มะระมีชื่อ ทางวิทยาศาสตร์ ว่า Momordica charantia เป็นพืชเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนในวงศ์ Cucurbitaceae ปลูกกันอย่างแพร่หลายในเอเชีย แอฟริกา และแคริบเบียน มะระ มีหลายชนิดที่มีรูปร่างและรสขมแตกต่างกันไป ในภาษาจีน แตงขม (苦瓜) ยังเป็นที่รู้จักกันในนาม Liangguang (涼瓜), Banshengguang (半生瓜), Laipu Tao (癞葡萄), Jinlizhi (锦荔枝); คนญี่ปุ่นเรียกมันว่า นิงาอูริ โกยะ (苦瓜, ゴーヤ) และคนเกาหลีเรียกว่า ยอจู (여자)
คำว่า "qua" (瓜) ใน "khổ qua" ยังใช้เรียกแตงโม บวบ ฟักทอง และใยบวบโดยทั่วไป ตัวอย่างเช่น "báo qua" คือน้ำเต้า; "đông qua " หรือ "phận qua" คือน้ำเต้า; "han qua " หรือ " xây qua " คือแตงโม; "huang qua" คือปี่ลาว; "con là qua " คือแตงกวา; " thay qua" คือใยบวบ; "vương qua" คือแตง; "gia qua " คือมะเขือม่วง; "mộc qua " คือมะละกอ; "riệt bac qua" นอกจากจะหมายถึงฟักทองแล้ว คำนี้ยังใช้เรียกแตงโมเปลือกขาวชนิดหนึ่งที่เรียกว่า "nam qua", "uy qua" หรือ "phien qua "... คำเหล่านี้แทบจะไม่ได้ถูกใช้ในปัจจุบัน และพบเฉพาะในคัมภีร์โบราณเท่านั้น
โดยทั่วไปแล้ว "bư qua" เป็นภาษาถิ่นใต้ ถอดความจากคำว่า 苦瓜 (kǔguā) ในภาษาจีนกลาง ส่วน "mụp ưng" เป็นภาษาถิ่นเหนือ ซึ่งแปลมาจากคำว่า 苦瓜 เช่นกัน ทั้งสองคำนี้ถูกบันทึกไว้ในหนังสือ "Dictionarium latino-anamiticum" โดย Jean Louis Taberd (1838) และหนังสือ "Dai Nam Quoc Am Tu vi" โดย Huynh Tinh Paulus Cua (1895)
ในภาษาจีน นอกจากคำว่า "qua" (瓜) ที่กล่าวถึงข้างต้นแล้ว ยังมีคำอื่นๆ ที่สะกดต่างกันและมีความหมายต่างกันอีกด้วย ตัวอย่างเช่น "qua" (戈) คือหอก อาวุธโบราณ; "qua" (瘑) คือสิว; " qua " (簻) คือแส้ม้าหรือไม้เท้า; "qua" (髽) คือซาลาเปาที่ทอจากป่านที่ผู้หญิงใช้ในสมัยโบราณ; " qua " (騧) คือม้าตัวสีเหลืองและจมูกสีดำ; และ "kham qua" (坩堝) คือเครื่องปั้นดินเผา หม้อสำหรับหลอมทองและเงิน...
ในอักษรนาม คำว่า qua (戈) ยังใช้เพื่อระบุเวลา (เมื่อวาน) การเคลื่อนไหว ทิศทาง (การผ่านประตู) การสังเกต (การมองไปมา) ... คำนี้ยืมมาจากคำว่า 戈 ในภาษาจีน ซึ่งเป็นคำที่ชาวจีนใช้เพื่อบ่งชี้ "กระบอง" (อาวุธโบราณ) หรือหมายถึง "สงคราม" เช่น nhat tam can qua (日尋干戈) ซึ่งหมายถึง "วันแห่งการสู้รบ"
สรรพนามบุคคล "qua" เป็นคำ "เวียดนามแท้" มักใช้หมายถึง "ฉัน" (บุคคลในตำแหน่งที่สูงกว่า) เขียนด้วยอักษรนอมสองตัว คือ 戈 และ 過 ซึ่งยืมมาจากภาษาจีนโดยวิธีการเลียนแบบ ตัวอย่างเช่น เรื่องของ Thach Sanh เขียนด้วยอักษรนอมว่า " วางถาดไว้ให้คุณ ที่บ้าน เมื่อแม่ของคุณและฉันกินข้าวเสร็จ" (บรรทัดที่ 423 - 424)
หลังจากปี พ.ศ. 2518 สรรพนามบุคคล "qua " แทบจะไม่ถูกใช้เลย ในปี พ.ศ. 2561 สรรพนามดังกล่าวก็ "ก่อให้เกิดกระแสวิพากษ์วิจารณ์" อย่างกะทันหัน ทำให้เกิดการถกเถียงกันอย่างดุเดือดเมื่อนักธุรกิจ ดัง เล เหงียน วู เรียกตัวเองว่า "qua" แทนที่จะใช้ "toi" ตามปกติ
ลิงค์ที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)