เหตุใดในนก 36 ตัวที่ร้องเพลงได้ไพเราะ กลับมีคนจำนวนนับไม่ถ้วนที่คลั่งไคล้นกเขาชนิดนี้?

ท่ามกลางเสียงอันผสมผสานของชนบทและสวนที่ฉันได้ยินทุกวัน ฉันสามารถแยกแยะเสียงของนกป่าที่ก่อให้เกิดเสียงสูงต่ำ ความสุข ความเศร้า และความโหยหา... ของโลก ธรรมชาติได้ ฉันชอบเสียงร้องของนกพิราบเป็นพิเศษ

นกคือของขวัญจากธรรมชาติ ในโลกธรรมชาติอันกว้างใหญ่ไพศาลและมหัศจรรย์นี้ หากวันหนึ่งไม่มีนก โลกธรรมชาติจะดูห่างไกลเพียงใด

ท่ามกลางเสียงอันผสมผสานของชนบทและสวนที่ฉันได้ยินทุกวัน ฉันสามารถแยกแยะเสียงของนกป่าที่ก่อให้เกิดเสียงสูงต่ำ ความสุข ความเศร้า และความโหยหา... ของโลกธรรมชาติได้ ฉันชอบเสียงร้องของนกพิราบเป็นพิเศษ

เสียงร้องของนกพิราบ ซึ่งเป็นนกที่อาศัยอยู่ในชนบท มีน้ำเสียงเรียบง่าย เป็นธรรมชาติ สงบ ชวนให้นึกถึงบรรยากาศชนบท ชวนให้ผู้คนหวนนึกถึงวัยเด็กและนึกถึงความรู้สึกเมื่อครั้งที่อยู่ห่างบ้าน

บ้านเกิดของฉันอยู่ใกล้ทะเล ตั้งอยู่บนริมฝั่งแม่น้ำยาวที่ไหลไปสู่ปากแม่น้ำ

บางทีรสเค็มของเกลือ ความหวานของตะกอน และรสกร่อยของน้ำที่เปลี่ยนฤดูกาล อาจเป็นเสียงร้องของนกพิราบที่นี่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อได้ยินเสียงร้องของนกพิราบผ่านสวน

นกป่ารวมทั้งนกพิราบ (นกพิราบชนิดหนึ่งที่ร้องเพลงได้ไพเราะ) ถือเป็นของขวัญจากธรรมชาติ (ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต)

นกเขาที่คุ้นเคยมักจะยืนอยู่บนต้นมะพร้าวสูงใหญ่อีกฝั่งรั้วบ้านฉัน มันคือนกเขาตัวผู้ที่งดงามจริงๆ

นกเขาจะส่งเสียงขันเป็นระยะๆ อย่างชัดเจนและเป็นจังหวะ บางครั้งก็ส่งเสียงขันเบาๆ แต่เต็มไปด้วยบุคลิกเพื่อยืนยันอาณาเขตของตนจากสายตาของนกพิราบตัวผู้ตัวอื่นๆ ที่เข้ามาใกล้

นกเขาตัวผู้ตัวนี้มาอยู่ที่นี่สองปีแล้ว ทุกครั้งที่ฉันกลับบ้านเกิด ฉันมักจะเห็นมันอยู่บนต้นมะพร้าวเก่าต้นนั้นที่อยู่ฝั่งตรงข้ามรั้วในมุมสวนมะพร้าวของเพื่อนบ้านฉันเสมอ

นกเขาขันอย่างขยันขันแข็ง โดยแต่ละครั้งจะขันเพียงสามครั้งเท่านั้น "กาเหว่า กาเหว่า กาเหว่า กาเหว่า" จากนั้นก็ก้มหัวและร้องเพลงโดยหมุนตัวเป็นวงกลม ดูสง่างามราวกับ "เจ้าผู้ครองสวนมะพร้าวที่อยู่อีกฝั่งรั้วบ้านของฉัน"

ทุกเช้าที่ฉันตื่นนอนและดื่มชาบนโต๊ะหินและเก้าอี้ที่วางอยู่หน้าระเบียง ไม่กี่นาทีต่อมา นกพิราบก็ปรากฏตัวบนต้นมะพร้าวที่คุ้นเคยและร้องกาอย่างสงบในหมอกยามเช้าที่ยังไม่จางหาย

เมื่อเวลาเที่ยงวัน ขณะที่ฉันนั่งเขียนหนังสืออยู่ที่หน้าต่าง ฉันก็ได้ยินเสียงนกพิราบร้องอีกครั้ง

ในช่วงบ่าย เมื่อแสงแดดส่องผ่านรั้ว ฉันยังเห็นนกพิราบที่คุ้นเคยเกาะอยู่บนต้นมะพร้าวสูงในมุมหนึ่งของสวน กำลังส่งเสียงขันเพื่อบอกว่าวันได้ผ่านไปแล้ว

นกเขาไม่เคยขันตอนกลางคืน ต่างจากเป็ดที่อาศัยอยู่ในสวนตรงที่มันร้องตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นบ่าย เที่ยง เช้าตรู่ หรือหลังพลบค่ำ

เป็ดร้องเรียกเพื่อน เสียงร้องโศกเศร้าของมันก้องกังวานไปทั่ว แต่นกพิราบตัวผู้กลับขันอย่างสงบและใกล้ชิด รำลึกถึงช่วงเวลาอันแสนไกล ราวกับบทเพลงก้องกังวาน ความรักที่หวนคิดถึง และบ้านที่อบอุ่นและมีความสุขที่รอคอยการกลับมาของใครบางคน

ที่มา: https://danviet.vn/vi-sao-trong-36-thu-chim-hot-hay-vo-so-nguoi-lai-me-nhu-dieu-do-loai-chim-cu-gay-cu-cuom-nay-20250221171721265.htm