พ่อคนที่สองของฉัน

BPO - ในชีวิตจริงมีความสัมพันธ์ที่ไม่ได้เริ่มต้นจากสายเลือด แต่เชื่อมโยงกันอย่างแน่นแฟ้นด้วยความรัก ความเข้าใจ และการแบ่งปัน สำหรับฉัน พ่อตาคือพ่อคนที่สองของฉัน คนที่ฉันรัก เคารพ และรู้สึกขอบคุณมาตลอดชีวิต

ฉันเรียกเขาว่า "พ่อ" ด้วยความรักใคร่ เหมือนกับที่ฉันเรียกพ่อแท้ๆ ของฉัน ในวันแรกของการแต่งงาน ฉันเป็นลูกสะใภ้คนเล็กในครอบครัวที่มีลูก 10 คน ฉันเต็มไปด้วยความวิตกกังวล ลังเลที่จะเริ่มต้นความสัมพันธ์ใหม่ กลัวว่าตัวเองจะไม่เก่งพอที่จะปรับตัวเข้ากับครอบครัวใหญ่นั้นได้ แม่สามีของฉันเสียชีวิตก่อนวัยอันควร บ้านก็ไม่มีมือของแม่คอยช่วยเหลือ แต่แล้วพ่อของฉัน พ่อตาผู้เงียบขรึมและใจกว้าง ก็ได้กลายมาเป็นเสมือนสายใยที่เชื่อมโยงฉัน คอยให้กำลังใจทางจิตวิญญาณที่อบอุ่น คอยผลักดันให้ฉันค่อยๆ ปรับตัวและคุ้นเคยกับครอบครัวนี้

พ่อมีความรักพิเศษต่อฉัน บางทีอาจเป็นเพราะฉันเป็นลูกสะใภ้คนเล็กที่กลับบ้านโดยไม่มีแม่ พ่อเป็นทั้งพ่อและแม่ และเป็นเพื่อนคู่ใจ เล่าทุกอย่างให้ฉันฟัง ทั้งความสุข ความเศร้า หรือแม้แต่ความกังวลของตัวเอง จากการพูดคุยเล็กๆ น้อยๆ ระยะห่างระหว่างลูกสะใภ้กับพ่อตาก็ค่อยๆ หายไป บางครั้งคนนอกก็คิดว่าฉันเป็นลูกสาวคนเล็กของพ่อ

พ่อไม่เคยเข้มงวดกับผมเลย ถึงแม้ว่าผมจะทำอาหารไม่ค่อยเป็น สมัยก่อนอาหารที่ผมทำอาจจะไม่ถูกใจผมนัก แต่พ่อก็ยังกินหมดและชมว่าอร่อย ราวกับให้กำลังใจผมเงียบๆ ในแต่ละมื้อ ผมได้เรียนรู้ว่าพ่อชอบปลาและซุปแบบไหน จากนั้นผมก็เรียนรู้และทำอาหารได้ดีขึ้นทุกวัน

พ่อเรียกฉันว่า "หนูน้อย" ซึ่งเป็นชื่อที่พ่อใช้คนเดียว ทุกครั้งที่ฉันไปทำงาน พ่อมักจะถามสามีว่า "หนูน้อย อีกกี่วันหนูจะกลับมา" ไม่ว่าฉันจะกลับบ้านเร็วหรือกลับบ้านดึก พ่อจะรอฉันกลับบ้านก่อนกินข้าว ครั้งหนึ่งฉันกลับบ้านช้าเกือบสองชั่วโมง พอเข้าไปในบ้านก็เห็นพ่อนั่งยิ้มอย่างใจดีอยู่ที่โต๊ะอาหาร มื้ออาหารนั้นมีแค่เราสองคน แต่อากาศก็อบอุ่นมาก เหมือนวันที่ลูกสาวแต่งงานและกลับมากินข้าวกับพ่อแม่

กาลเวลาผ่านไป พ่อก็แก่ลงเรื่อยๆ และอายุที่มากขึ้นเรื่อยๆ ก็ทำให้พ่อสับสน พอพ่ออายุ 82 ปี พ่อก็เป็นโรคพาร์กินสัน พ่อลืมกินข้าว ลืมเก็บเงินไว้ที่ไหน ผมเรียนรู้ที่จะดูแลพ่อ เรียนรู้ที่จะรักชายชราคนหนึ่งที่กำลังอ่อนแอลงเรื่อยๆ ครั้งหนึ่ง เพื่อนบ้านโทรมาบอกว่าพ่อกำลังถือไม้กวาดกวาดบ้านไปจนถึงทางเข้าหมู่บ้านในยามเที่ยงวันอันร้อนระอุของฤดูร้อน อีกครั้งหนึ่ง พ่อเปิดเตาแก๊สหุงข้าว เพียงเพราะ "กลัวว่าเบจะหิวเมื่อกลับมาจากที่ทำงาน" ประโยคนั้นทำเอาผมสะอื้น พ่อไม่ได้เอ่ยคำว่ารัก แต่ท่านรักลูกอย่างเงียบๆ ด้วยการกระทำเล็กๆ น้อยๆ

หลังจากนั้นไม่นาน พ่อก็เดินเองไม่ได้อีกต่อไป ต้องทำทุกอย่างเอง ณ ที่นั้น ส่วนฉันก็อยู่เคียงข้างพ่อเสมอ ฉันป้อนข้าว เล่านิทานให้พ่อฟังจนเขาหัวเราะ อาบน้ำให้พ่อ และเช็ดตัวพ่อด้วยความอ่อนโยนและขอบคุณอย่างสุดซึ้ง พ่อยังคงเรียกฉันว่า "หนูน้อย" เหมือนเดิม

วันหนึ่งในฤดูหนาว พ่อของฉันเสียชีวิตหลังจากงีบหลับอย่างสงบในยามบ่าย ใบหน้าของเขาแดงก่ำและสงบราวกับไม่เคยเจ็บป่วยใดๆ สำหรับฉันแล้ว พ่อไม่ได้อยู่กับฉันแล้ว แต่ความรัก การปกป้อง และรอยยิ้มอันอ่อนโยนของเขาจะคงอยู่ตลอดไปในทุกมื้ออาหาร ในความทรงจำวัยเด็กของลูกๆ หลานๆ และในหัวใจลึกๆ ของลูกสะใภ้คนเล็กผู้โชคดีที่มีพ่อตาที่แสนวิเศษเช่นนี้!

สวัสดีความรัก ซีซั่น 4 ธีม "พ่อ" เปิดตัวอย่างเป็นทางการแล้วตั้งแต่วันที่ 27 ธันวาคม 2567 บนสื่อสิ่งพิมพ์ 4 ประเภทและโครงสร้างพื้นฐานดิจิทัลของวิทยุ-โทรทัศน์และหนังสือพิมพ์ บิ่ญเฟื้อก (BPTV) พร้อมสัญญาว่าจะนำคุณค่าอันวิเศษของความรักอันศักดิ์สิทธิ์และสูงส่งของพ่อมาสู่สาธารณชน
กรุณาส่งเรื่องราวสุดซึ้งเกี่ยวกับคุณพ่อมายัง BPTV โดยการเขียนบทความ บันทึกความรู้สึก บทกวี เรียงความ คลิป วิดีโอ เพลง (พร้อมบันทึกเสียง)... ทางอีเมล chaonheyeuthuongbptv@gmail.com สำนักงานเลขานุการบรรณาธิการ สถานีวิทยุโทรทัศน์และหนังสือพิมพ์บิ่ญเฟื้อก เลขที่ 228 ตรัน ฮุง เดา เขตเติน ฟู เมืองด่ง โซวาย จังหวัดบิ่ญเฟื้อก หมายเลขโทรศัพท์ 0271.3870403 เปิดรับบทความตั้งแต่วันนี้ถึง 30 สิงหาคม 2568
บทความที่มีคุณภาพจะได้รับการตีพิมพ์ พร้อมจ่ายค่าลิขสิทธิ์ และได้รับรางวัลพิเศษ 1 รางวัล และรางวัลยอดเยี่ยม 10 รางวัลเมื่อจบหัวข้อ
มาเขียนเรื่องราวของพ่อต่อในซีซั่น 4 “Hello Love” กันเถอะ เพื่อให้เรื่องราวของพ่อได้แพร่หลายและเข้าถึงหัวใจของทุกๆ คน!

ที่มา: https://baobinhphuoc.com.vn/news/19/172526/nguoi-cha-thu-hai-cua-toi