เรื่องการตากเส้นด้ายในแสงแดดเดือนพฤษภาคม

บ่ายเดือนพฤษภาคมผ่านไปอย่างช้าๆ ตรงหน้าระเบียง ฉันมองออกไปยังลานฤดูร้อนสีทองอร่าม หัวใจของฉันราวกับเปล่งประกายด้วยความรู้สึกอบอุ่นเรียบง่าย ในยามบ่ายอันเงียบสงบราวกับฝันกลางวันของชนบท ฤดูร้อนได้ปรากฏขึ้นเบื้องหน้ากาลเวลาพร้อมกับแสงอาทิตย์ที่ส่องประกายระยิบระยับเป็นลำยาว แสงแดดสาดส่องเป็นกระจุก โปรยปรายลงมาอย่างแผ่วเบาบนลานบ้าน ท่ามกลางใบไผ่ที่ร่วงหล่นกระจัดกระจาย บนกำแพงอิฐที่ปกคลุมไปด้วยมอสเก่าๆ ความรู้สึกคิดถึงเล็กน้อยแต่งแต้มสีสันสีทองอร่ามของฤดูร้อนในความฝันอันเงียบงัน แผ่ซ่านไปทั่วตรอกที่รกร้าง

ฤดูกาลนี้ ฝูงผีเสื้อโบยบินราวกับสายลม กระจายสีเหลืองและสีขาวไปทั่วชนบท ปีกนุ่มเนียนราวแป้งหลายคู่วางอยู่บนผมของหญิงสาวฤดูร้อน ปรากฏจางๆ ท่ามกลางเนินดอกไม้อันงดงาม

บางทีดอกไม้แต่ละดอกในประเทศกำลังตอบรับเสียงเรียกของฤดูกาล ทางเดินสู่ระเบียงรับแสงแดดจึงพร่างพราวไปด้วยท้องฟ้าหลากสีสันและกลิ่นหอมอบอวล ริมรั้วบ้านข้างๆ ดอกไม้สีม่วงยามบ่ายเบ่งบานอย่างน่าหลงใหล ราวกับโอบล้อมเงาสีม่วงเข้มยามบ่าย ชวนให้นึกถึงสีเสื้อของชายวัยยี่สิบที่นัดเดทไว้ ดอกเฟื่องฟ้าและดอกผีเสื้อร่วงหล่นตามจังหวะสายลม ใต้ฝ่าเท้าแห่งฤดูกาลที่แล้ว ณ ปลายทางกลับบ้าน กลีบดอกสีม่วงที่รอคอยมานานแสนนานเพื่อส่งความฝันถึงความทรงจำสีม่วงร่วงหล่นลงบนหน้าสมุดรุ่นของนักเรียน ท่ามกลางความทรงจำที่โรยรา ใบของต้นราชพฤกษ์ตาแดงยังคงมีน้ำตาแห่งฤดูกาลแห่งการพลัดพราก ดูเหมือนว่าเมื่อได้ดื่มด่ำกับแสงแดดอันเจิดจ้าของฤดูร้อน ดอกไม้เหล่านั้นกลับยิ่งเข้มข้นและน่าภาคภูมิใจยิ่งขึ้น

กลางเดือนพฤษภาคมอันสดใส แม่กางผ้าใบคลุมลานบ้านเพื่อตากเมล็ดข้าวสีทองอร่ามหลังเก็บเกี่ยว ลานบ้านดูเหมือนจะปกคลุมไปด้วยเปลือกสีทองบางๆ ที่ถูกแสงแดดสีน้ำผึ้งส่องประกายระยิบระยับในยามบ่าย เงาของแม่ที่กำลังกวนข้าวกลมกลืนไปกับเงาของชนบท ปลายคราดเปรียบเสมือนซี่หวีที่วาดเส้นโค้งงดงาม ท่ามกลางกลิ่นอายของแสงแดด ฉันยังสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมอันสง่างามของข้าวแห้ง กลิ่นหอมที่ชวนให้นึกถึงความรักที่ไม่อาจบรรยายได้ที่มีต่อผืนหลังที่เปียกโชกไปด้วยน้ำตาแห่งความยากลำบากและความเหน็ดเหนื่อย

แม่ยังตากถั่วเขียวและถั่วลิสงแห้งๆ จากสวนที่มีกลิ่นหอมไว้เป็นกำๆ ก่อนหน้านั้น แม่ได้ลอกเปลือกถั่วเขียวที่แห้งออกหมดแล้ว จากนั้นก็นั่งตากแห้งอย่างขะมักเขม้นตามลม ฝุ่นสีขาวปกคลุมชายเสื้อของแม่ ปีกหมวกทรงกรวยที่สึกกร่อน แม้แต่แก้มบางๆ ของแม่ก็ยังเปื้อนเหงื่อ ฝุ่นเหล่านั้นทำให้แสงแดดยามบ่ายจางลง กระจายไปทั่วอิฐเก่าๆ รองเท้าแตะสีเงินเก่าๆ ของแม่ร่วงหล่นลงมาตามขั้นบันได ฉันสงสัยว่าฝุ่นดินที่เกาะติดอยู่บนผมของแม่กี่ชั้น จนกระทั่งวันหนึ่งมันเปลี่ยนเป็นสีเดือนพฤษภาคม ในที่สุดทุกคนก็ตระหนักได้ว่าบนผมของพ่อแม่มีเส้นกาลเวลาที่เย็นเยียบราวกับน้ำค้างแข็ง ซ่อนตัวอยู่ใต้แสงแดดที่สาดส่องลงมา ผมของแม่ที่สูญเสียรอยเขียวขจีมานานหลายฤดูกาล

ข้างนอก แสงแดดเดือนพฤษภาคมกำลังทำให้ไลเคนบนลำต้นมะม่วงที่เน่าเปื่อยแห้งเหือด เห็ดหูหนูที่เติบโตมาจากฤดูฝนที่ผ่านมาแห้งเหือด เยียวยาความเศร้าโศกเก่าๆ ในตัวฉัน อุ่นถุงความทรงจำที่ร่ำไห้อยู่ในใจ ความยากลำบากทั้งหมดจะผ่านไปราวกับชีวิตได้จัดเตรียมทุกอย่างไว้ สุดท้ายแล้วฉันแค่อยากนั่งลงที่ระเบียง จิบชาอุ่นๆ ราวกับดื่มเมฆขาวที่ลอยละล่อง บางครั้งฉันก็โหยหาเสียงฝีเท้าแม่ที่กลับมาบ้าน ขณะเดียวกัน ลูกหมาน้อยก็วิ่งกระดิกหางอย่างมีความสุข

เมื่อวานบ่าย เงียบสงัดราวกับบทเพลงพื้นบ้าน พี่สาวของฉันนั่งหวีผมให้แม่เบาๆ เสียงจักจั่นยังคงดังก้องไปทั่วท้องฟ้ากว้างใหญ่ ท่ามกลางดอกไม้และหญ้า นอกรั้วโปร่งๆ และกอไผ่ แสงแดดเดือนพฤษภาคมแต่ละเส้นยังคงสาดส่องไปตามสายลมอันเงียบสงบและพลิ้วไหวในทุ่งนา ผสานกับความปรารถนาอันไร้ชื่อ...

ที่มา: https://baophuyen.vn/sang-tac/202505/ve-hong-soi-nang-thang-5-9ab2194/