Veda dalgaları var

Bu yer, seni ve beni her zaman hatırlayacak
(Eski Hai Duong Gazetesi için )
Elveda yarın ayrı olacağız
Ayak izleri geri dönmeden bu yoldan gidiyor
Yol kenarlarında hala çiçekler açıyor, onları çok özlüyorum
Öğleden sonra rüzgârı durmadan esiyordu.

Elveda yarın ayrı olacağız
Lagerstroemia sıraları hala gökyüzünü mora boyuyor
Kökleri aşağıya sarkmış, bekleyen yaşlı banyan ağacı
Kırmızı anka çiçeğinin yaprakları rüzgarda düşüyor.

Elveda yarın ayrı olacağız
Güzel oda artık insan nefesiyle ısınmıyor
Kahkaha sesi artık geçmişte kaldı
Merdivenler hüzünlü, sensiz bensiz.

Elveda yarın ayrı olacağız
Bütün gençliğim!
Lütfen bunu geçmişin bir "çeyizi" olarak sarın
Ufukta bekleyen yarına.

Hoşça kal, aslında mesafe değil
Neden kalbim sonsuz dalgalarla dolu?
Her yaprak ve dal içtenlikle çağırıyor
Sonsuza dek burada
Seni özlüyorum…
Arkadaşlar!

HA CU
Hai Duong Şehri, Mayıs 2025

Vietnam Gazeteciler Derneği üyesi, Vietnam Yazarlar Derneği üyesi ve Hai Duong Gazetesi eski Genel Yayın Yönetmeni gazeteci ve şair Ha Cu'nun "Burada seni ve beni her zaman hatırlayacağım" şiiri özel bir bağlamda doğdu. Mayıs 2025'in başından itibaren Hai Duong Gazetesi ve Hai Duong Radyo ve Televizyon İstasyonu, Hai Duong Gazetesi ve Radyo ve Televizyon İstasyonu olarak birleşti.

Otuz yılı aşkın bir süredir gazeteciliğe gönül vermiş, yaptığı her işte tutkuyla bağlı olduğu gazetecilik mesleğini, ister istemez hüzün, pişmanlık, nostaljiyle harmanlamış ve bunu bir veda olarak şiire dökmüştür zihninde.

Şiir, her kıtada 4 dize ve her dizede 8 kelime olmak üzere 5 kıtadan oluşuyor ve çeşitli ritmik kesintiler içeriyor. Şiir boyunca, karakteristik retorik üslubuyla insanların yüreğini harekete geçiren, şiirin ritmine katkıda bulunan ve metne özel bir canlılık ve çekicilik katan "Elveda, yarın ayrı kalacağız" dizesi defalarca tekrarlanıyor.

Dikkatlice okuduğumuzda, şiirin duygu yüklü olduğunu görüyoruz. Şiirin ana tonu, yüreğe çarpan dalgalar gibi. Giriş kısmı ise hüzün, kaygı ve özlem dolu bir mesaj:

Elveda yarın ayrı olacağız
Ayak izleri geri dönmeden bu yoldan gidiyor
Yol kenarlarında hala çiçekler açıyor, onları çok özlüyorum
Öğleden sonra rüzgârı durmadan esiyordu.

Bu mısra, her kıtanın başında 4 kez tekrarlanır. Bu dalgalı sirkülasyon, şiire uyumlu bir melodi katar ve şiirin estetik değerini artırır. Her tekrarlanışında kıta yeni alanlar, yeni imgeler, yeni düşünceler açar, ama hepsi de geçmiş ve bir daha asla geri gelmeyecek güzel anıların anıları ve pişmanlıklarıdır.

Şiirin lirik niteliğini oluşturan şey, her şeyden önce, farklı nüans ve düzeylerde ruh hallerini ifade eden ünlemleri de içeren bir kelime sistemidir: "Hoşça kalın, sizi çok özledim dostlarım...". Ardından gelen "Özlem, bekleyiş, hüzün, özlem..." kelimeleri, yazarın özlem ve nostalji duygularını ifade eder. Ancak en etkileyici olanı, şiirin sanatsal alanıdır - taze, yemyeşil doğayla, çiçekler ve yapraklarla, öğleden sonra esintisiyle, yaz geldiğinde sokakların parlak renkleriyle dolu nostalji dolu bir alan.

Elveda yarın ayrı olacağız
Lagerstroemia sıraları hala gökyüzünü mora boyuyor
Kökleri aşağıya sarkmış, bekleyen yaşlı banyan ağacı
Kırmızı anka çiçeğinin yaprakları rüzgarda düşüyor.

Güzel çalışma odaları, cıvıltılı sesler ve kahkahalarla dolu, yukarı aşağı inen merdivenlerde hâlâ ayak izleri var gibi görünen sıcacık bir mekan... Ama aynı zamanda nostalji dolu. Manzara insan kalbi kadar hüzünlü, yol kenarında açan çiçekler "özlem" dolu, öğleden sonra rüzgarı "özlemle savruluyor ve hiç durmuyor", sıra sıra mor jakaranda ağaçları hâlâ çiçek açıyor ama özlemin sadık kalbi gibi "tüm gökyüzünü mora boyuyor" ve "rüzgara maruz kalan kırmızı anka kuşları" ayrılık gözyaşları gibi düşüyor. En sevgi dolu şey ise, şairin uzun zaman önce "kökleri beklentiyle sarkmış" halde diktiği, kapının önündeki banyan ağacı. Yıllar geçti, ağaç yağmura ve güneşe, yıllara ve tarihin değişimlerine rağmen hâlâ bir tanık olarak orada duruyor. Buradaki mekan o kadar saf, sıcak ve sevgi dolu ki, okuyucunun kalbinde birçok sevgi dolu bağ uyandırıyor.

Hepsi anı oluyor.

Ancak şiir yalnızca nostalji ve pişmanlıktan ibaret değil. İlk yoğun anların ardından dördüncü kıtada şairin duyguları yatışıyor ve derinleşiyor gibi görünüyor.

Elveda yarın ayrı olacağız
Bütün gençliğim!
Lütfen bunu geçmişin bir "çeyizi" olarak sarın
Ufukta bekleyen yarına.

Şiir, giderek aydınlanan ve iç ısıtan, duygusallık dolu bir şiir. Geçmişe özlem duyanlar için. Şair, asil ideallerle dolu, adanmışlık ve adanmışlık arzusuyla dolu bir "gençlik" dönemi geçirdi. O gençlik yılları, geçmişten "yarına" gönderilen bir "çeyiz" haline geldi.

Son kıtada şiir bir kez daha "değişiyor".

Hoşça kal, aslında mesafe değil
Neden kalbim sonsuz dalgalarla dolu?
Her yaprak ve dal içtenlikle çağırıyor
Sonsuza dek burada
Seni özlüyorum…
Arkadaşlar!

İnsanların kalpleri hâlâ "sonsuz dalgalarla" orada, her "ağaç gölgeliği ve dalına" duyulan özlemle, gözyaşlı ve tutkulu bir sesle: "Dostlar!". Ama yukarıdaysa: "Elveda, yarın ayrı olacağız", şimdi "Elveda, aslında ayrı değiliz". Dize umut dolu. Şiir "trajik" ama "kederli" değil.

Gerçekten etkileyici, güzel bir hüzün barındıran bir şiir. Siyasi sistemin aygıtlarını sadeleştirme "devrimi", yeni duruma uyum sağlamanın kaçınılmaz bir eğilimi. Şiir, yalnızca bir yere duyulan sevgiyi, yazarın ömür boyu süren çalışmasını değil, aynı zamanda dahil olan birçok kişinin ortak sesini de özetliyor. Şair, değişimler ve yenilikler karşısında birçok neslin yüreğine hitap etti.

NGUYEN THI LAN

Kaynak: https://baohaiduong.vn/co-nhung-dot-song-long-gia-biet-414413.html