(หนังสือพิมพ์ กวางงาย ) - “ชนบท” เป็นผลงานรวมบทกวีชุดที่สองของนักเขียน Do Minh Tam จากเขต Truong Quan Trong (เมืองกวางงาย) ต่อจากผลงานรวมบทกวี “กลิ่นหอมแห่งรัก” ที่จัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์สมาคมนักเขียนในเดือนพฤศจิกายน 2024 ผลงานรวมบทกวีนี้เต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก นำผู้อ่านหวนนึกถึงความรู้สึกที่จริงใจที่สุดในชีวิต บทกวีแต่ละบรรทัดเปรียบเสมือนจังหวะที่นุ่มนวล สร้างภาพรวมของชีวิตและผู้คนในชนบทที่เงียบสงบ
บทกวีชุด “Neo que” ของนักเขียน Do Minh Tam มีทั้งหมด 259 บทกลอน ซึ่งมีรูปแบบบทกวีมากมาย เช่น สี่คำ ห้าคำ หกคำ เจ็ดคำ แปดคำ หกแปด เจ็ดคำแปดบรรทัด บทกวีส่วนใหญ่เขียนเป็นกลอนหกแปด บทกวีของ Do Minh Tam ไม่ใช้ภาษานามธรรม แต่ใช้สำนวนการเขียนที่เรียบง่ายและเข้มข้น ซึ่งเป็นสำนวนการเขียนของผู้ที่ผ่านประสบการณ์มากมายในชีวิต ดังนั้น บทกวีของ Do Minh Tam จึงรู้สึกได้ง่าย เข้าใจได้ง่าย เสมือนความเชื่อมั่น บางทีนั่นอาจเป็นความกตัญญูที่เขามีต่อบิดามารดา ภริยาผู้มีคุณธรรม ตลอดจนครูบาอาจารย์ มิตรสหายที่รัก... ตัวอย่างเช่น บทกวี "Neo que" ซึ่งเป็นชื่อของบทกวีชุดนี้ด้วย ถ่ายทอดความรู้สึกส่วนตัวของผู้เขียนเกี่ยวกับบ้านเกิดของเขาผ่านบทกลอนอันแสนหวานจำนวน 6-8 บทดังนี้ "Neo que ภาระแห่งชีวิต/ ความรักที่มีต่อบ้านเกิด แม่น้ำและสายน้ำ ช่วงเวลาแห่งการโหยหา/ เวลาและปีผ่านไปพร้อมกัน/ ภูเขาและสายน้ำ ภูเขาและสายน้ำแห่งบ้านเกิด" (Neo que)
 |
คนที่เกิดและเติบโตในชนบทแล้วออกจากบ้านเกิดไปทำมาหากินในต่างแดนย่อม "แบก" ชื่อตำบล ชื่อหมู่บ้าน และ "บ้านเกิด" ไว้ในจิตสำนึกของตน ดังนั้นทุกครั้งที่ประสบความสำเร็จหรือล้มเหลว ทุกครั้งที่มีความสุขหรือเศร้า พวกเขาก็จะมีที่พึ่งและก้าวเดินในชีวิตอย่างมั่นคง นักเขียนอย่างโดมินห์ทัมก็เช่นกัน! ในช่วงหลายปีที่อยู่ห่างบ้าน เขาแบก "บ้านเกิด" ไว้บนบ่าอันหนักอึ้ง ความรู้สึกนั้นแสดงออกอย่างชัดเจนผ่านภาพที่คุ้นเคย เช่น ทุ่งนาสีทอง แม่น้ำอันเงียบสงบ เรือข้ามฟาก เรือ แสงจันทร์ในชนบท... "เมื่อต้นฤดู ดอกไม้บานสะพรั่งด้วยน้ำตา/ แม่น้ำอาบเย็น พระอาทิตย์ส่องแสงด้วยความปรารถนา/ บ้านเกิดของฉัน ช่างงดงาม/ แม่น้ำ เรือข้ามฟาก ชะตากรรมของเรือข้ามฟากมีมากมายเพียงใด" (แม่น้ำบ้านเกิดของฉัน) บทกวีเหล่านี้ซึ่งใช้เทคนิคการเปรียบเปรยอย่างชำนาญสร้างความเชื่อมโยงระหว่างธรรมชาติกับผู้คน กระตุ้นให้ผู้อ่านเห็นอกเห็นใจความรักที่ผู้เขียนมีต่อบ้านเกิดของตน
ใน "จิตวิญญาณชนบท" นั้น ภาพของแม่ผู้อ่อนโยนนั้นขาดไม่ได้: "ตามทำนองพิณ/ จิตวิญญาณของชนบทแบกภาระแห่งความกตัญญูต่อแม่ผู้อ่อนโยน" (จิตวิญญาณชนบท) เขามักจะจดจำความเมตตากรุณาของพ่อแม่ของเขา: "รำลึกถึงวันเกิดของพ่อ/ ลูกๆ ถวายอาหารจานอร่อยอย่างนอบน้อม" (วันเกิดของพ่อ) จากนั้น ในปีที่เขามีครอบครัวของตัวเอง ทุกครั้งที่เขาต้องออกไปไกล เขาจะนึกถึงภาพของภรรยาผู้อ่อนโยนของเขา: "เส้นทางชีวิตเต็มไปด้วยการเร่ร่อนเสมอ/ เครดิตอันดับแรกคือภรรยาของฉันที่ช่วยเหลือฉันทุกวิถีทาง" (เพลงรักถึงภรรยา)
บทกลอนข้างต้นมีความนุ่มนวลและเต็มไปด้วยอารมณ์ ทำให้ผู้อ่านสัมผัสได้ถึงความรักอันไม่มีขอบเขตของผู้เขียนที่มีต่อพ่อแม่และภรรยาผู้ดีงามของเขา
ในคอลเลคชั่นบทกวี “บ้านเกิด” โด มินห์ ทัม ได้แต่งบทกวีมากมายเพื่อสรรเสริญคุณความดีของพ่อ ความกรุณาของแม่ และความรักของสามีภรรยา เช่น “มื้อเย็น” “สวัสดีปีใหม่แม่” “วันเกิดพ่อ” “รำลึกพ่อแม่” “กลับสู่แผ่นดินแม่” “แผ่นดินแม่ บ้านเกิดของพ่อ” “ภรรยาของฉัน” “ฤดูใบไม้ผลิจากบ้าน คิดถึงภรรยาที่ดี” “คืนเศร้า คิดถึงเธอ” “วันเกิดภรรยา” “วันแต่งงาน”...
นอกจากบทกวีข้างต้นแล้ว บทกวีชุดนี้ยังมีบทกวีเกี่ยวกับความทรงจำอันสวยงามในวัยเด็กที่ใช้ชีวิตในชนบทมากมาย เช่น "อาบน้ำในสายฝน" ใต้ "ตะเกียงน้ำมันที่หรี่แสง" ใต้ "พระจันทร์ในชนบท" เช่น "รำลึกถึงฤดูดอกเกรปฟรุต" "ค้นหาร่องรอยเก่าๆ" "ค้นหาวัยเด็ก" "รักชนบทในสมัยนั้น" "ความทรงจำ" "ว่าวในวัยเด็ก" ... ผ่านบทกวีเหล่านี้ ผู้เขียนถ่ายทอดความรู้สึกด้วยภาพที่สมจริงและเต็มไปด้วยอารมณ์มากมาย: "ขอให้ฉันพบกับวัยเด็กอีกครั้ง/ ว่าวในสมัยนั้นเล่นสนุก/ เล่นลูกแก้ว บางตัวชนะ บางตัวแพ้/ ลุยน้ำในแม่น้ำเพื่อจับปลาและปูในทุ่งนา" (ค้นหาวัยเด็กอีกครั้ง) ต้องบอกว่าหากไม่มีจิตวิญญาณที่เคลื่อนไหวอย่างแท้จริงและอารมณ์ที่แท้จริง ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเขียนบทกวีที่น่าจดจำเช่นนี้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในคอลเลกชันบทกวียังรวมถึงบทกวีเกี่ยวกับการไตร่ตรองของผู้เขียนเพื่อแนะนำลูก ๆ ของเขา: "อย่าทำสิ่งที่โลภ / ผูกมัดตัวเองกับทะเลแห่งความทุกข์และความเศร้าโศกทางโลก / เล็กน้อยเพื่อจดจำสำหรับอนาคต / ทิ้งชื่อเสียงที่ดีไว้ในชีวิต" (บางสิ่งที่เหลือเพื่อจดจำ) และ: "ต้องปลูกฝังคุณธรรมของนักบุญ / เมื่อคุณตายคุณจะกลับสู่โลกเบื้องบน" (มีชีวิตอยู่อย่างซื่อสัตย์) ภาษาในประโยคเหล่านี้มีความใกล้เคียงมาก เรียบง่าย แต่มีพลังในการเร้าความรู้สึกอย่างมาก นำผู้อ่านเข้าสู่พื้นที่บทกวีที่เต็มไปด้วยอารมณ์
แน่นอนว่าผลงานบทกวี “Homeland” ของผู้เขียน Do Minh Tam หลีกเลี่ยงข้อบกพร่องไม่ได้เลย แต่สามารถกล่าวได้ว่านี่เป็นงานบทกวีที่เต็มไปด้วยมนุษยธรรมที่สัมผัสหัวใจของผู้อ่าน กระตุ้นอารมณ์อันลึกซึ้งเกี่ยวกับมนุษยธรรมและความรักที่มีต่อบ้านเกิดให้ผู้อ่านรู้สึก
ฟาม วาน ฮวน
ข่าวที่เกี่ยวข้อง:
ที่มา: https://baoquangngai.vn/van-hoa/202501/tac-gia-tac-pham-neo-que-mai-ngot-ngao-0ee1319/
การแสดงความคิดเห็น (0)