มะระมีชื่อ ทางวิทยาศาสตร์ ว่า Momordica charantia เป็นพืชเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนในวงศ์ Cucurbitaceae ปลูกกันอย่างแพร่หลายในเอเชีย แอฟริกา และแคริบเบียน มะระ มีหลายชนิดที่มีรูปร่างและรสขมแตกต่างกันไป ในภาษาจีน แตงขม (苦瓜) ยังเป็นที่รู้จักกันในนาม Liang Guo (涼瓜), Ban Sheng Guo (半生瓜), Lai Pu Tao (癞葡萄), Jin Li Zhi (锦荔枝); คนญี่ปุ่นเรียกมันว่า นิงาอูรี, โกยะ (苦瓜, ゴーヤ) และคนเกาหลีเรียกว่า ยอจู (여자)
คำว่า "qua" (瓜) ใน "khổ qua" ยังใช้เรียกแตงโม บวบ ฟักทอง และใยบวบโดยทั่วไป ตัวอย่างเช่น "áo qua" คือ บวบ; "ông qua" หรือ "phận qua " คือ ฟักทอง; "Hàn qua" หรือ "xây qua" คือ แตงโม; "hoàng qua" คือ ฟักทอง; "con lại qua" คือ แตงกวา; " giá qua " คือ ฟักทอง; " wang qua " คือ แตง; " gia qua" คือ มะเขือม่วง; "mộc qua" คือ มะละกอ; " bắc qua" นอกจากจะหมายถึงฟักทองแล้ว คำนี้ยังใช้เรียกแตงโมเปลือกขาวชนิดหนึ่งที่เรียกว่า "nam qua", "uy qua" หรือ "phien qua" ... คำเหล่านี้แทบจะไม่ได้ถูกใช้ในปัจจุบัน และพบเฉพาะในคัมภีร์โบราณเท่านั้น
โดยทั่วไปแล้ว "bư qua" เป็นภาษาถิ่นใต้ ถอดความจากคำว่า 苦瓜 (kǔguā) ในภาษาจีนกลาง ส่วน " mượp mienbac" เป็นภาษาถิ่นเหนือ ซึ่งแปลมาจากคำว่า 苦瓜 เช่นกัน ทั้งสองคำนี้ถูกบันทึกไว้ในหนังสือ Dictionarium latino-anamiticum โดย Jean Louis Taberd (1838) และหนังสือ Đại Nam Quốc Âm Tự vi โดย Huỳnh Tịnh Paulus Của (1895)
ในภาษาจีน นอกจากคำว่า qua (瓜) ที่กล่าวถึงข้างต้นแล้ว ยังมีคำอื่นๆ ที่มีการสะกดและความหมายที่แตกต่างกันออกไป ตัวอย่างเช่น qua (戈) คือหอก อาวุธโบราณ; qua (瘑) คือสิว; qua (簻) คือแส้ม้าหรือไม้เท้า; qua (髽) คือขนมปังไว้ทุกข์ที่ทำจากป่านที่ผู้หญิงใช้ในสมัยโบราณ; qua (騧) คือม้าที่มีลำตัวสีเหลืองและจมูกสีดำ; และ kham qua (坩堝) คือเครื่องปั้นดินเผา หม้อสำหรับหลอมทองและเงิน...
ในอักษรนาม คำว่า qua (戈) ยังใช้เพื่อระบุเวลา (เมื่อวาน) การเคลื่อนไหว ทิศทาง (ผ่านประตู) การสังเกต (มองไปมา) ... คำนี้ยืมมาจากคำว่า 戈 ในภาษาจีน ซึ่งเป็นคำที่ชาวจีนใช้เพื่อบ่งชี้ "กระบอง" (อาวุธโบราณ) หรือหมายถึง "สงคราม" เช่น nhat tam can qua (日尋干戈) ซึ่งแปลว่า "วันแห่งการต่อสู้"
สรรพนามบุคคล "qua" เป็นคำ "เวียดนามแท้" มักใช้หมายถึง "ฉัน" (บุคคลในตำแหน่งที่สูงกว่า) เขียนด้วยอักษรนามนามสองอักษร คือ 戈 และ 過 ซึ่งยืมมาจากภาษาจีนตามวิธีการสะกดแบบทัตเทียม ตัวอย่างเช่น เรื่องของ Thach Sanh เขียนด้วยอักษรนามนามว่า " วางถาดไว้ให้คุณ ที่บ้าน แม่ของคุณและฉันกินข้าวแล้ว" (บรรทัดที่ 423 - 424)
หลังจากปี พ.ศ. 2518 สรรพนามบุคคล "qua " แทบจะไม่ถูกใช้เลย ในปี พ.ศ. 2561 สรรพนามดังกล่าวก็ "ก่อให้เกิดกระแสวิพากษ์วิจารณ์" อย่างกะทันหัน ทำให้เกิดการถกเถียงกันอย่างดุเดือดเมื่อนักธุรกิจ ดัง เล เหงียน วู เรียกตัวเองว่า "qua" แทนที่จะใช้ "toi" ตามปกติ
ลิงค์ที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)