วยสิ่งสวยงามมากมาย และในช่วงบ่ายแก่ๆ เพื่อนร่วมงานของผมกล่าวว่า "ถึงแม้หลายสิ่งหลายอย่างจะเปลี่ยนแปลงไป แต่ผมยังคงรักและภูมิใจที่เลือกอาชีพนักข่าว สำหรับผม วุฒิภาวะไม่ได้มาจากสิ่งที่สูงส่ง แต่มาจากการเป็นนักข่าวที่ผูกพันกับทุกช่วงเวลาของชีวิต!"

ความทรงจำแรก

การแบ่งปันของเพื่อนร่วมงานทำให้ฉันนึกขึ้นได้ว่าทำไมฉันถึงเริ่มต้น และทำไมจนถึงตอนนี้ ฉันยังคงหลงใหลในงานสื่อสารมวลชน ซึ่งเป็นอาชีพที่ทุกย่างก้าวคือสัมผัสแห่งชีวิต เป็นช่วงเวลาแห่งการใช้ชีวิตอย่างเต็มที่กับช่วงเวลาแห่งความสุขและความเศร้า เป็นงานที่ยากลำบากแต่ก็ช่วยให้หัวใจของฉันยังคงเปี่ยมไปด้วยความรักแม้จะต้องเผชิญการปะทะกันหลายครั้ง!

การทำงานในช่วงฤดูน้ำหลากและความทรงจำที่ไม่มีวันลืม

ผมจำไม่ได้ว่าบทความแรกของผมคืออะไร แต่ผมจำได้ว่าครั้งแรกที่ผมเดินเข้าไปในสำนักงานหนังสือพิมพ์ กวางบิ่ญ บนถนนเติ๋นหุ่งเดาอย่างเขินอายกับเพื่อนสนิท เพื่อ... รับค่าลิขสิทธิ์หลังจากร่วมงานกันมาระยะหนึ่ง ทันทีที่เราไปถึง เราก็ได้พบกับชายคนหนึ่งเดินออกมาจากสำนักงาน นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้พบกับเหงียน เต๋อ ถิญ นักข่าว ซึ่งขณะนั้นเป็นเลขานุการบรรณาธิการของหนังสือพิมพ์กวางบิ่ญ และยังเป็นนักเขียนบทความให้กับหนังสือพิมพ์ลาวดง ที่มีรายงานข่าวเกี่ยวกับกวางบิ่ญอันโด่งดังมากมาย

ไม่นานหลังจากนั้น ผมโชคดีที่ได้เป็นสมาชิกหนังสือพิมพ์กวางบิญ ผมได้มีโอกาสร่วมงานกับนักข่าวเหงียน เต๋อ ถิญ ร่วมกับนักข่าวเหงียน เต๋อ ถิญ ที่ได้ร่วมงานกับบุคคลสำคัญในวงการสื่อสารมวลชนในยุคนั้น อาทิเช่น "คู่หูที่สมบูรณ์แบบ" มินห์ ตวน-ตุง เลม, วัน ฟุก-จ่อง ไท, นักข่าวเล ฮอง, ฮู ไท, เตี๊ยต ญุง... และเพื่อนร่วมงานอีกมากมาย จากพวกเขา ผมได้เรียนรู้เกี่ยวกับ "ตำนาน" ของวงการสื่อสารมวลชนกวางบิญ เช่น นักข่าวโด กวี ดวน อดีตบรรณาธิการบริหารหนังสือพิมพ์กวางบิญ อดีตรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงสารสนเทศและการสื่อสาร และกวี นักข่าวเหงียน วัน ดิญ ผู้ซึ่งสามารถ "ถ่ายทอดบทกวี" ออกมาได้อย่างรวดเร็ว!

นั่นคือช่วงเวลาที่เราตั้งใจเรียน ซึมซับบรรยากาศที่แท้จริงของการสื่อสารมวลชน เปี่ยมไปด้วยความรักและความใส่ใจในทุกถ้อยคำ ฉันได้เรียนรู้จากเพื่อนร่วมงานถึงวิธีการ “มอง” ชีวิตเพื่อเลือก “มุมมอง” ใหม่ การเขียนพาดหัวข่าวที่น่าสนใจ การเขียนอย่างเรียบง่ายเพื่อให้ “คุณยายในชนบทอ่านออกและเข้าใจ”... รวมถึงเคล็ดลับการตัดต่อและติดฟิล์มเพื่อประหยัดที่สุดเมื่อใช้กล้องฟิล์ม ช่วงเวลาเหล่านั้น ถึงแม้จะขาดแคลนสิ่งของ แต่หัวใจของฉันเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น ศรัทธา และความฝันถึงอาชีพที่สามารถ “เปลี่ยนแปลง โลก ” ได้

ไฟแห่งความทรงจำ

แม้จะไม่ฉูดฉาด แต่เปี่ยมเสน่ห์ วารสารศาสตร์นำทางฉัน ช่วยให้ฉันเติบโตขึ้นในทุกๆ วัน เข้าใจและเห็นอกเห็นใจชีวิตและชะตากรรมของมนุษย์ วารสารศาสตร์มอบความทรงจำที่ไม่มีวันลืมเลือนให้กับฉันและเพื่อนร่วมงาน ช่วงเวลาเหล่านั้นคือช่วงเวลาทำงานท่ามกลางพายุ ที่หมู่บ้านอันงดงามจมอยู่ใต้น้ำ ช่วงเวลาแห่งน้ำตาที่เงียบงันเมื่อพูดคุยกับชาวประมงท่ามกลาง "เหตุการณ์สิ่งแวดล้อมทางทะเล" และช่วงเวลาแห่งความรักและความโศกเศร้าเมื่อได้เห็นขบวนแห่อันยาวนานของผู้คนกลับบ้านในช่วงการระบาดของโควิด-19... แต่ละข่าว แต่ละภาพ ล้วนเต็มไปด้วยความคิดและอารมณ์ความรู้สึกมากมาย!

แต่ในสถานที่เหล่านั้นเองที่ผมได้เห็นสิ่งสวยงามมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเรือที่แล่นฝ่ากระแสน้ำเชี่ยวกรากเพื่อช่วยเหลือผู้คน ทหารที่ไม่กลัวภัยอันตรายและยอมเสียสละตนเองเพื่อปกป้องประชาชน ความห่วงใยและการแบ่งปันของชาวประมงที่ร่วมกันฝ่าฟัน “วิกฤตสิ่งแวดล้อมทางทะเล” กล่องอาหารกลางวันและเค้กที่มอบความอบอุ่นใจให้กับผู้ที่กำลังเดินทางกลับบ้านในช่วงการระบาดใหญ่...

การสื่อสารมวลชนและการเดินทาง เพื่อค้นพบ ชีวิต

จนถึงตอนนี้ ผมยังคงจำภาพ “ทหารเสื้อขาว” ยืนหยัดอยู่แนวหน้าต่อสู้กับโรคระบาด ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยรอยเปื้อนจากหน้ากากหลังจากทำงานกะยาวนาน เหล่าทหารที่ประจำการอยู่ที่ “ด่านตรวจโควิด” กลางป่าลึกได้ ผมยังจำรอยยิ้มสดใสของเด็กๆ เมื่อพวกเขาถือเค้ก อาหารแห้ง และของขวัญเล็กๆ แต่อบอุ่นไว้ในมือ ท่ามกลางบ้านเรือนที่พังทลายหลังน้ำท่วมได้

และพวกเรายืนเงียบๆ ท่ามกลางฝูงชนที่กล่าวคำอำลาพลเอกหวอเหงียนซ้าป คำพูดนั้นสะอื้นไห้ด้วยหัวใจนับล้านที่คิดถึงเขา ท่ามกลางความโศกเศร้าอันไม่มีที่สิ้นสุด ยังมีความภาคภูมิใจอย่างสุดจะพรรณนาที่ได้ทำงานในช่วงเวลาประวัติศาสตร์นี้

การสื่อสารมวลชนทำให้ฉันมีความสุขและภูมิใจอย่างมาก นั่นคือตอนที่ฉันได้เห็นบ้านเกิดเมืองนอนของฉันเปล่งประกายด้วยธงและดอกไม้ มองดู “ทุ่งพลังงานลม” กว้างใหญ่ผุดขึ้นกลางหาดทรายขาว มอง “ล่องลอย” ไปตามถนนและสะพานที่เชื่อมสองฝั่งแห่งความหวัง และเมื่อถ้ำเซินด่องและหมู่บ้านท่องเที่ยวเตินฮวาถูกจารึกไว้บนแผนที่การท่องเที่ยวโลก...

ความทรงจำเกี่ยวกับการทำงานข่าวเป็นเรื่องธรรมดาและเรียบง่าย แต่ความทรงจำเหล่านี้ได้ช่วยให้ฉันและเพื่อนร่วมงานรัก รู้สึกภูมิใจ และมีความมั่นใจในเส้นทางอาชีพของเรามากขึ้น!

การเดินทางครั้งใหม่

เช่นเดียวกับอาชีพอื่นๆ นักข่าวกำลังเผชิญกับความท้าทายครั้งใหญ่ เนื่องจากเทคโนโลยี เครือข่ายสังคมออนไลน์ ปัญญาประดิษฐ์ ฯลฯ พัฒนาขึ้นทุกวัน ก่อให้เกิดแรงกดดันมหาศาล สำหรับนักข่าวจังหวัดกว๋างบิ่ญและตัวผมเอง นี่เป็นช่วงเวลาแห่งการต้อนรับสิ่งใหม่ๆ มากมาย ใน "บ้านหลังเดียวกัน" ของหนังสือพิมพ์และสถานีวิทยุโทรทัศน์จังหวัดกว๋างบิ่ญ เราเริ่มต้นเรียนรู้และ "ก้าวแรก" สู่การเดินทางครั้งใหม่

แม้จะต้องเผชิญกับความยากลำบากและความยากลำบากมากมาย แต่เราก็ยังคงยึดมั่นในหัวใจอันแรงกล้าในวิชาชีพ ความซื่อสัตย์ ความจริงใจ และความรับผิดชอบต่อสังคม ในวันแห่งความสุขนี้ ผมขอแสดงความขอบคุณอย่างสุดซึ้งต่อนักข่าวรุ่นก่อนๆ ขอส่งความไว้วางใจและความคาดหวังมายังเพื่อนร่วมงานรุ่นใหม่ และขอขอบคุณบุคคลสำคัญที่ปรากฏในบทความแต่ละบทความอย่างจริงใจ รวมถึงผู้อ่านที่ร่วมทาง ไว้วางใจ และต้อนรับเราเสมอมา

เพราะสิ่งสวยงามเหล่านี้ พวกเราเหล่านักข่าว ในการเดินทางครั้งใหม่นี้ จะไม่ลังเลที่จะก้าวต่อไป!

ง็อกมาย

ที่มา: https://baoquangbinh.vn/van-hoa/202506/ngay-vui-on-ky-niem-nghe-2227090/